ΤΟ ΣΩΜΑ: ΝΑΟΣ TOY ΘΕΟΥ
«Υμείς γαρ ναός Θεού έστε ζώντος».
Το σώμα στην εποχή μας έχει γίνει ένα σύγχρονο είδωλο, στο όποιο πολλοί άνθρωποι προσφέρουν την λατρεία τους. Ή θεοποίηση και ή λατρεία του σώματος οδηγεί στις διάφορες «μανίες» της εποχής μας, όπου ή δύναμη και ή ωραιότητα του σώματος θεωρούνται ο! ύψιστες αξίες στην ζωή του ανθρώπου. Ή ίδια ακόμη νοοτροπία οδηγεί ένα πλήθος ανθρώπων σε μια ζωή άσωτη και διεφθαρμένη, όπου πλέον ό άνθρωπος χάνει κάθε ανθρώπινο χαρακτηριστικό και γίνεται «σαρξ».Μέσα στην σύγχρονη αυτή ειδωλολατρία του σώματος ακούγεται ως διαμαρτυρία, άλλα και ως φωνή καθοδηγητική, το σύνθημα του Αποστόλου: «Υμείς ναός Θεού έστε ζώντος». Άς προσέξουμε δύο πλευρές του μηνύματος αυτοί:
ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΩΜΑ
Με πόσο σεβασμό και ιερό δέος αντιμετωπίζουμε τον ναό του Θεού! Ένα μεγαλοπρεπή ναό, άλλα και ένα ταπεινό και φτωχό εξωκκλήσι. Έναν ακέραιο ναό, άλλα και έναν γκρεμισμένο, από τον όποιο έχουν περισωθεί μόνο μερικά ερείπια. Σεβόμαστε ιδιαίτερα τον ναό του Θεού, τον τόπο όπου σκηνώνει ή δόξα του.
Με παρόμοιο σεβασμό οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε το σώμα του άνθρωπου, τον ναό αυτό του ' Αγίου Πνεύματος. Το σώμα μας, το σώμα των άλλων ανθρώπων, είναι κατοικητήριο του Θεού, μας βεβαιώνει ο Απόστολος. Ό ίδιος ό Θεός το δήλωσε: «Ενοικήσω έν αύτοίς και έμπεριπατήσω».Υπάρχουν βέβαια πολλοί, οι όποιοι έχουν χάσει κάθε συναίσθηση της ιερότητος του σώματος τους. Ή αμαρτία εδώ έχει μεταβάλλει τον ναό του σώματος σε ερείπια... Υπάρχουν ακόμη και εκείνοι, πού έχουν ανάπηρο, ασθενικό ή παραμορφωμένο σώμα. Έδώ ή φυσική φθορά και ό πόνος έχουν φθείρει τον ναό του Θεού! Άς μη λησμονούμε όμως, ότι και στις περιπτώσεις αυτές βρισκόμαστε ενώπιον ενός ναού και του οφείλουμε τον σεβασμό, έστω και αν είναι ερειπωμένος. Το σώμα του άνθρωπου, πού ζει μια σαρκική και αμαρτωλή ζωή, ήταν κάποτε ναός του Θεού. Κάποτε έδώ κατοικούσε το πνεύμα του Θεού. Τώρα βέβαια δεν κατοικεί. Έχει φύγει. Διότι «ού μη καταμείνη το πνεύμα μου έν τοις άνθρώποις τούτοις εις τον αιώνα δια το είναι αυτούς σάρκας»(Γένεσ. στ' 3), λέει ό Θεός. Ποιος ξέρει όμως! Το Πνεύμα του Θεού «επιφέρεται» ίσως επάνω από τα ερείπια αυτά, για να αναστηλώσει τον ναό του, όταν έλθει ή κατάλληλη στιγμή! Το σώμα, πού είναι καχεκτικό και δύσμορφο, το σώμα, πού υποφέρει από την αρρώστια, το σώμα αυτό είναι ένας ραγισμένος ναός του Θεού, προς τον όποιο οφείλουμε τον απεριόριστο σεβασμό μας! Οι γέροντες γονείς μας, πού πάσχουν από χρόνιες παθήσεις, οι ασθενείς, οι κατάκοιτοι των νοσοκομείων και των άσυλων, είναι και αυτοί ναοί τού Θεού, τούς όποιους πρέπει να σεβώμαστε και να διακονούμε.
ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή να διακονεί κανείς στο ναό του Θεού. Να φροντίζει για την ανέγερση και τον εξωραϊσμό τού ναού. Να περιποιείται το ναό, να τον καθαρίζει. Να αναστηλώνει τον ερειπωμένο ναό και να τον αποδίδει και πάλι στην λατρεία του Θεού! Ή Εκκλησία ιδιαίτερα τιμά αυτούς πού διακονούν το ναό: “Αγίασον, Κύριε, τους αγαπώντας την εύπρέπειαν του οίκον σου”, εύχεται.Όταν ασχολούμαστε με την διατροφή, την συντήρηση, την αγωγή, την θεραπεία και νοσηλεία τού σώματος, ας μη λησμονούμε ότι διακονούμε τον ναό του Θεού.
Ή μητέρα και ό πατέρας πού φροντίζουν για την διατροφή και την συντήρηση των παιδιών τους -ας μη το λησμονούν- δεν κάνουν τίποτε άλλο, παρά διακονούν τους έμψυχους ναούς τού Θεού. Και ή σκέψη αυτή θα μεταμορφώνει τον καθημερινό αγώνα και την φροντίδα για τα παιδιά. Θα κάνει την προσφορά των υπηρεσιών τους προς τα παιδιά πιο ήρεμη.
Ό γιατρός ακόμη, πού σκύβει καθημερινά πάνω στους ασθενείς του, διακονεί και αυτός τον ναό τού Αγίου Πνεύματος, το σώμα του άνθρωπου. Αυτόςέχει πάρει την κλήση και την αποστολή από τον Θεό να αναστηλώνει τούς ερειπωμένους ναούς του. Όταν ήταν ό Κύριος έδώ στην γη, το έργο αυτό το έκανε ό ίδιος, με τόση προθυμία. Ήταν ό μεγάλος ιατρός και αναστηλωτής των ερειπωμένων ναών του Θεού. Σήμερα ό Κύριος έχει αναθέσει το ιερόαυτό έργο ατά επιδέξια χέρια τού γιατρού.
Και ή αδελφή νοσοκόμος, πού έταξε τον εαυτό της στην υπηρεσία του ασθενούς, είναι και αυτή μια διακόνισσα στο ναό του Θεού, στο ανθρώπινο σώμα. Ή σκέψη αυτή είναι πολύ αποτελεσματική για την ορθή αντιμετώπιση του σώματος μας, καθώς και τού σώματος των άλλων ανθρώπων.
(ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Β' Κορ. στ' 16 – ζ’ 1)
«ΖΩΗ»27/01/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου