Οι πειρασμοί: αιώνιο το κέρδος τους

Του πρωτ. Πολυκ. Γρ. Τύμπα

Οι πειρασμοί με τη στενότερη και ευρύτερη σημασία τους είναι δεμένοι με τη γήινη ζωή μας. Έχουν όμως να μας πουν και για την άλλη, την ουράνια και αιώνια. Το βλέπουμε αυτό στην Αγία Γραφή, τα λειτουργικά κείμενα και την πατερική μαρτυρία.

Έτσι στους εσπερινούς, όταν τιμούμε τους αγίους, διαβάζεται ανάμεσα στα άλλα και η περικοπή της Σοφίας Σολομώντος 3, 1 – 9: Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, και ου μη άφηται αυτών βάσανος…» οι δίκαιοι υποφέρουν στη ζωή τους. Ο Θεός τους δοκίμασε «ως χρυσόν εν χωνευτήριω». Η ζωή τους πέρασε μέσα από κακώσεις, διώξεις, αρρώστιες, μαρτυρία, δεν λύγισαν όμως. Η ελπίδα τους στην αθανασία ήταν αράγιστη, βέβαιη, πλήρης. Ήξεραν πως η λίγη παίδευση θα ‘φέρει τη μεγάλη ευεργεσία. «Και ολίγοι παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται».

Την ίδια παρηγοριά για τις θλίψεις και τα καθημερινά άλγη μας δίνει η Αποκάλυψη: «και εξαλείψει απ’ αυτών ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος ουκ έσται έτι, ούτε πένθος ούτε κραυγή, ούτε πόνος ουκ έσται έτι ότι τα πρώτα απήλθον (2,4). Ας θυμηθούμε κι εκείνο της νεκρώσιμης ευχής: «…ένθα απέδρα, οδύνη, λύπη και στεναγμός» (Ης. 35, 10).

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο θέμα αυτό κάνει τους δικούς του συλλογισμούς. «Ώστε όταν ίδης δίκαιον στενοχωρούμενον, κακούμενον, εν αρρωστία και πενία και μυρίας ετέρους δεινής στον παρόντα βίον καταλύσαντα (δοκιμασθέντα), είπε προς εαυτόν… ότι ετέρων αυτοίς ητοίμαστε (ο Θεός) ζωήν ηδίω (πιο ευχάριστη) της παρούσης και ανεκτοτέραν πολλώ». Και αλλού: «Εάν μη πειρασμός, ούτε ημαί εάν μη θλίψης, ουδί άνεσις, εάν μη χειμών, ουδέ θέρος».

Εάν λοιπόν δεν αντιμετωπίσουμε θλίψεις και δοκιμασίες με υπομονή στην παρούσα ζωή, μη περιμένουμε να απολαύσουμε τα αγαθά της βασιλείας των ουρανών.

«Η ΕΡΕΥΝΑ» 17/10/2010