Μεταφέρουμε αποσπάσματα άρθρων, συνεντεύξεων, ομιλιών και δελτίων τύπου που αποκαλύπτουν ποιες είναι οι θέσεις του Υπουργού σε θέματα Παιδείας, Ταυτοτήτων, Σχέσεων Εκκλησίας – Πολιτείας, Πανεπιστημιακού ασύλου, Καταλήψεων, Ευθανασίας, Γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων, Επαίτες και Ιερόδουλες, Θητείας στο στρατό , Γούρια, Αύρας, Αφαίρεσης ζωής.
1."Ουσιαστικός διάλογος"
Ξεκινώντας με την πεποίθηση ότι η Παιδεία είναι εθνική υπόθεση και αφορά το μέλλον της χώρας, πρόθεση και επιδίωξή μου είναι να εγκαινιάσω μια πολιτική διαλόγου και συνεργασίας με όλους όσοι εμπλέκονται και εργάζονται στον χώρο της εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση σε μια χώρα όπως η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να είναι η ατμομηχανή της ανάπτυξης.
Με γνώμονα αυτή τη φιλοσοφία, θα προχωρήσουμε σε:
Ουσιαστικό και όχι προσχηματικό διάλογο με τους νέους και σε επίπεδο Διαδικτύου, μέσω του οποίου οι νέοι επικοινωνούν και εκφράζουν αβίαστα και ελεύθερα τις απόψεις τους. Δεν σκοπεύω να επιβάλω μονοσήμαντες απόψεις. Πιστεύω στην αμφισβήτηση γιατί ανοίγει νέους δρόμους, νέους ορίζοντες. Πυροδοτεί ουσιαστικές και γόνιμες συζητήσεις, απορρίπτει κατεστημένες δομές και αποστεωμένες απόψεις. Πιστεύω στις αποφάσεις που προκύπτουν μέσα από υπεύθυνη συζήτηση και ακριβή γνώση όλων των παραμέτρων……..»
Πηγή : http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_11/01/2009_298875
2.«Άρη, σε θέλω δίπλα μου».
"Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα έχει η σχέση του με την Εκκλησία καθώς εντάσσεται στην κατηγορία των στελεχών της ΝΔ που έχουν φιλελεύθερες απόψεις. Την ημέρα της ορκωμοσίας του χαιρέτησε με ιδιαίτερη θέρμη τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο αλλά πολλοί θυμούνται ότι ήταν από τα ελάχιστα στελέχη της ΝΔ που δεν υπέγραψαν στο δημοψήφισμα της Εκκλησίας- την εποχή του μακαριστού Χριστοδούλου - για την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Τηρεί προσεκτική στάση έναντι της Εκκλησίας, αν και το δόγμα του είναι «σεβασμός στη διαφορετική άποψη», και δεν επιθυμεί τη σύγκρουση. Υποστηρίζει τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων Εκκλησίας και κράτους. Δεν τάσσεται ευθέως υπέρ του διαχωρισμού, αν και εμμέσως τον υπερασπίζεται, αφού πάγια θέση του είναι ότι κράτος και Εκκλησία υπηρετούν δύο κορυφαίους θεσμικούς αλλά ξεχωριστούς ρόλους".
Πηγή :http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=249942
3. ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ
ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Β’ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΡΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΕ.ΣΥ.ΠΟ. ΜΕ ΘΕΜΑ:
«Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ;»
(ΕΒΕΑ, 12-03-2007)
Σήμερα εδώ, δεν συζητάμε τόσο τον νόμο-πλαίσιο, ο οποίος ήδη ψηφίστηκε επί της αρχής, όσο την κοινωνική αναγκαιότητα αλλά και αποδοχή του. Γιατί, θεωρώ, ότι υπάρχει μια ευρεία σύγχυση. Από την μια οι καταλήψεις, οι πορείες, οι κουκουλοφόροι και τα επεισόδια και από την άλλη οι έρευνες κοινής γνώμης οι οποίες μας δείχνουν ότι η κοινωνία θέλει αυτή την μεταρρύθμιση. Μόλις στις 27 Φεβρουαρίου, η GPO μας έδειξε ότι το 87% των πολιτών τάσσεται υπέρ της μεταρρύθμισης και το 67,4% εναντίων των καταλήψεων. Με αυτά ως δεδομένα, ως πολίτης, αδυνατώ να κατανοήσω αυτό που βλέπω κάθε βράδυ στα τηλεοπτικά παράθυρα. Τελικά οι αντιδράσεις προέρχονται από την πλειοψηφία ή μήπως όχι; Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, δεν μπορεί να ακυρώνεται από τις αντιδράσεις.
H λέξη «μεταρρύθμιση», στο χώρο της εκπαίδευσης, παραπέμπει συνειρμικά σε θετική αλλαγή. Παραπέμπει σε μια -λιγότερο ή περισσότερο- τολμηρή προσαρμογή ενός σχεδόν εξ ορισμού αδρανούς συστήματος. Αυτό, το οποίο δυστυχώς στην χώρα μας απουσιάζει είναι ο μακρόπνοος εκπαιδευτικός σχεδιασμός. Για τον λόγο αυτό οι μεταρρυθμίσεις αντί να ταυτίζονται με σαφής πολιτικές προτεραιότητες ταυτίζονται με τα πρόσωπα που τις προωθούν. Από τα τέλη του 19ου αιώνα τουλάχιστον, η ελληνική εκπαίδευση μοιάζει να κυνηγά το όραμα της μεταρρύθμισης. Όλοι συμφωνούν ως προς την άσχημη κατάσταση της ελληνικής δημόσιας εκπαίδευσης, ενώ κάθε υπουργός Παιδείας νιώθει χρέος του να πραγματοποιήσει και μια «μεταρρύθμιση». H έννοια λοιπόν της μεταρρύθμισης αποτελεί αξιοσημείωτη σταθερά της ιστορίας της ελληνικής δημόσιας εκπαίδευσης.
Στο πέρασμα των χρόνων κάναμε πολλές μεταρρυθμίσεις, αλλά τελικά τι έμεινε; Έμεινε η εντύπωση ότι δεν έχει γίνει τίποτα. Εξακολουθούμε να «παράγουμε» νέους μορφωμένους άνεργους! Άρα, προφανώς κάτι κάνουμε λάθος. Και σε ότι μας αφορά, το αδύνατο σημείο μας είναι ότι δεν τολμήσαμε να προχωρήσουμε σε περισσότερες τομές και ρήξεις.
Η παιδεία, είναι το βασικό στοιχείο της ευημερίας μιας κοινωνίας. Η σωστή παιδεία διαμορφώνει ενεργούς πολίτες. Η ασύντακτη παιδεία βυθίζει τις αξίες μιας κοινωνίας προκαλώντας ένα τεράστιο έλλειμμα κουλτούρας. Το έλλειμμα αυτό της παιδείας είναι πολύ πιο σοβαρό από το έλλειμμα του κρατικού κορβανά. Πίσω από τις αντιδράσεις των φοιτητών, πίσω από τις αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης, κρύβονται τελικά κοινωνικές και ιδεολογικοπολιτικές συγκρούσεις οι οποίες αναδεικνύονται με τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι υποστηρικτές ή οι πολέμιοι της μεταρρύθμισης; Ή μήπως όλα αυτά γίνονται για άλλους λόγους προφανείς κατά την άποψή μου;
Το πανεπιστημιακό άσυλο
Τι είπε ο κ. Πάγκαλος και δημιούργησε τέτοιες αντιδράσεις; Το αυτονόητο. Ότι το άσυλο είναι ένας χώρος όπου εκφράζονται ελεύθερα όλες ανεξαιρέτως οι απόψεις. Αυτό και μόνο είναι το άσυλο και δεν έχει καμία σχέση με τις παράνομες πράξεις που συνιστούν αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου που βλέπουμε κάθε τόσο μέσα στα πανεπιστήμια. Υπάρχει και μια άλλη ακόμα πιο φιλελεύθερη προσέγγιση για το άσυλο. Το Ελληνικό σύνταγμα στα άρθρα 4 και 5, τα οποία είναι θεμελιώδη και δεν αναθεωρούνται, κατοχυρώνουν την ισότητα όλων απέναντι στον νόμο και την προσωπική ελευθερία. Το άρθρο 14, ορίζει επίσης ότι «καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους». Με αυτή την συλλογιστική, τι επιπλέον διαφυλάσσει το άσυλο, που απαγορεύεται αλλού; Δεν είναι η Δημοκρατία κατοχυρωμένη στην χώρα μας; Τελικά, οι λίγοι σπάνε και οι πολλοί πληρώνουν. Αναρωτιέμαι, ποια ιδεολογικοπολιτική τάση ή ποιο κόμμα θίγει, η πιο ευέλικτη και ταχεία διαδικασία άρσης του ασύλου; Κανένα κόμμα και κανέναν ελεύθερο και δημοκρατικό πολίτη δεν θίγει. Αυτή είναι η αλήθεια και όχι αυτή που βλέπουμε στους δρόμους.
Το θέμα των καταλήψεων
Κατάληψη σημαίνει ότι σημαντικό πλήθος φοιτητών εγκαθίσταται με τη βία σ' ένα κτίριο και δεν αφήνει άλλους να εισέλθουν. Η κατάληψη είναι πράξη ακραία και βίαιη. Επίσης είναι, φυσικά, και παράνομη. Είναι πράξη παράνομη, γιατί δεν μπορείς να καταλαμβάνεις περιουσία που δεν σου ανήκει. Τα πανεπιστήμια έχουν στόχο να υπηρετούν τους φοιτητές, αλλά δεν ανήκουν στους φοιτητές. Τα δημόσια πανεπιστήμια ανήκουν σε όλους τους πολίτες, όπως ακριβώς και οι δρόμοι. Θεωρούμε, αλήθεια, ως κοινωνία ότι αναβαθμίζουμε την δημόσια ανώτατη εκπαίδευση με τα πανεπιστήμια κλειστά; Είναι εικόνα σύγχρονης χώρας οι καταλήψειςοι οποίες αποτελούν παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία;
Η αναβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου, δεν γίνεται με κλειστά Πανεπιστήμια. Ο άκριτος ξεσηκωμός, χωρίς ουσία, ενισχύει την υποβάθμιση. Η ελληνική κοινωνία στην πλειοψηφία της αποδοκιμάζει αυτές τις καταστάσεις. Οι νέοι και οι οικογένειές τους δεν μπορούν να προγραμματίσουν τις ζωές τους. Οι τελειόφοιτοι, κλείνουν μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών χωρίς να γνωρίζουν αν θα έχουν πάρει πτυχίο μέχρι τότε. Εμφανιζόμαστε ως όμηροι μια μικρής μερίδας νεολαίας η οποία δεν μάχεται για τα πιστεύω της. Δεν εκφράζει την ανασφάλειά της για το μέλλον. Αυτό θα ήταν κατανοητό και αν θέλετε δείγμα ότι η σημερινή νεολαία έχει αξίες, θέλω και πιστεύω. Και αυτό θα ήταν πραγματικά ενθαρρυντικό. Όταν καταστρέφεται η δημόσια περιουσία μιλάμε για άνομες πράξεις. Πράξεις που οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν την ίδια στιγμή που το κόστος ζωής κάθε φοιτητή στην Αθήνα για την οικογένειά του αγγίζει τα 800 με 1.000 ευρώ το μήνα. Κάθε χαμένο εξάμηνο κοστίζει κάτι λιγότερο από 5.000 ευρώ!
Παράλληλα, με τις καταλήψεις, παρεμποδίζεται η είσοδος σε άλλους φοιτητές και θεωρούμε –ως κοινωνία- σχεδόν αυτονόητο ότι αυτές οι πράξεις είναι λογικές και τις παρακολουθούμε με ενδιαφέρον ωσάν οι φοιτητές, ισότιμοι πολίτες με τους υπόλοιπους είναι υπεράνω των νόμων. Στο όνομα ποιάς σύγχρονης κοινωνικής επανάστασης γίνονται όλα αυτά; Δικαιώνουμε την ανομία φοβούμενοι το πολιτικό κόστος. Αφήνουμε μια μειοψηφία να κάνει πάρτι καταστρέφοντας την δημόσια περιουσία. Αυτή η κατάσταση είναι λυπηρή και έχουμε, όλες οι πολιτικές δυνάμεις συνευθύνη.
Το Άρθρο 16
Επιτρέψτε μου να κάνω μια μικρή αναφορά στο Άρθρο 16, το οποίο αφορά στην συνταγματική αναθεώρηση και στην ίδρυση μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Και αναφέρομαι στο άρθρο 16, γιατί διαπιστώνω μια ευρεία σύγχυση μεταξύ εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης και του Άρθρου 16. Ασφαλώς και πρόκειται για θέματα αλληλένδετα. Κανείς δεν το αρνείται αυτό. Στην πραγματικότητα, όμως, το άρθρο 16 λειτουργεί αποπροσανατολιστικά ως προς την ουσία της μεταρρύθμισης που μόλις ψηφίσαμε. Χάνουμε την ουσία που αφορά στην αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστήμιου προβάλλοντας τον μπαμπούλα της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αυτός, ο «μπαμπούλας», αποτέλεσε δυστυχώς το άλλοθι του ΠΑΣΟΚ στο να εγκαταλείψει τον θεσμικό του ρόλο αποχωρώντας από την διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος ενώ στην πραγματικότητα αδυνατούσε να συμφωνήσει για την στάση του στο εσωτερικό του κόμματός του. Υπονοεί ακόμα και την ύπαρξη ξένων συμφερόντων και εξωθεσμικών κέντρων που υπαγορεύουν στην κυβέρνησε την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων την ίδια στιγμή που ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ως Υπουργός Παιδείας εδώ και 8 περίπου χρόνια στήριζε την αναθεώρηση του άρθρου 16.
Τι παιδεία θέλουμε;
Μείναμε πίσω στα χρόνια που πέρασαν. Και ποτέ δεν απαντήσαμε στο ερώτημα τι παιδεία θέλουμε. Θέλουμε τελικά ή δεν θέλουμε να εφαρμόσουμε πολιτικές που εξασφαλίζουν την πρόοδο και την ανταγωνιστικότητα; Ακόμα και σήμερα που μιλάμε ποτέ να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα χωρίς κινδυνολογίες και λαϊκισμούς. Η δημόσια παιδεία σήμερα,χρειάζεται να συνδέσει τη λειτουργία της με το μέλλον των αποφοίτων και άρα την αγορά εργασίας.Χρειάζεται να ενισχύσει την έρευνα και την καινοτομία. Γιατί το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην ανασφάλεια που προκαλεί ο θεσμός των ιδιωτικών πανεπιστημίων όσο στη συνεχιζόμενη υποβάθμιση των ανωτάτων σπουδών. Είμαστε –ίσως- η μοναδική χώρα του σύγχρονου κόσμου που αγνοούσε το αυτονόητο: Ότι η εκπαίδευση είναι αλληλένδετη με την αγορά εργασίας και την ανάπτυξη. Και ότι για να πετύχουμε την ανταγωνιστικότητα του δημόσιου πανεπιστημίου πρέπει να ενισχύσουμε την ποιότητα του. Σε όλες τις βαθμίδες. Να δημιουργήσουμε πτυχία με ουσιαστικό αντίκρισμα.
Το να υπάρχουν και ιδιωτικά Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα δεν βλάπτει κανένα νέο ή πανεπιστημιακό δάσκαλο, εφόσον η δημόσια παρεχομένη πανεπιστημιακή εκπαίδευση, στηριχθεί οικονομικά και διοικητικά από την Πολιτεία, ώστε να επιτρέψει σε κάθε φοιτητή να εξοπλισθεί για να δώσει τη μάχη του αύριο όταν θα βγει στην αγορά εργασίας να αναζητήσει δουλειά. Με άλλα λόγια, το δίλημμα «ιδιωτική ή δημόσια εκπαίδευση» είναι ψευτοδίλημμα. Ας δούμε και λίγο πιο μπροστά. Η διακήρυξη της Μπολόνια αποβλέπει στη δημιουργία ενός ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης με καθιέρωση δύο κύκλων σπουδών (ενός προπτυχιακού, τριετούς τουλάχιστον διάρκειας, και ενός μεταπτυχιακού) που θα καταλήγουν σε συμβατά και συγκρίσιμα μεταξύ τους πτυχία. Διαμορφώνεται συνεπώς ένα νέο τοπίο παιδείας μέσα στο οποίο θα πρέπει να εφαρμόσουμε πιστά τη δική μας πρόταση.
Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να θέλουμε να είμαστε μέτριοι. Ήδη, ακούω με μεγάλη αγωνία,από τα κόμματα της αντιπολίτευσης«προειδοποιήσεις» προς την Κυβέρνηση ότι η μεταρρύθμιση δεν θα εφαρμοστεί. Και εκπλήσσομαι, ειλικρινά, που κοινοβουλευτικά κόμματα υιοθετούν δημόσια απόψεις που εκβιάζουν την Δημοκρατία μας. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν είναι μια πράξη άπαξ συντελούμενη, αλλά μια ζωντανή διαδικασία.Είναι χρέος των πολιτικών δυνάμεωννα διαφυλάξουν την εφαρμογή της και να προχωρήσουν συλλογικά σε προτάσεις για τις υπόλοιπες βαθμίδες εκπαίδευσης.Είναι ώρα ευθύνης για όλους μας. Πολιτικούς, καθηγητές, φοιτητές και κοινωνία
Πηγή :http://www.e-aris.gr/default.asp?pageID=16&pageCode=02.04&tablePageID=12&pageNo=1&direction=asc&orderby=&langID=1&siteID=1&f_date=01%2F01%2F2007&ddYear=2007&entryID=667
4. ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Β ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΣ ΝΔ
ΑΡΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ 14/9/2007
1. Πόσο σύμφωνος είστε με τη δημιουργία Υπουργείου Μετανάστευσης και Εθνικής Ταυτότητας, (κατά το πρότυπο της Γαλλίας) και πόσο σωστό θεωρείτε το βρετανικό μέτρο για αυστηρές εξετάσεις αγγλικής γλώσσας στις οποίες είναι υποχρεωμένοι να υποβάλλονται μετανάστες προερχόμενοι από χώρες - μη μέλη της ΕΕ; Θα μπορούσαν να εφαρμοστούν, αμφότερα, στην Ελλάδα;
Η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία τα τελευταία χρόνια δέχθηκε μεγάλη ροή οικονομικών μεταναστών λόγω του γεωπολιτικού περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκεται. Και ασφαλώς κάτι τέτοιο χρειάζεται σοβαρή διαχείριση από την πολιτεία. Δεν θεωρώ ότι η λύση της δημιουργίας υπουργείου θα βοηθούσε περισσότερο. Πιστεύω ότι οι ήδη υπάρχοντες μηχανισμοί της Πολιτείας επαρκούν εφόσον χαράξουμε και υπηρετήσουμε με συνέπεια εθνική μεταναστευτική στρατηγική. Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος, που αφορά στην γλώσσα, πιστεύω ότι η Ελλάδα που είναι μια φιλόξενη χώρα όπου μέσω της ελληνικής παιδείας, ενσωματώνει ουσιαστικά τους οικονομικούς μετανάστες στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας.
2. Ως βουλευτής θα στηρίζατε την νομιμοποίηση της ευθανασίας, στα πρότυπα του ολλανδικού μοντέλου;
Θεωρώ ότι η Ελλάδα με την ιστορία της, τον πολιτισμό της και την θρησκεία της τα οποία αποτελούν συνεκτικούς κρίκους της ελληνικής κοινωνίας, δεν μπορεί να υποστηρίξει τέτοια νομοθεσία.
3. Στην Ισπανία έχει ήδη νομοθετηθεί ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων. Πιστεύετε ότι είναι πλέον καιρός να γίνει το ίδιο στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα, έχουμε αποδείξει ότι σεβόμαστε την διαφορετικότητα. Όχι μόνο των επιλογών της προσωπικής ζωής, αλλά και όλων των πτυχών της ζωής. Για να προχωρήσουμε σε νομοθέτημα που να επιτρέπει τον γάμο των ομοφυλοφίλων, θα πρέπει πρώτα η ελληνική κοινωνία να μας δείξει ότι είναι ώριμη για κάτι τέτοιο. Πιστεύω ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο.
4. Στην Ιταλία έχει κατατεθεί σχέδιο νόμου, που υπό τον τίτλο «Επιχείρηση Καθαροί Δρόμοι» επιβάλλει βαρύτερες ποινές κάθειρξης και κοινωνικής εργασίας σε επαίτες και ιερόδουλες. Νομίζετε ότι θα ήταν σκόπιμη η υιοθέτηση μιας αντίστοιχης πρόβλεψης στην Ελλάδα;
Δεν πιστεύω σε μέτρα καταστολής. Πιστεύω κατά κύριο λόγο σε μέτρα πρόληψης. Μέτρα που έχουν ως βασικό άξονα την παιδεία και την κοινωνική μέριμνα.
Στη Σουηδία προωθείται με σχέδιο νόμου η πλήρης κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας στο στρατό; Σε πόσα χρόνια πιστεύετε ότι η Ελλάδα θα είναι έτοιμη για κάτι αντίστοιχο;
Ήδη υπάρχουν συζητήσεις γι’ αυτό το θέμα οι οποίες αποσκοπούν στη σταδιακή μείωση της υποχρεωτικής στράτευσης με στόχο σε εύλογο χρονικό διάστημα να πετύχουμε την κατάργησή της. Δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει άμεσα, είναι όμως στις προθέσεις της κυβέρνησης να το πετύχει σταδιακά. Ας μην ξεχνάμε ότι η γεωγραφική θέση της Ελλάδας δεν είναι η ίδια με αυτή της Σουηδίας
Πηγή :http://www.e-aris.gr/default.asp?pageID=18&pageCode=02.02&tablePageID=8&pageNo=1&direction=asc&orderby=&langID=1&f_date=01%2F01%2F2007&ddYear=2007&entryID=725
5. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Β’ ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΣ ΝΔ
ΑΡΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ESPRESSO»
Ο Άρης ωρίμασε αλλά είναι ακόμα νέος, ποιο είναι κατά την άποψη σας το μεγαλύτερο πρόβλημα των νέων σήμερα;
Δυστυχώς δεν είναι ένα και δύο. Ούτε συγκρίνονται το ένα με το άλλο. Από τα σημαντικότερα είναι η ανεργία, ο ανταγωνισμός, και η έλλειψη προτύπων ή ιδανικών. Και φταίμε πρώτα εμείς οι προηγούμενες γενιές ως σύνολο που σταδιακά απαξιώσαμε τους θεσμούς.
Σήμερα, μέρα των εκλογών, έχετε κάποιο γούρι για να βγάλει κάτι καλό η κάλπη;
Μόλις πρόσφατα, μια μαθήτρια λυκείου που γνώρισα και συζήτησα μαζί της στην Πετρούπολη, μου έδωσε ένα κλωναράκι βασιλικό που έκοψε από το μπαλκόνι του σπιτιού της. Αυτό κρατάω ως γούρι, μαζί με την θετική αύρα και το χαμόγελο των καλών μου φίλων.
Πηγή :http://www.e-aris.gr/default.asp?pageID=18&pageCode=02.02&tablePageID=8&pageNo=1&direction=asc&orderby=&langID=1&f_date=01%2F01%2F2007&ddYear=2007&entryID=711
6. ΔΗΛΩΣΗ
ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Β’ ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΣ ΝΔ
ΑΡΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» 30/11/2006
Είναι φαντάζομαι αποδεκτό από όλους μας ότι κάθε πράξη εκούσιας αφαίρεσης της ζωής ενός ανθρώπου από κάποιον άλλον αποτελεί εγκληματική ενέργεια. Θα ήταν λοιπόν τουλάχιστον παράδοξο να μπούμε ακόμα και σε συζήτηση περί επαναφοράς της θανατικής ποινής, μετατρέποντας μια ευνομούμενη πολιτεία σε κοινό εγκληματία
Πηγή :http://www.e-aris.gr/default.asp?pageID=3&pageCode=03&tablePageID=10&pageNo=1&direction=asc&orderby=&langID=1&f_date=01%2F01%2F2006&ddYear=2006&entryID=909
Δυστυχώς όπως αποκαλύπτεται ο νέος Υπουργός είναι ανενημέρωτος πάνω σε θέματα εκκλησίας και πίστεως .
Άς ελπίσουμε ότι θα υπάρξει άμεση και ορθή ενημέρωση του από τους αρμόδιους φορείς.
1."Ουσιαστικός διάλογος"
Ξεκινώντας με την πεποίθηση ότι η Παιδεία είναι εθνική υπόθεση και αφορά το μέλλον της χώρας, πρόθεση και επιδίωξή μου είναι να εγκαινιάσω μια πολιτική διαλόγου και συνεργασίας με όλους όσοι εμπλέκονται και εργάζονται στον χώρο της εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση σε μια χώρα όπως η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να είναι η ατμομηχανή της ανάπτυξης.
Με γνώμονα αυτή τη φιλοσοφία, θα προχωρήσουμε σε:
Ουσιαστικό και όχι προσχηματικό διάλογο με τους νέους και σε επίπεδο Διαδικτύου, μέσω του οποίου οι νέοι επικοινωνούν και εκφράζουν αβίαστα και ελεύθερα τις απόψεις τους. Δεν σκοπεύω να επιβάλω μονοσήμαντες απόψεις. Πιστεύω στην αμφισβήτηση γιατί ανοίγει νέους δρόμους, νέους ορίζοντες. Πυροδοτεί ουσιαστικές και γόνιμες συζητήσεις, απορρίπτει κατεστημένες δομές και αποστεωμένες απόψεις. Πιστεύω στις αποφάσεις που προκύπτουν μέσα από υπεύθυνη συζήτηση και ακριβή γνώση όλων των παραμέτρων……..»
Πηγή : http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_11/01/2009_298875
2.«Άρη, σε θέλω δίπλα μου».
"Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα έχει η σχέση του με την Εκκλησία καθώς εντάσσεται στην κατηγορία των στελεχών της ΝΔ που έχουν φιλελεύθερες απόψεις. Την ημέρα της ορκωμοσίας του χαιρέτησε με ιδιαίτερη θέρμη τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο αλλά πολλοί θυμούνται ότι ήταν από τα ελάχιστα στελέχη της ΝΔ που δεν υπέγραψαν στο δημοψήφισμα της Εκκλησίας- την εποχή του μακαριστού Χριστοδούλου - για την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Τηρεί προσεκτική στάση έναντι της Εκκλησίας, αν και το δόγμα του είναι «σεβασμός στη διαφορετική άποψη», και δεν επιθυμεί τη σύγκρουση. Υποστηρίζει τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων Εκκλησίας και κράτους. Δεν τάσσεται ευθέως υπέρ του διαχωρισμού, αν και εμμέσως τον υπερασπίζεται, αφού πάγια θέση του είναι ότι κράτος και Εκκλησία υπηρετούν δύο κορυφαίους θεσμικούς αλλά ξεχωριστούς ρόλους".
Πηγή :http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=249942
3. ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ
ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Β’ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΡΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΕ.ΣΥ.ΠΟ. ΜΕ ΘΕΜΑ:
«Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ;»
(ΕΒΕΑ, 12-03-2007)
Σήμερα εδώ, δεν συζητάμε τόσο τον νόμο-πλαίσιο, ο οποίος ήδη ψηφίστηκε επί της αρχής, όσο την κοινωνική αναγκαιότητα αλλά και αποδοχή του. Γιατί, θεωρώ, ότι υπάρχει μια ευρεία σύγχυση. Από την μια οι καταλήψεις, οι πορείες, οι κουκουλοφόροι και τα επεισόδια και από την άλλη οι έρευνες κοινής γνώμης οι οποίες μας δείχνουν ότι η κοινωνία θέλει αυτή την μεταρρύθμιση. Μόλις στις 27 Φεβρουαρίου, η GPO μας έδειξε ότι το 87% των πολιτών τάσσεται υπέρ της μεταρρύθμισης και το 67,4% εναντίων των καταλήψεων. Με αυτά ως δεδομένα, ως πολίτης, αδυνατώ να κατανοήσω αυτό που βλέπω κάθε βράδυ στα τηλεοπτικά παράθυρα. Τελικά οι αντιδράσεις προέρχονται από την πλειοψηφία ή μήπως όχι; Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, δεν μπορεί να ακυρώνεται από τις αντιδράσεις.
H λέξη «μεταρρύθμιση», στο χώρο της εκπαίδευσης, παραπέμπει συνειρμικά σε θετική αλλαγή. Παραπέμπει σε μια -λιγότερο ή περισσότερο- τολμηρή προσαρμογή ενός σχεδόν εξ ορισμού αδρανούς συστήματος. Αυτό, το οποίο δυστυχώς στην χώρα μας απουσιάζει είναι ο μακρόπνοος εκπαιδευτικός σχεδιασμός. Για τον λόγο αυτό οι μεταρρυθμίσεις αντί να ταυτίζονται με σαφής πολιτικές προτεραιότητες ταυτίζονται με τα πρόσωπα που τις προωθούν. Από τα τέλη του 19ου αιώνα τουλάχιστον, η ελληνική εκπαίδευση μοιάζει να κυνηγά το όραμα της μεταρρύθμισης. Όλοι συμφωνούν ως προς την άσχημη κατάσταση της ελληνικής δημόσιας εκπαίδευσης, ενώ κάθε υπουργός Παιδείας νιώθει χρέος του να πραγματοποιήσει και μια «μεταρρύθμιση». H έννοια λοιπόν της μεταρρύθμισης αποτελεί αξιοσημείωτη σταθερά της ιστορίας της ελληνικής δημόσιας εκπαίδευσης.
Στο πέρασμα των χρόνων κάναμε πολλές μεταρρυθμίσεις, αλλά τελικά τι έμεινε; Έμεινε η εντύπωση ότι δεν έχει γίνει τίποτα. Εξακολουθούμε να «παράγουμε» νέους μορφωμένους άνεργους! Άρα, προφανώς κάτι κάνουμε λάθος. Και σε ότι μας αφορά, το αδύνατο σημείο μας είναι ότι δεν τολμήσαμε να προχωρήσουμε σε περισσότερες τομές και ρήξεις.
Η παιδεία, είναι το βασικό στοιχείο της ευημερίας μιας κοινωνίας. Η σωστή παιδεία διαμορφώνει ενεργούς πολίτες. Η ασύντακτη παιδεία βυθίζει τις αξίες μιας κοινωνίας προκαλώντας ένα τεράστιο έλλειμμα κουλτούρας. Το έλλειμμα αυτό της παιδείας είναι πολύ πιο σοβαρό από το έλλειμμα του κρατικού κορβανά. Πίσω από τις αντιδράσεις των φοιτητών, πίσω από τις αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης, κρύβονται τελικά κοινωνικές και ιδεολογικοπολιτικές συγκρούσεις οι οποίες αναδεικνύονται με τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι υποστηρικτές ή οι πολέμιοι της μεταρρύθμισης; Ή μήπως όλα αυτά γίνονται για άλλους λόγους προφανείς κατά την άποψή μου;
Το πανεπιστημιακό άσυλο
Τι είπε ο κ. Πάγκαλος και δημιούργησε τέτοιες αντιδράσεις; Το αυτονόητο. Ότι το άσυλο είναι ένας χώρος όπου εκφράζονται ελεύθερα όλες ανεξαιρέτως οι απόψεις. Αυτό και μόνο είναι το άσυλο και δεν έχει καμία σχέση με τις παράνομες πράξεις που συνιστούν αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου που βλέπουμε κάθε τόσο μέσα στα πανεπιστήμια. Υπάρχει και μια άλλη ακόμα πιο φιλελεύθερη προσέγγιση για το άσυλο. Το Ελληνικό σύνταγμα στα άρθρα 4 και 5, τα οποία είναι θεμελιώδη και δεν αναθεωρούνται, κατοχυρώνουν την ισότητα όλων απέναντι στον νόμο και την προσωπική ελευθερία. Το άρθρο 14, ορίζει επίσης ότι «καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους». Με αυτή την συλλογιστική, τι επιπλέον διαφυλάσσει το άσυλο, που απαγορεύεται αλλού; Δεν είναι η Δημοκρατία κατοχυρωμένη στην χώρα μας; Τελικά, οι λίγοι σπάνε και οι πολλοί πληρώνουν. Αναρωτιέμαι, ποια ιδεολογικοπολιτική τάση ή ποιο κόμμα θίγει, η πιο ευέλικτη και ταχεία διαδικασία άρσης του ασύλου; Κανένα κόμμα και κανέναν ελεύθερο και δημοκρατικό πολίτη δεν θίγει. Αυτή είναι η αλήθεια και όχι αυτή που βλέπουμε στους δρόμους.
Το θέμα των καταλήψεων
Κατάληψη σημαίνει ότι σημαντικό πλήθος φοιτητών εγκαθίσταται με τη βία σ' ένα κτίριο και δεν αφήνει άλλους να εισέλθουν. Η κατάληψη είναι πράξη ακραία και βίαιη. Επίσης είναι, φυσικά, και παράνομη. Είναι πράξη παράνομη, γιατί δεν μπορείς να καταλαμβάνεις περιουσία που δεν σου ανήκει. Τα πανεπιστήμια έχουν στόχο να υπηρετούν τους φοιτητές, αλλά δεν ανήκουν στους φοιτητές. Τα δημόσια πανεπιστήμια ανήκουν σε όλους τους πολίτες, όπως ακριβώς και οι δρόμοι. Θεωρούμε, αλήθεια, ως κοινωνία ότι αναβαθμίζουμε την δημόσια ανώτατη εκπαίδευση με τα πανεπιστήμια κλειστά; Είναι εικόνα σύγχρονης χώρας οι καταλήψειςοι οποίες αποτελούν παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία;
Η αναβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου, δεν γίνεται με κλειστά Πανεπιστήμια. Ο άκριτος ξεσηκωμός, χωρίς ουσία, ενισχύει την υποβάθμιση. Η ελληνική κοινωνία στην πλειοψηφία της αποδοκιμάζει αυτές τις καταστάσεις. Οι νέοι και οι οικογένειές τους δεν μπορούν να προγραμματίσουν τις ζωές τους. Οι τελειόφοιτοι, κλείνουν μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών χωρίς να γνωρίζουν αν θα έχουν πάρει πτυχίο μέχρι τότε. Εμφανιζόμαστε ως όμηροι μια μικρής μερίδας νεολαίας η οποία δεν μάχεται για τα πιστεύω της. Δεν εκφράζει την ανασφάλειά της για το μέλλον. Αυτό θα ήταν κατανοητό και αν θέλετε δείγμα ότι η σημερινή νεολαία έχει αξίες, θέλω και πιστεύω. Και αυτό θα ήταν πραγματικά ενθαρρυντικό. Όταν καταστρέφεται η δημόσια περιουσία μιλάμε για άνομες πράξεις. Πράξεις που οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν την ίδια στιγμή που το κόστος ζωής κάθε φοιτητή στην Αθήνα για την οικογένειά του αγγίζει τα 800 με 1.000 ευρώ το μήνα. Κάθε χαμένο εξάμηνο κοστίζει κάτι λιγότερο από 5.000 ευρώ!
Παράλληλα, με τις καταλήψεις, παρεμποδίζεται η είσοδος σε άλλους φοιτητές και θεωρούμε –ως κοινωνία- σχεδόν αυτονόητο ότι αυτές οι πράξεις είναι λογικές και τις παρακολουθούμε με ενδιαφέρον ωσάν οι φοιτητές, ισότιμοι πολίτες με τους υπόλοιπους είναι υπεράνω των νόμων. Στο όνομα ποιάς σύγχρονης κοινωνικής επανάστασης γίνονται όλα αυτά; Δικαιώνουμε την ανομία φοβούμενοι το πολιτικό κόστος. Αφήνουμε μια μειοψηφία να κάνει πάρτι καταστρέφοντας την δημόσια περιουσία. Αυτή η κατάσταση είναι λυπηρή και έχουμε, όλες οι πολιτικές δυνάμεις συνευθύνη.
Το Άρθρο 16
Επιτρέψτε μου να κάνω μια μικρή αναφορά στο Άρθρο 16, το οποίο αφορά στην συνταγματική αναθεώρηση και στην ίδρυση μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Και αναφέρομαι στο άρθρο 16, γιατί διαπιστώνω μια ευρεία σύγχυση μεταξύ εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης και του Άρθρου 16. Ασφαλώς και πρόκειται για θέματα αλληλένδετα. Κανείς δεν το αρνείται αυτό. Στην πραγματικότητα, όμως, το άρθρο 16 λειτουργεί αποπροσανατολιστικά ως προς την ουσία της μεταρρύθμισης που μόλις ψηφίσαμε. Χάνουμε την ουσία που αφορά στην αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστήμιου προβάλλοντας τον μπαμπούλα της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αυτός, ο «μπαμπούλας», αποτέλεσε δυστυχώς το άλλοθι του ΠΑΣΟΚ στο να εγκαταλείψει τον θεσμικό του ρόλο αποχωρώντας από την διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος ενώ στην πραγματικότητα αδυνατούσε να συμφωνήσει για την στάση του στο εσωτερικό του κόμματός του. Υπονοεί ακόμα και την ύπαρξη ξένων συμφερόντων και εξωθεσμικών κέντρων που υπαγορεύουν στην κυβέρνησε την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων την ίδια στιγμή που ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ως Υπουργός Παιδείας εδώ και 8 περίπου χρόνια στήριζε την αναθεώρηση του άρθρου 16.
Τι παιδεία θέλουμε;
Μείναμε πίσω στα χρόνια που πέρασαν. Και ποτέ δεν απαντήσαμε στο ερώτημα τι παιδεία θέλουμε. Θέλουμε τελικά ή δεν θέλουμε να εφαρμόσουμε πολιτικές που εξασφαλίζουν την πρόοδο και την ανταγωνιστικότητα; Ακόμα και σήμερα που μιλάμε ποτέ να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα χωρίς κινδυνολογίες και λαϊκισμούς. Η δημόσια παιδεία σήμερα,χρειάζεται να συνδέσει τη λειτουργία της με το μέλλον των αποφοίτων και άρα την αγορά εργασίας.Χρειάζεται να ενισχύσει την έρευνα και την καινοτομία. Γιατί το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην ανασφάλεια που προκαλεί ο θεσμός των ιδιωτικών πανεπιστημίων όσο στη συνεχιζόμενη υποβάθμιση των ανωτάτων σπουδών. Είμαστε –ίσως- η μοναδική χώρα του σύγχρονου κόσμου που αγνοούσε το αυτονόητο: Ότι η εκπαίδευση είναι αλληλένδετη με την αγορά εργασίας και την ανάπτυξη. Και ότι για να πετύχουμε την ανταγωνιστικότητα του δημόσιου πανεπιστημίου πρέπει να ενισχύσουμε την ποιότητα του. Σε όλες τις βαθμίδες. Να δημιουργήσουμε πτυχία με ουσιαστικό αντίκρισμα.
Το να υπάρχουν και ιδιωτικά Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα δεν βλάπτει κανένα νέο ή πανεπιστημιακό δάσκαλο, εφόσον η δημόσια παρεχομένη πανεπιστημιακή εκπαίδευση, στηριχθεί οικονομικά και διοικητικά από την Πολιτεία, ώστε να επιτρέψει σε κάθε φοιτητή να εξοπλισθεί για να δώσει τη μάχη του αύριο όταν θα βγει στην αγορά εργασίας να αναζητήσει δουλειά. Με άλλα λόγια, το δίλημμα «ιδιωτική ή δημόσια εκπαίδευση» είναι ψευτοδίλημμα. Ας δούμε και λίγο πιο μπροστά. Η διακήρυξη της Μπολόνια αποβλέπει στη δημιουργία ενός ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης με καθιέρωση δύο κύκλων σπουδών (ενός προπτυχιακού, τριετούς τουλάχιστον διάρκειας, και ενός μεταπτυχιακού) που θα καταλήγουν σε συμβατά και συγκρίσιμα μεταξύ τους πτυχία. Διαμορφώνεται συνεπώς ένα νέο τοπίο παιδείας μέσα στο οποίο θα πρέπει να εφαρμόσουμε πιστά τη δική μας πρόταση.
Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να θέλουμε να είμαστε μέτριοι. Ήδη, ακούω με μεγάλη αγωνία,από τα κόμματα της αντιπολίτευσης«προειδοποιήσεις» προς την Κυβέρνηση ότι η μεταρρύθμιση δεν θα εφαρμοστεί. Και εκπλήσσομαι, ειλικρινά, που κοινοβουλευτικά κόμματα υιοθετούν δημόσια απόψεις που εκβιάζουν την Δημοκρατία μας. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν είναι μια πράξη άπαξ συντελούμενη, αλλά μια ζωντανή διαδικασία.Είναι χρέος των πολιτικών δυνάμεωννα διαφυλάξουν την εφαρμογή της και να προχωρήσουν συλλογικά σε προτάσεις για τις υπόλοιπες βαθμίδες εκπαίδευσης.Είναι ώρα ευθύνης για όλους μας. Πολιτικούς, καθηγητές, φοιτητές και κοινωνία
Πηγή :http://www.e-aris.gr/default.asp?pageID=16&pageCode=02.04&tablePageID=12&pageNo=1&direction=asc&orderby=&langID=1&siteID=1&f_date=01%2F01%2F2007&ddYear=2007&entryID=667
4. ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Β ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΣ ΝΔ
ΑΡΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ 14/9/2007
1. Πόσο σύμφωνος είστε με τη δημιουργία Υπουργείου Μετανάστευσης και Εθνικής Ταυτότητας, (κατά το πρότυπο της Γαλλίας) και πόσο σωστό θεωρείτε το βρετανικό μέτρο για αυστηρές εξετάσεις αγγλικής γλώσσας στις οποίες είναι υποχρεωμένοι να υποβάλλονται μετανάστες προερχόμενοι από χώρες - μη μέλη της ΕΕ; Θα μπορούσαν να εφαρμοστούν, αμφότερα, στην Ελλάδα;
Η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία τα τελευταία χρόνια δέχθηκε μεγάλη ροή οικονομικών μεταναστών λόγω του γεωπολιτικού περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκεται. Και ασφαλώς κάτι τέτοιο χρειάζεται σοβαρή διαχείριση από την πολιτεία. Δεν θεωρώ ότι η λύση της δημιουργίας υπουργείου θα βοηθούσε περισσότερο. Πιστεύω ότι οι ήδη υπάρχοντες μηχανισμοί της Πολιτείας επαρκούν εφόσον χαράξουμε και υπηρετήσουμε με συνέπεια εθνική μεταναστευτική στρατηγική. Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος, που αφορά στην γλώσσα, πιστεύω ότι η Ελλάδα που είναι μια φιλόξενη χώρα όπου μέσω της ελληνικής παιδείας, ενσωματώνει ουσιαστικά τους οικονομικούς μετανάστες στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας.
2. Ως βουλευτής θα στηρίζατε την νομιμοποίηση της ευθανασίας, στα πρότυπα του ολλανδικού μοντέλου;
Θεωρώ ότι η Ελλάδα με την ιστορία της, τον πολιτισμό της και την θρησκεία της τα οποία αποτελούν συνεκτικούς κρίκους της ελληνικής κοινωνίας, δεν μπορεί να υποστηρίξει τέτοια νομοθεσία.
3. Στην Ισπανία έχει ήδη νομοθετηθεί ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων. Πιστεύετε ότι είναι πλέον καιρός να γίνει το ίδιο στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα, έχουμε αποδείξει ότι σεβόμαστε την διαφορετικότητα. Όχι μόνο των επιλογών της προσωπικής ζωής, αλλά και όλων των πτυχών της ζωής. Για να προχωρήσουμε σε νομοθέτημα που να επιτρέπει τον γάμο των ομοφυλοφίλων, θα πρέπει πρώτα η ελληνική κοινωνία να μας δείξει ότι είναι ώριμη για κάτι τέτοιο. Πιστεύω ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο.
4. Στην Ιταλία έχει κατατεθεί σχέδιο νόμου, που υπό τον τίτλο «Επιχείρηση Καθαροί Δρόμοι» επιβάλλει βαρύτερες ποινές κάθειρξης και κοινωνικής εργασίας σε επαίτες και ιερόδουλες. Νομίζετε ότι θα ήταν σκόπιμη η υιοθέτηση μιας αντίστοιχης πρόβλεψης στην Ελλάδα;
Δεν πιστεύω σε μέτρα καταστολής. Πιστεύω κατά κύριο λόγο σε μέτρα πρόληψης. Μέτρα που έχουν ως βασικό άξονα την παιδεία και την κοινωνική μέριμνα.
Στη Σουηδία προωθείται με σχέδιο νόμου η πλήρης κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας στο στρατό; Σε πόσα χρόνια πιστεύετε ότι η Ελλάδα θα είναι έτοιμη για κάτι αντίστοιχο;
Ήδη υπάρχουν συζητήσεις γι’ αυτό το θέμα οι οποίες αποσκοπούν στη σταδιακή μείωση της υποχρεωτικής στράτευσης με στόχο σε εύλογο χρονικό διάστημα να πετύχουμε την κατάργησή της. Δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει άμεσα, είναι όμως στις προθέσεις της κυβέρνησης να το πετύχει σταδιακά. Ας μην ξεχνάμε ότι η γεωγραφική θέση της Ελλάδας δεν είναι η ίδια με αυτή της Σουηδίας
Πηγή :http://www.e-aris.gr/default.asp?pageID=18&pageCode=02.02&tablePageID=8&pageNo=1&direction=asc&orderby=&langID=1&f_date=01%2F01%2F2007&ddYear=2007&entryID=725
5. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Β’ ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΣ ΝΔ
ΑΡΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ESPRESSO»
Ο Άρης ωρίμασε αλλά είναι ακόμα νέος, ποιο είναι κατά την άποψη σας το μεγαλύτερο πρόβλημα των νέων σήμερα;
Δυστυχώς δεν είναι ένα και δύο. Ούτε συγκρίνονται το ένα με το άλλο. Από τα σημαντικότερα είναι η ανεργία, ο ανταγωνισμός, και η έλλειψη προτύπων ή ιδανικών. Και φταίμε πρώτα εμείς οι προηγούμενες γενιές ως σύνολο που σταδιακά απαξιώσαμε τους θεσμούς.
Σήμερα, μέρα των εκλογών, έχετε κάποιο γούρι για να βγάλει κάτι καλό η κάλπη;
Μόλις πρόσφατα, μια μαθήτρια λυκείου που γνώρισα και συζήτησα μαζί της στην Πετρούπολη, μου έδωσε ένα κλωναράκι βασιλικό που έκοψε από το μπαλκόνι του σπιτιού της. Αυτό κρατάω ως γούρι, μαζί με την θετική αύρα και το χαμόγελο των καλών μου φίλων.
Πηγή :http://www.e-aris.gr/default.asp?pageID=18&pageCode=02.02&tablePageID=8&pageNo=1&direction=asc&orderby=&langID=1&f_date=01%2F01%2F2007&ddYear=2007&entryID=711
6. ΔΗΛΩΣΗ
ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Β’ ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΣ ΝΔ
ΑΡΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» 30/11/2006
Είναι φαντάζομαι αποδεκτό από όλους μας ότι κάθε πράξη εκούσιας αφαίρεσης της ζωής ενός ανθρώπου από κάποιον άλλον αποτελεί εγκληματική ενέργεια. Θα ήταν λοιπόν τουλάχιστον παράδοξο να μπούμε ακόμα και σε συζήτηση περί επαναφοράς της θανατικής ποινής, μετατρέποντας μια ευνομούμενη πολιτεία σε κοινό εγκληματία
Πηγή :http://www.e-aris.gr/default.asp?pageID=3&pageCode=03&tablePageID=10&pageNo=1&direction=asc&orderby=&langID=1&f_date=01%2F01%2F2006&ddYear=2006&entryID=909
Δυστυχώς όπως αποκαλύπτεται ο νέος Υπουργός είναι ανενημέρωτος πάνω σε θέματα εκκλησίας και πίστεως .
Άς ελπίσουμε ότι θα υπάρξει άμεση και ορθή ενημέρωση του από τους αρμόδιους φορείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου