Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Δεν παίζω με τις σύνηχες λέξεις. Στη σημερινή μου γραφή θα χρησιμοποιήσω το πολύ καλό λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του κ. Γ. Μπαμπινιώτη. Μερικές φορές δακρύζει και όταν γελάει κανείς. Άλλοτε πάλι κλαίει δίχως δάκρυα. Έχουμε θυμό, οργή, στενοχώρια, θλίψη, μελαγχολία, ειρωνεία, φόβο, απελπισία. Συμβαίνουν κωμικοτραγικά πράγματα στην πατρίδα μας δυστυχώς σήμερα.
Η πολιτεία μας από καιρό έχει πάρει φόρα. Φόρα κατά το ως άνω λεξικό σημαίνει γρήγορη κίνηση προς ορισμένη κατεύθυνση, ορμή. Βέβαια εδώ δεν είναι πολύ συγκεκριμένη η κατεύθυνση, όμως η φόρα είναι αρκετά μεγάλη νομίζουμε. Είναι σίγουρα κατηφόρα. Συμβαίνει το “με τη φόρα που έχεις θα φας τα μούτρα σου” ή “με τη φόρα που έχει δεν τον σταματάει κανείς”. Τελικά “ποιος θα του κόψει τη φόρα;” Η κυβέρνηση δεν καλλιεργεί στα σχολεία μας και γενικά στον δημόσιο βίο μια αγάπη στην πατρίδα, ένα γνήσιο πατριωτισμό, ιστορική συνείδηση, ένα αίσθημα εθνικής αξιοπρέπειας, γοήτρου, ισχύος, κύρους της πατρίδας μας.
Δεν είναι μόνο η σημερινή κυβέρνηση που έχει πάρει αυτή τη φόρα. Από καιρό η εκπαιδευτική πολιτική της χώρας καλλιεργεί συστηματικά και μεθοδικά τον γενικό αφελληνισμό των Ελληνοπαίδων, μην τυχόν και μολυνθούν από κάποιο υπόγειο ή ουρανοκατέβατο εθνικισμό. Η ιστορία μας γελοιοποιείται, ειρωνεύεται, ξαναγράφεται και παρουσιάζεται ως ξαναζεσταμένη σούπα. Η δημοσιογραφία μας στην πλειοψηφία της περιγελά κάθε αναφορά στην πατρίδα μας, στη γλώσσα μας, στην ιδιαίτερη παράδοση, στον ελληνορθόδοξο πολιτισμό. Το μόνο που ενδιαφέρει πλέον τον Νεοέλληνα είναι η υπερκατανάλωση.
Η φόρα έχει φορά και η φορά φόρα. Φορά σημαίνει κατεύθυνση κινούμενου πράγματος. Έτσι πηγαίνουμε με τη δημιουργημένη φορά των πραγμάτων. Στρίβουμε λοιπόν το πανί στη φορά του ανέμου και ακολουθούμε αδιαμαρτύρητα τη φορά του ρεύματος και των πραγμάτων. Φθάσαμε να θεωρούμε με αυτή τη φόρα και τη φορά ότι σχεδόν όλα τα δεινά του τόπου προέρχονται από την εκκλησία. Τα μαγείρεψαν έτσι, ώστε να θέλαμε να μην ήταν μέσα στα ελληνικά όρια το Άγιον Όρος. Να ντρεπόμαστε με λίγα λόγια που είμαστε Έλληνες.
Η διαφορά μας είναι ότι δεν θέλουμε να διαφέρουμε. Διαφορά σημαίνει έλλειψη ομοιότητας. Δεν τον αντέχουμε. Αισθανόμαστε μόνοι. Έτσι φοβόμαστε να έχουμε διαφορά απόψεων, αντιλήψεων, ιδεών. Δεν μπορούμε την ανομοιότητα, την απόσταση από τον συρμό, την κοινή γνώμη, τη μόδα, την επικαιρότητα.
Διατηρούνται όμως οι διαφορές γειτονικών κρατών, οι συζυγικές, οι χρηματικές, και γίνονται μάλιστα αγεφύρωτες. Δεν έχουμε ειρηνική επίλυση των διαφορών και δημιουργούνται διαφωνίες, διενέξεις, φιλονικίες, διαζύγια, διασυρμοί, αντινομίες και πόλεμοι.
Η τοιαύτη φόρα και φορά και διαφορά έφερε, αγαπητοί μου, τη δόλια διαφθορά. Διαφθορά σημαίνει φθορά ηθών, εξαχρείωση, ανηθικότητα. Καταστάσεις γνωστές, που χρησιμοποιούνται αθέμιτα μέσα, παραβιάσεις νόμων, με δωροδοκίες προς εύκολο και μεγάλο πλουτισμό. Προέχει το ίδιον όφελος. Έχουμε κατά κοινή ομολογία διαφθορά των αξιωματούχων στη δημόσια διοίκηση, στην κοινωνία, στην πολιτεία. Διαφθορά ηθική, ψυχική, απερίγραπτη, αφάνταστη, Αποτέλεσμα ο εκμαυλισμός, η φαυλότητα, ο εκφυλισμός, η ατιμία, η σήψη και η δυσωδία.
Δεν τηρείται κανένας ηθικός φραγμός, ασυδοσία, ακολασία, προστυχιά, ασέβεια. Εξαχρείωση, έκλυση ηθών. Οι αόριστες εκφράσεις των λεξικών έχουν συγκεκριμενοποιηθεί και σταθεροποιηθεί στην άμοιρη πατρίδα μας. “Με τα λόγια, τις πράξεις και το παράδειγμά τους έχουν διαφθείρει τα ήθη των νέων”. “Έχει πια εκφυλισθεί σε αυτή τη χώρα κάθε έννοια ηθικής και αξιοπρέπειας. “Η φτώχεια, η αθλιότητα και η έλλειψη παιδείας έχουν εξαχρειώσει τους κατοίκους πολλών περιοχών της χώρας”. “Με δωροδοκίες, χρηματισμούς και αθέμιτα μέσα έχει εκφαυλίσει τους υπαλλήλους της υπηρεσίας και του εγκρίνουν τα πάντα".
Η κατάσταση είναι όντως τραγική. Θα τη διορθώσουν κάποιες επιτροπές και κάποια λογύδρια; Αν δεν υπάρχει όραμα, στόχος ιερός, νόημα βαθύ ζωής, έμπνευση, πίστη, ελπίδα, δάσκαλοι με μεράκι, ρασοφόροι με φιλότιμο και ανιδιοτέλεια, παιδεία, εκκλησία, οικογενειακή αγωγή με ζωντανό παράδειγμα, τίποτε δεν μπορεί να γίνει.
Καμία εξεταστική επιτροπή της Βουλής δεν μπορεί να απαλλάξει την Ελλάδα από τη διαφθορά. Χρειάζεται θυσία, γενναιότητα, επιστροφή, ταπείνωση, μετάνοια, επανατοποθέτηση και αναδιατύπωση του σκοπού της ζωής, της ιερότητας και της μοναδικότητας του ανθρωπίνου προσώπου. Ο Ντοστογιέφσκι το είπε έγκυρα και έγκαιρα: Δίχως Θεό όλα επιτρέπονται! Σε επόμενη γραφή μας θα αναφερθούμε σε λίγες φωτεινές εξαιρέσεις, για να μη μελαγχολήσουμε τελείως.
«ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» - 17/01/ 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου