Επειδή εμάς μας θίγει

Καθηγητής σε επαρχιακό ελληνικό Πανεπιστήμιο υπογράμμισε στο απομαγνητοφωνημένο κείμενο της ομιλίας της Υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων στη Σύνοδο των Πρυτάνεων στους Δελφούς με θέμα το Νέο Πανεπιστήμιο, πού διανεμήθηκε και γραπτώς, μερικές από τις πολλές «αξιοπρόσεκτες» εκφράσεις, όπως:

«Συγγραφή διπλωμάτων και πτυχιακών εργασιών». «Καταλήξαμε σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, το όποιο μπορούμε όλοι να πατήσουμε και να συνεχίσουμε». «Έχει πολύ μεγάλη σημασία ή εθνική συναίνεση γιατί δε χωράει να έχουν βάθος χρόνου και να γίνουν σεβαστά από όλες τις κυβερνήσεις». «Να μπούμε σε μια διαδικασία διαρκούς συνεδρίασης των Συγκλήτων, οι όποιες κατά τη διάρκεια του τριμήνου διαλόγου — ό διάλογος δε θα είναι στο διηνεκές, θα ξεκινήσει τώρα και θα τελειώσει στο τέλος Δεκεμβρίου — να μπορούν συνεχώς να συμμετέχουν οι Σύγκλητοι και οι Σύνοδοι Προέδρων και Πρυτάνεων». «Το Συμβούλιο Διοίκησης, στο όποιο συμμετέχουν πανεπιστημιακές δυνά­μεις από το Πανεπιστήμιο»... Και διάφορα άλλα.

Οι εξαγγελίες της Υπουργού από τον ομφαλό της γης χαρακτηρίστηκαν γενικότερα «δελφικές» λόγω της μορφής και του περιεχομένου τους. Αντιπροσωπευτικό δείγμα μετανεωτερικής ξύλινης γλώσσας. Και ό εν λόγω καθηγητής διερωτάται «πώς να μιλήσεις για την όποια ουσία των εξαγγελιών της κυρίας Υπουργού, όταν ό τύπος, πού τις περιβάλλει, δεν σου το επιτρέπει».

Και ό δημοσιογράφος της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, της Κυριακής 10.10.2010, πού μεταφέρει την είδηση, σχολιάζει: «... ας μου επιτραπεί να μη συμμερίζομαι την άποψη του. Αντιθέτως, τα ωραία ελληνικά της κυρίας υπουργού καταδεικνύουν πόσο μεγάλη είναι ή ανάγκη όχι μόνον να αναμορφωθεί εκ βάθρων ή εκπαίδευση στην Ελλάδα, αλλά, ει δυνατόν, να ξαναπάνε υποχρεωτικά στο σχολείο από την αρχή οι πολιτικοί της γενιάς του Πολυτεχνείου». Δεν ξέρουμε αν το συγκεκριμένο δημοσίευμα έφτασε στα χέρια της κ. Υπουργού, αν το διάβασε κι εάν έθίγη από τη λεπτή ειρωνεία της δημοσιογραφικής πρότασης. Επειδή όμως εμάς — όσοι κάναμε χρόνια στα θρανία ως σπουδαστές και δάσκαλοι και μάλιστα σε θετικές επιστήμες και το ξέρουμε από πρώτο χέρι —, μας θίγει, γι' αυτό από τη στήλη αυτή ας μας επιτραπεί να επισημάνουμε στην κ. Υπουργό δύο πράγματα:

Πρώτον, όποιος πέφτει σε τέτοια λεκτικά σφάλματα, μιλάει πρόχειρα, ιδεολογικά φορτισμένα και με την αφελή πεποίθηση ότι ή θέση πού τόσο εφήμερα κατέχει του δίνει αυτό το δικαίωμα και δεύτερον, όποιος από ουσιαστική άγνοια ή πρόχειρη γνώση ή όποια άλλη σκοπιμότητα απαξιώνει τη γλώσσα του, την ιστορική συνείδηση, τη θρησκεία του και την εθνική του ταυτότητα, αργά ή γρήγορα αυτές οι ίδιες οι επιλογές του οδυνηρά θα τον απαξιώσουν.

«Η Δράσις μας»Ιανουάριος 2011- σελ. 37