«Όστις θέλει… απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού…».
Ένα παγερό αίσθημα ανασφάλειας και αβεβαιότητας βλέπουμε να υψώνεται σήμερα τόσο εφιαλτικά στη ζωή του ανθρώπου. Και αυτό, παρά τη θεαματική πρόοδο που σημειώνει σε ό,τι αφορά την τεχνολογική εξέλιξη, η οποία εμφανίζεται αδύναμη να του προσφέρει κάλυψη στα φοβερά υπαρξιακά του κενά. Η προσπάθεια του σύγχρονου ανθρώπου να καταστεί ο ίδιος παντοδύναμος, κυριευμένος από ένα άκρατο πνεύμα αλαζονείας και εγωισμού, όχι μόνο δεν έχει δώσει απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα της ζωής, αλλά περισσότερο τον έχει βυθίσει σε σκοτάδια που τον οδηγούν σε μεγάλα αδιέξοδα, αλλά και σε τρομερά ελλείμματα ανθρωπιάς. Ιδιαίτερα, το απονενοημένο διάβημά του να εξορίσει από τη ζωή του τον Θεό, τον κατέστησε τόσο ανίσχυρο ώστε αισθάνεται έντονα την απειλή ακόμα και των ίδιων του των έργων. Την επιβεβαίωση γι΄ αυτό μπορούμε να την έχουμε μέσα από τα γεγονότα που προβάλλουν καθημερινά τα μέσα ενημέρωσης και τα οποία ακριβώς δίνουν μια μαρτυρία για τους κινδύνους που ελλοχεύουν μέσα από την ούτω καλούμενη εξέλιξη και πρόοδο, για την οποία δεν μπορούμε να αισθανόμαστε και τόσο ευτυχείς.
Μπροστά, λοιπόν, από τα τόσα τρομακτικά στα οποία έχει παραδώσει τον εαυτό του ο σημερινός άνθρωπος, επιδίδεται απεγνωσμένα σε μια προσπάθεια περιχαράκωσης του εαυτού του σε τείχη που υψώνει η άκρατη συσσώρευση υλικών αγαθών, τρέφοντας μς αυτό τον τρόπο ψευδαισθήσεις για λύτρωσή του. Πιο πολύ όμως τον βλέπουμε να βυθίζεται στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια και να τον καταλαμβάνει ο φόβος του θανάτου, ο οποίος τον κυριεύει ολοένα και περισσότερο. Αυτό καθιστά ακόμα πιο τραγική την ύπαρξή του, με όλες τις παρενέργειες που παρακολουθούμε να εκδηλώνονται και να υψώνονται εφιαλτικά στη ζωή του. Οι απεγνωσμένες προσπάθειες του να διασωθεί ως πρόσωπο, τον καθηλώνουν στη σφαίρα των ψευδαισθήσεων γιατί τα στηρίγματά του οριζοντιώνονται μόνο στα υλικά και τα εφήμερα, τα οποία μόνο πνευματική γύμνια αποκαλύπτουν.
Ο πλούτος
Βασικές αλήθειες γύρω από τα θέματα αυτά, τα τόσο επίκαιρα και πολύ ενδιαφέροντα, αποκωδικοποιούνται μέσα από το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα (που διαβάζεται επίσης και τη Γ΄ Κυριακή των Νηστειών). Ιδιαίτερα με τη φράση «τί γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδίση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχή αυτού; Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;». Πραγματικά, σύμφωνα με την αιώνια αλήθεια του Κυρίου μας, όλα τα πλούτη του κόσμου δεν μπορούν να συγκριθούν με τη ζωή ενός και μόνο ανθρώπου. Αυτό κι αν συνιστά ελεγκτικό και μαστιγωτικό λόγο απέναντι στο σημερινό άνθρωπο, ο οποίος συνεπαρμένος από τις ψευδαισθήσεις των έργων του, εξαντλεί όλη την προσοχή του σε μια πορεία αυτοθεοποίησης που οδηγεί στην καταστροφή και το θάνατο. Περιορίζει τις φιλοδοξίες του σε ό,τι κίβδηλο και ανούσιο που δεν έχει αντοχές μπροστά στην αιώνια αλήθεια που προσφέρει ο Χριστός και η Εκκλησία Του.
Ακόμα και οι πράξεις βίας που αφθονούν στην εποχή μας σε βαθμό που σηματοδοτούν μια τραγική κατάσταση, αποτελούν σημάδι που φανερώνει ότι ο άνθρωπος είναι εντελώς αποπροσανατολισμένος από το βαθύτερο νόημα της ζωής. Ενδιαφέρεται μόνο να κατέχει όσο μπορεί περισσότερα, έστω κι αν στην προσπάθεια του αυτή καταδυναστεύει ή και συνθλίβει τους άλλους. Όσο όμως περισσότερο ο άνθρωπος επιθυμεί να έχει και να κατέχει, τόσο σταματά να είναι αυτός που θα έπρεπε να είναι. Παύει να είναι όπως τον έπλασε ο Θεός, με την αρχοντιά που του προσέδωσε η πνοή ζωής. Αλλοτριώνεται και αποξενώνεται από την αληθινή του φύση. Γίνεται άλλος άνθρωπος, αγνώριστος. Ξένος προς την εικόνα του Θεού.
Η Δύναμη
Αντίθετα, ο Σταυρός του Χριστού που τόσο έντονα πρόβαλε η Εκκλησία μας πριν δύο μέρες, προσκαλεί τον άνθρωπο σε μια σωτήρια προσγείωση. Να συναισθανθεί την φτώχεια και την αδυναμία του. Να εγκαταλείψει την αλόγιστη συσσώρευση υλικών αγαθών και να αυτοσυγκεντρωθεί στην αληθινή του ύπαρξη.
Ο Χριστός επάνω στο Σταυρό δεν έχει απολύτως τίποτε. Είναι γυμνός. Ακόμα και ο ιματισμός Του γίνεται αντικείμενο κληρώσεως. Και όμως, τη στιγμή ακριβώς εκείνη αποκαλύπτει το μεγαλείο της ύπαρξης στην πιο σημαντική της εκδήλωση. Στην προσφορά της θυσίας και της αγάπης.
Αγαπητοί αδελφοί, ο Σταυρός, το αήττητο τρόπαιο στη ζωή μας, η δύναμη της Εκκλησίας, λειτουργεί ως ένα διαρκές προσκλητήριο αγάπης στη ζωή μας. Στη δύναμη του, ο άνθρωπος ανακαλύπτει το χαμένο εαυτό του και τον προσανατολίζει προς το αληθινό νόημα της ζωής που βρίσκεται μόνο κοντά στο Χριστό.
Εκκλησία Κύπρου - Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου