Διώχνουν την Παναγιά από τα σχολεία ;

Μαθαίνω ότι στο Υπουργείο Παιδείας & Δια Βίου Μάθησης σχεδιάζουν, από την επόμενη χρονιά, στο μάθημα των θρησκευτικών της Β΄ Γυμνασίου να απουσιάζει κάθε αναφορά στη μορφή της Παναγίας, καθώς και η διδασκαλία της Καινής Διαθήκης. Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει την επιδερμική προσέγγιση της Καινής Διαθήκης, θεωρώντας περιττή για τη νέα γενιά της χώρας μας τη διδασκαλία για την Παναγία, τα Πάθη του Ιησού, τη Σταυρική Θυσία και την Ανάσταση.

 Η νέα ύλη περιορίζεται σε ορισμένες αναφορές στα θέματα αυτά, μεταβάλλοντας το μάθημα των Θρησκευτικών σε φιλολογική προσέγγιση των ομοιοτήτων και των διαφορών των διαφόρων θρησκειών! Προκρίνεται, μάλιστα, μια οπτική, σύμφωνα με την οποία όλες οι θρησκείες είναι ίδιες, με διαφορετικές βέβαια εκδοχές. Υπό αυτό το πρίσμα, δίνονται πλέον κάποιες πληροφορίες για τον Χριστό, όπως ακριβώς δίνονται και για τον Αλλάχ. (!) Το μάθημα των Θρησκευτικών χάνει το χριστιανικό του χαρακτήρα και μεταβάλλεται σε υπόθεση της θρησκειολογίας, με τις συγκρίσεις μεταξύ των διαφόρων θρησκειών να κυριαρχούν.

 Είναι πράγματι απίστευτο, ότι στους πυρήνες της διδακτικής ύλης – για τους οποίους μάλιστα ενημερώθηκαν οι επιμορφωτές καθηγητές-  περιλαμβάνονται ενότητες, όπως «Ο Ιησούς Χριστός στο Κοράνι και στη λογοτεχνία του Ισλάμ»! Ή «Διάσπαση και αντιπαλότητα στις θρησκείες», με τα παιδιά να καλούνται να μελετήσουν ως κυρίαρχο θέμα «Χριστιανούς που διώκουν χριστιανούς»! Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια τόσο εύπλαστη ηλικία, στην εφηβεία, όταν ο νέος άνθρωπος αναζητεί, πιο έντονα από ποτέ, διεξόδους και αλήθεια. Κι έρχεται η νέα ύλη των Θρησκευτικών να του στερήσει ένα παράθυρο στο φως και ουσιαστικά να του περιορίσει τη συνολική ανάπτυξή του ως ανθρώπου.

 Αν, επιπλέον, σκεφτούμε ότι στο νέο λύκειο που ευαγγελίζεται το Υπουργείο Παιδείας και διά Βίου Μάθησης μειώνονται οι ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στη Β΄ Λυκείου, ενώ στη Γ΄ Λυκείου το εν λόγω μάθημα μετατρέπεται σε επιλεγόμενο, τότε αντιλαμβανόμαστε την έκταση ενός ατοπήματος που συντελείται βήμα-βήμα.

 Ως Ελληνίδα και ως μητέρα, είμαι εκατό τοις εκατό υπέρ της ανάπτυξης της κριτικής σκέψης των παιδιών μας, καθώς και υπέρ της υποβολής τους σε ποικίλα ερεθίσματα που ευνοούν τη σύγκριση, την σε βάθος ανάλυση, την έρευνα, την επιλογή…   Άλλο όμως αυτό, και άλλο να «εξορίζουμε» την Παναγιά! Αν η θρησκεία είναι θρησκειολογία, τότε και η γλώσσα είναι γλωσσολογία, η ηθική γίνεται ηθικολογία, η πολιτική αναλώνεται σε πολιτικολογία, η παιδεία μεταλλάσσεται σε εκπαίδευση , ενώ και ο πεπαιδευμένος νέος άνθρωπος αλλοιώνεται σε εκπαιδευμένο που έχει θεωρητικές γνώσεις, χωρίς βιώματα και αλήθειες. Χωρίς στάση ζωής.

 Ρωτάω λοιπόν :

 Προοδευτικότητα είναι να καταστρέφεις τις παραδόσεις; Να φαλκιδεύεις την ταυτότητά σου;

  Γιατί πρέπει να αποκόψουμε το θρησκευτικό βίωμα έτσι όπως υπάρχει στη, συνυφασμένη με τον ελληνισμό, χριστιανική θρησκεία και τι εξυπηρετεί η κίνηση αυτή;

 Στην λογική ενός «εύπεπτου» διεθνισμού, θα αλλοιώσουμε  τα εθνικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας, χτυπώντας τον πυρήνα της εθνικής μας ενότητας: την εθνική συνείδηση, συστατικό στοιχείο της οποίας είναι η κοινή θρησκευτική πίστη;

 Σεβασμός στην ανεξιθρησκία και στα αναμφισβήτητα δικαιώματα των αλλόθρησκων σημαίνει «εξορία» της Παναγίας;

 Ο χριστιανισμός είναι φως. Δεν είναι σκοτάδι. Είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, και ανεξίτηλο. Η πνευματικότητά του δεν συνιστά αναλώσιμη ιστορία προς σύγκριση με άλλες αντίστοιχες θρησκευτικές ιστορίες. Είναι στήριγμα στον άνθρωπο. Και αυτό δεν αλλάζει, όσες προσπάθειες και αν γίνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.

 Δημοσιεύτηκε στον Τύπο της Κυριακής 15/1/12 σελ 34

 Δέσποινα Μπακάλη - Διώχνουν την Παναγιά από τα σχολεία ;