Βενέδικτος ΙΣΤ ': «Ας πάμε πίσω για να αναπνέει η Ευρώπη με δύο πνεύμονες"
«Volvamos a hacer que Europa respire con sus dos pulmones»
Σύμφωνα με τη βλάσφημη θεωρία των «δύο πνευμόνων» του Χριστού «η Ορθοδοξία και ο Παπισμός είναι οι δύο πνεύμονες, με τους οποίους αναπνέει ή Εκκλησία. Για ν' αρχίσει τάχα ν' αναπνέει ορθά και πάλι, θα πρέπει οι δύο πνεύμονες να συγχρονίσουν την αναπνοή τους». (Ο Οικουμενισμός, Ιερά Μονή Παρακλήτου 2004)
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ
-Διαχριστιανική ακρόαση μουσικής στο Βατικανό
-Το μουσικό Σχέδιο «Τρεις Ρώμες» για την προώθηση της ενότητας
-Σε εφαρμογή το μουσικό σχέδιο «Τρείς Ρώμες και από εκεί παντού»
4 σχόλια:
Δεν ανησυχώ για το ποιες αιρέσεις όπως των δύο πνευμόνων διατυπώνει ο Πάπας.
Αιρεσιάρχης είναι αιρέσεις πρεσβεύει.
Αυτά να τα δει η ΟΜΟΦΩΝΟΥΣΑ σύνοδος της ΕΚκλησίας της Κύπρου που τον προσκάλεσε να ατιμάσει τα αγιασμένα χώματα της Κύπρου .
Εκείνο που με κάνει και αγανακτώ είναι ότι δικοί μας επίσκοποι υπέγραψαν τη Συμφωνία του Μπαλαμάντ, θεωρούν την Εκκλησία χωρισμένη και επεκτείνουν τα όρια της Εκκλησίας όπου δεν σημαίνονται εν τοις μυστηρίοις.
Σε αυτούς ας επικeντρώσουμε την κρiτική μας
Αφού απέτυχαν με τον πανσλαβισμό, αφού απέτυχαν με τον κομμουνισμό, έρχονται τώρα οι Ρώσοι να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους με τον ευρωπαϊκής - και αυτός - έμπνευσης οικουμενισμό.
Τι προσδοκούν να πετύχουν με το "μπαγιάτικο" σύνθημα του επανευαγγελισμού;
Ό,τι προσπάθησαν με τον πανσλαβισμό και αργότερα με τον κομμουνισμό. Και στις δυο περιπτώσεις χρησιμοποίησαν προσχηματικά τον ευαγγελικό λόγο -σε ορθόδοξη εκτροπή μάλιστα. Εμφανώς με τον πανσλαβισμό και αφανώς με τον δεύτερο, όπου κυριάρχησε, στον κομμουνισμό, η διδασκαλία του Σταυρού ερήμην του Χριστού ή και το αντίστροφο.
Τα πρωτεία τα έχει όμως η παπική καθέδρα και οι Ρώσοι, ό,τι κι αν κάνουν, θα έρχονται πάντα δεύτεροι και καταϊδρωμένοι - με καλές οπωσδήποτε συναυλίες εκκλησιαστικής μουσικής. Ούτως ή άλλως, ο παπισμός είναι αυτός που θα μας επανευαγγελίσει με μιαν άλλης μορφής αθεΐα. Οποιαδήποτε παραλλαγή (ρωσικού τύπου) του επανευαγγελισμού θα έχει την ιδία μοιραία κατάληξη. Μηδέν από μηδέν ίσον μηδέν ή καλύτερα, υπό το μηδέν.
Ας μείνουν, λοιπόν, αυτοί με τα μουσικά συναισθηματικά τους ακούσματα χάριν του πολλά υποσχόμενου επανευαγγελισμού και ας αρκεσθούμε εμείς οι υπόλοιποι σε αυτά που γράφουμε στο διαδίκτυο. Φυσικά όχι για λόγους επανευαγγελισμού. Ο ευαγγελισμός της ανθρωπότητας έχει συντελεσθεί και υπάρχει. Όποιος θέλει μπορεί να τον ανακαλύψει ακούγοντας τα πνευστά μουσικά όργανα της εκκλησιαστικής μουσικής, που θα τον συγκινήσουν οπωσδήποτε. Μπορεί όμως να τον βρεί γράφοντας απλά στο σιωπηλό μοναχικό του δωμάτιο. Εκεί όπου μόνο ο χτύπος της καρδιάς ακούγεται και ένας λυγμός πνίγεται.
Αυτό το συναίσθημα και αυτές οι συγκινησιακές καταστάσεις, δεν είναι προσφιλείς στο Βατικανό και στους συνοδοιπόρους του. Οι μάζες τους ενδιαφέρουν και όχι ο άνθρωπος. Ούτε η ανθρωπότητα.
Την θεωρία των "δύο πνευμόνων" υποστηρίζει και ο Κυριάκος Μαρκίδης στο βιβλίο του "Το όρος της σιωπής" το οποίο κυκλοφορεί στα χριστιανικά βιβλιοπωλεία.
http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1300
Βασικά είναι τέτοια η βρώμα και η δυσοσμία που αναδύεται μέσα από τον οικουμενισμό που όχι δύο, αλλά τρία πνευμόνια χρειάζεσαι για να πάρεις ανάσα. Και πάλι χλωμό το βλέπω...
Δημοσίευση σχολίου