ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣΤοῦ κ. Ἰωάννου Κ. Ἀγγελοπούλου, Δρ Θεολόγου1. Τὸ καλοκαίρι ποὺ μᾶς πέρασε συνετελέσθη ἄλλη μία σημαντικὴ ἀλλαγὴ στὸν χῶρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐκπαιδεύσεως: τὰ ἐκκλησιαστικὰ σχολεῖα τῆς χώρας συρρικνώθηκαν σὲ δέκα (10) σὲ ὁλόκληρο τὴν ἐπικράτεια. Ἔκλεισαν ἐκκλησιαστικὲς σχολὲς (ὅπως τῆς Κορίνθου) μὲ παράδοσι δεκαετιῶν στὴν μόρφωσι τῶν ὑποψηφίων ἱερέων.Τὸ τοπίο, σήμερα, στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐκπαίδευσι ἔχει διαμορφωθῆ ὡς ἑξῆς: ὑπάρχουν τέσσερες (4) ἐκκλησιαστικὲς Ἀκαδημίες (ἐπιπέδου ΑΕΙ) καὶ δέκα (10) ἐκκλησιαστικὰ Γυμνάσια-Λύκεια (ἑνοποιημένα).
2. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἐκπαίδευσις στὴν χώρα ὑπῆρξε μία δέσμευσις τῆς πολιτείας ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσι ἀπὸ τὸν ὀθωμανικὸ ζυγό. Μάλιστα, μετὰ τὴν Βαυαροκρατία καὶ τὴν ἀπαλλοτρίωσι μεγάλου μέρους τῆς τότε ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας ἀπὸ τὸ νεοΐδρυτο ἑλληνικὸ κράτος ἀνέλαβε αὐτὸ τὴν συμβατικὴ ὑποχρέωσι τῆς ἐκπαιδεύσεως τοῦ κλήρου τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἡ ὑποχρέωσις αὐτὴ τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους παραθεωρήθη καὶ ὑπετιμήθη. Στὶς ἡμέρες μας, μάλιστα, φθάνομε στὸ σημεῖο νὰ ἐξαφανισθῆ σχεδὸν τελείως ἡ δευτεροβάθμιος ἐκκλησιαστικὴ ἐκπαίδευσις.
3. Σήμερα ἀπαιτεῖται ἕνας ἐπαναπροσδιορισμὸς τοῦ σκοποῦ καὶ τῆς ἀποστολῆς τῶν σχολείων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐκπαιδεύσεως. Τι χρειάζεται ἡ Ἐκκλησία; Ἐὰν χρειάζεται μορφωμένους καὶ μὲ ἦθος ἱερεῖς καὶ λαϊκοὺς συνεργάτες θὰ πρέπει νὰ ἀποφασίση νὰ ἱδρύση εκκλησιαστικὰ σχολεῖα σὲ ὅλες τὶς Μητροπόλεις τῆς χώρας, τὰ ὁποῖα θὰ ἐλέγχονται καθ’ ὁλοκληρία ἀπὸ τὴν Διοικοῦσα Ἐκκλησία. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἔχη τὸν πρῶτο καὶ μοναδικὸ λόγο γιὰ τὰ ἑξῆς θέματα:
α) Τὶς προϋποθέσεις εἰσαγωγῆς καὶ φοιτήσεως τῶν μαθητῶν στὰ ἐκκλησιαστικὰ σχολεῖα καὶ τὶς ἐκκλησιαστικὲς Ἀκαδημίες.
β) Τὴν ἐπιλογὴ καὶ τὸν διορισμὸ τῶν διδασκόντων σὲ αὐτά. (Ἐδῶ πρέπει νὰ σημειωθῆ μήπως χρειάζεται ἐπανεξέτασις τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἐκκλησιαστικῶν Ἀκαδημιῶν, ὅταν λειτουργοῦν παραλλήλως καὶ τέσσερα τμήματα Θεολογίας στὰ Πανεπιστήμια Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης. Μήπως τὰ τμήματα Ποιμαντικῆς Θεολογίας πρέπει νὰ μετατεθοῦν ὑπὸ τὴν εὐθύνη καὶ ἐποπτεία τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας;)
Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία πρέπει νὰ μελετήση πολὺ προσεκτικὰ τὸ ὅλο θέμα. Δὲν ἐπιτρέπεται, σήμερα ἰδίως, μὲ τὴν τόσο μεγάλη ἐκκοσμίκευσι τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας νὰ «ἐγκαταλείπη» καὶ νὰ «ἐκχωρῆ» τὴν ἐκπαίδευσι τῶν ὑποψηφίων κληρικῶν καὶ ἱεραποστόλων της σὲ μιὰ πολιτεία, ἡ ὁποία ἀποδεδειγμένως ὄχι μόνον ἀδιαφορεῖ, ἀλλὰ συχνὰ τὴν ἀντιμάχεται. Θεωροῦμε ὅτι ἀπαιτεῖται σήμερα ἡ ἵδρυσις ἐκκλησιαστικῶν σχολείων, τοὐλάχιστον ἕνα (1) ἀνὰ Μητρόπολι, ὅλων τῶν βαθμίδων (δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο), στὰ ὁποῖα θὰ παρέχεται σοβαρὰ ἐγκύκλιος μόρφωσις καὶ στιβαρὰ ἑλληνορθόδοξος καλλιέργεια, ὥστε ἀπὸ αὐτὰ τὰ σχολεῖα νὰ ξεπηδήσουν οἱ αὐριανοὶ πνευματικοὶ ἡγέτες. Ἐὰν τὸ κράτος θελήση, μὲ εἰδικὴ συμφωνία νομοθετικῶς κατοχυρωμένη, νὰ χρηματοδοτήση τὴν λειτουργία καὶ τὸ προσωπικὸ αὐτῶν τῶν σχολείων ἔχει καλῶς, χωρὶς ὅμως νὰ καθορίζη ἢ νὰ ἐλέγχη τὰ προγράμματα διδασκαλίας καὶ τὸ διδακτικὸ προσωπικό.
Ἄλλως ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἐξεύρη τοὺς ἀναγκαίους πόρους γιὰ τὴν ἵδρυσι καὶ λειτουργία 80 -100 σχολείων καὶ μέσῳ αὐτῶν γιὰ τὴν ἐκπαίδευσι ἑνὸς σημαντικοῦ μέρους τῆς νεολαίας στὶς πατροπαράδοτες ἀξίες τοῦ γένους μας.
Σὲ τελικὴ ἀνάλυσι ἂς μετατραποῦν τὰ σχολεῖα αὐτὰ σὲ ἰδιωτικὰ σχολεῖα μὴ κερδοσκοπικοῦ χαρακτῆρος καὶ ἂς ὑπάρχει μικρὴ - συμβολικὴ συμμετοχὴ καὶ τῶν γονέων τῶν φοιτούντων μαθητῶν. Ἐξυπακούεται ὅτι τὰ σχολεῖα αὐτὰ τῆς πρωτοβαθμίου καὶ δευτεροβαθμίου βαθμίδος θὰ ἀπευθύνονται καὶ στὰ δύο φῦλα, ἀφοῦ ἀνέκαθεν ἡ Ἐκκλησία χρησιμοποιοῦσε στὸ πολυσχιδὲς ἔργο της ἀμφότερα τὰ φῦλα. Παραδείγματα ἀπὸ ἄλλα εὐρωπαϊκὰ κράτη μὲ σχολεῖα ποὺ ἀνήκουν στὶς κατὰ τόπους Ἐκκλησίες καὶ χριστιανικὲς κοινότητες ἔχομε πολλὰ καὶ μποροῦμε νὰ ἐπωφεληθοῦμε ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τουςπηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 15/10/2010
Θρησκευτικά
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ
Τοῦ κ. Ἰωάννου Κ. Ἀγγελοπούλου, Δρ Θεολόγου
1. Τὸ καλοκαίρι ποὺ μᾶς πέρασε συνετελέσθη ἄλλη μία σημαντικὴ ἀλλαγὴ στὸν χῶρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐκπαιδεύσεως: τὰ ἐκκλησιαστικὰ σχολεῖα τῆς χώρας συρρικνώθηκαν σὲ δέκα (10) σὲ ὁλόκληρο τὴν ἐπικράτεια. Ἔκλεισαν ἐκκλησιαστικὲς σχολὲς (ὅπως τῆς Κορίνθου) μὲ παράδοσι δεκαετιῶν στὴν μόρφωσι τῶν ὑποψηφίων ἱερέων.
Τὸ τοπίο, σήμερα, στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐκπαίδευσι ἔχει διαμορφωθῆ ὡς ἑξῆς: ὑπάρχουν τέσσερες (4) ἐκκλησιαστικὲς Ἀκαδημίες (ἐπιπέδου ΑΕΙ) καὶ δέκα (10) ἐκκλησιαστικὰ Γυμνάσια-Λύκεια (ἑνοποιημένα).
2. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἐκπαίδευσις στὴν χώρα ὑπῆρξε μία δέσμευσις τῆς πολιτείας ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσι ἀπὸ τὸν ὀθωμανικὸ ζυγό. Μάλιστα, μετὰ τὴν Βαυαροκρατία καὶ τὴν ἀπαλλοτρίωσι μεγάλου μέρους τῆς τότε ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας ἀπὸ τὸ νεοΐδρυτο ἑλληνικὸ κράτος ἀνέλαβε αὐτὸ τὴν συμβατικὴ ὑποχρέωσι τῆς ἐκπαιδεύσεως τοῦ κλήρου τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἡ ὑποχρέωσις αὐτὴ τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους παραθεωρήθη καὶ ὑπετιμήθη. Στὶς ἡμέρες μας, μάλιστα, φθάνομε στὸ σημεῖο νὰ ἐξαφανισθῆ σχεδὸν τελείως ἡ δευτεροβάθμιος ἐκκλησιαστικὴ ἐκπαίδευσις.
3. Σήμερα ἀπαιτεῖται ἕνας ἐπαναπροσδιορισμὸς τοῦ σκοποῦ καὶ τῆς ἀποστολῆς τῶν σχολείων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐκπαιδεύσεως. Τι χρειάζεται ἡ Ἐκκλησία; Ἐὰν χρειάζεται μορφωμένους καὶ μὲ ἦθος ἱερεῖς καὶ λαϊκοὺς συνεργάτες θὰ πρέπει νὰ ἀποφασίση νὰ ἱδρύση εκκλησιαστικὰ σχολεῖα σὲ ὅλες τὶς Μητροπόλεις τῆς χώρας, τὰ ὁποῖα θὰ ἐλέγχονται καθ’ ὁλοκληρία ἀπὸ τὴν Διοικοῦσα Ἐκκλησία. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἔχη τὸν πρῶτο καὶ μοναδικὸ λόγο γιὰ τὰ ἑξῆς θέματα:
α) Τὶς προϋποθέσεις εἰσαγωγῆς καὶ φοιτήσεως τῶν μαθητῶν στὰ ἐκκλησιαστικὰ σχολεῖα καὶ τὶς ἐκκλησιαστικὲς Ἀκαδημίες.
β) Τὴν ἐπιλογὴ καὶ τὸν διορισμὸ τῶν διδασκόντων σὲ αὐτά. (Ἐδῶ πρέπει νὰ σημειωθῆ μήπως χρειάζεται ἐπανεξέτασις τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἐκκλησιαστικῶν Ἀκαδημιῶν, ὅταν λειτουργοῦν παραλλήλως καὶ τέσσερα τμήματα Θεολογίας στὰ Πανεπιστήμια Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης. Μήπως τὰ τμήματα Ποιμαντικῆς Θεολογίας πρέπει νὰ μετατεθοῦν ὑπὸ τὴν εὐθύνη καὶ ἐποπτεία τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας;)
Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία πρέπει νὰ μελετήση πολὺ προσεκτικὰ τὸ ὅλο θέμα. Δὲν ἐπιτρέπεται, σήμερα ἰδίως, μὲ τὴν τόσο μεγάλη ἐκκοσμίκευσι τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας νὰ «ἐγκαταλείπη» καὶ νὰ «ἐκχωρῆ» τὴν ἐκπαίδευσι τῶν ὑποψηφίων κληρικῶν καὶ ἱεραποστόλων της σὲ μιὰ πολιτεία, ἡ ὁποία ἀποδεδειγμένως ὄχι μόνον ἀδιαφορεῖ, ἀλλὰ συχνὰ τὴν ἀντιμάχεται. Θεωροῦμε ὅτι ἀπαιτεῖται σήμερα ἡ ἵδρυσις ἐκκλησιαστικῶν σχολείων, τοὐλάχιστον ἕνα (1) ἀνὰ Μητρόπολι, ὅλων τῶν βαθμίδων (δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο), στὰ ὁποῖα θὰ παρέχεται σοβαρὰ ἐγκύκλιος μόρφωσις καὶ στιβαρὰ ἑλληνορθόδοξος καλλιέργεια, ὥστε ἀπὸ αὐτὰ τὰ σχολεῖα νὰ ξεπηδήσουν οἱ αὐριανοὶ πνευματικοὶ ἡγέτες. Ἐὰν τὸ κράτος θελήση, μὲ εἰδικὴ συμφωνία νομοθετικῶς κατοχυρωμένη, νὰ χρηματοδοτήση τὴν λειτουργία καὶ τὸ προσωπικὸ αὐτῶν τῶν σχολείων ἔχει καλῶς, χωρὶς ὅμως νὰ καθορίζη ἢ νὰ ἐλέγχη τὰ προγράμματα διδασκαλίας καὶ τὸ διδακτικὸ προσωπικό.
Ἄλλως ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἐξεύρη τοὺς ἀναγκαίους πόρους γιὰ τὴν ἵδρυσι καὶ λειτουργία 80 -100 σχολείων καὶ μέσῳ αὐτῶν γιὰ τὴν ἐκπαίδευσι ἑνὸς σημαντικοῦ μέρους τῆς νεολαίας στὶς πατροπαράδοτες ἀξίες τοῦ γένους μας.
Σὲ τελικὴ ἀνάλυσι ἂς μετατραποῦν τὰ σχολεῖα αὐτὰ σὲ ἰδιωτικὰ σχολεῖα μὴ κερδοσκοπικοῦ χαρακτῆρος καὶ ἂς ὑπάρχει μικρὴ - συμβολικὴ συμμετοχὴ καὶ τῶν γονέων τῶν φοιτούντων μαθητῶν. Ἐξυπακούεται ὅτι τὰ σχολεῖα αὐτὰ τῆς πρωτοβαθμίου καὶ δευτεροβαθμίου βαθμίδος θὰ ἀπευθύνονται καὶ στὰ δύο φῦλα, ἀφοῦ ἀνέκαθεν ἡ Ἐκκλησία χρησιμοποιοῦσε στὸ πολυσχιδὲς ἔργο της ἀμφότερα τὰ φῦλα. Παραδείγματα ἀπὸ ἄλλα εὐρωπαϊκὰ κράτη μὲ σχολεῖα ποὺ ἀνήκουν στὶς κατὰ τόπους Ἐκκλησίες καὶ χριστιανικὲς κοινότητες ἔχομε πολλὰ καὶ μποροῦμε νὰ ἐπωφεληθοῦμε ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τους
2. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἐκπαίδευσις στὴν χώρα ὑπῆρξε μία δέσμευσις τῆς πολιτείας ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσι ἀπὸ τὸν ὀθωμανικὸ ζυγό. Μάλιστα, μετὰ τὴν Βαυαροκρατία καὶ τὴν ἀπαλλοτρίωσι μεγάλου μέρους τῆς τότε ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας ἀπὸ τὸ νεοΐδρυτο ἑλληνικὸ κράτος ἀνέλαβε αὐτὸ τὴν συμβατικὴ ὑποχρέωσι τῆς ἐκπαιδεύσεως τοῦ κλήρου τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἡ ὑποχρέωσις αὐτὴ τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους παραθεωρήθη καὶ ὑπετιμήθη. Στὶς ἡμέρες μας, μάλιστα, φθάνομε στὸ σημεῖο νὰ ἐξαφανισθῆ σχεδὸν τελείως ἡ δευτεροβάθμιος ἐκκλησιαστικὴ ἐκπαίδευσις.
3. Σήμερα ἀπαιτεῖται ἕνας ἐπαναπροσδιορισμὸς τοῦ σκοποῦ καὶ τῆς ἀποστολῆς τῶν σχολείων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐκπαιδεύσεως. Τι χρειάζεται ἡ Ἐκκλησία; Ἐὰν χρειάζεται μορφωμένους καὶ μὲ ἦθος ἱερεῖς καὶ λαϊκοὺς συνεργάτες θὰ πρέπει νὰ ἀποφασίση νὰ ἱδρύση εκκλησιαστικὰ σχολεῖα σὲ ὅλες τὶς Μητροπόλεις τῆς χώρας, τὰ ὁποῖα θὰ ἐλέγχονται καθ’ ὁλοκληρία ἀπὸ τὴν Διοικοῦσα Ἐκκλησία. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἔχη τὸν πρῶτο καὶ μοναδικὸ λόγο γιὰ τὰ ἑξῆς θέματα:
α) Τὶς προϋποθέσεις εἰσαγωγῆς καὶ φοιτήσεως τῶν μαθητῶν στὰ ἐκκλησιαστικὰ σχολεῖα καὶ τὶς ἐκκλησιαστικὲς Ἀκαδημίες.
β) Τὴν ἐπιλογὴ καὶ τὸν διορισμὸ τῶν διδασκόντων σὲ αὐτά. (Ἐδῶ πρέπει νὰ σημειωθῆ μήπως χρειάζεται ἐπανεξέτασις τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἐκκλησιαστικῶν Ἀκαδημιῶν, ὅταν λειτουργοῦν παραλλήλως καὶ τέσσερα τμήματα Θεολογίας στὰ Πανεπιστήμια Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης. Μήπως τὰ τμήματα Ποιμαντικῆς Θεολογίας πρέπει νὰ μετατεθοῦν ὑπὸ τὴν εὐθύνη καὶ ἐποπτεία τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας;)
Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία πρέπει νὰ μελετήση πολὺ προσεκτικὰ τὸ ὅλο θέμα. Δὲν ἐπιτρέπεται, σήμερα ἰδίως, μὲ τὴν τόσο μεγάλη ἐκκοσμίκευσι τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας νὰ «ἐγκαταλείπη» καὶ νὰ «ἐκχωρῆ» τὴν ἐκπαίδευσι τῶν ὑποψηφίων κληρικῶν καὶ ἱεραποστόλων της σὲ μιὰ πολιτεία, ἡ ὁποία ἀποδεδειγμένως ὄχι μόνον ἀδιαφορεῖ, ἀλλὰ συχνὰ τὴν ἀντιμάχεται. Θεωροῦμε ὅτι ἀπαιτεῖται σήμερα ἡ ἵδρυσις ἐκκλησιαστικῶν σχολείων, τοὐλάχιστον ἕνα (1) ἀνὰ Μητρόπολι, ὅλων τῶν βαθμίδων (δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο), στὰ ὁποῖα θὰ παρέχεται σοβαρὰ ἐγκύκλιος μόρφωσις καὶ στιβαρὰ ἑλληνορθόδοξος καλλιέργεια, ὥστε ἀπὸ αὐτὰ τὰ σχολεῖα νὰ ξεπηδήσουν οἱ αὐριανοὶ πνευματικοὶ ἡγέτες. Ἐὰν τὸ κράτος θελήση, μὲ εἰδικὴ συμφωνία νομοθετικῶς κατοχυρωμένη, νὰ χρηματοδοτήση τὴν λειτουργία καὶ τὸ προσωπικὸ αὐτῶν τῶν σχολείων ἔχει καλῶς, χωρὶς ὅμως νὰ καθορίζη ἢ νὰ ἐλέγχη τὰ προγράμματα διδασκαλίας καὶ τὸ διδακτικὸ προσωπικό.
Ἄλλως ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἐξεύρη τοὺς ἀναγκαίους πόρους γιὰ τὴν ἵδρυσι καὶ λειτουργία 80 -100 σχολείων καὶ μέσῳ αὐτῶν γιὰ τὴν ἐκπαίδευσι ἑνὸς σημαντικοῦ μέρους τῆς νεολαίας στὶς πατροπαράδοτες ἀξίες τοῦ γένους μας.
Σὲ τελικὴ ἀνάλυσι ἂς μετατραποῦν τὰ σχολεῖα αὐτὰ σὲ ἰδιωτικὰ σχολεῖα μὴ κερδοσκοπικοῦ χαρακτῆρος καὶ ἂς ὑπάρχει μικρὴ - συμβολικὴ συμμετοχὴ καὶ τῶν γονέων τῶν φοιτούντων μαθητῶν. Ἐξυπακούεται ὅτι τὰ σχολεῖα αὐτὰ τῆς πρωτοβαθμίου καὶ δευτεροβαθμίου βαθμίδος θὰ ἀπευθύνονται καὶ στὰ δύο φῦλα, ἀφοῦ ἀνέκαθεν ἡ Ἐκκλησία χρησιμοποιοῦσε στὸ πολυσχιδὲς ἔργο της ἀμφότερα τὰ φῦλα. Παραδείγματα ἀπὸ ἄλλα εὐρωπαϊκὰ κράτη μὲ σχολεῖα ποὺ ἀνήκουν στὶς κατὰ τόπους Ἐκκλησίες καὶ χριστιανικὲς κοινότητες ἔχομε πολλὰ καὶ μποροῦμε νὰ ἐπωφεληθοῦμε ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου