ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ (ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΗΜΕΡΑ) 13-12-2005

Θρησκευτικά στα σχολεία ( ένα παλιό άρθρο που μοιάζει να γράφτηκε σήμερα) 13-12-2005

*********************************************************************
«Aν η παιδεία έχει σαν σκοπό την ανάπτυξη, όχι μόνο της διανοητικής και σωματικής, αλλά και της πνευματικής διαστάσεως του ανθρώπου, τα θρησκευτικά, όταν διδάσκονται σωστά, οδηγούν σε παναθρώπινους προβληματισμούς που το μονοδιάστατο ρασιοναλιστικό – λογοκεντρικό εκπαιδευτικό μας σύστημα και το άκρατα υλικό καταναλωτικό κοινωνικό πλαίσιο τείνουν να εξαφανίσουν.

Η ορθόδοξη πίστη και εκκλησία αποτελεί μια βασική διάσταση της εθνικής μας ταυτότητας. Για αυτόν τον λόγο, ανεξάρτητα με το αν κανείς πιστεύει ή όχι, η γνώση των συστατικών στοιχείων της ορθοδοξίας, της ιστορικής εξέλιξης της εκκλησίας και του ρόλου που αυτή έπαιξε στη διαμόρφωση της νεοελληνικής κοινωνίας και πολιτισμού αποτελεί βασική προϋπόθεση για να καταλάβουμε πως λειτουργούμε στο χώρο και στον χρόνο.

Η ιδέα πως για τους έλληνες που δεν πιστεύουν το μάθημα των θρησκευτικών θα πρέπει να είναι προαιρετικό, είναι τόσο απαράδεκτη, όσο η αντίληψη πως η μαθητές με αναρχικά πολιτικά φρονήματα επειδή δεν πιστεύουν στην κρατική εξουσία δεν θα πρέπει να υποχρεούνται να μελετήσουν τη συγκρότηση και την εξέλιξη του ελληνικού κράτους – έθνους.» Ν.Μουζέλης καθηγητής κοινωνιολογίας.

Ο λόγος για το δημοσίευμα της ελευθεροτυπίας που πρότεινε ο συντάκτης να μην υπάρχουν θρησκευτικά στα σχολεία αλλά θρησκειολογία. Αυτό με βρίσκει κάθετα, οριζόντια και διαγώνια αντίθετο. Είμαι υπέρ των θρησκευτικών στα σχολεία γιατί όπου και να κοιτάξει κανείς βλέπει το κακό. Ανοίγει την τηλεόραση, κλάμα, βία, αίμα και σπέρμα. Παρακολουθεί θεάματα που καταρρακώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και αυτό που μας περιβάλλει είναι το μίσος, η αδικία και το έγκλημα.

Τα θρησκευτικά και δει η ορθόδοξη παράδοση είναι κατά τη γνώμη μου το μόνο αντίβαρο ώστε να ακουστεί και η φωνή του καλού. Να πάρει το παιδί μερικές αξίες να πορευθεί στη ζωή του. Δεν είναι αρνητικό το γεγονός τα παιδιά να μαθαίνουν 5 χρήσιμα πράγματα να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.

Οι αντίθετες γνώμες επί του θέματος που έχω ακούσει είναι οι εξής: τα βιβλία είναι άθλια. Θα ψιλοσυμφωνήσω

ΑΛΛΑ: άλλο το να γίνουν καλύτερα τα βιβλία άλλο το να καταργηθεί το μάθημα. Κανέναν δεν ενδιαφέρει τι είναι το φαιλόνιο ή τι συμβολίζει η λόγχη. Θα προτιμούσα να αναλυθεί περισσότερο ο λόγος του ευαγγελίου και πως εφαρμόζεται στη σύγχρονη εποχή.

Ούτε θέλω να βαθμολογείται αυτό το «μάθημα» ή αν δεν γίνεται αυτό να χαρίζονται οι βαθμοί απλόχερα. Τα θρησκευτικά δεν είναι πληροφορίες που πρέπει να μάθει - αποστηθίσει κάποιος. γιατί ντε και καλά να μαθαίνει το παιδί μου για την ορθοδοξία και όχι για το Ισλάμ, για τον ταοϊσμό, για τον βουδισμό;

Γιατί κατά τη γνώμη μου ο καθένας για να κατανοήσει καλύτερα την ιστορία του, τη συνέχεια του στο χωροχρόνο και την ταυτότητα του, καλό είναι να μαθαίνει και να εξελίσσει αυτά που παραλαμβάνει.

Με την ίδια λογική δεν θέλω τα τουρκάκια να μαθαίνουν στο σχολείο για την ορθοδοξία ή τα ιταλάκια να διδάσκονται τη μπαγκαβατ γκίτα. Η βάση κάθε λαού είναι ότι παραλαμβάνει από τους προγόνους του. Από κει και πέρα, αν θέλει να ικανοποιήσει τις πνευματικές του ανησυχίες και να μάθει περισσότερα και αν του αρέσουν να προσχωρήσει σε αυτά, τότε είναι ελεύθερος να το κάνει.

Διαφωνώ όμως να γίνεται αυτό στο σχολείο. Ξεκινώντας από τα θρησκευτικά μπορεί αύριο να επεκταθεί και σε άλλα πράγματα. Γιατί να μαθαίνουμε την ελληνική γλώσσα; Καλύτερα θα ήταν να μαθαίναμε παράλληλα αγγλικά, γαλλικά άντε και κάνα 2ωρο ελληνικά. Γιατί να μαθαίνουμε την ελληνική ιστορία; Να μάθουμε όλου του πλανήτη, της ζουζιλάνδης, της ουαζαγκαμπούμπου ε, και για 10 σελίδες ας κάνουμε μια μικρή αναφορά και στα καθ ημάς... το πιο σημαντικό κομμάτι των ανθρώπινων κοινωνιών είναι για μένα η ατομική βάση.

Αν κάποιος έχει ως βάση τη γλώσσα του, την ιστορία του και τη θρησκεία του τότε μπορεί και να αυτοπροσδιοριστεί και να σεβαστεί τους άλλους και να βελτιώσει την παράδοση του με σεβασμό.

Οι αχταρμά μπουλουκ πρακτικές φέρνουν τη σύγχυση, τη στρέβλωση με αποτέλεσμα τη διαστροφή. Υπάρχει η ακαδημία του φεϊμ στορι, υπάρχει και η ακαδημία αθηνών. Ακαδημαϊκός ο μπαμπινιώτης, ακαδημαϊκός και ο μεταξόπουλος;

Αν είσαι καθολικός, βουδιστής, μωαμεθανός ή ταοϊστης, το παιδί σου να πάει σε αντίστοιχο σχολείο. Όμως το σύνταγμα της χώρας μας αναφέρει ρητά πως είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι και πως επίσημη θρησκεία του ελληνικού κράτους είναι η ορθόδοξη.

Ως εκ τούτου ( και από τα παραπάνω ) δεν θέλω να γίνεται αχταρμάς στο σχολείο αλλά να μαθαίνει το παιδί τη θρησκεία που προβλέπει το σύνταγμα για τη χώρα μας.

Αν αλλάξει το σύνταγμα, ας αλλάξουν και όλα τα υπόλοιπα.... 'Αρθρο 3 - (Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας) 1. Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. και επειδή τέτοιου τύπου νεωτερισμοί μόνο στη χώρα μας παρατηρούνται, ας δούμε και τι γίνεται λίγο πιο έξω:

Γερμανία : Η θεωρία και η νομολογία δέχονται ότι το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό. Σχετικά, ο καθηγητής Λιστ αναφέρει ότι το μάθημα των θρησκευτικών εκ της φύσεώς του δεν είναι προαιρετικό, αλλά δογματικό - κατηχητικό και υποχρεωτικό για τη στοιχειώδη και τη μέση εκπαίδευση.

Επίσης, το μάθημα των θρησκευτικών δεν μπορεί να καθορίζεται σε ακραίες ώρες, εφόσον αυτό γίνεται για να πληγεί το εν λόγω μάθημα και οι βαθμοί του πρέπει να αναγράφονται στο απολυτήριο ή το ενδεικτικό μαζί με τους βαθμούς των άλλων μαθημάτων.

Ο καθηγητής των θρησκευτικών είναι ισότιμος με όλους τους άλλους καθηγητές, μπορεί να είναι κληρικός ή λαϊκός και η ύλη του μαθήματος καθορίζεται σε συμφωνία με την κάθε Εκκλησία (Προτεσταντική, Ρωμαιοκαθολική, Ορθόδοξη). Βεβαίως, όπως και στην Ελλάδα, του μαθήματος των θρησκευτικών απαλλάσσονται οι μαθητές των οποίων οι γονείς επικαλούνται λόγους θρησκευτικούς ή συνειδήσεως. Ο καθηγητής Λιστ σημειώνει, πάντως, ότι η παρακολούθηση του μαθήματος των θρησκευτικών από τους μαθητές προσεγγίζει το 100%.

Αυστρία : Ισχύει ό,τι και στη Γερμανία. Δηλαδή το μάθημα είναι υποχρεωτικό και έχει ομολογιακή μορφή. Διδάσκεται σε όλα τα σχολεία της στοιχειώδους και της μέσης εκπαίδευσης και η διδασκαλία του τελεί υπό την άμεση εποπτεία των Εκκλησιών.

Συγκεκριμένα, το μάθημα των θρησκευτικών κατοχυρώνεται συνταγματικά και για τους προτεστάντες και για τους καθολικούς μαθητές. Μάλιστα, ο καθηγητής Πρέε ανέφερε ότι η διδασκαλία μαθήματος θρησκειολογίας δεν προβλέπεται και προσθέτει ότι το μάθημα των θρησκευτικών ανήκει στην εσωτερική έννομη τάξη της Εκκλησίας και είναι κατηχητικού περιεχομένου.

Ελβετία : Το μάθημα των θρησκευτικών είναι επίσης υποχρεωτικό στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο - Λύκειο, με βάση το άρθρο 27 του σε ισχύ Ελβετικού Συντάγματος. Μάλιστα, κατά το ελβετικό κράτος, η συμμετοχή των μαθητών στο μάθημα των θρησκευτικών εξισώνεται προς την έναντί του εκπλήρωση καθήκοντος από τον κάθε πολίτη.

Τα ίδια ισχύουν και στο Βέλγιο, όπου κι εκεί το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό.

Ιταλία : Δεσπόζει η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η οποία όμως από το 1984 έπαυσε να είναι "κρατική θρησκεία". Το 1989 το Συνταγματικό Συμβούλιο της Ιταλίας βεβαίωσε την υποχρέωση του κράτους να προβλέψει το μάθημα των θρησκευτικών κατά το ρωμαιοκαθολικό δόγμα.

Το 1999 η κεντροαριστερή κυβέρνηση επιχείρησε να αλλάξει την ύλη του μαθήματος των θρησκευτικών, με αποτέλεσμα να προκληθεί σάλος. Ο σημερινός πρωθυπουργός Μπερλουσκόνι στην προεκλογική του εκστρατεία υποσχέθηκε το μάθημα των θρησκευτικών να γίνει υποχρεωτικό στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και οι διδάσκοντες να παύσουν να θεωρούνται "εθελοντές καθηγητές", δηλαδή δεύτερης κατηγορίας και με συμβολικό μισθό, να γίνουν ισότιμοι διδάσκοντες προς όλους τους άλλους και να πληρώνονται κανονικά όπως οι υπόλοιποι.

Αυτά τα υλοποίησε αμέσως μετά την εκλογή του, παρά την αντίδραση της Κεντροαριστεράς. Σημειώνεται ότι επί Μπερλουσκόνι, οι σχέσεις της ιταλικής κυβερνήσεως έχουν τόσο βελτιωθεί με το Βατικανό, ώστε για πρώτη φορά στα χρονικά της Ιταλίας προ ολίγων ημερών ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' επισκέφθηκε και μίλησε στο Ιταλικό Κοινοβούλιο. Αγγλία : Τα πράγματα είναι σαφή και ρυθμίζονται από το Νόμο περί εκπαιδεύσεως του 1988, ο οποίος ρητά και κατηγορηματικά αναφέρει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό, η δε ύλη του περιέχει τις αρχές και τη διδασκαλία της χριστιανικής θρησκείας.

Άλλωστε στη χώρα αυτή δεν υπάρχει διαχωρισμός Εκκλησίας και κράτους.

Το ίδιο με την Αγγλία ισχύει και στις σκανδιναβικές χώρες Σουηδία, Νορβηγία και Δανία, όπως και στη Φινλανδία.

Ολλανδία : Παρότι είναι χώρα με έντονο αντικληρικαλιστικό και αντικαθολικό χαρακτήρα, το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό.

Στη χώρα αυτή, όπως και στο Βέλγιο, το 80% περίπου των σχολείων είναι ιδιωτικά και χρηματοδοτούνται από το κράτος προκειμένου να εισαγάγουν στο πρόγραμμά τους το μάθημα των θρησκευτικών, του οποίου η παρακολούθηση είναι υποχρεωτική.

Ισπανία : Ισχύει σύμφωνο με το Βατικανό, με το οποίο το κράτος αναλαμβάνει την υποχρέωση να εξασφαλίζει τη θρησκευτική εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία. Ενδιάμεσα η κυβέρνηση του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Γκονζάλες είχε μετατρέψει το μάθημα των θρησκευτικών σε προαιρετικό, αλλά ο σημερινός κεντροδεξιός πρωθυπουργός Αθνάρ το επανέφερε ως υποχρεωτικό.

Σε όλες τις χώρες που υπέστησαν το άθεο και ολοκληρωτικό καθεστώς του κομμουνισμού, είχε καταργηθεί το μάθημα των θρησκευτικών. Σήμερα οι περισσότερες χώρες το έχουν επαναφέρει ως υποχρεωτικό, παρά τις αντιδράσεις που υπάρχουν σε ορισμένους από τους αμετανόητους κομμουνιστές.

Στη Ρωσία, έχουν επανέλθει τα θρησκευτικά στις περισσότερες περιοχές, αλλά δεν έχουν ακόμη κατοχυρωθεί νομοθετικά κι επιπλέον δεν υπάρχουν τόσοι καθηγητές για να διδάξουν στον πολύ μεγάλο αριθμό μαθητών, αφού μόλις από το 1990 και μετά άρχισαν να αναπτύσσονται οι θεολογικές σχολές και τα θεολογικά σεμινάρια.

Στη Βουλγαρία επανήλθαν, το ίδιο στη Σερβία, στη Ρουμανία, στην Πολωνία και την Ουγγαρία. Ιδιάζουσα περίπτωση είναι αυτή της "άθεης" Γαλλίας, όπου από το 1880 απαγορευόταν στα δημόσια σχολεία κάθε αναφορά σε οποιαδήποτε θρησκεία.

Πριν η σοσιαλιστική κυβέρνηση Ζοσπέν αποχωρήσει της εξουσίας, μετά την παταγώδη ήττα του σοσιαλιστικού κόμματος στις πρόσφατες εκλογές, αποφάσισε να επαναφέρει έπειτα από τόσα χρόνια τα θρησκευτικά στα δημόσια σχολεία, έστω υπό τη μορφή του θρησκειολογικού μαθήματος. Και σε ενίσχυση της απόφασης εκείνης, ο σημερινός υπουργός Παιδείας της Κεντροδεξιάς κ. Λικ Φερί είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα "Λα Κρουά" ότι λόγω του άθρησκου γαλλικού κράτους, το μάθημα των θρησκευτικών δεν μπορεί να είναι ομολογιακό, αλλά ότι ήταν και λάθος η αποκοπή των παιδιών από τη θρησκευτική τους ιστορία.

Και πρόσθεσε "είτε είναι κανείς θρήσκος είτε άθρησκος, δεν αλλάζει τίποτε, δεν μπορεί να αντιληφθεί την πνευματική, καλλιτεχνική και πολιτική ζωή και παράδοση αν δεν μάθει ότι αυτή είναι αποτέλεσμα μιας χριστιανικής κυριαρχίας 15 αιώνων".

Πηγή: http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2005/12/blog-post_113446867717121961.html