Τιμή
στη «Γιανναρική» θεολογία!
'Η Θεολογική Σχολή της Βοστώνης τίμησε τον Χρήστο Γιανναρά» είναι ό τίτλος
άρθρου, πού δημοσίευσε το διαδικτυακό πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων Romfea.gr (23.5.2011), αναφέροντας, ότι ή Σχολή
τού Τιμίου Σταύρου «απένειμε επίτιμο διδακτορικό δίπλωμα
Θεολογίας στον κορυφαίο καθηγητή Θεολογίας-Φιλοσοφίας και συγγραφέα Χρήστο
Γιανναρά, το Σάββατο 21 Μαΐου στη διάρκεια της 69ης αποφοίτησης της Θεολογικής
Σχολής και του Ελληνικού Κολλεγίου». Την απονομή έκανε ό Αρχιεπίσκοπος
Αμερικής Δημήτριος.
Ό κ.
Γιανναράς, σύμφωνα με το δημοσίευμα, αφού ευχαρίστησε τη Σχολή για την «ιδιαίτερη
εύνοια» προς
το πρόσωπο του και διότι περιέλαβε στις εκδόσεις της τέσσαρα από τα βιβλία
του, ώμίλησε, ως κεντρικός ομιλητής της εκδηλώσεως, με θέμα «Ή σχέση
Ορθοδοξίας και Δύσης, ορθόδοξης εκκλησιαστικής παράδοσης και δυτικού νεωτερικού
βίου».Χαρακτήρισε «οξύ το πρόβλημα του
νεοσυντηρητισμού και φονταμενταλισμού πού ταλαιπωρεί σήμερα την πρακτική του
βίου των περισσότερων Ορθόδοξων Εκκλησιών»^.
Αγνοούν άραγε οι τιμώντες τον κ. Γιανναρά τα νέο-Νικολαϊτικά
φρονήματα και συγγράμματα του, διά των οποίων εκμαυλίζει έδώ και δεκαετίες ως
καθηγητής τη σπουδάζουσα νεολαία, και διά τα όποια τον ήλεγξαν σθεναρώς λόγιοι
μονάχοι του Άγ. Όρους και κορυφαίοι θεολόγοι της Εκκλησίας μας; Δεν γνωρίζουν,
ότι, τιμώντες τον Χρ. Γιανναρά, τιμούν ανήθικες και αιρετικές αντιλήψεις;
Προκαλεί δε κατάπληξη το γεγονός, ότι το επί τιμή πτυχίο απένειμε ό
Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, ό όποιος προ δύο ακριβώς ετών είχε ελέγξει δημοσίως,
με θαυμαστή παρρησία και επιχειρηματολογία τις κακοδοξίες της «Γιανναρικής»
θεολογίας και φιλοσοφίας, ενώπιον τού καθηγητού, αλλά και πολυπληθούς
ομογενειακού ακροατηρίου! Τί να ειπούμε; Όντως ζούμε σε καιρούς αποστασίας!
Όντως στις ήμερες μας το κακό τιμάται και στεφανώνεται!
Φίλος των Οίκουμενιστών,
εχθρός των Ορθοδόξων
Και τί δεν είπε στην ομιλία του ό Χ. Γιανναράς! Είπε, ότι «οι
Ζηλωτές της Ορθοδοξίας, όπως ονομάζονται στα καθ' ήμάς οι φονταμενταλιστές,
είναι, κατά κανόνα, φανατικά άντιδυτικοί» (Πολύ φοβούμεθα, ότι, εάν
ζούσε σήμερα ό άγιος Μάρκος ό Ευγενικός, ό άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς, ό άγιος
Νικόδημος ό Αγιορείτης, θα τούς ονόμαζε φονταμενταλιστάς και θα κατακεραύνωνε
και αυτούς για τα άντιδυτικά τους φρονήματα!). Είπε, ότι oi ζηλωτές «αντιμετωπίζουν
τις χριστιανικές Εκκλησίες και "Ομολογίες της Δύσεως σαν το αντίπαλο της
Ορθοδοξίας στρατόπεδο, πραγματική απειλή» (Γιατί δεν είναι; Δεν
αποτελούσαν ανέκαθεν -πόσο μάλλον σήμερα- οι αιρετικές παρατάξεις αντίπαλο της
Ορθοδόξου Στρατευόμενης Εκκλησίας στρατόπεδο; Ως πραγματική απειλή δεν
αντιμετώπισαν κάθε αίρεση oi Πατέρες;). Είπε, ότι οι ζηλωτές «διακηρύσσουν
ότι είναι βυθισμένη στην πλάνη ή Δύση και ταυτόχρονα επιβουλεύεται την
Ορθοδοξία. Γι’ αυτό και κάθε απόπειρα διαλόγου των Ορθοδόξων με τους Δυτικούς
Χριστιανούς, κάθε συμμετοχή στη λεγομένη οικουμενική κίνηση σημαίνει για
τούς ζηλωτές προδοσία της Ορθοδοξίας, ενδοτισμό στην πλάνη, παραίτηση από την
πίστη ότι η Εκκλησία είναι μόνο Μία, Άγια, Καθολική και Αποστολική» (Δηλαδή, κατά τον κ. Γιανναρά,
το ότι ή Δύσι είναι βυθισμένη στην πλάνη δεν είναι απτή πραγματικότης, άλλα φονταμενταλιστική διακήρυξη των«Ζηλωτών»\ Δεν έχει ακούσει τίποτε για την
Ούνία, τις δολιότητες του Βατικανού, τα
επεκτατικά σχέδια του Παπισμού, και επομένως δεν βλέπει καμμία επιβουλή κατά
της Ορθοδοξίας! Διαστρέφει δε σκοπίμως την αλήθεια, υποστηρίζοντας, ότι οι«Ζηλωτές» είναι κατά του διαλόγου μετά
των ετεροδόξων, ενώ γνωρίζει καλώς, ότι αυτό πού καταδικάζουν οι πιστοί δεν είναι
αυτοί καθ' εαυτούς οι διάλογοι, αλλά ό τρόπος με τον όποιον γίνονται, οι
υποχωρήσεις και συμβιβασμοί σε θέματα Πίστεως, καθώς και οι αντικανονικές
συμπροσευχές).
Ό κ. Γιανναράς είπε ακόμη, πώς «αυτή ή βεβαιότητα των Ζηλωτών δεν
συνιστά υπεράσπιση συνοδικής απόφανσης, δεν συνάγεται από συνοδική έκφραση της
καθολικής εκκλησιαστικής εμπειρίας. Είναι άτομική
επιλογή και πεποίθηση ή στηρίζεται συνήθως στη γνώμη κάποιου επίσης ατομικά
επιλεγμένου γέροντα που του προσδίδει αντικειμενική εγκυρότητα ή αγιορείτικη ή
όποια άλλη μοναστική του προέλευση... "Έτσι ό άτομοκεντρικός χαρακτήρας
του Ζηλωτισμοΰ - Φονταμενταλισμού και ή συνακόλουθη ειδωλοποίηση του
φορμαλισμού (δογμάτων
και Κανόνων αυτονομημένων από την εκκλησιαστική εμπειρία)εξομοιώνουν την Ορθοδοξία των
συντηρητικών Χριστιανών με κάθε άλλη ιδεολογική ορθοδοξία: των συντηρητικών
Μαρξιστών, των συντηρητικών Φρουδιστών, κ.ά.»\ (Είναι τόση ή πνευματική
τύφλωση του Χ. Γιανναρά, πού δεν του επιτρέπει να ίδεί την τόσο φωτεινή γραμμή,
πού ακολουθούν όσοι Ορθόδοξοι κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί ελέγχουν τούς
Οίκουμενιστάς για τα οίκουμενιστικά φρονήματα και ανοίγματα τους. Και πώς να μην είναι φωτεινή ή
γραμμή αυτή, εφ' όσον είναι ή γραμμή των Αποστόλων, των Οικουμενικών Συνόδων,
των Πατέρων, των Ιερών Κανόνων, των Αγίων, της Ιεράς Παραδόσεως, της ακραιφνούς Ορθοδόξου Πίστεως της Μιας
και Αγίας Εκκλησίας, πού ίδρυσε ό Χριστός; Μάχεται ό αντιφατικός Γιανναράς
συχνά την παγκοσμιοποίηση. Με όσα όμως λέγει και γράφει υπέρ του
Οικουμενισμού και κατά των Ορθοδόξων, αποδεικνύεται
γνήσιος εκφραστής της και ένα από τα πιστότερα παιδιά της! Να τον χαίρονται
όσοι τον τιμούν και τον βραβεύουν!).
Περιοδικό«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ»Ιούνιος
2011
2 σχόλια:
Πολύ σημαντικό το περιοδικό Ο Σταυρός.
Σπύρος
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ στην πρωτοπορία του αγώνα ενάντια στην πληγή του γιανναρισμού που δαβιβρώσκει τις σάρκες του εκκλησιαστικό οργανισμού.Πάλι μπροστά οι ιεραποστολικές αδελφότητες.Βλέπετε η ΔΙΣ παρότι συμμετέχουν σ αυτή επίσκοποι πολλοί των οποίων στις κατ ιδίαν συζητήσεις τους κατακρίνουν το γιανναρισμό σιωπά προφανώς επειδή ο κος Ιερώνυμος συμπαθεί ιδεολογικά το γιανναρισμό όπως απέδειξε σε συνεδρίαση της ΔΙΣ το 1988 όταν αντέδρασε σε πρόταση του μακαριστού Φλωρίνης Αυγουστίνου να συζητηθεί το θέμα Γιανναρα΄.
ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ
Δημοσίευση σχολίου