Δημοσιογράφος της «Καθημερινής» προσπαθεί να μάς μεταφέρει στη δυσάρεστη ατμόσφαιρα πού επικρατεί σήμερα σε πολλές οικογένειες:
«"Μά εγώ τα κάνω όλα για να μή λείψει τίποτα από το παιδί μου", λένε πολλοί γονείς βρίσκοντας άλλοθι για τα εξαντλητικά εργασιακά ωράρια πού ακολουθούν, ή προσπαθώντας να δικαιολογήσουν για ποιό λόγο ανέχονται στην εργασία τους καταστάσεις και συνθήκες πού μόνο ευχάριστες δεν είναι {...}. Μπορεί να επιστρέφουν στο σπίτι ψυχικά και σωματικά κουρέλια, έτοιμα να εκραγούν στην πρώτη αφορμή, αλλά το κάνουν για "καλό σκοπό".
Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο άπλα. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη τουτμήματος εκπαίδευσης της Φινλανδικής Ακαδημίας, οι γονείς πού σκοτώνονται στη δουλειά για να εξασφαλίσουν το καλύτερο για τα παιδιά τους δεν φέρνουν στο σπίτι μόνον όσα το παιδί χρειάζεται ή επιθυμεί (καλύτερα έμαθε να επιθυμεί), αλλά πράγματα πού δυναμιτίζουν την οικιακή ειρήνη. (...) Οι μικροί μαθητές πού ζουν βουτηγμένοι στο καθημερινό στρες της εργασίας των γονιών τους τελικά παύουν να ενδιαφέροντα) για το σχολείο. Νιώθουν απογοήτευση από τα μαθήματα τους, υπερβολική κούραση, άγχος, αλλά και αδυναμία να ανταγωνιστούν τούς συμμαθητές τους.
Μια δεύτερη μελέτη πού πραγματοποιή θηκε στη Βρετανία είναι ακόμη πιο ανησυχητική. Αυτή πραγματοποιήθηκε σε 148.000 παιδιά και οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 10% των ανηλίκων δηλώνει δυστυχισμένο. Κι αυτό διότι ακόμη κι αν έχουν όλα τα απαραίτητα υλικά αγαθά, οι μικροκαβγάδες στο σπίτι, πολύ συχνά αποτέλεσμα του εργασιακού άγχους των γονιών (...), διαλύουν τον κόσμο τους».
Και από τον επίλογο του άρθρου: «Ίσως ή γονεϊκή προσπάθεια για την εξασφάλιση της ευτυχίας των παιδιών να πρέπει να εί ναι διαφορετική. (...) Αν καταλάβουμε ότι αυτά πού κάνουν εμάς δυστυχείς, ή έλλειψη ελεύθερου χρόνου, ή έλλειψη ψυχικής ηρεμίας, τελικά τραυματίζουν τα παιδιά μας, τότε θα κατανοήσουμε ότι όσα κι αν κάνουμε, δεν αρκούν»...
Καλή και επαινετή ή δημοσιογραφική ενημέρωση για τη σύγχρονη πραγματικότητα πού βιώνουν συχνά γονείς και παιδιά στην οικογενειακή εστία, όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά δυστυχώς και στην πατρίδα μας. Δεν θα διστάσουμε όμως να τη χαρακτηρίσουμε ατελή, γιατί προβάλλει ώς βασικό αίτιο αυτής της κακοδαιμονίας «το πιο σημαντικό απ' όλα, τη γονεϊκή παρουσία». Όμως ή ρίζα του κάκου βρίσκεται στο ότι ή σύγχρονη ελληνική οικογένεια συνήθως αγνοεί το σω τήριο ρόλο της ορθοδόξου πίστεως με τα αντίστοιχα βιώματα πνευματικής ζωής, πού στήριζαν επί πολλές γενεές την ελληνορθόδοξη κοινωνία μας. Ή θεραπεία λοιπόν είναι μία: να συνδεθούν γονείς και παιδιά με τον φιλάνθρωπο Σωτήρα Χριστό, δηλαδή με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, πού είναι ή «ταμιούχος της θείας Χάριτος»!
«Ο ΣΩΤΗΡ» 15-11-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου