Κυριακή ΙΖ΄ Ματθαίου (Χαναναίας) –«Ὑμεῖς ναός Θεοῦ ἐστέ ζῶντος»

Αποστολικό Ανάγνωσμα : Β΄ Κορινθ. στ΄16-ζ΄1

«Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

«Ὑμεῖς ναός Θεοῦ ἐστέ ζῶντος».

Ποιά εἶναι ἡ οὐσιαστική διαφορά ἀνάμεσα σ’ ἕνα χριστιανό καί ἕνα μή χριστιανό; Σ’ αὐτό τό ἐρώτημα ἀπαντᾶ σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, κηρύττοντας ὅτι εἴμαστε ναοί τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωντανοῦ : «Ὑμεῖς ναός Θεοῦ ἐστέ ζῶντος».

Ἡ διαφορά ὅμως βλέπουμε δέν ἔγκειται σέ κάποια ἠθική ὑπεροχή τοῦ χριστιανοῦ σέ «πλεόνασμα» καλῶν ἔργων καί σέ μία βαθύτερη καλλιέργεια τοῦ χαρακτῆρα ἤ τοῦ τρόπου ζωῆς του, ἀλλά σέ κάτι βαθύτερο καί οὐσιαστικώτερο. Ὁ Χριστιανός, ὅταν εἶναι Χριστιανός πραγματικά καί ὄχι στό ὄνομα μόνο εἶναι ναός τοῦ ζῶντος Θεοῦ, κατοικητήριο δηλαδή τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὁ λόγος αὐτός τοῦ Ἀποστόλου Παύλου δέν ἔχει μεταφορική καί ἀλληγορική σημασία. Ἀναφέρεται σέ κάτι πραγματικό, βέβαιο καί χειροπιαστό, στόν «καινό» νέο ἐν Χριστῷ ἄνθρωπο. Ὁ Χριστιανός εἶναι ὁ πράγματι ἀναγεννημένος, ὁ ἑνωμένος μέ τόν Χριστό ἄνθρωπος στόν ὁποῖο κατοικεῖ ὁ Θεός. Σ’ αὐτούς πού κατοικεῖ ὁ Θεός ἀναφέρονται τά λόγια «ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καί ὑμεῖς ἔσεσθε μοι εἰς υἱούς καί θυγατέρες» θά εἶμαι ὁ πατέρας σας καί ἐσεῖς οἱ γιοί μου καί οἱ θυγάτερες μου.

Πῶς ὅμως κατοικεῖ ὁ Θεός μέσα μας;

Ὁ ἔμψυχος ναός τοῦ Θεοῦ ὁ χριαστιανός δηλαδή, κτίζεται καί κατασκευάζεται μέσα στήν ὀρθόδοξη παράδοση καί ζωή μέ τήν ἄσκηση, τήν κάθαρση ἀπό τά πάθη. Ἡ καθαρότητα τῆς ζωῆς μας ἐπιτρέπει - ἀφήνει χῶρο θά λέγαμε- στόν Θεό νά κατοικήσει μέσα μας. Ὅποιος ἀγωνίζεται ἀσκεῖται δηλαδή ζεῖ γιά τίς θεῖες ἐντολές, ἑνώνεται μέ τόν Χριστό κατά τόν Ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή διά Χριστοῦ ἐν συνεχείᾳ ἑνώνεται μέ ὅλη τήν Ἁγία Τριάδα: «Ὁ δεξάμενος μίαν ἐντολήν καί τηρήσας αὐτήν μυστική ἔχει τήν Ἁγία Τριάδα».

Γιά νά γίνουμε κατοικητήρια τοῦ Θεοῦ πρέπει πρῶτα νά καθαρισθοῦμε ἀπό τά πάθη μας. Τότε πραγματοποιεῖται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ : «ἐνοικήσω αὐτοῖς καί ἐμπεριπατήσω καί ἔσομαι αὐτῶν Θεός» (Λευϊτικόν κστ΄ 12) δηλαδή θά κατοικήσω μέσα τους καί θά κατοικήσω μαζί τους. Εἶναι ἀπαραίτητο λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁ καθαρισμός «ἀπό κάθε μολυσμό σαρκός καί πνεύματος» ἀπό τά πάθη καί τούς λογισμούς μας πού ἐμποδίζουν τήν ἐνοίκηση τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα μας.

Γι’ αὐτό μᾶς φωνάζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀδελφοί ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνη ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Κορινθίους Β΄ ζ΄ 1).

Ὅταν κατοικήσει ὁ Θεός μέσα μας τότε «ἐμπεριπατεῖ» μαζί μας. Τότε συντελεῖται ἡ αὔξηση καί ἡ προκοπή μας σέ θεάρεστα ἔργα. Ἐμεῖς συνήθως ζητᾶμε ἔργα Θεοῦ (π.χ. ἀγῶνες γιά κοινωνική δικαιοσύνη, εἰρήνη, ἐλευθερία) ἐνῶ ζοῦμε ἀκόμη μέ τά πάθη μας καί μένουμε ἄγευστοι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Τί ὀφείλουμε λοιπόν νά πράξουμε γιά νά ἐνοικήσει ὁ Θεός μέσα μας; «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε καγώ εἰσδέξομαι ὑμᾶς λέγει Κύριος παντοκράτωρ» (Ἡσαΐου νβ΄11). Ὁ Χριστιανός πρέπει νά εἶναι καθαρός νά ἐξέλθει ἀπό τήν πονηρία τοῦ κόσμου καί τήν κακή συνήθειά του. Νά εἶναι καθαρός στήν ψυχή καί στό σῶμα. Ὁ Χριστιανός ὀφείλει νά μήν ἔχει κοινωνία μέ πονηρά ἔργα, νά ἀφορίζεται νά στέκεται κατ’ ἰδίαν ξεχωριστά καί μακριά ἀπό τούς ἀνθρώπους πού ὑπηρετοῦν τήν ἁμαρτία καί ἀπό τά πονηρά ἔργα. Τότε λέγει ὁ Θεός θά σᾶς δεχθῶ.

Μόνο ὅταν ὁ Χριστιανός χωρισθεῖ καί ἀποκοπεῖ ἀπό τούς πονηρούς ἀνθρώπους καί ἀπό τά ἔργα τῆς ἁμαρτίας θά ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό. Ὁ Χριστιανός, ὅπως μᾶς τόν παρουσιάζει ὁ ἀποστολικός λόγος σήμερα, δέν «κατασκευάζεται» ἀπό κανένα ἠθικό σύστημα, ἀλλά γεννιέται πνευματικά ἀπό τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα του.

Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Νικολάου, Μητρόπολη Καισαριανής 29.1.2012