Κυριακή Α΄ Λουκά - «Από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών»

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Γαλ. δ΄ 22-27

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ. ε΄1-11

«Από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών»

Χαριτωμένη εικόνα να βλέπουμε τον Κύριο, τον Ιησού Χριστό, στην ψαρόβαρκα του αποστόλου Πέτρου και από εκεί να μιλά στα πλήθη που είχαν συγκεντρωθεί στην ακρογιαλιά. Ήταν τόσος πολύς κόσμος, ώστε διάλεξε την βάρκα, για να τους έχει όλους απέναντι του. Αυτό το ψαροκάικο μπορούμε να πούμε ότι έγινε ο πρώτος άμβωνας, για να ακουστεί το κήρυγμα του Ευαγγελίου από το στόμα του Ιησού Χριστού. Μικρόφωνο δεν υπήρχε τότε. όμως θα μπορούμε να φανταστούμε με πόση προσοχή, ησυχία, κατάνυξη, με πόση λαχτάρα άκουγε όλος αυτός ο κόσμος τα λόγια του Κυρίου, αλλά και τι γοητεία θα είχαν τα λόγια Του, ώστε να Τον ακολουθούν όπου πήγαινε και να στέκονται ώρες ακούγοντας το κήρυγμα Του.

Πολλές άλλες φορές μιλούσε στο Ιερό, όπως γράφουν οι Ευαγγελιστές δηλαδή, στον τότε ναό του Σολομώντος αλλά και στις κατά τόπους συναγωγές των Ιουδαίων.

Τον είδαμε να μιλά άλλες φορές στην έρημο, όπου τον είχαν ακολουθήσει χιλιάδες λαού, τότε που εκτός από την πνευματική τροφοδοσία των λόγων Του, τους έδωκε και την σωματική τροφή, ευλογώντας και πληθαίνοντας τους πέντε άρτους.

Τον είδαμε να ομιλεί σε σπίτια, με τόσο συνωστισμό, ώστε να μην μπορεί να πλησιάσει κανείς ούτε κοντά στην θύρα.

Τον είδαμε να διδάσκει παρά το φρέαρ του Ιακώβ πηγαίνοντας προς την Σαμάρεια, όπου στο κήρυγμα Του ολόκληρο χωριό πίστευσε.

Τον είδαμε να διδάσκει ιδιαιτέρως τους Αποστόλους κατά την ώρα του Μυστικού Δείπνου. Αλλά Τον είδαμε να διδάσκει και από τον Σταυρό Του στον Γολγοθά, επισφραγίζοντας όλα Του τα κηρύγματα με το κήρυγμα της αγάπης, ζητώντας να συγχωρήσει ο Θεός και αυτούς που Τον σταύρωσαν. Αυτά όλα μας διδάσκουν πόση σημασία έδινε ο Κύριος στο κήρυγμα, στη διδασκαλία και πόσο εμείς οι χριστιανοί πρέπει να ζητάμε με δίψα, με πόθο, με ενδιαφέρον θερμό να φωτιζόμαστε από τον λόγο του Θεού ακούοντας ή διαβάζοντας τον.

Το δεύτερο που πρέπει να προσέξουμε, είναι η υπακοή του αποστόλου Πέτρου στα λόγια του Κυρίου, αν και ακόμα δεν ήταν μαθητής του Χριστού. Του ζητά να μπει στην βάρκα του και το δέχεται ο Πέτρος. Παραχωρεί τη βάρκα του στον Κύριο. Παραχωρούμε άραγε εμείς με την ίδια προθυμία κάτι που μας ζητά ο Κύριος μας; Την αγάπη μας ζητά. Να είμαστε κοντά Του μας ζητά. Να είμαστε φίλοι Του, μας ζητά. Να έλθει και να βρίσκεται στο σπίτι μας, στην οικογένεια μας ζητά. Τον δεχόμαστε; Τον θέλουμε ή του κλείνουμε την πόρτα της ψυχής μας, του σπιτιού μας, της ζωής μας;

Να προσέξουμε και πάλι την υπακοή του Πέτρου. Αφού τελείωσε το κήρυγμα Του ο Κύριος, του λέγει: Πάμε τώρα στα βαθιά νερά να ρίξουμε τα δίκτυα. Του λέγει με παράπονο ο Πέτρος. «Κύριε, δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες, ουδέν ελάβομεν». Μια ολόκληρη νύκτα κοπιάσαμε και δεν πιάσαμε ένα ψάρι, αλλά αφού το θέλεις, θα ξαναρίξουμε τα δίκτυα.

Έδειξε αξιοθαύμαστη υπακοή. Θα μπορούσε να πει: Δάσκαλε, βλέπε τη δουλειά σου και μη μιλάς για ψάρεμα. Αφού την νύκτα, στην κατάλληλη ώρα δεν πιάσαμε κανένα ψάρι, τώρα, μέρα μεσημέρι, θα ρίξουμε τα δίκτυα; Φτάνει η κούραση της νύκτας. Θα μα κοροϊδεύουν και οι άνθρωποι, όταν βλέπουν να ψαρεύουμε σε ώρα ακατάλληλη.

Όμως έδειξε υπακοή. Αφού το λες, θα πάμε. Και το θαύμα έγινε. Έπιασαν τόσα ψάρια, ώστε κινδύνευε η βάρκα να βυθιστεί και αναγκάστηκαν να φωνάξουν, τον Ιωάννη με τη βάρκα του, για να μοιράσουν τα ψάρια και πάλι με κίνδυνο να βυθιστούν και οι δυο ψαρόβαρκες,  ήρθαν στη στεριά, αναγνωρίζοντας και ομολογώντας το θαύμα.

Βλέπουμε στη συνέχεια και την ανταμοιβή της υπακοής. Ο Κύριος σαν να ήθελε να πληρώσει ενοίκιο στον Πέτρο που διέθεσε σαν άμβωνα το πλοίο του, αλλά αμείβοντας και την υπακοή του, τον ικανοποιεί, βέβαια, υλικά δίνοντας του τόσα ψάρια που δεν είδε ποτέ στη βάρκα του.

Αλλά το κυριότερο: Ο Κύριος πληρώνει πλουσιότερα την οποιαδήποτε προσπάθεια μας για ένα καλό έργο που κάναμε. Δεν έφτανε η υλική αυτή ικανοποίηση αλλά η πνευματική καταξίωση, η μεγάλη, η αφάνταστη σε αξία τιμή που έκαμε στον Πέτρο. Από τώρα, του λέγει ο Κύριος θα γίνεις ψαράς ανθρώπων· «από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών».

Δεν υπήρχε πιο μεγάλη ανταμοιβή για τον Πέτρο. Που να το φανταστεί, ότι στα δίκτυα των λόγων του θα έπιανε ψυχές ανθρώπων! Τα ψάρια που έπιανε με την βάρκα πέθαιναν, σε λίγη ώρα. Απεναντίας, οι άνθρωποι  τους οποίους έπιανε με τα δίχτυα του Ευαγγελίου κέρδιζαν ζωήν αιώνιον.

 Γιώργος Σαββίδης –Μητρόπολη Πάφου