Ο Χριστός Φως του κόσμου

Οι μαθητές του Κυρίου ήταν εκείνοι που θα συνέχιζαν το έργο του ευαγγελισμού των ανθρώπων και γι΄ αυτό ο Διδάσκαλος τούς αποκάλυψε ότι θα αναδεικνύονταν ως το πνευματικό φως. «Υμείς εστε το φως του κόσμου». Την ευλογημένη αποστολή τους ενισχύει και η παρομοίωσή τους με πόλη κτισμένη πάνω σε βουνό που βρίσκεται σε περίοπτη θέση και δεν είναι δυνατό σε καμία περίπτωση να κρυβεί. Τους παρομοιάζει ακόμα με λυχνάρι που καίει πάνω στο λυχνοστάτη.

Ουράνιες ακτινοβολίες

Βέβαια, συνεχιστές του έργου της σωτηρίας των ανθρώπων ήταν μετέπειτα και οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και όλες οι άγιες μορφές που καταξιώθηκαν στο πνευματικό στερέωμα της, οι οποίες επίσης με τη ζωή, το παράδειγμα και τη διδασκαλία τους έριξαν φως στο δρόμο που πρέπει να βαδίζουν οι άνθρωποι για να συναντήσουν το Χριστό.

Όλες εκείνες οι μορφές που αγωνίστηκαν και κράτησαν ψηλά τα λάβαρα της πίστεως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι λειτούργησαν κατά κάποιον τρόπο σαν ισχυροί κυματοθραύστες πάνω στους οποίους προσέκρουσαν και καταθρυμματίστηκαν οι πλάνες των αιρετικών που ξεσπούσαν κατά κύματα και απειλούσαν να καταπνίξουν τις ψυχές των πιστών. Με την ευλογημένη ζωή τους και τη φωτισμένη διδασκαλία τους, αναδείχθηκαν σε πολύφωτους αστέρες και ως τέτοιοι προβάλλουν σαν ασφαλείς καθοδηγητές στην πορεία εκείνη που ξεδιπλώνει μπροστά μας η Εκκλησία.

Έλαμψαν κυρίως με το παράδειγμα τους, συνεπείς στη σωτήρια προτροπή που απευθύνει ο Κύριος σε όλους μας: «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς».

Το φως που λάμπει, δεν είναι δυνατό να κρυβεί. Πολύ περισσότερο, το πνευματικό φως της χριστιανικής αλήθειας που εκπέμπει η ζωή και το παράδειγμα των Πατέρων αλλά και όλων των αγίων μορφών της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, δεν κρύβεται με τίποτε. Συμβαίνει ό,τι και με την πόλη που είναι κτισμένη πάνω στην κορφή ενός όρους που είναι ορατή η παρουσία της από παντού. Ο άνθρωπος της αρετής, της πνευματικής ζωής και της χάριτος του Θεού, προβάλλει με την παρουσία του σαν ισχυρό πρότυπο ζωής. Ιδιαίτερα μάλιστα σε καιρούς που οι παγίδες της αμαρτίας πυκνώνουν επικίνδυνα και βυθίζουν τους ανθρώπους σε φοβερά αδιέξοδα, η αξία του φωτός εμφανίζεται να είναι πολύ μεγαλύτερη. Η εποχή που ζούμε σήμερα έχει πολύ περισσότερη ανάγκη από ποτέ του πνευματικού φωτός που να ακτινοβολεί και να καθοδηγεί προς τα έργα της αρετής εκείνους που είναι βυθισμένοι στο έρεβος της αμαρτίας. Και είναι εδώ που επικεντρώνεται η δική μας ευθύνη. Ο ιερός Χρυσόστομος, σημειώνει χαρακτηριστικά: «Εγώ μεν άναψα το φως (λέγει ο Κύριος), το να διατηρηθεί όμως αυτό αναμμένο είναι θέμα της δικής σας φροντίδας». Αυτή την ιερή φροντίδα εκδήλωσαν με τον πιο αυθεντικό τρόπο οι Πατέρες, Άγιοι, Ομολογητές, Εγκρατευτές και τόσοι άλλοι που διέπρεψαν με την ενάρετη ζωή τους. Ανάμεσα σε αυτούς και ο όσιος Νικόλαος Καβάσιλας, του οποίου τη μνήμη τιμά σήμερα η Εκκλησία μας. Η μεγάλη αυτή πατερική μορφή μας καθοδηγεί ειδικότερα στον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να αποκομίζουμε στη ζωή μας γεύσεις του ακτίστου Φωτός. Η ισχυρή πρόκληση που ξεπροβάλλει με τη διδασκαλία του είναι η ένωση του ανθρώπου με τον Θεό δια μέσου των μυστηρίων της Εκκλησίας μας και ειδικότερα με τη συμμετοχή στο Ευχαριστιακό Δείπνο. Ειδικότερα, ο μεγάλος μυστικός θεολόγος και σημαντικός εκπρόσωπος του Ορθόδοξου Θεανθρωπισμού του 14ου αιώνα, μάς εισάγει αριστοτεχνικά στο μυστικό κόσμο της Θείας Λειτουργίας. Το μεγαλείο της γι΄ αυτόν συνίσταται στην θυσία του Σώματος του Χριστού. Ο Χριστός, σύμφωνα με την όμορφη περιγραφή του, είναι συγχρόνως ο θύτης, το θύμα και ο προσδεχόμενος. Έχοντας σαν εφαλτήριο την αλήθεια αυτή, τονίζει ότι η Θεία Λειτουργία είναι ο βασικός δρόμος για την μεταποίηση του κόσμου. Και ακριβώς, μέσα από το χαριτωμένο και ρωμαλέο ύφος του εμποτισμένο στη θέρμη της πίστης του, προσφέρει στο έργο του «Περί της εν Χριστώ ζωής» μια ανατομία της πνευματικής ζωής με ισχυρή βάση το μυστήριο της Ενανθρώπησης του Κυρίου μας. Ειδικότερα, τονίζει τη διάσταση της ένωσης του ανθρώπου με τον Θεό ως την υψηλότερη καταξίωση με τη συμμετοχή του στο Ευχαριστιακό Δείπνο.

Αγαπητοί αδελφοί, το ευαγγελικό μήνυμα που εκπέμπει σήμερα η Εκκλησία μας, δεν αφήνει άλλες επιλογές, παρά να διαγνώσουμε πρώτα πού βρίσκεται το αληθινό φως, και να το διακρίνουμε από τις πρόσκαιρες ελλάμψεις. Ακολούθως, αφού γίνουμε φορείς αυτού του φωτός, καλούμαστε με τη ζωή και το παράδειγμά μας, να το μεταλαμπαδεύσουμε για τη σωτηρία των συνανθρώπων μας προς δόξαν Θεού. Αυτό έπραξαν όλοι όσοι αξιώθηκαν της θείας χάριτος, ανεξάρτητα από τη φυλή και τη γλώσσα και τους τιμά η Εκκλησία μας, διότι απέδειξαν έμπρακτα και με το άγιο παράδειγμα τους ότι «φως Χριστού φαίνει πάσι». Σ΄ αυτή την προοπτική εκπέμπει το φως της αλήθειας και η μεγάλη μορφή του Νικολάου Καβάσιλα, την οποία τιμά σήμερα η Εκκλησία μας.

Εκκλησία Κύπρου -Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος