Λάβρος ο Μητροπολίτης Σιατίστης για την
απόφαση Εφραίμ
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι μια τέτοια χρονιάρα μέρα
θα αναγκαζόμουν να γράψω αυτό το κείμενο. Ας είναι καλά όμως εκείνοι που
φρόντισαν.
Αναφέρομαι στην απόφαση για προφυλάκιση του Ηγουμένου της
Μονής Βατοπεδίου Γέροντος Εφραίμ και μάλιστα στην συμβολική αυτή ημέρα της
παραμονής των Χριστουγέννων.
Μια απόφαση που εκθέτει και τον νομικό και τον πολιτικό
πολιτισμό μας.
Από την αρχή που δημιουργήθηκε η υπόθεση αυτή στάθηκα με
πολλή επιφύλαξη στα γεγονότα περιμένοντας το ξεκαθάρισμα της. Ήξερα όμως πάρα
πολύ καλά ότι η υπόθεση αυτή ήταν εν απολύτω γνώσει των δύο μεγάλων κομμάτων.
Στην επιφάνεια ήλθε και με τον τρόπο που ήλθε μέσα από τη
σύγκρουση Ρουσόπουλου-Κοντομηνά. Η όλη πορεία της υπόθεσης είναι γνωστή με
βασικούς πυλώνες την απαλλαγή με το γνωστό τρόπο όλων των πολιτικών παραγόντων.
Πρόσφατα τηλεοπτοικός σταθμός άρχισε να παρουσιάζει με
πολύ καλά τεκμηριωμένες τοποθετήσεις από όλες τις πλευρές και δη τον νομική,
την πραγματική εικόνα της όλης υπόθεσης, μια εικόνα τελείως διαφορετική από
αυτή την οποία δουλεύοντας σε σκοπιμότητες είχαν παρουσιάσει τα τηλεοπτικά
κανάλια.
Το συμπέρασμα που έχει αρχίσει να διατυπώνεται είναι ότι
το πραγματικό σκάνδαλο σε αυτή την υπόθεση είναι η ψευδής εικόνα που σκόπιμα,
συνειδητά και μεθοδευμένα παρουσιάστηκε.
Έρχομαι στο σήμερα. Υπόλογοι για να δικασθούν περίπου
μόνον ο Ηγούμενος Εφραίμ του οποίου πλέον διατάσσεται και η προφυλάκιση.
Έχουν διατυπωθεί από έγριτους νομικούς οι
προϋποθέσεις που απαιτούνται για την προφυλάκιση ενός προσώπου, δηλαδή το
να μην έχει γνωστή διαμονή στη χώρα, το να έχει κάνει προπαρασκευαστικές
ενέργειες για να διευκολύνει τη φυγή του, το να υπήρξε κατά το παρελθόν
φυγόποινος η φυγόδικος η να κρίθηκε ένοχος για απόδραση κρατουμένου η για
παραβίαση περιορισμών διαμονής, το να κρίνεται αιτιολογημένα ότι αν αφεθεί
ελεύθερος είναι πολύ πιθανό να διαπράξει και άλλα εγκλήματα, περιστατικό που
πρέπει να προκύπτει από ειδικώς μνημονευόμενα περιστατικά της προηγούμενης ζωής
του η από τα συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης που του
αποδίδεται. (βλ. σχόλιο Χρ. Κοσμίδη στην «Romfea.gr»
23.12.2011)
Το ερώτημα προς τους Δικαστές είναι εύθύ και καθαρό. Ποιά
από αυτές τις προϋποθέσεις συντρέχει στην παρούσα περίπτωση; Απολύτως ΟΥΔΕΜΙΑ.
Η απόφαση του δικαστικού συμβουλίου προσβάλλει την κοινή λογική και την κοινή
νοημοσύνη.
Είναι λοιπόν σαφές ότι πρόκειται για απόφαση σκοπιμότητας.
Ποιά λοιπόν σκοπιμότητα
υπηρετούν οι αποφασίσαντες δικαστές; Δικαιούται ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας
που δεν θέλει να είναι νούμερο, αλλά πρόσωπο, μιας σαφούς απαντήσεως.
Ο Μακαριώτατος εξέφρασε τον προβληματισμό του. Είναι ο
προβληματισμός της κοινής Λογικής. Εγώ όμως ΔΕΝ εμπιστεύομαι την Ελληνική
Δικαιοσύνη.
Ο καθένας πρέπει να αποδεικνύει καθημερινά πλέον και στην
πράξη ότι αξίζει την εμπιστοσύνη μας. Κανείς πλέον δεν ανήκει στο απυρόβλητο.
Αυτή η απόφαση καταρακώνει το κύρος της ίδιας της Δικαιοσύνης καθιστώντας την
υπηρέτρια σκοπιμοτήτων.
Ποιόν στ’αλήθεια προφυλάκισαν οι έλληνες δικαστές
για την φούσκα του χρηματιστηρίου; Ποιόν προφυλάκισαν για τις μίζες της Siemens
και των άλλων προμηθειών;
Ποιόν προφυλάκισαν για την οικονομική κατάρρευση αυτής
της χώρας και τον διεθνή διασυρμό του λαού της.
Ποιόν προφυλάκισαν για τις ληστρικές επιδρομές στα
αποθέματα του πτωχού λαού; Ποιόν προφυλάκισαν για τις διαρκώς αυξανόμενες
αυτοκτονίες εξ αιτίας της ανεργίας και της απόγνωσης;
Επί τέλους η ελληνική δικαιοσύνη άργησε, αλλά βρήκε τον
αίτιο όλων των συμφορών.
Είναι ο Ηγούμενος Εφραίμ. Μπορούν οι Έλληνες δικαστές να
κοιμούνται πλέον τον ύπνο του δικαίου η μήπως πρέπει να εξεγερθούν και να
αποκαταστήσουν την τετρωμένη αξιοπρέπειά της.
Αν νομίζουν, αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην διεθνή
ανυποληψία, ότι θα εξαγνισθούν μέσα από την προφυλάκιση ενός ιερωμένου έχουν
κάνει πολύ μεγάλο λάθος.
Ο λαός ξέρει πολύ καλά ποιοί τον κατέστρεψαν και ποιοί
είναι οι μόνοι που στέκονται αυτές τις δύσκολες ώρες δίπλα του. Αυτή η απόφαση
θα γίνει μπούμερακ.
Η απόφαση δεν θίγει τον Ηγούμενο Εφραίμ, εκθέτει για μια
ακόμη φορά τη χώρα μας, προκαλώντας τον παγκόσμιο καγχασμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου