Περί "εθνικής αυτογνωσίας"

Η Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου στην ομιλία της προς τους νέους Διευθυντές Διευθύνσεων Εκπαίδευσης της χώρας τόνισε ότι «έχουμε την ανάγκη της καλλιέργειας μιας εθνικής αυτογνωσίας. Μιας εθνικής αυτογνωσίας που πρέπει να ξεκινάει από τον εκπαιδευτικό κόσμο, από την εκπαιδευτική κοινότητα και να μεταφέρει στις νέες γενιές τη δυνατότητα του να αντιλαμβάνονται και να είναι περήφανοι για μια εθνική ταυτότητα αρκετά ανθεκτική, ώστε να μη φοβούνται την αλλοίωση ή την παρακμή της από τη συνεργασία των λαών και την αλληλεπίδραση των πολιτισμών και αρκετά ανεκτική ώστε να μην την υπερασπίζονται αρνητικά απορρίπτοντας τις ετερότητες και τις διαφορές με τους άλλους».

Μόνο όμως που «εθνική αυτογνωσία» σημαίνει απόκτηση ιστορικής μνήμης. Γιατί μόνο με τη βοήθεια της ιστορικής μνήμης οι πολίτες γνωρίζουν την εθνική τους ιστορία, κατανοούν την κοινή καταγωγή τους, τους κοινούς αγώνες και τις θυσίες του παρελθόντος.

Η εθνική αυτογνωσία δεν είναι συγκρητιστικό συνοθύλευμα πολιτισμών αλλά οδηγεί στη γνώση της παράδοσης και στην προσπάθεια για τη διατήρησή της. Όταν λοιπόν διαφυλάσσεται η παράδοση, ταυτόχρονα διαφυλάσσεται και η εθνική φυσιογνωμία, η οποία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίωση και πρόοδο του έθνους.

Τώρα πως όλα αυτά θα επιτευχθούν στο σημερινό σχολείο με τα βιβλία - ρυπαρογραφήματα που φορτώσαμε στα παιδιά;

Το ότι εξοβελίστηκε το επίθετο «εθνική» από το υπουργείο Παιδείας, μήπως δείχνει κάτι;

Κωνσταντίνος