Υπάρχουν οικουμενιστές; Ένα πρόσφατο παράδειγμα στη Μητρόπολη Σύρου

Οικουμενισμός και Οικουμενιστές είναι υπαρκτά όντα,όχι πλάσματα της φαντασίας μας

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, Ἱερὲς Μητροπόλεις Ἐκκλησιῶν Ἑλλάδος, Κρήτης καὶ Κύπρου, Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα καὶ Ἀρχιεπισκοπὲς τοῦ ἐξωτερικοῦ, Ἅγιον Ὄρος, Ἱερὲς Μονὲς τῆς Ἑλλάδας, Ἱεραποστολικὲς Ἀδελφότητες, Καθηγητὲς Θεολογικῶν Σχολῶν Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης, Ὀρθοδόξους Συλλόγους, Συλλόγους Πολυτέκνων, ἐκκλησιαστικὲς ἐφημερίδες, περιοδικὰ καὶ ραδιοσταθμούς, ἐκδοτικοὺς οἴκους καὶ βιβλιοπωλεῖα, M.M.E.

Πριν από καιρό, ο κ. Στυλιανός Λαγουρός που, εκτός από την εκδοτική του προσφορά (Εκδόσεις “ΤΗΝΟΣ”), αγωνίζεται με ζωντάνια και θάρρος ζηλευτό για την Αγία Ορθοδοξία μας και καταγγέλλει τα κακώς κείμενα της Εκκλησίας, κοινοποίησε και στον «ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟ» κείμενο, με τα νέα αντι-Κανονικά κατορθώματα και οικουμενιστικά ανοίγματα του Μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου.
Με το κείμενο αυτό, παρουσίαζε ένα γεγονός και ζητούσε από την Ι. Σύνοδο να παρέμβει. Η Ι. Σύνοδος και πάλι εσιώπησε, όπως μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε κάθε είδους παρεκτροπές Επισκόπων. Γι’ αυτό, έστω και αργοπορημένα, θα αναφερθούμε στην τελευταία ουνιτική-οικουμενιστική ενέργεια του Μητροπολίτη Σύρου. Διαβάζουμε στο κείμενο που μας εστάλη:
«Το βράδυ της 30ης Απριλίου το τηλεοπτικό κανάλι “Αιγαίο T.V” μετέδωσε …την τελετή για τα 175 χρόνια ιδρύσεως του ρωμαιοκαθολικού ναού Αγίου Γεωργίου… (Σ’ αυτό τον Παπικό ναό), μέσα στο Βήμα, δίπλα στον ρωμαιοκαθολικό επίσκοπο κ. Φραγκίσκο Παπαμανώλη, ιερουργούντα με πλειάδα ρωμαιοκαθολικών κληρικών, στεκόταν ο ορθόδοξος επίσκοπος Σύρου (Δωρόθεος)[1]. Κατά την διάρκειαν της τελετής είδαμε, ακούσαμε και σημειώνουμε τα εξής:
α) να εκφωνείται (από λαϊκό!) μεταξύ άλλων λειτουργικών αιτήσεων και η εξής: “ο Κύριος να έχει καλά τους επισκόπους Φραγκίσκο και Δωρόθεο”∙
β) να θυμιάζεται τρις εντός του βήματος ο κ. Δωρόθεος από ρωμαιοκαθολικό κληρικό∙
γ) να μνημονεύονται επισήμως στην “Λειτουργική Αναφορά” το όνομα του πάπα Βενέδικτου και μαζί αμέσως “των επισκόπων μας Φραγκίσκου (Ρ/καθολ.) και Δωροθέου (Ορθοδ.)”∙
δ) περί δε το τέλος της τελετής τον κ. Δωρόθεο από ειδική λετουργική θέση να απευθύνη... ομιλία εις το εκκλησίασμα…
(Όλα αυτά) άραγε δεν συνιστούν μικρές εκχωρήσεις οι οποίες -προς το παρόν(!)- δίνουν την εντύπωση ότι διαφορές δεν υπάρχουν κι έτσι χτίζεται ένα πλαστό επικοινωνιακό οικοδόμημα ενότητας;…
Και εν τέλει η Ι. Σύνοδος ουδένα λόγον έχει να παρέμβει για την σύγχυση που μονιμοποιείται;

Μετά τιμής ΣΤΥΛ. ΛΑΓΟΥΡΟΣ, Θεολόγος».

Ας θυμηθούν, όσοι παρακολουθούν τα θέματα αυτά, τα οικουμενιστικά βήματα ειδικά στη Σύρο: τον εκκλησιασμό των μαθητών, τη μια στην Παπική Εκκλησία και την άλλη στην Ορθόδοξη και την μετάδοση της Θ. Κοινωνίας εναλλάξ σε Ορθόδοξους και Παπικούς μαθητές, όπως μας το παρουσίασε προ ετών ο π. Θεόδωρος Ζήσης.
Ας θυμηθούμε εκείνη την ανατριχιαστική περιγραφή στην “Ελευθεροτυπία” από τον Καθηγητή της Νομικής Κώστα Μπέη (νυν πρεσβύτερο της Μητροπόλεως Πρεβέζης), για την οικουμενική λειτουργία στον καθεδρικό καθολικό ναό της Άνω Σύρου, κατά την οποία, σύμφωνα με τη γλαφυρή περιγραφή του κ. Μπέη: «Ορθόδοξοι, καθολικοί και διαμαρτυρόμενοι, Έλληνες και ξένοι, διάβασαν και ξαναδιάβασαν σε περισσότερες γλώσσες δυνατά από την προς Γαλάτας επιστολή του Αποστόλου Παύλου… Κατά τις δεήσεις, μνημονεύθηκαν από κοινού» ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. «Εκ περιτροπής στην κοινή τούτη λειτουργία έψελναν η ορθόδοξη και η καθολική χορωδία. Και ρίγη διαπερνούσαν το πολυποίκιλο εκκλησίασμα... Και όταν ήλθε η ώρα της θείας κοινωνίας, εμβάπτιζε την όστια στο δισκοπότηρο με τον οίνο, έτσι ώστε κατά το λόγο του μεγάλου Αθηναγόρα να μπορούμε όλοι να κοινωνήσουμε από το ίδιο δισκοπότηρο. Και κοινωνήσαμε. Καθολικοί, ορθόδοξοι και διαμαρτυρόμενοι. Από το κοινό δισκοπότηρο της κοινής πίστης…»!
Σε εκείνη τη «οικουμενική λειτουργία» δεν ήταν παρών Ορθόδοξος Επίσκοπος. Να λοιπόν που αρχίζει, με τον νυν Μητροπολίτη Σύρου, να πραγματοποιείται και νομιμοποιείται τώρα, εκείνο που δεν έγινε τότε, να παίρνει δηλαδή επίσημο χαρακτήρα η ουνιτικού τύπου «ένωση των εκκλησιών», χωρίς να αφίστανται οι της Παπικής Εκκλησίας των βλασφημιών προς το Άγιο Πνεύμα και όλων των αιρετικών δοξασιών τους. Να αποδεικνύεται ότι, όλα όσα έχουν συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν δεν είναι τυχαία, αλλά καλά σχεδιασμένα βήματα, που υπηρετούν ένα μακροπρόθεσμο στόχο: την συγχώνευση Βατικανού και Φαναρίου υπό τον Πάπα.
Θεωρήσαμε αναγκαίο να κάνουμε ευρύτερα γνωστό αυτό το περιστατικό (καταγγέλλονται και άλλα παρόμοια), γιατί η υπαρκτή αίρεση του Οικουμενισμού-Ουνιτισμού και των οικουμενιστών που την προωθούν, έχει περάσει στους περισσότερους Ορθόδοξους Έλληνες σαν κάτι το απόμακρο, ομιχλώδες και άσαρκο, εκτόπλασμα της φαντασίας νοσηρών εγκεφάλων. Εκείνοι δε που καταγγέλλονται ότι συμμετέχουν σε μια νεοφανή αίρεση, τον Οικουμενισμό και τον προωθούν με τις συμπροσευχές τους και τις κοινές εκδηλώσεις με το όλο πλέγμα των Οικουμενιστών, όχι μόνο δεν «συμμαζεύονται», όχι μόνο δεν αντικρούουν θεολογικά την κατηγορία που τους αποδίδεται, ότι έτσι εναντιώνονται στην πρακτική των Πατέρων και στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, αλλά καυχιόνται κι όλας για τις «προοδευτικές» θέσεις τους, γράφουν τους Ι. Κανόνες -που απαγορεύουν αυστηρώς τέτοιες ενέργειες, με την ποινή ακόμα και της καθαίρεσης- στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και, μάλιστα, εκτοξεύουν απειλές προς όσους αισθάνονται την ανάγκη να υπερασπιστούν την Ορθοδοξία και να Ομολογήσουν την Πίστη των Αγίων μας.
Απευθυνόμενοι και πάλι στους κωφεύοντας -προς τις εκκλήσεις και καταγγελίες μελών της Εκκλησίας- Ιεράρχες και Συνοδικούς, ρωτάμε: Γιατί επιτρέπετε να αχρηστεύονται και να αθετούνται οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας μας; Τους θεωρείτε και εσείς, Άγιοι Αρχιερείς, απηρχειωμένους, εκδικητικούς και άχρηστους; Δεν κρίνονται πλέον αναγκαίοι ούτε από εσάς; Δεν είναι θεόπνευστοι, συνέχεια των Εντολών του Χριστού και των Αποστόλων και άρα υποχρεωτικοί; Δεν δρουν προληπτικά ως προς την εκδήλωση αιρετικών δοξασιών; Δεν θεσπίστηκαν για να προφυλάσσουν τους πιστούς από όσους ενστερνίζονται αιρετικές θέσεις και τις διαδίδουν; Δεν έχουν θεραπευτικές ιδιότητες; Δεν συντελούν στη σωτηρία των μελών της Εκκλησίας και την εξουδετέρωση των αιρετικών καρκινωμάτων;

Για την «Φιλορθόδοξη Ένωση “ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ”»

Ο Πρόεδρος - Ο Γραμματέας
Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο - Παναγιώτης Σημάτης


[1] Από την μια, ο Μητροπολίτης Πειραιώς λέει τα πράγματα με το όνομά τους, και ονομάζει αιρετικό τον Παπικό Μητροπολίτη Σύρου κ. Φραγκίσκο Παπαμανώλη, τον χαρακτηρίζει προϊστάμενο όχι Εκκλησίας, αλλά Θρησκευτικής Κοινότητος, ήτις «ουδεμίαν σχέσιν κέκτηνται προς την αδιαίρετον Εκκλησίαν των Αποστόλων… και των Οικουμενικών Συνόδων»∙ του κάνει γνωστό ότι «δεν δύναμαι να συναινέσω» στην πλάνη σας και να μην πω «φιλαδέλφως ότι πλανάσθαι θεωρούντες εαυτόν “Επίσκοπον της εκκλησίας του Θεού”»∙ του δηλώνει ότι πιστεύει «ακραδάντως ότι και μόνο η μετοχή της Εκκλησίας» στους λεγόμενους “Θεολογικούς Διαλόγους” ζημιώνει τους πιστούς «διότι δίδει εις Υμάς την ψευδή γεύσιν της αναγνωρίσεως και καλύψεως της Υμετέρας αστοχίας», και από την άλλη, ο «ορθόδοξος» Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος θεωρεί ως αδελφή Εκκλησία την “Θρησκευτική Κοινότητα” της Σύρου και συμμετέχει στις λατρευτικές της εκδηλώσεις, πλανών και τους ετερόδοξους πιστούς της και τα ορθόδοξα μέλη της Επισκοπής του. Τελικά, οι Επίσκοποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχουν ενιαία πίστη και κοινή ομολογία και αυτοσυνειδησία, ή κάποιοι έχουν την ελευθερία να κάνουν ό,τι θέλουν και να διδάσκουν ό,τι προσωπικά πιστεύουν, άσχετα αν αυτό συγκρούεται με τους Ι. Κανόνες της Ορθόδ. Εκκλησίας;