«Ευλόγησε Κύριος την ήμέραν την έβδόμην και ήγίασεν αυτήν» (Έξοδ, κ' 11).

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ;

Και πρό των εορτών ετέθη και τώρα επανεξετάζεται το ζήτημα λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων μία ακόμη Κυριακή το χρόνο, έκτος της ήδη καθιερωμένης προ των Χριστουγέννων. Είναι φανερό, και πολλοί διερωτώνται μήπως ή πρόταση αυτή αποτελεί πρόκριμα για τη σταδιακή κατάργηση της Κυριακής αργίας; Έδώ θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε, πώς ή εργασία κατά τις Κυριακές εντάσσεται στο «αντικοινωνικό ωράριο» απασχολήσεως. Και δυστυχώς ή αργία της Κυριακής φαίνεται να μην ισχύει για πολλά εκατομμύρια Ευρωπαίους. Στον αριθμό αυτό συμπεριλαμβάνονται γυναίκες και άνδρες πού ή απασχόληση τους λαμβάνει χώρα σε μόνιμη βάση εργασίας. Και μόνο ό χαρακτηρισμός «αντικοινωνικό ωράριο» δείχνει τον χαρακτήρα της εργασίας αυτής, όταν γίνεται επί μονίμου βάσεως. Και τούτο γιατί παραβλέπει τις πνευματικές ανάγκες της ψυχής, ότι ό άνθρωπος έχει και άλλες υψηλότερες εφέσεις. Και αυτές έχουν τις συνέπειες τους. Τιμωρούν τους καταφρονητές τους με ποικίλα ψυχολογικά ή άλλα προβλήματα, όπως τονίζει και ή ιατρική επιστήμη με το στόμα των πιο επισήμων εκπροσώπων της.

ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΤΙΚΗ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Γνωρίζουν όσοι εισηγούνται την κατάργηση της Κυριακής αργίας, ότι ή θεία Λειτουργία συντελεί και στην ανάπτυξη αδελφικού πνεύματος μεταξύ των ανθρώπων; Καλλιεργούνται οι αρετές της ένότητος, της αδελφοσύνης, πού γκρεμίζουν τα χωριστικά τείχη των διακρίσεων. Κατ' εξοχήν μέσα στον ναό του Θεού αισθάνονται όλοι ίσοι, γιατί νιώθουν παιδιά του ίδιου Πατέρα, του Θεού και επομένως αδελφοί μεταξύ τους. Ακόμη ή ψυχή του άνθρωπου, στη φυσική της κατάσταση, αισθάνεται την ανάγκη της επικοινωνίας με τον Θεό. Όπως είναι αφύσικο ό άνθρωπος να κλείνεται στον εαυτό του, στο εγώ του και να μην επικοινωνεί με τούς γύρω του, το ίδιο είναι αρρωστημένο να διαγράφει τον Θεό και να μην έχει καμιά επικοινωνία μαζί Του. Ό άνθρωπος πού λατρεύει τον Θεό, συγχρόνως εξυψώνεται και ως σκεπτόμενη προσωπικότητα. Με το να επικοινωνεί συνειδητά με τον Θεό δεν γίνεται απλώς ένας θρησκευόμενος άνθρωπος. Γίνεται ό σωστός άνθρωπος. Ή ανύψωση αυτή είναι εισπνοή οξυγόνου, αποτοξίνωση του πνευματικού οργανισμού, δύναμη ακαταμάχητη για την ψυχή. Ό ανυψωτικός, ό κοινωνικός, ό άδελφοποιητικός σκοπός της θείας Λειτουργίας είναι φανερός σε κάθε της ευχή και αναφορά.

«ΖΩΗ» 27-01-2011