Κυριακή Γ΄ Νηστειών – Σταυροπροσκυνήσεως- Τα όπλα της στρατείας μας

Τὰ ὅπλα τῆς στρατείας μας

(Ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μᾶρκ. 8,34)

Πόλεμος, ἀγαπητοί μου. Πόλεμος; Ναὶ πόλεμος. Μπᾶ, Θεὸς φυλάξοι! Ὅσοι εἴμαστε τῆς παλαιᾶς γενεᾶς καὶ γνωρίζουμε τὰ δεινὰ τοῦ πολέμου, εὐχόμαστε νὰ μὴ γίνῃ πλέον πόλεμος, ἀλλὰ νὰ ὑπάρχῃ εἰρήνη. Λέγοντας ὅμως ἐδῶ πόλεμο δὲν ἐννοῶ αὐτὸν ποὺ γίνεται μὲ φονικὰ ὅπλα· ἐννοῶ ἕναν ἄλλο πόλεμο, πόλεμο πνευματικό, ποὺ ἂν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι λάβουμε μέρος σ᾽ αὐτόν, τότε θὰ παύσουν οἱ πόλεμοι καὶ εἰρήνη θὰ ἐπικρατήσῃ στὸν κόσμο.

Ποιός εἶνε ὁ πόλεμος αὐτός; Εἶνε ὁ πόλεμος τῆς ἀρετῆς κατὰ τῆς κακίας, τῆς ἀληθείας κατὰ τοῦ ψεύδους, τῆς ἀγάπης κατὰ τοῦ μίσους, τοῦ φωτὸς κατὰ τοῦ σκότους· ὁ πόλεμος τοῦ Χριστοῦ κατὰ τοῦ σατανᾶ, αὐτὸς εἶνε ὁ ἱερὸς πόλεμος.

Ἀρχιστράτηγος τῆς παρατάξεως στὸν πόλεμο αὐτὸν εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Στρατιῶτες ὅλοι ἐμεῖς. Καὶ ἡμέρα κατατάξεως;

Ὅπως στὸ στρατὸ ὑπάρχει ἡμέρα κατατάξεως, ἔτσι γιὰ τὸν κάθε Χριστιανό, ποὺ εἶνε στρατιώτης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡμέρα κατατάξεώς του εἶνε ἡ ἡμέρα τοῦ βαπτίσματος. Τότε, ὅταν σὲ ρωτᾷ ὁ ἱερεὺς ―«Ἀποτάσσῃ τῷ σατανᾷ…» καὶ λὲς —«Ἀποτάσσομαι», ―«Συντάσσῃ τῷ Χριστῷ;», καὶ λὲς —«Συντάσσομαι», τὴν ὥρα ἐκείνη γίνεται κατάταξις στὴν στρατιὰ τοῦ Κυρίου· εἶσαι πλέον στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ καλεῖσαι σὲ ἱερὸ ἀγῶνα.

Κι ὅπως ὁ στρατιώτης ἔχει ὅπλα, ἔτσι κ᾽ ἐδῶ. Ποιά εἶνε τὰ ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ; «Τὰ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν»(Β΄ Κορ. 10,4) εἶνε ὅπλα πνευματικά. Εἶνε πρὸπαντὸς τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἀκούσαμε σήμερα. Τὸ ἕνα εἶνε τὸ «Ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν», τὸ δεύτερο εἶνε τὸ «Ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ», τὸ τρίτο εἶνε τὸ «Ἀκολουθείτω μοι» (Μᾶρκ. 8,34). Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά;

Εἶσαι στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, πιστεύεις σ᾽ αὐτόν; Τί πρέπει νὰ κάνῃς· «Ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν». Τί σημαίνει «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν»· πρέπει νὰ διακόψῃς κάθε σχέσι μὲ τὴν ἁμαρτία ποὺ μέχρι τώρα διέπραττες. Δηλαδή· εἶσαι ἀλκοολικός, μέθυσος; Δὲ θὰ ξαναπατήσῃς πιὰ στὴν ταβέρνα, δὲν θὰ ξαναπιῇς ἀλκοόλ· «ἀπαρνησάσθω» τὸν σατανᾶ τῆς μέθης. Εἶσαι ἄνθρωπος τῶν ἡδονῶν, τῶν διασκεδάσεων, τῆς πορνείας, τῆς μοιχείας καὶ τῶν καταγωγίων; Δὲν θὰ ξαναπατήσῃς πλέον μέσα στὰ κέντρα αὐτὰ τῆς ἀκολασίας· «ἀπαρνησάσθω» τὸν δαίμονα τῆς μοιχείας. Εἶσαι χαρτοπαίκτης; Δὲν θὰ ξαναπιάσῃς πλέον στὰ χέρια σου χαρτιά· «ἀπαρνησάσθω» τὸν σατανᾶ τῆς χαρτοπαιξίας. Ἀγαπᾷς τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῦ Ἰούδα; Θὰ παύσῃς πλέον νὰ εἶσαι φιλάργυρος· «ἀπαρνησάσθω» τὸν σατανᾶ τῆς φιλαργυρίας. Κάτι ἀκόμα· καπνίζεις; Θὰ τὸ κόψῃς. Οὔτε ἕνα! «Ἀπαρνησάσθω» τὸν σατανᾶ τοῦ καπνίσματος. Τὸ ἀνέφερα αὐτό, γιὰ νὰ σᾶς δείξω πόσο ἀσυνεπεῖς εἴμαστε. Οὔτε ἕνα μικρὸ - ἐλάχιστο πρᾶγμα δὲν ἐννοοῦμε ν᾽ ἀπαρνηθοῦμε. Συνεπῶς εἴμαστε λιποτᾶκται τῆς ἱερᾶς στρατιᾶς, ἄξιοι ἐμπτυσμοῦ.

Τὸ «Ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν» θὰ πῇ· Ἄλτ! δὲν θ᾽ ἀφήσω νὰ κυριαρχήσῃ ἐπάνω μου ὁποιοδήποτε πάθος. Αὐτὸ σημαίνει τὸ «ἀπαρνησάσθω». Καὶ τί σημαίνει τὸ «Ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ»; Ποιός εἶνε ὁ σταυρός; Εἶνε οἱ θλίψεις, τὰ βάσανα, τὰ ἐμπόδια, ποὺ συναντᾷ κανεὶς καθημερινῶς στὴ ζωή. Εἶνε ἀκόμα τὰ μεγαλύτερα ἐμπόδια· οἱ ἀσθένειες, οἱ διωγμοί, οἱ συκοφαντίες. Αὐτὰ εἶνε ὁ σταυρός. Καὶ ὅπως ὁ Χριστὸς σήκωσε τὸ σταυρό του, ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς νὰ σηκώσουμε τὸ δικό μας σταυρό.

Καὶ τὸ τρίτο εἶνε τὸ «Ἀκολουθείτω μοι», τὸ ν᾽ ἀκολουθήσουμε δηλαδὴ τὸ Χριστό. Αὐτὸς εἶνε ὁ ὁδηγὸς τῆς ἀνθρωπότητος. Ὅπου λοιπὸν πηγαίνει ὁ Χριστός, ἐκεῖ κ᾽ ἐμεῖς, στὰ βήματά του τὰ ἱερά, στὰ ἴχνη του, ἀπὸ τὴ Βηθλεὲμ μέχρι τὸ Γολγοθᾶ. ―Μά, θὰ πῇς, δύσκολα πράγματα αὐτά. Ἄφησέ με, Χριστιανέ μου, νὰ χαρῶ τὴ ζωή. Μοῦ λὲς ν᾽ ἀρνηθῶ ὅλ᾽ αὐτά· καὶ τί θὰ κερδίσω;…

Ρωτᾷς τί θὰ κερδίσῃς; Σοῦ λέω λοιπόν, ὅτι τὸ κέρδος σου θά ᾽νε πολὺ μεγάλο. Τί θά ᾽λεγες, ἂν κάποιος σοῦ πρότεινε, Δός μου 1 δραχμὴ νὰ σοῦ δώσω 100 λίρες; Ποιός δὲν θὰ δεχόταν; Κάτι τέτοιο σοῦ ζητάει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα. Μᾶς ζητάει κάτι μικρὸ καὶ ἀσήμαντο, γιὰ νὰ μᾶς δώσῃ ἕνα πολὺ μεγάλο καὶ ἀνεκτίμητο.

Ποιό εἶν᾽ αὐτό; Ἂς γελοῦν οἱ ἄνθρωποι σήμερα· ἐὰν ἐσὺ ἀπαρνηθῇς τὸν ἑαυτό σου, σηκώσῃς τὸ σταυρό σου κι ἀκολουθήσῃς τὸ Χριστό, τὸ κέρδος θὰ εἶνε ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς.

Σωτηρία τῆς ψυχῆς! Πῶς νὰ σᾶς τὸ παραστήσω; Θὰ φέρω μία εἰκόνα. Φανταστῆτε μὲ τὸ νοῦ σας μιὰ ζυγαριὰ πολὺ μεγάλη κρεμασμένη ἀπὸ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, νὰ τὴ βλέπῃ ὅλος ὁ κόσμος· μιὰ ζυγαριὰ μὲ δύο δίσκους. Στὸν ἕνα δίσκο βάλτε ὅ,τι νομίζετε πολύτιμο· χρυσάφι, ἀσήμι, πολύτιμους λίθους, διαμάντια, μαργαριτάρια, εὐγενῆ μέταλλα, ὅ,τι κρύβουν τὰ σπλάχνα τῆς γῆς· κατεβῆτε καὶ στὰ βάθη τῶν ὠκεανῶν καὶ συλλέξτε ὅ,τι πολύτιμο ἔχει ἡ θάλασσα· πετάξτε καὶ στοὺς ἄλλους πλανῆτες καὶ φέρτε ὅ,τι πολύτιμο μπορεῖ νὰ ἔχουν· καὶ ὅλον αὐτὸ τὸ θησαυρό, ὅλο τὸν κόσμο μὲ τὰ θέλγητρα, τὶς ἀπολαύσεις, τὰ μεγαλεῖα καὶ τὶς δόξες του, ὅλα ὅσα ἑλκύουν τὸν ἄνθρωπο, νὰ τὸν βάλετε στὸν ἕνα δίσκο. Καὶ στὸν ἄλλο δίσκο τί νὰ βάλετε· νὰ βάλετε μιὰ ψυχή. Τίνος ψυχή; ἑνὸς βασιλιᾶ, ἑνὸς προέδρου δημοκρατίας, ἑνὸς πρωθυπουργοῦ, ἑνὸς ἀξιωματούχου, ἑνὸς μεγάλου ἐπιστήμονος ἢ φιλοσόφου;

Ὄχι. Νὰ βάλετε τὴν ψυχὴ ἑνὸς μικροῦ καὶ ἀσήμαντου ἀνθρώπου, ποὺ δὲν ἔχει καλύβα νὰ καθήσῃ, δὲν ἔχει ψωμὶ νὰ φάῃ, δὲν ἔχει ροῦχο νὰ σκεπαστῇ· ἑνὸς τέτοιου φτωχοῦ τὴν ψυχή νὰ βάλετε. Ἔ, μόλις ἡ ψυχὴ ἀγγίξῃ τὸ δίσκο, ὁ δίσκος θὰ γείρῃ πρὸς τὸ μέρος της! Τέτοιο βάρος, τέτοια ἀξία ἔχει ἡ ψυχή. «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» ( ἔ.ἀ. 8,36).

―Ἀνοησίες τώρα· ψυχή!… Ἄκου τί λένε οἱ παπᾶδες στὸν αἰῶνα μας. Δὲν ὑπάρχει ψυχή. Πῆρε ὁ σατανᾶς τὴ γομμολάστιχά του καὶ ἔσβησε ἀπὸ τὸ λεξικὸ τῆς ἀνθρωπότητος τὶς ὡραιότερες λέξεις, ἔσβησε καὶ τὴν ψυχή. Τὰ παλιὰ τὰ χρόνια εὔχονταν ὁ ἕνας στὸν ἄλλο «Καλὴ ψυχή», «Καλὴ ψυχή». Αὐτὸ δὲν ἀκούγεται πλέον τώρα. Ὑλισμὸς ἐπικρατεῖ. Δὲν ὑπάρχει τίποτε ἄλλο, λένε, παρὰ μόνο ἡ ὕλη. Τί εἶνε ὁ ἄνθρωπος; αὐτὸ ποὺ ζυγίζει· 50, 60,70 κιλὰ ὕλη, σοῦ λέει, τίποτ᾽ ἄλλο.

Ὕλη λοιπὸν εἶνε μόνο ὁ ἄνθρωπος; Ἀφοῦ λὲς ὅτι εἶνε ὕλη, κ᾽ ἐγὼ σοῦ λέω· Πάρε τὰ ὑλικά του καὶ φτιάξε μου ἕναν ἄνθρωπο. Μπορεῖς; Δὲ μπορεῖς. Ὄχι ἄνθρωπο, οὔτε ἕνα σπυρὶ σιτάρι ποὺ νὰ τὸ φυτεύῃς καὶ νὰ βγάζῃ στάχυ δὲ μπορεῖς, οὔτε ἕνα ἀηδόνι ποὺ νὰ κελαϊδάῃ δὲ μπορεῖς. Ἑπομένως δὲν εἶνε μόνο ὕλη ὁ ἄνθρωπος. Τί εἶνε; Μέσα του κατοικεῖ ἄγγελος, ψυχή, μία οὐσία ἀθάνατη καὶ αἰωνία, ὅπως δίδασκαν καὶ οἱ φιλόσοφοι τῆς ἀρχαιότητος. Ὁ ἄνθρωπος ἴσον σῶμα, ἀλλὰ πρὸ παντὸς ψυχή. Ἡ ψυχὴ σκέπτεται, αἰσθάνεται, βουλεύεται, παίρνει μεγάλες ἀποφάσεις, φτερουγίζει μέχρι τὸν οὐρανὸ καὶ ψάλλει τὸ «ἀλληλούϊα».

Ἀλλὰ ζοῦμε σὲ ἐποχὴ ἀπιστίας καὶ ἀσεβείας, ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἔφτασαν στὸ σημεῖο ὄχι μόνο νὰ μὴν παραδέχωνται Θεό, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν ὑβρίζουν καὶ νὰ βλαστημοῦν τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια. Καὶ δυστυχῶς οἱ Χριστιανοὶ δὲν εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ σηκώσουμε τὸ λάβαρο τῆς ὁμολογίας· ἔχουμε δειλία καὶ ἀνανδρία, εἴμαστε ἐλεεινοὶ λιποτᾶκται. Γιὰ μᾶς λέει σήμερα ὁ Χριστὸς στὸ εὐαγγέλιο· «Ὃς ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων»(ἔ.ἀ. 8,38).

Ἂς σταθοῦμε γενναῖοι, ἀγαπητοί μου. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ βαπτιστήκαμε εἴμαστε στρατιῶτες Χριστοῦ, καὶ πρέπει νὰ μαχώμεθα ὑπὸ τὴν ἀρχηγία του, μὲ ὅπλο ἀκαταμάχητο τὸν τίμιο σταυρὸ ποὺ σήμερα προσκυνοῦμε. Τὸ εἶπα κι ἄλλοτε, τὸ ἐπαναλαμβάνω καὶ τώρα· κι ἂν ἀκόμα ὅλοι ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό, κι ἂν ἀκόμα ἔρθῃ μέρα καταραμένη ποὺ καὶ τὸ σπίτι σου καὶ ἡ πόλι σου καὶ ὁ τόπος σου καὶ ὁ κόσμος ὁλόκληρος Τὸν ἀρνηθοῦν καὶ δὲν ὑπάρχῃ κανένας ἄλλος πιστὸς καὶ μείνῃς ἕνας, ἐσὺ ὁ ἕνας νὰ πιστεύῃς στὸ Χριστό.

Καὶ νὰ ξέρῃς, νὰ εἶσαι τόσο βέβαιος ὅσο βέβαιο εἶνε ὅτι ὑπάρχει ἥλιος καὶ ἄστρα καὶ γῆ, ὅτι δὲν θὰ νικήσουν οἱ ἄπιστοι, οἱ ἄθεοι, οἱ ὑλισταὶ καὶ οἱ βλάσφημοι· θὰ νικήσῃ ὁ Χριστός. Νὰ εἶστε βέβαιοι ὅτι κι αὐτοὶ ἀκόμα οἱ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι, κι αὐτοὶ ποὺ βλαστημοῦν καὶ ἀρνοῦνται τὸν πνευματικὸ κόσμο, θά ᾽ρθῃ μέρα ποὺ ὅλοι θὰ προσκυνήσουν τὸν τίμιο σταυρό. Καὶ τότε ὅλη ἡ γῆ θὰ γονατίσῃ καὶ θὰ πῇ· Δὲν ὑπάρχει ἄλλο ὄνομα νὰ μᾶς σώσῃ ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ἐσταυρωμένου· ὃν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Κωνσταντίνου & Ἑλένης Ἀμυνταίου τὴν 6-4-1986 πρωὶ μὲ ἄλλο τίτλο. «Κυριακή»2011