ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΝ ΥΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ;
«Έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και έξήλθον εις ύπάντησιν αύτώ»
Μόλις έξι ήμερες απέμεναν για την εορτή του Πάσχα και κόσμος πολύς είχε συγκεντρωθεί στην Ιερουσαλήμ. Σαν αστραπή είχε διαδοθεί εν τω μεταξύ ή είδηση για την ανάσταση του Λαζάρου. Γι’ αυτό πολλοί πού έμαθαν ότι ό Κύριος επρόκειτο να εισέλθει στα Ιεροσόλυμα, αυθόρμητα έσπευσαν να Τον υποδεχθούν ως τον αναμενόμενο Μεσσία και να Του αποδώσουν τιμές βασιλιά. Και τί έκαναν; «Έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και έξήλθον εις ύπάντησιν αύτώ, και έκραζον- ωσαννά, ευλογημένος ό ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, βασιλεύς του Ισραήλ». Με αφορμή λοιπόν την υποδοχή πού επιφύλαξε τότε ό ισραηλιτικός λαός στον Κύριο, ας δούμε πώς καλούμαστε κι εμείς να Τον υποδεχθούμε.
«Έλαβον τα βαΐα των φοινίκων»
Ή πρώτη αυθόρμητη κίνηση πού έκαναν οι άνθρωποι εκείνοι ήταν να κόψουν κλαδιά από τούς φοίνικες πού βρίσκονταν κατά μήκος του δρόμου, για να τα κρατήσουν κατά την ώρα της υποδοχής. Αυτά «τα βαΐα τών φοινίκων» ήταν σύμβολα νίκης και θριάμβου. Φανερή απόδειξη ότι υποδέχονταν όχι έναν απλό άνθρωπο ή ένα προφήτη, αλλά τον Μεσσία Χριστό- Αυτόν πού ανασταίνοντας τον τετραήμερο Λάζαρο προμήνυσε την οριστική νίκη κατά του θανάτου και την κατάλυση του κράτους της αμαρτίας και του διαβόλου. Ας κρατήσουμε λοιπόν κι εμείς αυτή την ήμερα τα βάγια πού μας προσφέρει ή αγία μας Εκκλησία. Να τα κρατήσουμε ως σύμβολα. Σύμβολα αρετών και σύμβολα της νίκης κατά της αμαρτίας και του θανάτου. Να τα κρατήσουμε ως την αδιάψευστη εγγύηση ότι με τη χάρη και τη δύναμη του Χριστού μπορούμε κι εμείς να αναδειχθούμε «νικητές των παραλόγων παθών». Και όπως μας προτρέπουν και οι ύμνοι της εορτής: «Βαΐα αρετών, αδελφοί, προσάξωμεν Χριστώ τω Θεώ», δηλαδή ας προσφέρουμε στον Χριστό και Θεό μας σαν άλλα βαΐα, πράξεις ενάρετες και άγιες.
Όλη αυτή την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής αγωνιστήκαμε για την έκκοπή των παθών μας και την καλλιέργεια των άγιων αρετών του Χριστού. Με αυτά τα «βαΐα των αρετών» ας υποδεχθούμε τον Κύριο. Κι αν μέχρι τώρα δεν αγωνιστήκαμε όσο έπρεπε, τουλάχιστον αυτές τις ημέρες ας τις ζήσουμε με περισσότερη ταπείνωση και αγάπη, με μακροθυμία και συγχωρητικότητα, με νηστεία και εγκράτεια. Αυτή θα είναι ή καλύτερη προσφορά μας στην υποδοχή του Βασιλέως Χριστού.
«Εξήλθον εις ύπάντησιν αύτώ»
Άνδρες, γυναίκες και παιδιά βγήκαν έξω από τήν πόλη για να προϋπαντήσουν τον Κύριο. Άφησαν τις καθημερινές ασχολίες τους και έτρεξαν να Τον υποδεχθούν με χαρά και ενθουσιασμό.
Κι εμείς τις ήμερες αυτές θα δούμε τον Κύριο «έρχόμενον προς τό έκούσιον Πάθος». Άς μή μείνουμε αδιάφοροι ή απορροφημένοι στις ασταμάτητες εργασίες μας. Κάθε ήμερα τη Μεγάλη Εβδομάδα ή καμπάνα της εκκλησίας κτυπά και ό Κύριος περιμένει... «Δεύτε ούν και ημείς κεκαθαρμέναις διανοίαις συμπορευθώμεν αύτω και συσταυρωθώμεν». Άς βγούμε κι εμείς όχι μόνο για να υποδεχθούμε τον Χριστό, αλλά και για να συμπορευθούμε και να συσταυρωθούμε μαζί του. Να Τον ακολουθήσουμε δηλαδή όχι τυπικά ή με έναν πρόσκαιρο και επιφανειακό συναισθηματισμό αλλά με ουσιαστική συμμετοχή στο Πάθος του. Με καθαρή καρδιά και με απόφαση οριστική να νεκρώσουμε την αμαρτία μέσα μας και να ακολουθήσουμε το θέλημα του.
Είδαμε τούς Ιουδαίους να υποδέχονται τον Χριστό. Τούς ακούσαμε να Τον επευφημούν με ζητωκραυγές και «ωσαννά». Πόσο γρήγορα όμως άλλαξαν στάση απέναντι του! «Μετά κλάδων ύμνήσαντες πρότερον, μετά ξύλων συνέλαβον ύστερον», αναφέρει χαρακτηριστικά ένα τροπάριο. Άς προσέξουμε πολύ να μη φανούμε αγνώμονες όπως εκείνοι. Άς ετοιμάσουμε την ψυχή μας, για να υποδεχθούμε αξίως τον Κύριο και να Τον δοξάσουμε ως το Νικητή του θανάτου, το Σωτήρα και Λυτρωτή μας.
«ΣΩΤΗΡ»15/04/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου