Ο δεσπότης του Βόλου αποφασίζει και διατάσσει! Ποιος τους έβαλε; «Εσείς οι πιστοί βγάλτε τους έξω»!«Χείλη αρχιερέως ού ψεύδονται»!

Ό δεσπότης του Βόλου αποφασίζει και διατάσσει!

Μεγάλη δημοσιότητα μέσω του διαδικτύου και θρησκευτικών έντυπων έλαβαν οι δικαιολογημένες αντιδράσεις μερίδος του πιστού λαού του Βόλου κατά τον Εσπερινό του Άγ. Αντωνίου, εναντίον της απαράδεκτης και Συνοδικώς καταδικασμένης τακτικής του Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου να έπιβάλη αυθαιρέτως και αύταρχικώ τω τρόπω την μεταγλώττισι των λειτουργικών μας κειμένων. Πιό συγκεκριμένα, όπως δείχνει και το σχετικό βίντεο, πού ανάρτησαν πιστοί στο διαδίκτυο, αμέσως όταν ό χοροστατών στην Ακολουθία άρχιερεύς άρχισε την άνάγνωσι ενός αποσπάσματος από τη Σοφία Σολομώντος στη δημοτική, πλήθος πιστοί ξέσπασαν σε έντονες διαμαρτυρίες φωνάζοντας: «Όχι στη δημοτική, Σεβασμιώτατε! Διαβάστε το ανάγνωσμα στην αρχαία γλώσσα, στη γλώσσα του πρωτοτύπου». Στην αρχή ό άρχιερεύς συνέχισε την άνάγνωσι περιφρονώντας τις διαμαρτυρίες των πιστών. Όταν όμως κατάλαβε, ότι δεν τον άκουε κανείς λόγω του θορύβου, πού δημιουργήθηκε, προσπάθησε να δικαιολόγηση τα αδικαιολόγητα λέγοντας: «Τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης είναι κείμενα διδακτικά. Τα έβαλε ή Εκκλησίας μας μέσα στη Λατρεία, προκειμένου οι άνθρωποι να διδάσκωνται. Γι' αυτό και εγώ αποφάσισα, όπως έχω κάθε δικαίωμα ως επίσκοπος...». Δεν μπόρεσε όμως να ολοκλήρωση το λόγο του, διότι τον διέκοψαν -και ορθώς- οι έντονες αποδοκιμασίες των πιστών.

Άναρωτώμεθα και εμείς μαζί με τούς πιστούς χριστιανούς του Βόλου: Έχει πράγματι ό κάθε επίσκοπος το δικαίωμα να άποφασίζη μονομερώς και μάλιστα περιφρονώντας πρόσφατη άπόφασι της Ιεράς Συνόδου, για ένα τόσο σοβαρό ποιμαντικό θέμα, όπως είναι ή μετάφρασι ή μεταγλώττισι των λειτουργικών κειμένων; Έχει δικαίωμα ένας επίσκοπος να καταργή μία εκκλησιαστική παράδοσι αιώνων, να αυθαίρετη, να καινοτομή κατά το δοκούν και να προσβάλη τη λειτουργική ευταξία και κανονική τάξι δημιουργώντας σκανδαλισμό στις ψυχές των πιστών; Προφανώς ή Αποστολική προτροπή «πάντα εύσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω» (Α' Κορ. 4,40) ελέχθη για όλους, έκτος των οίκουμενιστών και νεωτεριστών επισκόπων, οι όποιοι, όπως μας λέγουν, είναι ελεύθεροι, έχουν το δικαίωμα, ως επίσκοποι, να άσχημονούν και να ατακτούν!

Ποιος τους έβαλε;

Κάποιοι βιντεοσκοπούν για να δείξουν, ότι υπάρχει δήθεν μια άντίδρασι. Έχουν έλθει έδώ ώργανωμένοι να δημιουργήσουν πρόβλημα... Οι άνθρωποι αυτοί, όπως καταλαβαίνετε, είναι βαλτοί. Τούς έχουν βάλει να δημιουργήσουν πρόβλημα», είπε στο εκκλησίασμα ό δεσπότης του Βόλου για τούς διαμαρτυρόμενους πιστούς, και για να κοπάσουν οι διαμαρτυρίες υποσχέθηκε από άμβωνος, «θα διαβάσουμε και τα δύο» (εννοώντας τις δύο γλώσσες, δημοτική και αρχαία).

Δηλαδή, «άγιε» Δημητριάδος, αμφισβητείτε, ότι υπάρχει άντίδρασι; Νομίζετε, ότι ή διαμαρτυρία του πιστού λάου μέσα στο ναό ήταν θεατρική παράστασι, πού στήθηκε από κάποιους, για να δημιουργήσουν εντυπώσεις; Οι αντιδράσεις εναντίον της «Λειτουργικής ανανεώσεως ή αναγεννήσεως» και του «Νεοβαρλααμισμού» σας εκδηλώνονται ποικιλοτρόπως έδώ και πολλά χρόνια από πολλούς συνεπισκόπους σας, πανεπιστημιακούς καθηγητάς, θεολόγους, κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς, με Θεολογικά και Λειτουργικά συνέδρια, βιβλία, άρθρα και ομιλίες, και εσείς μας ομιλείτε για «δήθεν άντίδρασι», κάποιων «βαλτών»!Εσείς δημιουργείτε το πρόβλημα, και επιρρίπτετε τις ευθύνες στον πιστό λαό, πού επιζητεί και απαιτεί τη λύσι του!

Πάντως ας μάς έπιτραπή να συμφωνήσουμε με τον κ. Ιγνάτιο, ότι οι άνθρωποι, πού διαμαρτυρήθηκαν εντός του ιερού ναού, ήταν πράγματι «βαλτοί». Ποιος όμως τούς «έβαλε» να διαμαρτυρηθούν; Κάποιος ή κάποιοι "Ορθόδοξοι και παραδοσιακοί κληρικοί, πού έχουν κατά καιρούς ελέγξει τούς λόγους και τα έργα του «αγίου» Δημητριάδος; Αυτό μάλλον υποπτεύεται ό δεσπότης του Βόλου. Κάνει όμως λάθος. Τον αληθινό υποκινητή της Ιεράς άγανακτήσεως και διαμαρτυρίας των πιστών ούτε καν να τον φαντασθή μπορεί. Και όμως είναι τόσο κοντά του. Ήταν παρών και μέσα στο ναό την ώρα του Εσπερινού. Και πώς να μην είναι, εφ' όσον ό ναός είναι το σπίτι του. Είναι αυτός ό Κύριος μας και Θεός μας, το Πνεύμα του οποίου συνήγειρε τις ευαίσθητες σε θέματα Πίστεως, Παραδόσεως και Λατρείας ψυχές ευσεβών και συνειδητών χριστιανών του Βόλου, τις ώπλισε με τόλμη και ανδρεία, αρετές απαραίτητες στην άσκησι έλεγχου προσώπων, πού έχουν κάποιο υψηλό αξίωμα και εξουσία, και τις «έβαλε» να επαναλάβουν στον καινοτόμο εκπρόσωπο του τον λόγο, πού απηύθυνε και προς τον άγγελο, επίσκοπο, των Σάρδεων,«Μνημόνευε ούν πώς είληφας και ήκουσας, και τήρει και μετανόησον» (Άποκ. 3, 3). Εύχόμεθα ό επίσκοπος να σκεφθή τί παρέλαβε και άκουσε, να τα έφαρμόση και να μετανοήση.

«Εσείς οι πιστοί βγάλτε τους έξω»!

Στον ίδιο Εσπερινό, και ενώ ό δεσπότης του Βόλου παρέδιδε μα­θήματα Λειτουργικής αναγεννήσε­ως απ' άμβωνος, ό πρωτοσύγκελλος της ι.Μητροπόλεως, θέλοντας να άρέση στον δεσπότη του (και όχι στο Θεό), και κρίνοντας, ότι ό τρό­πος, με τον όποιον ό προϊστάμενος του αντιμετώπιζε το θέμα, δεν ήταν αποτελεσματικός, έκανε δυναμική παρέμβασι λέγοντας: «Νομίζω, ότι έχουμε το δικαίωμα να απολαύσουμε την Ακολουθία». Και αμέσως μετά διέταξε: «Άπομονώστε αυτά τα στοιχεία. Βγάλτε τους έξω. Εσείς οι πιστοί, βγάλτε τους έξω»! «Αφήστε τους, αφήστε τους», απάντησε ό δεσπότης. Τί να πρωτοθαυμάσει κανείς, την εμπάθεια και τον υπερβάλλοντα ζήλο του Ιερέως ή την «πατρική μεγαλοψυχία» του άρχιερέως;...

«Χείλη άρχιερέως ού ψεύδονται»!

Ο πρώτος καλεί τους «πιστούς», τούς εν άγνοία μάλλον και αδιαφορία διατελούντας, να βγάλουν έξω από τον ναό τούς... απίστους, στη πραγματικότητα τούς αληθινούς και ενσυνείδητους λάτρεις του Θεού, πού διαμαρτύρονται για τις επισκοπικές αυθαιρεσίες. Ό δεύτερος, «οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος», τούς επιτρέπει να παραμείνουν στο ναό, ώστε να γίνουν στη συνέχεια μάρτυρες μιας ακόμη πνευματικής πτώσεως του πατρός και ποιμενάρχου των, βλέποντας τον να άθετή άνερυθριάστως την ύπόσχεσι, πού έδωσε προ ολίγου ενώπιον Θεού και ανθρώπων, ότι τα κείμενα θα αναγνωσθούν και στην αρχαία γλώσσα. «Μας κοροϊδέψατε, μας είπατε ψέματα», φώναζαν οι πιστοί στο δεσπότη τους. Αυτός όμως «άγρόν ήγόρασε» και με ήσυχη(;) τη συνείδησί του συνέχισε την Ακολουθία, διαψεύδοντας για πολλοστή φορά στις ήμερες μας το γνωστό ρητό, ότι «χείλη άρχιερέως ού ψεύδονται»! Θλιβερόν όντως κατάντημα οίκουμενιστού άρχιερέως. Και να σκεφθή κανείς, ότι μέρος του αποσπάσματος, το όποιον άνέγνωσεν ό δεσπότης, απευθύνεται στους «κρατούντας πλήθους», τούς κυβερνήτες, τούς άρχοντες, πού εξουσιάζουν τα πλήθη, (δηλαδή και στη Σεβασμιότητά του), και τούς καλεί ν' ανοίξουν τα ώτα τους και ν' ακούσουν για το μέγεθος των ευθυνών τους, αλλά και για την αυστηρή κρίσι, πού τούς περιμένει, διότι «ύπηρέται όντες της αυτού βασιλείας ούκ έκριναν ορθώς, ουδέ έφύλαξαν νόμον, ουδέ κατά την βουλήν του Θεού έπορεύθησαν»! (Σοφ. Σολ. 6,4).

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ»Φεβρουάριος 2011