28η Ὀκτωβρίου 1940. Ενωμένοι και με πίστη στον Θεό

28η Ὀκτωβρίου 1940. Ενωμένοι  και με πίστη στον Θεό

Καθὼς πλησιάζει ἡ μεγάλη ἱστορικὴ ἐπέτειος τῆς ἐποποιίας τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, ἡ σκέψη μας στρέφεται στὰ περασμένα, στὸ παρελθόν. Σ’ αὐτὰ ποὺ συνέβησαν πρὶν ἀπὸ 70 καὶ πλέον χρόνια, ὅταν οἱ ἀλαζονικὲς μεραρχίες τῶν Ἰταλῶν τοῦ Μουσολίνι ἀπειλοῦσαν νὰ ξεχυθοῦν στοὺς κάμπους καὶ τὰ βουνὰ τῆς Ἑλλάδας μας καὶ νὰ πνίξουν πόλεις καὶ χωριὰ μὲ τοὺς μελανοχίτωνες καὶ τοὺς κεν ταύρους τους. Στρέφεται στὴν περί οδο ἐκείνη ποὺ τὰ σιδερένια πουλιὰ ποὺ διέθετε ἄφθονα ὁ ἐχθρός, ἄρχισαν νὰ σκιάζουν τὸν καταγάλανο οὐρανὸ καὶ νὰ σπέρνουν τὸν θάνατο στὶς ἀνοχύρωτες πόλεις καὶ τὰ χωριά μας.

Ἀνακαλοῦμε στὴ μνήμη μας τὸ τόλμημα τῆς μικρῆς Ἑλλάδος νὰ ἀντιτάξει, μόνη αὐτή, τὸ ἔνδοξο καὶ ἱστορικὸ ΟΧΙ στὰ ἡρωικὰ κατορθώματα, ποὺ μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ ἐπετέλεσε καὶ ἄφησε ἄναυδη τὴν ἀνθρωπότητα. «Τὸν πόλεμον αὐτὸν δὲντὸν ἐζητήσαμεν. Δὲν τὸν προεκαλέσαμεν, δὲν τὸν ἠθελήσαμεν. Μᾶς ἐπεβλήθη κατὰ τὸν

χυδαιότερον τρόπον». Καὶ δώσαμε τὴνἀπάντηση στὴ φασιστικὴ Ἰταλία: «Τὴν Ἑλλάδα δὲν σοῦ τὴν δίνομεν». Ἀπὸ κείνη τὴ στιγμὴ παραδώσαμε τοὺς ἑαυτούς μας στὰ χέρια τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ καὶ τῆς Παναγίας μας, τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ.

Ἡ μικρὴ καὶ περιφρονημένη Ἑλλάδα μας θαυματούργησε λίγες μόνον ἡμέρες ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ πολέμου. Ἡ θριαμβευτικὴ νικηφόρα ἐπέλαση τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν ἐναντίον τῶν Ἰταλῶν τοῦ Μουσολίνι ἦταν θαῦμα, ποὺ τὸ ἐπετέλεσε ὁ παντοδύναμος Θεός, ἀφοῦ ἐμεῖς ἤμασταν ἀνίσχυροι μπροστὰ στὴ σιδηρόφρακτη Ἰταλία. Προχωρήσα με ὅμως ὅλοι ἑνωμένοι καὶ μὲ τὴν ἀκλόνητη πίστη στὴν προστασία τοῦ Θεοῦ.

«Μὲ πίστιν εἰς τὸν Θεὸν» θὰ ἀγωνισθῶμεν «ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν μέχρι τελικῆς νίκης» (Γεώργιος Β΄, βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων). «Μὴν ἀμφιβάλλετε ὅτι τελικῶς θὰ ἐπικρατήσωμεν μὲ τὴν βοήθειαν καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὰς εὐχὰς τοῦ Ἔθνους» (Ἀλέξανδρος Παπάγος, Ἀρχηγὸς τοῦ Στρατοῦ).

«Ἐπιρρίψωμεν ἐπὶ Κύριον τὴν μέρι- μναν ἡμῶν καὶ αὐτὸς θὰ εἶναι βοηθὸς καὶ ἀντιλήπτωρ ἐν τῇ ἀμύνῃ κατὰ τῆς ἀδίκου ἐπιθέσεως τῶν ἐχθρῶν» (Χρύσανθος, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος).«Αἱ εὐχαὶ τῶν Ἑλλήνων μαζὶ μὲ τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ σᾶς παρακολουθοῦν» (Ἰωάννης Μεταξᾶς πρὸς τοὺς πολεμιστές).

Τὸ Ἔθνος ὁλόκληρο, ἡγεσία καὶ λαός, εἶχε μεταβληθεῖ σὲ στρατόπεδο προσευχῆς. Μητέρες, ἀδελφές, σύζυγοι, τὰ παιδιὰ τῶν ἡρωικῶν πολεμιστῶν συναγωνίζονταν σὲ θερμὲς ἱκεσίες γιὰ τὴν ἐνίσχυση ἐκείνων ποὺ πολεμοῦσαν γιὰ τὴν πατρίδα, τὴν τιμὴ καὶ τὴν ἐλευθερία.

Οἱ σεμνοὶ καὶ σεβάσμιοι κληρικοί, ἄλλοι στὸ μέτωπο μαζὶ μὲ τοὺς μαχητές, ἄλλοι στὰ μετόπισθεν, ἀνέφεραν στὸ Θεὸ μαζὶ μὲ τὶς δικές τους προσευχὲς καὶ τὶς προσευχὲς τῶν πιστῶν.

«Νεῦσον πρὸς ὕμνους ἱκετῶν, Εὐεργέτα, ἐχθροῦ ταπεινῶν τὴν ἐπηρμένην ὀφρύν».Δέξου τὶς προσευχὲς τῶν δούλων σου ποὺ Σὲ ἱκετεύουν, καὶ χάρισέ τους αὐτὸ ποὺ Σοῦ ζητοῦν. Ταπείνωσε τὴν ἀλαζονικὴ ἔπαρση τοῦ ἐπίβουλου ἐχθροῦ. «Ὑπόταξον αὐτοῖς πάντα τὰ βάρβαρα ἔθνη τὰ τοὺς πολέμους θέλοντα». Οἱ παρακλήσεις πρὸς τὴν Θεομήτορα καὶ Ὑπέρμαχο Στρατηγό, ποὺ εἶναι τῶν «ἀδικουμένων προστάτις», ἔφεραν τὸ θαυμαστὸ ἀποτέλεσμα.

Στὸ ἀλβανικὸ μέτωπο τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940 ἐπανελήφθη αὐτὸ ποὺ συνέβη μὲ τὸν Γεδεὼν στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. «Πνεῦμα Κυρίου ἐνεδυνάμωσε τὸν Γεδεών» (Κριτ. ς΄ 34). Μὲ τρια κό σιους ψυχωμένους στρατιῶτες, ὁπλισμένους μόνο μὲ λαμπάδες κρυμμένες στὶς πήλινες στάμνες καὶ σάλπιγγες, κατατρόπωσε τοὺς 135.000 στρατιῶτες τῶν Μαδιανιτῶν, ἰσχυρὰ ὁπλισμένους. Αὐτὸ τὸ «πνεῦμα Κυρίου ἐνεδυνάμωσε» καὶ  τοὺς Ἕλληνες, τὴν ἡγεσία καὶ τὸ λαό,γιὰ νὰ ποῦν τὸ ἡρωικὸ ΟΧΙ τὴν 28^η Ὀκτωβρίου 1940.

Εἶναι φανερὸ ὅτι καὶ σήμερα βρισκόμαστε σὲ κρισιμότατη περίοδο ὅσον ἀφορᾶ τὸ μέλλον τῆς πατρίδος μας. Ἔχουμε περιέλθει σὲ καθεστὼς ξένης οἰκονομικῆς κατοχῆς. «Γίναμε ὄνειδος στοὺς γειτονικούς μας λαούς, χλεύη καὶ περίγελως καὶ ἐμπαιγμὸς στὰ τρι γύρω μας ἔθνη» (Ψαλμ. νγ΄ [43] 14) μὲ ὅσα συμβαίνουν στὴ χώρα μας. Ἡ ὑλικὴ εὐμάρεια μᾶς ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς μοναδικὲς ἀδιάψευστες ἀλήθειες τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Καιρὸς νὰ ἐπιστρέψουμε συντετριμμένοι καὶ μετανοημένοι γιὰ «νὰ βάλει ὁ Θεὸς τὸ χέρι του γιὰ τὴ σωτηρία τῆς χώρας μας». Ἑνωμένοι καὶ τώρα μὲ πίστη στὴν προστασία τοῦ Θεοῦ ἂς κάνουμε τὴν Ἑλλάδα μας ἕνα στρατόπεδο προσευχῆς ὅπως καὶ τὸ 1940.

Οἱ προσευχές μας θὰ εἰσακουσθοῦν, ἡ πίστη θὰ θριαμβεύσει καὶ τὸ Ἔθνος μας θὰ ἀναδειχθεῖ τὸ εὐλογημένο Ἔθνος τὸ «ποιοῦν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ» (Ματθ. κα΄ 43), γιὰ νὰ εἶναι «φῶς ἐθνῶν εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς»(Πράξ. ιγ΄ 47).

Κύριε, τίμησες τὸ Ἔθνος μας μὲ τὴν ἐπίσκεψη καὶ τὴν εὐλογία τῶν δύο ἁγίων ἀποστόλων Παύλου καὶ Ἀνδρέου. Εὐδόκησες νὰ εἴμαστε Ἔθνος Ὀρθόδοξο. Σὲ εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴν εὔνοια αὐ τὴ καὶ Σὲ δοξάζουμε μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς

μας. Στὶς μέρες ὅμως αὐτές, Κύριε, ἡ πατρίδα μας δοκιμάζεται. Σ’ αὐτὴν τὴν κρίσιμη καὶ πειρασμικὴ περίοδο σὲ Σένα τὸν Κύριο τῶν δυνάμεων καταφεύγουμε καὶ Σὲ παρακαλοῦμε νὰ ματαιώσεις τὰ σχέδια τὰ πονηρὰ τῶν ἐχθρῶν μας καὶ νὰ ἀσφαλίσεις τὴν πατρίδα μας στὰ ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς Παραδόσεώς μας. Ἀμήν.

«Ο ΣΩΤΗΡ»15-10-2011