Κυριακή Β΄ Νηστειών- Η σωτηρία της ψυχής

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Εβρ. α΄10 – β΄3

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Μάρκ. β΄1 – 12 

Στη ζωή μας τίποτε δεν είναι τυχαίο. Γιαυτό και κανένας λογικός άνθρωπος δεν στηρίζεται στην τύχη. Καταγράφουμε επιδιώξεις, που λιγότερο ή περισσότερο συστηματικά, ακολουθούμε. Θέτουμε στόχους πολλούς, που τους περισσότερους, με πείσμα προσπαθούμε να τους φτάσουμε. Είναι υλικοί στόχοι, πολλές φορές. Είναι ωστόσο και προσπάθειες για πνευματικά επιτεύγματα. Αξιολογούμε «τα θέλω μας» και διαβαθμίζουμε την προτεραιότητα του καθενός. Όλα αυτά, αγαπητοί μου αδελφοί, ανήκουν στην καθημερινότητά μας ή έστω και στα όρια της ζωής μας. Κάποτε ωστόσο είναι τόσο μεγάλοι οι στόχοι που δύσκολα κατορθώνονται στην περιορισμένη διάρκεια αυτής της ζωής. Αυτό ακριβώς είναι, γιατί δεν προβλέπουμε και δεν στοχεύουμε για το «μετά». Δύσκολα και σπάνια σκεπτόμαστε ότι εκτός από την υλική, φθαρτή και πρόσκαιρη μας ζωή, έχουμε και κάποια ψυχή, αθάνατη και αιώνιας αξίας, μέσα μας. Άραγε σε ποιο επίπεδο του προγραμματισμού μας βρίσκεται η θεραπεία, η φροντίδα για την ψυχή μας; Και σε ποια προτεραιτότητα την έχουμε κατατάξει;

Πριν μια εβδομάδα ακούσαμε ότι «ἠνέωκται τό στάδιον τῶν ἀρετῶν», όπως σημειώνει ο υμνωδός της Εκκλησίας μας. Εισήλθαμε δηλάδη, αγωνιστές στο στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που άνοιξε για να καλλιεργήσουμε τις αρετές, την ψυχή μας. Να τερματίσουμε με την ελπίδα της νίκης, που έχει κάθε αγωνιστής, έτοιμοι για να εορτάσουμε και την ανάσταση του Κυρίου μας. Να παραμερίσουμε έστω για λίγο χρονικό διάστημα, την βασανιστική και ατελέσφορη φροντίδα για τα καθημερινά μας προβλήματα. Να δώσουμε χώρο και περισσότερη προσοχή σε πνευματικά ενδιαφέροντα, και στην ψυχή μας. Είναι αλήθεια, αγαπητοί μου αδελφοί, ότι μας διακατέχει έντονη ανησυχία για τα σοβαρά προβλήματα που μας απασχολούν, σαν άτομα και κοινωνία και πάντοτε όχι χωρίς σοβαρό λόγο. Έχει περιοριστεί η ήρεμη αντιμετώπιση της καθημερινότητας, τόσο, ώστε να επηρεάζει και αυτή την υγεία μας, σωματική και πνευματική. Λησμονούμε ότι στην οποιαδήποτε προσπάθειά μας, δεν είμαστε μόνοι. Προσβλέπουμε συνήθως για τις δυσκολίες μας, στη βοήθεια και συμπαράσταση από τους συνανθρώπους μας, μόνο. Και όμως η λύση βρίσκεται δίπλα μας, μέσα μας. Υπάρχει πάντοτε στη διάθεσή μας η καθοδηγητική και θαυματουργική βοήθεια του Κυρίου μας για την πνευματική μας ανασυγκρότηση, αλλά ακόμη και για τις υλικές μας ανάγκες.

«Τί ἐστιν εὐκοπώτερον εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνται σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἒγειρε, ἆρον τόν κράβαττόν σου καί περιπάτει», λέγει ο Κύριος στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, για να υπερτονίσει την άξία της καθαρότητας της ψυχής μας. Τί νομίζετε, λέγει απευθυνόμενος στους γραμματείς, που Τον αμφισβητούν, ακούοντας εμβρόντητοι και προβληματισμένοι να λέγει «ἀφέωνται σου αἱ ἁμαρτίαι». Είναι πιο εύκολο να συγχωρηθούν οι αμαρτίες του, ή να τον θεραπεύσω από την σωματική παραλυσία του; Για τον Κύριο μας, αγαπητοί μου, πρωταρχική σημασία έχει η σωτηρία της ψυχής μας, η συγχώρηση των αμαρτημάτων. Και όχι για κάποιο αόριστο σκοπό και στόχο. Αλλα για να αποκατασταθούν οι διαταραγμένες σχέσεις πλάσματος και Δημιουργού, Πατέρα και των παιδιών Του. Γιαυτό και προτάσσει το «ἀφέωνται σου αἱ ἁμαρτίαι σου». Μας θέλει κοντά Του. Είμαστε τα παιδιά Του. Αλλά, αγαπητοί μου, τα λόγια αυτά του Κυρίου αφήνουν να εννοηθεί επιπλέον, και ότι η κατάσταση του παραλυτικού, της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, ήταν αποτέλεσμα αμαρτωλής ζωής. Και πράγματι δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις σωματικής ή πνευματικής ασθένειας ή και αναπηρίας, που είναι συνέπεια πράξεών μας και παραβάσεων του θελήματος του Θεού. Σημειώνει σχετικά ο Απόστολος Παύλος στους Ρωμαίους, την φοβερή συνέπεια της αμαρτίας: «τά γάρὀψώνια τῆς ἁμαρτίας, θάνατος». Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία στους δούλους της είναι ο θάνατος, και όχι μόνο ο πνευματικός. Και μη φανταστούμε ότι με τα κακά αποτελέσματα της αμαρτίας στη καθημερινή ζωή μας, φανερώνεται κάποια εκδικητική τιμωρία από τον Θεό. Όχι, αγαπητοί μου. Είναι οι απλές συνέπειες των πράξεών μας, των λανθασμένων και αμαρτωλών. Γιατί ο Θεός μας αγαπά και θέλει την σωτηρία μας. Τι θα έκανε άλλωστε, ένας δημιουργός για τα δημιουργήματά του; «Θέλει πάντας σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Μας θέλει να ζούμε ευτυχείς και χαρούμενοι, Να γνωρίζουμε και να εφαρμόζουμε την αληθεια της διδασκαλίας Του, που θα μας οδηγήσει στη σωτηρία και της ψυχής μας.

«Διά τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μήποτε παραρρυῶμεν» Γιαυτό, σημειώνει ο Απόστολος, πρέπει να προσέχουμε παρα πολύ σ’ αυτά που ακούσαμε από τον λόγο του Θεού, μήπως καμιά φορά από την απροσεξία και επιπολαιότητά μας, παρασυρθούμε σε πράξεις που θα μας οδηγήσουν μακριά από τον Κύριο μας. Και αυτό απαιτεί συνεχή εγρήγορση, αλλά και σταθερό αγώνα με καθορισμένη κατεύθυνση.

Και για να επανέλθουμε στην ευαγγελική περικοπή, παρατηρούμε ότι προσερχόμενος ο παραλυτικός κοντά στο Κύριο, πέτυχε δύο ευεργετήματα. Το ένα, η θαυματουργική θεραπεία του, φανερή σε όλους, άμεσα και απρόσμενα ικανοποιητική για την βασανισμένη ζωή του ίδιου. Το δεύτερο, που ουσιαστικά κανένας δεν κατάλαβε την μοναδική και άπειρη σημασία του, με την αιώνια αξία του, που δεν είναι ασφαλώς και «τό εὐκοπώτερον», ήταν η σωτηρία της ψυχής του. Μήπως πρέπει και εμείς να θέσουμε για κύριο στόχο στη ζωή μας, αυτή τη σωτηρία της ψυχής μας; Φυσικά κάθε ορθά σκεπτόμενος, θα τοποθετούμε στο επίκεντρο των προσπαθειών του τη φροντίδα της αθάνατης ψυχής του. Και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι «τό εὐκοπώτερον». Αλλά με την επίκληση της βοήθειας του Κυρίου μας, την προσοχή στη σημασία των λόγων Του, τίποτε δεν είναι αδύνατο, βρίσκεται στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας. Για να μην συμπληρώσω, ότι τελικά θα φανεί πολύ εύκολο. Εύκολο και ειρηνευτικό της ψυχής μας, για όλη τη ζωή μας. Εύκολο και ευεργετικό για την καθαρότητα και σωτηρία της ψυχής μας. Εύκολο για τον τελικό προορισμό μας, που δεν είναι άλλος από την εξασφάλιση της δικαίωσης μας κοντά στον Θεό μας, στη βασιλεία Του. Είθε να αποτελέσει το μοναδικό ή κυρίαρχο τουλάχιστον  στόχο μας και να είναι η ευτυχής κατάληξη όλων μας.

 Δ.Γ.Σ.