Ανεβαίνοντας την κλίμακα γύρωθεν του ιερού βήματος του ναού κόβω κι ένα κλαρί δενδρολίβανου το οποίο νιώθω ν’ αφήνει στο χέρι μου –κι όχι μόνον- μια λεπτή, ευγενική αίσθηση.
Λίγο πριν την επίσημη σκάλα επί της οποίας φωτογραφίζονται τα γαμήλια ζευγάρια σε πόζες επί το πλείστον αστείες και στην πόρτα του παλιού ναού που σηκώνει, όπως ο ‘Ατλαντας, σε αιώνιον βάσανο, στην πλάτη του αγόγγυστα το νεόδμητον εκκλησιαστικό μεγαθήριον, διάβασα πριν λίγο καιρό μια είδηση εφ’ απλού χάρτου συνταγμένη.
Ελεγε πως ο πατήρ Αυγουστίνος (Μύρου) δεν θα εξομολογεί πλέον εντός του αλλά στο ιερόν του Ησυχαστήριον στο χωριό Παλαιογράτσανον Πιερίων.
Η είδηση έφερε σε θλίψη το χριστεπώνυμο πλήθος, το οποίον οι εκκλησιαστικές αρχές, ως εικός, γράφουν στα γουρνοτσάρουχά τους. Τον είδα και τον άκουσα κατά τον εσπερινό του αγίου Παντελεήμονος στη Λευκοπηγή, στο β’ πανηγύρι της πολίχνης, και κατενόησα για μια ακόμα φορά γιατί δεν ήταν αποδεκτός από τη μετριότητα της τοπικής αρχιερωσύνης, ο λίαν αγαπητός, γλυκύς και χαρισματικός στον θείο λόγο, αρχιμανδρίτης. «Ηττημαι και την ήτταν ομολογώ» έγραψε ο Γρηγόριος Θεολόγος κι ο ιεροκήρυξ αναχώρησε. Αλλά «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών». Οι διώκτες τους θα φαν ξερό, όπως λεν οι παλαιοί κάτοικοι της συνοικίας……….
Απόσπασμα από άρθρο του Β.Π.Καραγιάννη με τίτλο Αθυμιάτιστος στις Παρακλήσεις του Αυγούστου
Δείτε σχετικά και:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου