Άλγος και οδύνη

Νιώθει θλίψη, άλγος και οδύνη η ορθόδοξη χριστιανική Ελλάδα διότι ανθρωπίνως:

Δεν μπορεί να ανεχθεί να διασύρεται ένας αθώος ηγούμενος, μόνος αυτός «αίρων την αμαρτίαν του κόσμου»,

Δεν μπορεί να ανεχθεί να στοχοποιείται ένα μοναστήρι, το μεγαλύτερο της Ορθοδοξίας,

Δεν μπορεί να ανεχθεί να ενοχοποιείται το Περιβόλι της Παναγιάς,

Δεν μπορεί να ανεχθεί να συκοφαντείται η Εκκλησία,

Δεν μπορεί να ανεχθεί να πολεμείται η Ορθοδοξία.

Η ορθόδοξη χριστιανική Ελλάδα θλίβεται αλλά ελπίζει «επί Θεώ ζώντι»(Α΄ Τιμ. 4,10), ελπίζει και στην Κυρία Θεοτόκο που είναι «η ελπίς πάντων των χριστιανών» και μόνον έτσι ειρηνεύει, διότι όπως εύστοχα μας θυμίζει ο ψαλμωδός, «επί τω Θεώ ήλπισα, ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι σαρξ»(Ψλμ. 55,5).

Όταν κρίνει ο Θεός, τα μεγαλεπήβολα σχέδια και οι ανταγωνισμοί των υπερδυνάμεων, οι παγκόσμιοι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί και τα ελληνικά πολιτικά παιχνίδια θα συντριβούν «ως σκεύη κεραμέως», όσες «νίκες» κι αν έχουν πετύχει και όσα πλήγματα κι αν έχουν καταφέρει εναντίον των αθώων θυμάτων τους.

Τέλος, για όλους εκείνους

που κατηγορούν αναπόδεικτα,

που επιχαίρουν χαιρέκακα,

που λοιδορούν ζηλόφθονα,

που χλευάζουν τον τυραννισμένο,

που χαίρονται με την ταλαιπωρία,

που σιωπούν μπροστά στην αδικία,

εμείς, μέσα στον πόνο της θλίψης, θα εκστομίζαμε,

«το αίμα αυτού εφ΄ υμάς και επί τα τέκνα υμών».

Όμως Γέροντα γνωρίζουμε, ότι τον μόνο λόγο που θα ήθελες εσύ να πούμε, είναι αυτόν που ο Κύριος και Θεός μας απηύθυνε προς τον Πατέρα Του για τους σταυρωτές του επάνω από το Σταυρό, αυτόν τον λόγο με τον οποίο κι εσύ ο ίδιος προσεύχεσαι γι΄ αυτούς που ασύνετα σε λιθοβολούν,

«Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»

Ζωηφόρος.