ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ

«Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.»

Και να’ μαστε στην Ελλάδα του 2009. Στην Ελλάδα της φτώχειας, της έκλυσης των ηθικών αξίων, της έλλειψης ιδανικών, στην Ελλάδα της παιδοφιλίας, της παιδικής πορνογραφίας, των κακοποιημένων παιδιών, στην Ελλάδα των πουλημένων «παραμυθάδων», των επί παντός επιστητού «ειδικών», στην Ελλάδα των «Ασκήτων», που ω! ειρωνείας μεγαλείο, απέχουν χιλιόμετρα μακριά από την σημασία που φέρει το όνομα τους, (ασκητής = ερημίτης, μοναχός που ζει απομονωμένος και υποβάλλει τον εαυτό του σε στερήσεις για να πετύχει την πνευματική τελείωση), στην Ελλάδα των τηλεοπτικών «ηρώων», στην Ελλάδα των ΜΕΓΑΛΩΝ.
ΜΕΓΑΛΟΙ...Αλήθεια ποιοι είναι οι ΜΕΓΑΛΟΙ;
Κάποτε κάποια παιδάκια είχαν πρότυπα τους αληθινά ΜΕΓΑΛΟΥΣ. Κάποτε κάποιες γενιές γαλουχήθηκαν με την ορμή του Κολοκοτρώνη. Μεγάλωσαν με την ανδρεία της Μπουμπουλίνας. Διάβαζαν στα σκαλιά της γειτονιάς παραμύθια του Αισώπου. Τραγουδούσαν στις πλατείες «φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ…» Και τώρα τι;
Κοιτάξτε γύρω σας και η απάντηση θα σας δοθεί.
Κοιτάζω και ξανακοιτάζω την πανέμορφη ελαιογραφία του Ν. Γκύζη «Κρυφό σχολείο». Μια κρύπτη υγρή και σκοτεινή, λιγοστό φώς, ένας παπάς κρατάει ένα βιβλίο και γύρω του καθισμένα ελληνόπουλα. Διακρίνεις μέσα στο αμυδρό φώς την λάμψη των ματιών τους. Αυτή η λάμψη είναι διαχρονική. Και όμως κάποιοι προσπαθήσουν να την σβήσουν.
«Κρυφά σχολειά». Σχολειά της σκλαβιάς τότε, σχολειά της διαφθοράς τώρα. Αποφάσισαν οι ΜΕΓΑΛΟΙ, οι σοφοί, οι καθοδηγητές, οι ρηξικεύλευθοι, ότι απαραίτητο πλέον είναι να διδάξουμε σε παιδικές ψυχές 8 και 10 Μαϊων, γενετήσια αγωγή!!!!
Τύλιξαν με πολύχρωμες και φανταχτερές κορδέλες, αυτή την ανούσια, κενή και απαράδεκτη κίνηση, την ονόμασαν πρόοδο, πολιτισμό, εκσυγχρονισμό, και την δωρίζουν στα παιδιά μας. Με ποιο δικαίωμα κύριοι;
Με ποιο δικαίωμα αποφασίζετε να λεηλατήσετε την αθωότητα της παιδικής ψυχής; Με ποιες γνώσεις, με ποια εξουσία, αποφασίζετε να τυποποιήσετε το φυσικό, να εκλογικεύσετε την αγάπη, να πορνογραφήσετε την ένωση δύο ανθρώπινων πλασμάτων, να ερμηνεύσετε το θαύμα της γέννησης, αραδιάζοντας σε κόλλες χαρτί επιστημονικούς όρους (ακατανόητους στο παιδικό μυαλό) με λανθάνουσα χυδαιότητα που υποβόσκει και αποτυπώνοντας το ανθρώπινο σώμα που με τόση σοφία πλάστηκε, με καρικατούρες;
Μα αναρωτιέμαι αλήθεια, γιατί προσπαθούμε να κάνουμε τα παιδιά ΣΑΝ ΚΙ ΕΜΑΣ.
Εμείς είμαστε τα πρότυπα; Εμείς; Οι άνθρωποι των πολέμων; Οι άνθρωποι του μίσους; Της κακίας; Της πονηριάς; Του ανθρωποκτόνου πλούτου; Των επιβεβλημένων πλέον ψυχιάτρων; Των σεξολόγων; Της παιδοφιλίας; Του εγκλήματος; Της έλλειψης πίστης; Μα αλήθεια ποιο από τα παραπάνω είναι τόσο σπουδαίο που τόσο επίμονα προσπαθούμε να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά; Πείτε μου σας παρακαλώ!!!!!!
Δώσαμε στα παιδιά όλα εκείνα τα εφόδια που θα γεμίσουν την φαρέτρα τους για να πορευτούν στον δύσκολο δρόμο της ζωής και μας έμεινε η «γενετήσια αγωγή»; Ακόμα και το Σύνταγμα της Ελλάδος αναφέρει (άρθρο 16, παρ.2): «Η παιδεία έχει σκοπό την ηθική και πνευματική αγωγή των Ελλήνων και την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως». Ας είμαστε αν μη τι άλλο, νομοταγείς… Ε!!! Εσείς οι ΜΕΓΑΛΟΙ ακούτε; Ηθική και πνευματική αγωγή!! Έχετε ιδέα τι σημαίνουν αυτές οι πολύπαθες λεξούλες;
Και ποιος αλήθεια είναι άξιος να διδάξει στα παιδιά ένα τόσο ευαίσθητο θέμα; Όταν παρακολουθώντας ώρες διδασκαλίας, διαπιστώνεις με λύπη, ότι το μάθημα έχει την μορφή τυποποιημένης διδασκαλίας, με «οδηγίες χρήσεως» βιβλία χωρίς προσωπικότητα, χωρίς ιδέες και με δασκάλους χωρίς φλόγα στα μάτια. ( και για μην γίνομαι άδικη και εντελώς αιρετική, ευτυχώς υπάρχουν αρκετά ακόμα λαμπρά παραδείγματα δασκάλων που στα μάτια τους διακρίνεις αυτή την λάμψη. Ως πότε όμως;)
Αυτοί οι δάσκαλοι και όλοι όσοι είναι πίσω από αυτούς, που αντιμετωπίζουν την διδασκαλία σαν επάγγελμα και όχι όπως θα έπρεπε, σαν λειτούργημα, θα κληθούν να διδάξουν σε πάλλευκες παιδιάστικες ψυχές, σεξουαλική αγωγή!!!!!!!!
Αυτοί οι ΜΕΓΑΛΟΙ, οι εγκλωβισμένοι στον δικό τους μάταιο κόσμο, θα νουθετήσουν τα παιδιά, θα δώσουν συμβουλές, καταστάλαγμα της δικής τους πείρας. Φανταστείτε!!!! Αυτοί που έχουν απαξιώσει την αξία της οικογένειας, που αλλάζουν ερωτικούς συντρόφους, ασύστολα, για να ξεδιψάσουν την ασίγαστη ερωτική τους έξαψη, αυτοί που δεν αγάπησαν ποτέ από καρδιάς, τι καταστάλαγμα πείρας θα έχουν!!!!
Με τι εφόδια, με τι αποθέματα ψυχής, με ποια αγνότητα θα μπορέσουν να πλησιάσουν αυτές τις ψυχές για να τις διδάξουν μια τόσο μεγαλειώδης (όταν συντελείται με τις σωστές προϋποθέσεις) και «ανείπωτη» πράξη; Ναι κύριοι. Ανείπωτη. Γιατί το σεξ είναι έρωτας . Και ο έρωτας είναι αγάπη. Και η αγάπη δεν διαβάζεται. Η αγάπη και ο Θεός νιώθεται!!
Δημιουργήστε πρώτα το έδαφος και το σποράκι θα βρει τον δρόμο του!!! Διδάξτε στο πνεύμα τους! Διδάξτε στην καρδιά τους! Διαβάστε στα παιδιά ποίηση! Διαβάστε παραμύθια! Διαβάστε ιστορία! Διαβάστε τους παραβολές! Διδάξτε τα, την αξία της εργατικότητας, διαβάζοντας τους « τον τζίτζικα και τον μέρμυγκα» του Αισώπου. Διδάξτε τα, την δύναμη και το μεγαλείο της συγχώρεσης, διαβάζοντας τους την παραβολή του «άσωτου υιού»
Διδάξτε τα, το θαύμα της αγάπης, της απόλυτης ένωσης των ανθρώπων, διαβάζοντας τους « τον μικρό πρίγκιπα»
Αφήστε τα παιδιά να δουν τον κόσμο με τα μάτια της καρδιάς. Ίσως μόνο έτσι σωθούμε… Ακολουθήστε τις νομοτέλειες τις παιδικής ψυχής. Μην ζητάτε από αυτά να ακολουθήσουν τις δικές σας, που μόνο πόνο και καταστροφή έχουν προκαλέσει. και είπεν• «Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε και γείνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών.» (κατά Ματθαίον 18:3). Ο Θεάνθρωπος Χριστός ανέδειξε τις παιδικές ψυχές σαν πρότυπο, έδειξε τον δρόμο της αγνότητας και εμείς θέλουμε να επιτρέψουμε σε άθλια «ανθρωπάκια», σε άθλια βιβλία, σε άθλιες ιδέες, να διαστρέψουν αυτές τις ψυχές. Τι ντροπή.. Τι πόνος.. Δεν υπάρχει πιο θαυμάσιο υλικό για φιλοτέχνηση από τις παιδικές ψυχές. Και εμείς οι ΜΕΓΑΛΟΙ πάνω σε αυτόν τον κατάλευκο καμβά , ζωγραφίζουμε όπλα, πολέμους, πρόσωπα σκυθρωπά και συνεχώς θυμωμένα και ανικανοποίητα, βάφουμε με μαύρο χρώμα. Το χρώμα της δικής μας ψυχής. Και τώρα ως επισφράγισμα της δικής μας «σκοτεινιάς» θα προσθέσουμε σε αυτόν τον τρομαχτικό πραγματικά πίνακα, εικόνες από ανθρώπινα όργανα αναπαραγωγής, απογυμνωμένα, όχι βέβαια από ρούχα, αλλά από νου, ψυχή και καρδιά. Θα πρέπει λένε οι «ειδικοί» να πούμε στα παιδιά την «γυμνή αλήθεια»!! Η αλήθεια κύριοι όμως είναι από μόνη της γυμνή. Δεν κρύβεται. Δεν ντρέπεται. Δεν πονηρεύεται. Η αλήθεια όμως είναι και Καρδιά. Είναι συναίσθημα. Η αλήθεια είναι Θεός. Η αλήθεια είναι αγνή. Τα παιδιά είναι η αλήθεια. Είδατε κανένα παιδάκι να ντρέπεται που είναι γυμνούλι ; Πείτε λοιπόν μόνο την αλήθεια! Ζωγραφίστε σε αυτόν τον καμβά, δέντρα, σπιτάκια με κεραμίδια και όχι με δορυφορικά πιάτα, ανθρωπάκια αγκαλιασμένα και όχι ακέφαλα σώματα σε πεδία μάχης, βάψτε με το πράσινο του δάσους, με το κόκκινο της καρδιάς, με το μπλε της θάλασσας!! Μην λεηλατείτε άλλο τις ψυχές τους!!! Δεν είναι προτροπή, είναι ικεσία!!! Παίξτε μαζί τους! Χαμογελάστε μαζί τους! Ακούστε τι έχουν να σας πουν!!!!!
Τελειώνοντας αυτή την ρομαντική διαμαρτυρία μου, την απελπισμένη κραυγή μου για την σωτηρία των παιδικών ψυχών, θα ήθελα να σας παραθέσω κάποιες απαντήσεις που ανακάλυψα στο διαδίκτυο από παιδάκια 4 – 8 ετών ( τον μελλοντικό αποδέκτη του επίμαχου βιβλίου) στην ερώτηση « τι σημαίνει αγάπη;» . Τα συμπεράσματα και οι τύψεις δικές σας…
Λευτέρης, 4 ετών
'Αγάπη είναι όταν η μαμά φτιάχνει καφέ για τον μπαμπά και πίνει πρώτα μια γουλιά εκείνη για να δει αν τον πέτυχε'
Τζένη, 8 ετών
'Αγάπη είναι όταν λες σ' ένα αγόρι ότι σου αρέσει το πουκάμισό του, κι αυτός το φοράει μετά κάθε μέρα'
Κλαίρη, 6 ετών
'Η αγάπη είναι όταν ο μπαμπάς δίνει στην μαμά το καλύτερο κομμάτι από το φαγητό'
Κάρολος, 5 ετών
'Αγάπη είναι όταν βγαίνεις για φαγητό και δίνεις στον άλλο τις μισές τηγανιτές σου πατάτες χωρίς να του ζητάς να σου δώσει κι αυτός από τις δικές του'
ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ!!!!!!!
Αυτή την αθωότητα θέλετε να δολοφονήσετε;
Αυτή την ματιά θέλετε να θολώσετε;
Αυτή την αγνότητα θέλετε να εκπορνεύσετε;
Αυτές τις ψυχές θέλετε να βεβηλώσετε;
Πηγή:meta-parrisias