π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, «Τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον» (Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ[: Γαλ.1,11-19]

 Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:

«Τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον»

  [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 5-11-2000] (Β425) [έκδοσις β΄]

     Την αφορμή, αγαπητοί μου, της προς Γαλάτας επιστολής, μέρος της οποίας ακούσαμε στη σημερινή αποστολική περικοπή, έδωσαν κάποιοι ιουδαΐζοντες Χριστιανοί, που με την ίδρυσιν των γαλατικών εκκλησιών, προσπαθούσαν να εισέλθουν μέσα εις την Εκκλησίαν, με αποτέλεσμα να δημιουργούν ταραχές. «Ιουδαΐζοντες», να σας εξηγήσω, ελέγοντο οι Χριστιανοί οι εξ Ιουδαίων. Κολλημένοι εις το τυπικόν το τελετουργικόν οι άνθρωποι αυτοί, κατά τρόπον που δεν είχαν Πνεύμα Θεού, να δουν και να αντιληφθούν τα πράγματα καλύτερα,δημιουργούσαν πάντα προβλήματα. Για να σας δώσω να καταλάβετε, υπεστήριζαν το εξής: Ότι για να γίνεις Χριστιανός, έπρεπε να περάσεις πρώτα από την περιτομή! Μα η περιτομή ήταν τύπος του Βαπτίσματος. Θα περάσω, λοιπόν, από τον τύπο για να φθάσω εις το κύριο θέμα που είναι το Βάπτισμα; Επειδή δε αυτοί είχαν περιτμηθεί, γι'αυτό υπεστήριζαν εκείνο το οποίον οι ίδιοι είχαν υποστεί. Σημειώσατε δε, αν καθιερούτο κάτι τέτοιο, τότε θα έπρεπε όλα τα έθνη να περάσουνε πρώτα από τον ιουδαϊσμόν και κατόπιν, παρακαλώ, να γίνουν Χριστιανοί. Αν μπορούσε με τον τρόπον αυτόν να ευοδωθεί βέβαια το Ευαγγέλιον!

      Αυτοί, λοιπόν, δημιουργούσαν πολλά προβλήματα εις τον Απόστολο Παύλο. Ήταν κυρίως αυτοί, οι οποίοι του δημιουργούσαν προσκόμματα εις το έργο το ευαγγελικό. Έτσι ο Παύλος σημειώνει στην προς Γαλάτας επιστολή του –η Γαλατία ήταν επαρχία της Μικράς Ασίας. Μάλιστα, αν θέλετε, της ανθυπατικής Ασίας- : «Θαυμάζω ὅτι οὕτω ταχέως μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον». «Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ, οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ».

       Σαφώς, σαφέστατα, ο Παύλος λέγει εδώ ότι δεν διδάσκει κάποιο άλλο ευαγγέλιον. Εκείνο το οποίο του εδίδαξε ο Κύριος. Αυτό που του παρέδωσε ο Κύριος. Δεν έχει να διδάξει τίποτα δικά του πράγματα. Και συνεπώς το Ευαγγέλιο το πήρε εξ αποκαλύψεως. Του απεκαλύφθη. Τώρα βέβαια, αν έπρεπε να δώσομε πολλές εξηγήσεις πάνω σε αυτό, θα ήταν μια μακρά ιστορία. Μάλιστα όταν… έτσι, ενδεικτικώς σας το λέγω, όταν έστειλε τον Ανανία εις την Δαμασκό ο Χριστός να βαπτίσει τον Παύλον, του λέει: «Πήγαινε στο τάδε σπίτι» κ.τ.λ. κ.τ.λ. «Μα, Κύριε, αυτός είναι εχθρός του Ευαγγελίου Σου». «Πήγαινε», του λέει. «Αυτός είναι για μένα σκεύος εκλογής». Και του λέει του Ανανίου: «Θα τον βαφτίσεις μόνον. Δεν θα τον κατηχήσεις. Εγώ –λέει- θα τον κατηχήσω».

      Γι'αυτό ο Παύλος είναι Απόστολος εκ των λίαν Αποστόλων. Μάλιστα. Δεν είναι δεύτερη σειρά ο Παύλος. Γιατί αλλιώτικα θα έπρεπε να λέγαμε ότι τα συγγράμματα του Παύλου, οι επιστολές του εν προκειμένω, θα έπρεπε να μην είναι καταχωρημένες μέσα εις την Αγίαν Γραφήν. Αλλά θα έπρεπε να θεωρείται, σαν, ούτως ειπείν, αποστολικός πατήρ. Αλλά όχι. Είναι Απόστολος. Και μάλιστα, της πρώτης σειράς Απόστολος. Για να δείτε πόσο σπουδαίο είναι το θέμα αυτό. Πήγαν να κλονίσουν την ορθή διδασκαλία του Παύλου αυτοί οι ψευδάδελφοι Χριστιανοί, αμφισβητούσαν βέβαια το αποστολικό του κύρος. «Δεν είσαι», λέει, «πρώτης σειράς Απόστολος».

     Το πνεύμα της υποθέσεως είναι εκτάκτως επίκαιρο, όπως θα δείτε ευθύς μετά. Και πολύ σπουδαίο για κάθε εποχή. Είναι ένα θέμα, θα λέγαμε, διαχρονικόν. Διότι πάντοτε υπάρχει αυτή η τάσις των ανθρώπων, από διεστραμμένους ανθρώπους εννοείται, να διαστρέφουν το Ευαγγέλιον του Χριστού και να προσφέρουν ένα κακότεχνον Ευαγγέλιον, κομμένο όπως το θέλουν αυτοί στα δικά τους τα μέτρα· που βέβαια ένα τέτοιο Ευαγγέλιον δεν σώζει.

     Προσέξατε αυτό… δεν ξέρω, ξεχάστε τα όλα, όταν θα φύγετε από δω, παρακαλώ να θυμόσαστε τούτο: Ένα ευαγγέλιον, που δεν είναι το Ευαγγέλιον όπως μας το παρέδωσε ο Κύριος, δεν σώζει. Και εννοούμε την κάθε αιρετική ερμηνεία, μέχρι την αμφισβήτηση της θεοπνευστίας της Αγίας Γραφής. Όταν σου λέει ο άλλος, απλό παράδειγμα: «Και πού το βρήκες γραμμένο να νηστεύομε;». Πού το βρήκαμε γραμμένο να νηστεύομε; Ο Χριστός δεν τοποθετεί καινούριο νόμο για τη νηστεία. Υπήρχε ο νόμος. Ήταν κατατεθειμένο. Ποιος ήταν; Είστε στην Παλαιά Διαθήκη. Ο νόμος της νηστείας. Η εντολή της νηστείας. Και συ λες: «Πού το βρήκαμε;»;. Είναι στην Αγία Γραφή. «Των παπάδων επινοήσεις…». Μα, εάν έτσι σκέπτεσαι, τότε κατασκευάζεις, αδελφέ μου, ένα Ευαγγέλιον κομμένο στα μέτρα σου. Όπως εσύ το θέλεις. Κι όπως εσύ το επιθυμείς. Αλλά τότε, ένα τέτοιο ευαγγέλιον, ξαναλέμε, δεν σώζει. Και πήρα ένα πραγματάκι μόνο, για να σας δείξω ενδεικτικά περί τίνος πρόκειται.

     Πάντως, σ’ αυτήν την κατάσταση, η οποία ήταν εξαιρετικώς σοβαρή την εποχή εκείνη και σήμερα είναι σοβαρή, γιατί οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο σκέπτονται και με τον ίδιο τρόπο εκφράζονται, βροντοφωνεί ο Παύλος: «Τὸ εὐαγγέλιον οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον». Τελείωσε, πάει. Δεν είναι επινόησις ανθρώπου το ευαγγέλιον. Είναι αποκάλυψις Θεού. Μπορεί, βέβαια, άνθρωποι να γράφουν, ο Ματθαίος, ο Μάρκος, ο Λουκάς, ο Ιωάννης, ο Παύλος εν συνεχεία, που έχει πλήθος θεμάτων μέσα στις επιστολές του, ο Λουκάς, εν συνεχεία, εις το βιβλίον των Πράξεων των Αποστόλων κ.λπ. γιατί έχομε κι άλλες επιστολές κ.λπ. άλλων Αποστόλων. Μπορεί άνθρωποι να γράφουν με το χαρτί και το κοντύλι, αλλά το Πνεύμα το Άγιον είναι ο κύριος συγγραφεύς. Γι'αυτό ακριβώς λέγεται το Ευαγγέλιον ότι είναι θεόπνευστον. Δεν εγράφη κατά την επιθυμία ανθρώπων.

      Και με την ευκαιρία αυτή, που ετέθη τέτοιο θέμα εις την ιστορίαν, όπως σας εξήγησα στην αρχή, μπορούμε να δούμε μερικά σημεία, τι είναι το Ευαγγέλιον και χωρίς φυσικά το θέμα αυτό να το εξαντλήσομε. Πάντως είναι εξαιρετικώς σπουδαίο.

     Τι είναι το Ευαγγέλιον του Χριστού; Είναι το χαρούμενο μήνυμα του ουρανού προς τον άνθρωπο για την σωτηρία του. Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, να γραφεί από άνθρωπον; Αφού είναι το χαρούμενο μήνυμα του ουρανού για τον άνθρωπο; Γράφει ο Θεοδώρητος: «Εὐαγγέλιον δὲ τὸ κήρυγμα προσηγόρευσεν, ὡς πολλῶν ἀγαθῶν ὑπισχνούμενον χορηγείαν (:τι –λέει- Ευαγγέλιο, είπε; Το κήρυγμα, το οποίον υπόσχεται πολλά αγαθά. Τούτο, εκείνο κ.λπ.).Εὐαγγελίζεται γὰρ - συνεχίζει ο Θεοδώρητος - τὰς τοῦ Θεοῦ καταλλαγάς(:πώς μας συγχωρεί ο Θεός) τήν τοῦ διαβόλου κατάλυσιν (:πώς ο διάβολος καταλύεται κυριολεκτικά  και ποδοπατείται), τῶν ἁμαρτημάτων τὴν ἄφεσιν».

       Σπουδαίο. Οι αρχαίοι Έλληνες έστηναν βωμούς. Α, και τώρα, ξέρετε στήνουν. Άρχισαν να στήνουν βωμούς και να θυσιάζουν ζώα στον Όλυμπο και δεν ξέρω πού. Τι φτώχεια οι άνθρωποι! Τι φτώχεια! Άφησαν το Ευαγγέλιο και ξαναγυρίζουν στην ειδωλολατρία. Τι κρίμα για μας! Λοιπόν, έτσι εδώ, έσφαζαν εκατό βόδια, η γνωστή «εκατόμβη», και το αίμα… ένας λάκκος ήταν, έβαζαν επάνω δοκάρια, σφάζαν τα ζώα εκεί πάνω κι εκείνος που ήθελε να συγχωρεθεί για ένα έγκλημά του, ήταν από κάτω και εδέχετο το αίμα των ζώων! Λέει, το αίμα των ζώων δεν έχει καμία σημασία και αξία. Είναι τύπος. Όπως ο αμνός του Θεού, που είναι το Αρνίον, ο Ιησούς Χριστός και το Αίμα Του. Έτσι λέγει, συνεχίζει ο Θεοδώρητος και λέει: «Ἁμαρτημάτων τὴν ἄφεσιν τοῦ θανάτου τὴν παῦλαν, τῶν νεκρῶν τὴν ἀνάστασιν - Πέστε μου, ποιος μας κήρυξε μέχρι σήμερα ανάσταση νεκρών;- τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν». Αυτό είναι το Ευαγγέλιον. Αυτό είναι το χαρούμενο μήνυμα και το ελπιδοφόρο μήνυμα πραγματικά.

      Και τώρα έρχονται εκείνοι οι οποίοι θέλουν να αμφισβητούν, γιατί κάτι δεν τους πηγαίνει στα μέτρα ή δεν το καταλαβαίνουν, και δημιουργούν προσθαφαιρέσεις. «Α, όχι αυτό». Γιατί, άνθρωπε, «όχι αυτό»; Γιατί δεν το καταλαβαίνεις; Δεν σου χωράει στο μυαλό σου; Και πρέπει να το πετάξεις, να το αφαιρέσεις; Όσα πράγματα δεν καταλαβαίνομε, τα πετάμε; Τα αφαιρούμε;

     Γράφει στους Φιλαδελφείς ο άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας: «Ἤκουσα τινῶν λεγόντων, ὅτι ἐὰν μὴ ἐν τοῖς ἀρχείοις εὕρω, ἐν τῷ εὐαγγελίῳ, οὐ πιστεύω (: Άκουσα –λέει- μερικούς που λέγανε: ‘’Αν δεν βρω στα πρωτότυπα αρχεία αυτά τα οποία λέει το Ευαγγέλιον, εάν δεν τα βρω εκεί, τότε, δεν πιστεύω’’, λέει, ‘’ούτε στο Ευαγγέλιον’’)». Και ποια είναι, παρακαλώ, αυτά τα «ἀρχεῖα» που λέγει εδώ; Θα το φανταζόσαστε;

     Και κατά καιρούς έρχονται αυτά στην επιφάνεια, από μερικούς εξυπνάκηδες, θεολόγους, ιστορικούς, ερευνητάς. Τάχα, δήθεν, «από πού», λέει, « πήρε ο Χριστός όλα αυτά που είπε; Α, τα πήρε από τους Εσσαίους». Το έχετε ακούσει αυτό; Οι Εσσαίοι ήταν κάποιοι, οι οποίοι κατοικούσαν εκεί στην ερημιά και μάλιστα κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, κοντά στη Νεκρά Θάλασσα. Οι Εσσαίοι ήταν ένα είδος μοναχών της εποχής εκείνης. Ιουδαΐζοντες ήσαν. Και ότι εκεί τάχα είχε μείνει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, κοντά σε αυτούς και ότι τάχα και ο Χριστός έμεινε κοντά σ’ αυτούς. Πήρε, λοιπόν, απ’ αυτούς και είπε εκείνα τα οποία είπε ο Χριστός. Ο Θεός να φυλάξει… Αν ο Χριστός είχε ανάγκη να πάρει από ανθρώπους, τότε δεν έχομε θεοπνευστία. Τότε δεν είναι ο Υιός του Θεού. Δεν είναι ο Θεός Λόγος. «Θα πάμε», λέει, «εκεί να δούμε, είναι γραμμένα αυτά εκεί; Αυτά που περιέχονται έστω και εν δυνάμει στο Ευαγγέλιο. Είναι εκεί στους Εσσαίους;». Δεν το έχετε, φαίνεται, συναντήσει. Δεν βαριέστε. Καλύτερα. Σας λέω μόνον για την ιστορία, πώς έχουν τα πράγματα. Ότι «θα πάμε στα αρχεία», λέει, «δηλαδή στον πρωτόγονον - όπως λένε, μερικοί- στον πρωτόγονο Χριστιανισμό, να βρούμε εκεί τάχα, δήθεν την αλήθεια». Να το Ευαγγέλιο. Μπροστά σου είναι.

       Ακόμη «ἀρχεῖα» εννοούν και την Αιγυπτιακή ή, αν θέλετε, και την ινδική σοφία. «Θα πάμε», λέει, «και εις αυτούς. Να δούμε κι αυτοί τι λένε». Σάμπως ο Θεός Λόγος είχε ανάγκη να δανειστεί από όλους αυτούς, ανθρώπινα κατασκευάσματα, γεμάτα, γεμάτα από πλάνες όλα αυτά. Τι μετεμψύχωση, τι τούτα, τι εκείνα… Από εκεί θα αντλούσε ο Κύριος, για να σου πει εσένα, να σου γράψει το Ευαγγέλιον; Γι'αυτό λέγει ο άγιος Ιγνάτιος: «Ἐμοὶ δὲ ἀρχεῖα ἐστὶν Ἰησοῦς Χριστὸς (:Για μένα, τι είναι τα αρχεία; Ο Ιησούς Χριστός) τὰ ἄθικτα ἀρχεῖα ὁ σταυρὸς αὐτοῦ καὶ ὁ θάνατος καὶ ἡ ἀνάστασις αὐτοῦ καὶ ἡ πίστις ἡ δι’ αὐτοῦ· ἐν οἷς θέλω δικαιωθῆναι». «Για μένα ἀρχεῖα αυτά είναι», λέγει ο άγιος πατήρ.

      Ο άγιος Ιγνάτιος, πάντα Αντιοχείας, προβάλλει την αμέριστη πίστη του εις το πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Και λέγει: «Ἐξαίρετον δὲ τι ἔχει τὸ Εὐαγγέλιον, τὴν παρουσίαν τοῦ σωτῆρος (: Τι προβάλλει το Ευαγγέλιον; Το πρόσωπον του Χριστού. Αυτό είναι το Ευαγγέλιον. Το πρόσωπον του Χριστού)». «Και αυτός ο Σταυρός», όπως μας είπε ήδη, «και ο θάνατος και η ανάστασις και το θεμέλιον της πίστεως· και όλα αυτά είναι εκείνα τα οποία εμένα, τον άνθρωπο, θα με βοηθήσουν να δικαιωθώ και να σωθώ)».

      Και ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει: «Εὐαγγέλιον εἶναι ὧν (:των οποίων) ὁ Χριστὸς ἐποίησε καὶ εἶπε ἱστορία τὶς ἐστίν». Εδώ θα ήθελα να μείνω λίγο. Είναι η πρώτη του ομιλία εις τις Πράξεις, αυτά που είπε ο Ιερός Χρυσόστομος. «Τι είναι ο Χριστός; Τι είναι ο Χριστός;». Λέει, «τι είναι το Ευαγγέλιον; Το Ευαγγέλιον είναι ο Χριστός ως Ιστορία». Εδώ, παρακαλώ, προσέξατε, διότι αλλιώτικα ξέρετε τι θα κάνομε; Εάν αφαιρέσομε το ιστορικό στοιχείο από το Ευαγγέλιον, και είναι μία τάσις των συγχρόνων θεολόγων, μία έντονη τάσις να αφαιρούν το ιστορικό στοιχείο, από μία κενοδοξία, τι να πω, ξέρω γω, να φανούν ότι είναι ανώτεροι από τους άλλους, και δεν λένε τα ιστορικά στοιχεία. Και συνεπώς αν αφαιρέσω, αποψιλώσω το Ευαγγέλιον από τα ιστορικά στοιχεία, τότε δεν έχω Ευαγγέλιο. Ξέρετε τι είναι αυτό; Εφόσον ο Υιός του Θεού μπήκε μέσα στην Ιστορία και έγινε Ιστορία, δεν μπορώ να αφαιρέσω την Ιστορία, να αποψιλώσω το Ευαγγέλιον από την Ιστορία. Αλλά απλούστατα θα δεχθώ την Ιστορία.

      Αλίμονο εάν βγάλω την Ιστορία. Διότι η σωτηρία μας είναι Ιστορία. Ναι, ναι. Ας το προσέξομε αυτό. Γιατί υπάρχει αυτή η τάσις δυστυχώς σε μερικούς συγχρόνους φαντασμένους θεολόγους. Σου λέει, σου λέει, χίλια πράγματα σου λέει και μετά είναι και κάτι άλλο. Όταν σταματήσεις να τον ακούς, λες: «Τι είπε αυτός ο άνθρωπος; Για να κρατηθεί κάτι στη μνήμη;». Τίποτα δεν κρατιέται. Είδατε σήμερα; Παραβολή ειπώθηκε στην Εκκλησία. Τι είναι η παραβολή; Μία ιστορία, αλλά ιστορία εικονική βεβαίως. Εικονική· που θέλει να δείξει κάτι ο Κύριος. Αλλά προπαντός, όμως, έγινε ιστορία ο Υιός και Λόγος του Θεού. Και θα το αφαιρέσεις αυτό το στοιχείον; Τότε τι κάνεις;

         Και θα πρέπει να μη νομίζομε, βεβαίως, πολλά πράγματα αλληγορούνται. Βεβαίως πολλά πράγματα έχουνε μεταφορά στην ερμηνεία τους. Δεν σημαίνει όμως ότι εδώ θα αλληγορήσομε τον λόγο του Θεού και θα αφαιρέσομε την Ενανθρώπησή Του. Ο Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος. Τι αλληγορία εδώ χωράει; Τι θα αφαιρέσεις από εδώ; Ερωτώ, τι θα αφαιρέσεις από δω; Γιατί κι αυτό είναι δυστυχώς μία τάση των συγχρόνων τα πάντα να τα κάνουν αλληγορία, να τα κάνουνε συμβολισμό, μόνο και μόνο για να αφαιρέσουν το στοιχείο το ιστορικό. Και όπως λέγει πάλι ο Ιερός Χρυσόστομος: «Θεὸς ἐπὶ γῆς, ἄνθρωπος ἐν οὐρανῷ». Αυτό είναι η σωτηρία μας. Αυτό είναι η Ιστορία. Ήρθε ο Υιός και Λόγος του Θεού στη Γη. Κι εγώ θα ανεβώ στον ουρανό. Αυτή είναι η Ιστορία.

         Είναι και εκείνοι που κάνουν τις επιλογές τους, δυστυχώς στο Ευαγγέλιο. Όπως σας είπα στην αρχή: «Αυτό μου αρέσει, εκείνο δεν μου αρέσει». Γράφει ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης πάνω σε αυτό: «Εἰ μὲν οὗν πιστεύεις τοῖς εὐαγγελίοις καὶ τοῦτο κακεῖνο λέγουσι πίστευσον (:εάν πιστεύεις στο Ευαγγέλιον, τότε θα τα πιστέψεις όλα). Εἰ δὲ μὴ ἀτοπώτατον ποιεῖς, τὸ μὲν ἐγκρίνων, τὸ δὲ εἰσβάλλων». «Εἰσβάλλων» θα πει «κατακρίνων». «Αλλιώτικα», λέγει, «αυτό το δέχεσαι, το άλλο το προσβάλλεις». Όχι, αγαπητοί. Θα τα δεχθείς όλα. Και την τελευταία συλλαβή θα δεχθείς από το Ευαγγέλιον. Και τούτο γιατί δεν εχώνευσαν οι άνθρωποι ότι «οὐκ ἐστι ἀνθρώπινον». Δεν είναι ανθρώπινον έργον το Ευαγγέλιον. «Οὐχ ὑπὸ ἀνθρωπίνων σύγκειται λογισμῶν», λέγει πάλι ο Θεοδώρητος. Είναι πᾶσα θεία γραφή. Όλη είναι Αγία Γραφή. Ολόκληρη.

        Άλλοι νομίζουν ότι το Ευαγγέλιο είναι καλυμμένο. Ότι δεν μπορούμε να το καταλάβομε. Ναι. Είναι καλυμμένο και καλείσαι να το αποκαλύψεις. Δηλαδή πώς ακριβώς; Θα φροντίσεις να πας σε εκείνον που καταλαβαίνει, να καθίσεις να ακούσεις την ερμηνεία που θα σου κάνει. Ακόμη, θα ξενυχτήσεις. Το Ευαγγέλιο; Θα ξενυχτήσεις. Ω Θεέ μου, ήμουνα 16 χρονώ, έφηβος, όταν ήθελα να βρω ένα θέμα και διάβαζα κάθε βράδυ. Ήτανε Κατοχή βέβαια. Συσκότιση στα φώτα, στα παράθυρα. Είχαμε τους Γερμανούς. Κάθε βράδυ εκεί, ήθελα να βρω ένα θέμα. Να βρω την απάντησή του. Και την βρήκα. Έπιασα την Καινή Διαθήκη. Παλαιά Διαθήκη δεν είχαμε τότε σπίτι. Την Καινή Διαθήκη, Ματθαίος, Μάρκος κλπ. Και το βρήκα αυτό που ήθελα στην προς Εβραίους επιστολή. Και λέω: «Δόξα τω Θεώ, το βρήκα!». Και λέω: «Θεέ μου –με μια αφέλεια, μια εφηβική αφέλεια- αν έχει πολλά στεφάνια ο Απόστολος Παύλος από Σένα, ε, κι από μένα ακόμα ένα στεφάνι!». Γιατί ακριβώς κατέγραφε στην προς Εβραίους επιστολήν, εκείνο το οποίο εγώ ζητούσα να μάθω. Θέλει να ιδρώσεις. Θέλει να ξενυχτήσεις.

       Και όπως σας είπα, μοιάζει η κυρίευσις του λόγου του Θεού σαν την Ιεριχώ. Η Ιεριχώ είναι ένας τύπος. Ξέρετε τι έκαναν οι Εβραίοι. Έφθασαν εκεί, πόλις κατοχυρωμένη, πού, να μπεις μέσα στην Ιεριχώ; Πού; Ας ήταν δύο εκατομμύρια οι Εβραίοι. Πού να μπουν; Κλείστηκαν μέσα στην πόλη τους οι κάτοικοι και κοιτούσαν απάνω από τα τείχη και πήγαιναν στο στρατόπεδό τους. Επί επτά ημέρες έκαναν το ίδιο πράγμα. Αυτοί παραξενεύτηκαν: «Μας μαγεύουν; Τι γίνεται εδώ με αυτόν τον λαό; Θα μας επιτεθούν; Πώς θα γίνει;». Και παίρνουν εντολή από τον Θεό: «Την εβδόμη ημέρα θα είναι απαξάπαντες. Θα κάνετε έξι στροφές γύρω από την πόλη. Ἐν ἀπολύτῳ σιωπῇ.  Στον έβδομο κύκλο που θα κάνετε, θα είναι και η Κιβωτός της Διαθήκης, κι αυτή θα περιφέρεται γύρω –εδώ βλέπει κανείς την λιτανεία ιερών συμβόλων- θα φωνάζετε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων σας. Αλαλαγμός!». Κι εκεί που εφώναζαν, αγαπητοί μου, τα τείχη, κοιτάξτε, έπεσαν! Έπεσαν τα τείχη! Αυτό είναι ένα σύμβολον πώς θα μελετούμε την Αγία Γραφή. Πώς θα την μελετούμε; Α, έτσι. Θα επιμένομε. Θα επιμένομε. Θα κατακυριεύομε. Και κάποια φορά θα μας φανερωθεί πώς πρέπει να κινηθούμε. Και τότε από αλαλαγμό θα φωνάξομε: «Δόξα τῷ Θεῷ. Το κατάλαβα αυτό το νόημα». Αυτό είναι.

       Αγαπητοί μου, τι να λέω άλλα; Το θέμα είναι ότι «πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος», μας λέγει ο Απόστολος Παύλος. «Πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος». Δεν υπάρχει τίποτε που να μην είναι θεόπνευστο μες στην Αγία Γραφή. Και κοιτάξτε κάτι με την ευκαιρία. Και όταν λέμε Αγία Γραφή, εννοούμε και την Παλαιά Διαθήκη και την Καινή Διαθήκη. Είναι πολύ απλούν. Ένας είναι ο Θεός. Ο Θεός της Παλαιάς είναι ο Θεός της Καινής Διαθήκης. Ο Ίδιος είναι. Και μάλιστα για την ακρίβεια, που τελευταία θέλω να σας το τονίζω, ποιος είναι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης; Δεν είναι ο Πατήρ. Είναι ο Θεός Λόγος. Αυτός πέρασε τους Εβραίους από την Ερυθρά Θάλασσα. Αυτός έστειλε τον Μωυσή εις την Αίγυπτο. Αυτός δίνει τον Νόμο επάνω στο Σινά. Είναι ο Θεός Λόγος. Και συγκακουχείται, όπως λέει αλλού στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός Λόγος, συγκακουχείται μαζί με τον λαό Του. Είναι καταπληκτικά πράγματα. Ένας είναι ο Θεός. Την στιγμή λοιπόν που είναι Ένας ο Θεός, τι μου λες εσύ ότι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι κακός;

      Ωραία το λέγει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων. «Και ότι καλός», λέει, «είναι ο Θεός της Καινής Διαθήκης». Ένας είναι ο Θεός. Αν εκεί η συμπεριφορά είναι διαφορετική, του Θεού, γιατί απλούστατα ο Νόμος, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, «γέγονεν εἰς παιδαγωγόν». Αυτό είναι όλο. Κατά τα άλλα; Ένας είναι ο Θεός. Αφού, λοιπόν, είναι Ένας ο Θεός και της Καινής και της Παλαιάς Διαθήκης, δεν μπορείς να απορρίπτεις την Παλαιά Διαθήκη και να κρατάς την Καινή Διαθήκη. Αυτό είναι, είναι αμάρτημα.

      Γι'αυτό, λοιπόν, αγαπητοί μου, ας προσέξομε. Η Αγία Γραφή είναι εκείνη η οποία θα μας σώσει. Θα την δούμε ακέραια, θα την δούμε όπως ακριβώς διατυπώνει τις αλήθειές της. Κι αυτές ακριβώς είναι εκείνες οι οποίες και θα μας βοηθήσουν στην πνευματική μας ζωή.

          ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

 και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο,

ψηφιοποίηση και επιμέλεια της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ:

·       Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

·       https://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/omiliai_kyriakvn/omiliai_kyriakvn_855.mp3