Οι Αλβανοτσάμηδες, ένα θέμα που δεν είναι ανύπαρκτο!

Του ΑΠ. Π. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

• Ο κ. Βασίλης Παυλίδης σε πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου «Οι Αλβανοτσάμηδες της Παραμυθίας και η Κατοχή», Παραμυθιώτης και ο ίδιος, που έζησε άμεσα και τα γεγονότα, απεκάλυψε νέα σοβαρά στοιχεία για την τραγωδία αυτή, τα οποία κατέθεσε και ως μάρτυρας στο Ειδικό Δικαστήριο των Ιωαννίνων, με τα οποία συνέβαλε έτσι και στη σχετική καταδικαστική Απόφαση (υπ. αρ. 344/23/1946).
Επακολούθησε και εντατική ερευνά του από το 1945 και συνέγραψε το ανάλογο βιβλίο, για το οποίο και είχε βραβευθεί (1955). Εκεί «Με ακρίβεια, σεβασμό στην αλήθεια και με καθαρό βλέμμα καταγράφει ενέργειες, σχέσεις, εγκλήματα, αιτίες και αφορμές, μάχες και συγκρούσεις, όλο το χρονικό της προδοσίας και των εγκλημάτων πολέμου, όπως και τον αγώνα, τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των Ελλήνων της περιοχής, ώστε να επιβιώσουν και να ελευθερωθούν από τον Φασιστικό και Ναζιστικό ζυγό» (Πρ. Λ. Ιωανν., 6.5.09).
Επακολούθησαν Εθνικές εκλογές στην Αλβανία, κατά τις οποίες εξελέγησαν τελικά στη Βουλή δύο Αλβονοτσάμηδες, δια κηρύσσοντες, ακόμη και προεκλογικά, ότι «θα αγωνισθούν για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων των (Αλβανο)Τσάμηδων και για την απομάκρυνση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου», απειλώντας να ιδρύσουν προς τούτο και «δικό τους Κόμμα» (Πρ. Λ. 17.6/09 και 26.8.09).
Λίαν αποκαλυπτικά στοιχεία προσέφερε και ο Καθηγητής του Πανεπ/μίου Ιωαννίνων κ. Αθ. Γκότοβος, σε ομιλία του στη Θεσπρωτία (2.8.09), ο οποίος, αναφερόμενος και στη σημερινή κατάσταση κατήγγειλε ότι «υπάρχουν στη χώρα μας νοσταλγοί της εποχής εκείνης, που επιχειρούν να παρουσιάσουν τις κατοχικές δυνάμεις, ως τυπικές στρατιωτικές δυνάμεις και επιχειρούν να αθωώσουν την εγκληματική δράση των Μουσουλμάνων Τσάμηδων της Θεσπρωτίας, αρωγών στη συντριπτική τους πλειοψηφία των δυνάμεων κατοχής» και «δεν είχαν άλλη επιλογή, παρά να συμμαχήσουν με τις δυνάμεις κατοχής για Αυτοάμυνα, πιεζόμενοι από τις ανταρτικές ομάδες του Ναπ. Ζέρβα» και προχωρεί ακόμη περισσότερο, καταλήγοντας, ότι «τα γεγονότα είναι αμείλικτα, όμως υπάρχουν δυνάμεις και μέσα στα Πανεπιστήμια, που διαστρεβλώνοντας την ιστορική πραγματικότητα, αθωώνουν την εγκληματική δράση των Μουσουλμάνων Τσάμηδων της Θεσπρωτίας», για τους οποίους, ορθώς ο κ. Χρ. Γκόγκας αναρωτιέται «ποιοι είναι αυτοί» και είναι ανάγκη να παρουσιασθούν επώνυμα στο προσκήνιο.
Εμείς απλώς προσθέτομε, ότι, προφανώς, μεταξύ άλλων, εννοεί και εκείνους που αποκαλύψαμε σε σχετικό άρθρο μας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Α.Π.Π.: α) Το Πάντειο Πανεπιστήμιο και το ...Τσάμικο, Εστία, Αθ. 18-19.3.08, Πρ. Λ. 17.3.08, περ. Ηπειρωτική Εταιρεία, Ιαν.-Φεβρ. 08 και β) «Μουσουλμάνοι Τσάμηδες και ...Πανεπιστημιακοί».
Από τη σκοπιά των αδελφών μας Β/Ηπειρωτών, επειδή, βασικά, δεν ενοχλούνται άμεσα από τους εκεί Αλβανοτσάμηδες, θεωρούν το (Αλβανο)τσάμικο (σχεδόν) «ανύπαρκτο» και υποτιθέμενο» (Πρ. Λ. 16.10.09, Π. Μπάρκας, 14.10, Θ. Μήτσιος) - όπως και, εν πολλοίς, η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική - το οποίο, όμως, «εγείρουν τελευταία αρκετοί κύκλοι στα Τίρανα». Μόνο ότι τα Τίρανα το υποστηρίζουν ποικιλοτρόπως από τη νεώτερη γένεσή του: Αμέσως μετά την πτώση του Κομμ/κού καθεστώτος και εκεί (1991) ιδρύουν την Οργάνωση «Τσαμερία», με παραρτήματα και αλλαχού, ιδίως νοτιότερα, στη Β. Ήπειρο, όπως Κονίσπολη, Αγ. Σαράντα κ.ά.
Προκαλούν μάλιστα συχνό προβλήματα, ακόμη και στον Ελλαδικό χώρο, λ.χ. Τίρανα (ήδη από τη δεκαετία του 90), Κονίσπολη (συνήθως τον Ιούνιο), Αγ. Σαράντα (2005, κατά του Προέδρου κ. Παπούλια κ.ά.). (Α.Π.Π.: α) ΕΣΤΙΑ, 6-10.12.2005, β) Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες..., έκδ. Γ, Αθ. 2007, σσ. 153-164 κ.ά.). Αναμένομε, τέλος, και τα σχετικά πορίσματα της Δικαιοσύνης για τα εν Αθήναις κλπ. επεισόδια των ημερών αυτών, όπου δεν έλειψαν και Αλβανοί (;) δράστες!..
Αυτά, άλλωστε, αποβαίνουν και εις βάρος των Β/Ηπειρωτών, καθώς και του Ηπειρωτικού Ζητήματος ευρύτερα, με το οποίο αποπειρώνται και να τα συσχετίσουν, καίτοι είναι απολύτως άσχετα μεταξύ των. Επί πλέον εγκαθίστανται συνεχώς και στον Β/Ηπειρωτικό χώρο, ιδιαιτέρως στα παράλια, σε Εκκλησιαστικά και άλλα, περισσότερο προσοδοφόρα μέρη του, με κίνδυνο και για τα εγκαταλελειμμένα από τους Β/Ηπειρώτες κτήματα.
Έτσι, άλλωστε, νοθεύεται και πληθυσμιακώς η αναλογία, με ευρύτερες δυσμενείς συνέπειες για ενδεχομένη ενέργεια προς Αυτοδιάθεση ή προς εφαρμογή, τυχόν, του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας κλπ.!
Οπωσδήποτε, δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι οι εν λόγω πρώην Μουσουλμάνοι Τσάμηδες Θεσπρωτίας και από το 1953 επισήμως Αλβανοτσάμηδες, οργανωμένοι, καθώς και υποκινούμενοι, ενεργούν προς πάσαν κατεύθυνση, ακόμη και προς Δ. Οργανισμούς, με τα παράλογα και ατεκμηρίωτα «αιτήματα-στόχους» τους, όπως αποζημιώσεις για «διαφυγόντα κέρδη» από τα πρώην κτήματά τους, επιστροφή στον τόπο των εγκλημάτων τους κ.ά.
Οι δε Δ. Οργανισμοί, είναι δυνατόν, ως συνήθως, σε αναπάντητα από την άλλη πλευρά, ως τα ανωτέρω, «αιτήματα», να ζητήσουν -το ολιγώτερον- «συμβιβασμόν», για, φυσικά, ασυμβίβαστα! Ας μας γίνει, λοιπόν, μάθημα το πάθημα του Σκοπιανού, που το είχαμε εγκαταλείψει επί 50 περίπου χρόνια, ως «ανύπαρκτο» ή ασήμαντο, ενώ τώρα «δε συμμαζεύεται», καθώς και των UC Κάδων του Κοσσυφοπεδίου!
«Η ΕΡΕΥΝΑ»- 24/01/2010