Σικέ ο διάλογος με Παπικούς

Του Διονύση Μακρή

Έφθασε η ώρα οι ηγεσίες των Ορθοδόξων Εκκλησιών να συνειδητοποιήσουν πως ο επονομαζόμενος θεολογικός διάλογος με τους αιρετικούς όχι μόνο δεν οδηγεί στην πολυπόθητη επαναφορά τους στην Ορθοδοξία αλλά συμβάλει ουσιαστικά στη σταδιακή μόλυνση της Ορθόδοξης Ανατολής από το μικρόβιο της εκκοσμίκευσης το οποίο κουβαλούν.
Τα όσα συνέβησαν προσφάτως στην Πάφο της Κύπρου κατά τη συνεδρίαση Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων δεικνύουν πως ένδυμα όλων των υποστηρικτών αυτού του διαλόγου αποτελεί η ιδιοτέλεια.
Αυτό διαπιστώθηκε περίτρανα τόσο από την ενόχληση του επικεφαλής της φιλοξενούσας Εκκλησίας της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου έναντι της αντίδρασης των ομολογητών Χριστιανών, όσο και από τις αποκαλύψεις για τις άνομες μπίζνες του τρομερού εκείνου ανώτατου ρασοφόρου της Πάφου, ο οποίος παραχωρούσε έναντι αδράς αμοιβής τον Ορθόδοξο ναό του Αγίου Γεωργίου, που βρίσκεται δίπλα ακριβώς από το ξενοδοχείο που πραγματοποιούνταν οι συνεδριάσεις για να τελούνται γάμοι Ρωμαιοκαθολικών, Αγγλικανών και προτεσταντών.
Κανείς μάλιστα δεν μπορεί να αποκλείσει και το ενδεχόμενο να έχει τελεστεί γάμος ομοφυλοφίλων με δεδομένο ότι οι Αγγλικανοί εδώ και αρκετό καιρό τον έχουν αποδεχθεί.
Και όλα αυτά ακριβώς τα ανόητα τερτίπια του συγκεκριμένου ρασοφόρου τα ξεσκέπασε ο ίδιος ο Κύριός μας προκειμένου να δείξει σ’ όλους τους πιστούς πως το μικρόβιο της εκκοσμίκευσης έχει ήδη μολύνει τα μυαλά ανώτατων ρασοφόρων.
Η μόλυνση αυτή ακριβώς έχει εισχωρήσει και στους συμμετέχοντες ορθοδόξους εκπροσώπους μας, οι οποίοι αδυνατούν στην κυριολεξία να κατανοήσουν πως οι ίδιοι έχουν πέσει στην καλοστημένη παγίδα των αιρετικών Ρωμαιοκαθολικών και στην ουσία διαπραγματεύονται την αδιαπραγμάτευτη αλήθεια.
Οι δυστυχείς αυτοί ρασοφόροι και λαϊκοί κρύβονται πίσω από συνοδικές δήθεν αποφάσεις και επαναλαμβάνουν με την επιπολαιότητα αμούστακου νεανία ως καραμέλα πως δεν πρόκειται να απεμπολήσουν την ορθή πίστη. Μα ήδη οι καημένοι το έχουν πράξει...
Και όχι μόνο έχουν απεμπολήσει την αλήθεια αλλά επιπλέον έχουν παρασύρει τις κατά τόπους ορθόδοξες Εκκλησίες στο να δεχθούν ένα διάλογο χλιαρό και ανούσιο. Έναν διάλογο που έχει οδηγήσει σε μια θεομίσητη ιδιοτελή ένωση που αυτοί διακαώς επιθυμούν.
Το «μετά πρώτης και δευτέρας νουθεσίας παραιτού» του Αποστόλου Παύλου το έχουν καταγράψει στα παλαιά υποδήματά τους. Εμμένουν στην καταγραφή ανόητων κειμένων που τα βαφτίζουν θεολογικά κείμενα!!! Και για να γίνουμε πιο σαφείς αναφέρουμε χαρακτηριστικές εκπτώσεις της αληθείας που έχουν αποδεχθεί.
Πρώτον ο ψευτο-διάλογος έχει de facto καταλήξει πως οι Ρωμαιοκαθολικοί αποτελούν Εκκλησία. Η αναγνώριση όμως των Ρωμαιοκαθολικών ως Εκκλησία πως δύναται να ερμηνεύσει τον όρο του συμβόλου της πίστεώς μας «εις μίαν αγίαν καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησία»; Μα “μεμέρισται ο Χριστός” Χριστιανοί μου; Γιατί και μόνο η αναγνώριση των αιρετικών ως Εκκλησία οδηγεί στην αποδοχή της ψευτοθεολογίας των Κλάδων... Αν οι αιρετικοί αποτελούν Εκκλησία και ο Πάπας, ο αιρετικός αλάθητος αρχηγός τους αποκαλείται αγιώτατος τότε δεν παρουσιαζόμαστε αναξιόπιστοι έναντι του συμβόλου της πίστεως μας;
Δεύτερον, ο θεομίσητος διάλογος έχει οδηγήσει στην αποδοχή των μυστηρίων των αιρετικών. Αναγνωρίζουμε ως έγκυρο το μυστήριο του βαπτίσματος. Αυτό σημαίνει ουσιαστικά ότι συμφωνούμε με τις εγωπαθείς θεωρίες τους για την Αγία Τριάδα και το filioque, δηλαδή αποδεχόμαστε βάσει των όσων μας λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τη διθεϊα.
Αυτό ακριβώς το στοιχείο ερμηνεύει την άρνηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας να βαπτίζει ρωμαιοκαθολικούς πιστούς που ανακαλύπτουν την αλήθεια της Ορθόδοξης πίστης. Αυτό ακριβώς το στοιχείο αποδεικνύει πως η ψευτο-ένωση όπως αυτή νοείται από τους ανεγκέφαλους ανώτατους ρασοφόρους μας έχει στην ουσία γίνει.
Αυτό ερμηνεύει και την εγκύκλιο των Παπικών με την οποία παροτρύνονται οι πιστοί τους να συμμετέχουν στο Κοινό Ποτήριο (βλ. παράδειγμα Ραβέννας και Ρουμάνου Επισκόπου). Αυτό ερμηνεύει και την εμμονή των διπρόσωπων Ρωμαιοκαθολικών να περάσουν στις συνομιλίες της Πάφου την αποδοχή από τους Ορθοδόξους του Πρωτείου του Πάπα... Αυτό εξηγεί και ερμηνεύει τη συμμετοχή Ουνίτη Επισκόπου στις συνομιλίες της Ραβέννας και της Πάφου.
Και δεν είναι διόλου τυχαίο ότι σ’ αυτόν τον συγκεκριμένο Ουνίτη Επίσκοπο ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος πρόσφερε ως δώρο για τη χειροτονία του άγιο δισκοπότηρο!!! Αυτό ερμηνεύει ακόμη και την επί σειρά ετών παρανομία του ρασοφόρου της Πάφου που παραχωρούσε τον Ορθόδοξο ναό για τελετές αιρετικών έναντι αμοιβής...
Θα πρέπει λοιπόν να καταλάβουν όλοι αυτοί οι δυστυχείς θιασώτες του ψευτο-διαλόγου πως ο Θεός δεν εμπαίζεται. Η δύναμη του τριαδικού δόγματος είναι η αλήθεια. Και αυτές οι συγκεντρώσεις οι λεγόμενες συνεδριακές πέραν του χαρακτηριστικού στοιχείου της καλοφαγίας και της οινοποσίας και της εγωπαθούς επίδειξης «θεολογικών γνώσεων» δεν εμπεριέχουν τίποτε άλλο. Για τον ουρανό είναι άνευ νοήματος. Ο Κύριος θα ξεσπάσει πάνω τους τη ρομφαία Του και η αλήθεια γρήγορα θα λάμψει.
Η αλήθεια του τριαδικού δόγματος είναι ατράνταχτη και κανένας πάπας δεν μπορεί να χωρέσει. Η δύναμη του Θεού είναι θρησκευτική υπόθεση και χρόνια τώρα παλεύουν να τη μολύνουν οι ρωμαιοκαθολικοί και το Ισλάμ και οι Βουδιστές και ένα σωρό άλλες παρεμφερείς δοξασίες. Η δύναμη του Παντοκράτορα Θεού και η μη επικράτηση της μέχρι τώρα στον πλανήτη ανάγεται στο σχέδιο του Θεού.
Τα έχει έτσι καμωμένα, ώστε να έχουμε διαφορές και να διδαχθούνε όλοι οι λαοί στο τέλος πως μόνο η τριαδική πίστη και ο σταυρός που στήθηκε για τη σωτηρία μας εξηγεί όλα τα άλλα. Γι’ αυτό και η Σύνοδος αυτή στην Πάφο αποτέλεσε μία χλιαρή συζήτηση μεταξύ των Ρωμαιοκαθολικών και των Ορθοδόξων και πήγε στράφι όπως και οι άλλες... Η Σύνοδος στο τέλος έμεινε άκαρπη. Άλλα προσδοκούσαν και περίμεναν οι Ρωμαιοκαθολικοί, οι οποίοι έφυγαν ζημιωμένοι ποικιλοτρόπως από την Πάφο.
Χριστιανοί μου ο Χριστός μας δεν διαλέχθηκε την αλήθεια αλλά απλώς την κήρυξε και μέσω των Αποστόλων διαδόθηκε παντού. Η αλήθεια είναι λοιπόν μία και οδηγεί στην αγιότητα, η οποία ως θεμέλιο λίθο έχει την οικουμενικότητα. Η αλήθεια δεν τίθεται σε τραπέζι συζητήσεων αλλά ανθίζει ως λουλούδι και οι μέλισσες τρέχουν χιλιόμετρα μακρυά για να πάρουν τη γύρη του. Ως εκ τούτου η απόρριψη των θεομίσητων διαλόγων με τους εμμένοντες στην αίρεση Παπικούς όχι μόνο δεν απομονώνει την Ανατολή, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι ξεροκέφαλοι, αλλά την ενδυναμώνει.
Όχι λοιπόν στους ανούσιους διαλόγους. Όχι, ο Θεός ύψωσε τώρα το τόξο για να λυθεί το θέμα αυτό. Το ότι κατά καιρούς λένε πως θα έχουμε θρησκευτικό πόλεμο προκειμένου να δικαιολογήσουν τους ανόητους αυτούς διαλόγους είναι εκ του πονηρού. Μα ο πόλεμος Χριστιανοί μου γίνεται χρόνια τώρα. Γι’ αυτό το λάβαρο του Θεού θα πανηγυρίζει σύντομα παντού... Και η Ορθόδοξη Εκκλησία και τα μυστήρια Της, όπως βροντοφωνάζει ο ουρανός είναι αυθεντικά.
Το τι έγινε λοιπόν εκεί κάτω στο βασανισμένο αυτό νησί της Κύπρου αποτελεί απλό δείγμα αυτών που έπονται. Ο ηγούμενος της Μονής Σταυροβουνίου μορφωμένος και δυνατός, Πατριάρχης αληθινός στα θέματα της τριαδικής πίστεως πλαισιωμένος με λεβέντες και παλικάρια μοναχούς συνέβαλε ουσιαστικά στο να κάνει πράξη το έργο του Θεού. Όλα πήγαν καλά και οι άγγελοι τώρα φωνάζουν αλληλούια. Αλληλούϊα στον χριστιανικό λαό της βασανισμένης Κύπρου. Αλληλούϊα. Ο Θεός θα δώσει τη λύση γρήγορα.
Όσο αφορά τον ρασοφόρο αξιωματούχο της Πάφου έδωσε ένα μελανό δείγμα αλλά ο Κύριος ξέρει θα έρθει η τιμωρία του. Τώρα ας προσεύχεται για την εξιλέωσή του.
Αμήν

Συντάκτης: Δ.ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009