Ο λόγος του σταυρού

Στεργίου Ν. Σάκκου

Ἀπ' ὅσα γράφει γιά τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, παίρνουμε ὁρισμένα στοιχεῖα πού μᾶς βοηθοῦν νά ἐμβαθύνουμε στό μυστήριο τοῦ σταυροῦ καί νά κατανοήσουμε τόν λόγο καί τό κήρυγμά του.

* «Ἵνα μή κενωθῇ ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ» (Α΄Κο 1,17). Ὑπάρχει κενός, ἄδειος, καί γεμάτος σταυρός. Τό περιεχόμενο πού τόν γεμίζει εἶναι τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀνάστασή του. Εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ δόξα του. Συγχρόνως ὅμως τό περιεχόμενο τοῦ σταυροῦ συνίσταται καί ἀπό τήν δική μας αὐταπάρνηση, τήν ὑπακοή καί τήν ταπείνωση. Μέ δυό λόγια, τό περιεχόμενο τοῦ σταυροῦ εἶναι τό περιεχόμενο τοῦ Εὐαγγελίου. Τότε κανείς ἀτενίζει τόν σταυρό, τόν ὑψώνει καί τόν τιμᾶ, ὅταν διαβάζει σ' αὐτόν ὅ,τι διαβάζει καί στό Εὐαγγέλιο. Διότι τό Εὐαγγέλιό του ὁ Χριστός τό ἔγραψε μέ τό αἷμα του πάνω στόν σταυρό. Γι' αὐτό ὁ σταυρός μπορεῖ ἀκόμη νά χαρακτηρισθεῖ ὡς τό συμβόλαιο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τό γραμμάτιο τό δικό μας. Περιέχει τί ὁ Θεός μᾶς προσφέρει καί τί ἐμεῖς τοῦ χρωστοῦμε.

* «Ἰουδαίοις μέν σκάνδαλον, Ἕλλησι δέ μωρίαν» (Α΄Κο 1,23). Οἱ Ἰουδαῖοι ζητοῦσαν «σημεῖον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ» γιά νά πιστεύσουν, νά κατεβεῖ π.χ. ὁ Ἠλίας μέ ἅρμα ἀπό τόν οὐρανό ἤ νά ἀνοίξουν τά οὐράνια, νά ἀναστηθοῦν οἱ νεκροί κ.ἄ. Κι ὅμως «σημεῖον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ» ἦταν ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ, διότι ἦταν «τό σημεῖον Ἰωνᾶ», ὁ θάνατος καί ἡ ἀνάσταση. Ἀλλά γιά τούς Ἰουδαίους, πού δέν μποροῦσαν νά φαντασθοῦν τόν Μεσσία τους σταυρωμένο καί ἐξευτελισμένο, ἦταν σκάνδαλο. Γιά τούς εἰδωλολάτρες, πού ζητοῦσαν φιλοσοφίες, ὁ σταυρός ἦταν μωρία, γελοῦσαν μαζί του καί τόν καταφρονοῦσαν. Ἐντούτοις, καί σήμερα ὑπάρχουν οἱ δύο ἀντίστοιχες μερίδες, πού ἤ σκανδαλίζονται ἤ κοροϊδεύουν τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὀ τή μιά οἱ αἱρετικοί, ὅπως οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, πού σάν τούς Ἰουδαίους δέν μποροῦν νά δεχθοῦν ὅτι ὁ σταυρός εἶναι τό ὄργανο τῆς σωτηρίας μας. Καί ἀπό τήν ἄλλη οἱ κουλτουριάρηδες τῆς ἐποχῆς μας, οἱ νεοειδωλολάτρες, μπορεῖ νά πιστεύουν στό πέταλο καί νά λατρεύουν τήν τύχη, θεωροῦν ὅμως ἀνοησία καί κουταμάρα τόν σταυρό. Μόνο γιά τούς πιστούς ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι «Θεοῦ δύναμις καί Θεοῦ σοφία» (Α΄ Κο 1,24).

* «Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γα 6,14). Ὁ σταυρός εἶναι καύχημα γιά τόν χριστιανό. Ἄλλοι καυχῶνται γιά τά πλούτη τους, γιά τήν δόξα τους, γιά τήν καταγωγή τους. Ὁ Παῦλος εἶχε κάποτε καύχημά του τά ἰουδαϊκά ἰδανικά, τήν ἀκριβῆ τήρηση τοῦ Νόμου, τόν ζῆλο γιά τήν πίστη τῶν πατέρων του. Ὅλα αὐτά ὅμως τά θεώρησε σκύβαλα, σκουπίδια, κόπρια, καί καύχημά του κράτησε μόνο τόν σταυρό. Διότι, πράγματι, ὁ κόσμος δέν σώθηκε καί δέν σώζεται οὔτε μέ φιλοσοφίες οὔτε μέ θρησκεῖες οὔτε μέ κατορθώματα οὔτε μέ ἀρετές, ἀλλά μέ τήν σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ.

-Στέργιος Ν. Σάκκος, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης