Άγιος Αρτέμιος της Βέρκολα (20 Οκτωβρίου)

 

ΑΓΙΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ ΤΗΣ ΒΕΡΚΟΛΑ

῾Ο ἅγιος  ̉Αρτέμιος τῆς Βέρκολα γεννήθηκε τό 1532 στό χωριό Βέρκολα, στίς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Ντβίνα, στή βόρεια Ρωσία, ἀπό γονεῖς χωρικούς. Ἀπό τήν ἡλικία τῶν πέντε ἐτῶν ἡ συμπεριφορά του δέν ἦταν παιδική. Τοῦ ἄρεσε ἡ σιωπή, ἦταν ἰδιαίτερα ὑπάκουος, ταπεινός καί τόν διέκρινε ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. Τό 1545, σέ ἡλικία 12 ἐτῶν καί ἐνῶ βοηθοῦσε τόν πατέρα του στίς γεωργικές ἐργασίες, χτυπήθηκε ἀπό κεραυνό καί ἔπεσε νεκρός. Τόν τρόπο τοῦ θανάτου του οἱ ἁπλοϊκοί χωρικοί, τόν ἑρμήνευσαν σάν θεία τιμωρία. Ἔτσι τόν ἄφησαν ἄταφο καί τόν σκέπασαν μέ κλαδιά!

   Τό 1577 μία συνταρακτική ἀποκάλυψη ἦρθε νά ἀνατρέψει τήν γνώμη τοῦ κόσμου γιά τόν ἅγιο Ἀρτέμιο. Ὁ Ἀναγνώστης τοῦ Ναοῦ τοῦ ἁγ. Νικολάου Καλλίνικος, πῆγε στό δάσος νά μαζέψει μανιτάρια. Ἕνα φῶς πάνω ἀπό τό σημεῖο πού "ἀναπαύονταν" τό σῶμα τοῦ ἁγίου, τόν ὤθησε νά πλησιάσει καί ἔκπληκτος νά διαπιστώσει, ὅτι τό Λείψανο εἶχε διατηρηθεῖ ἀδιάφθορο! Οἱ χωρικοί ὑποδέχθηκαν τό γεγονός χωρίς ἰδιαίτερη προσοχή ἁπλᾶ τό ἔβαλαν σέ μία στοά τοῦ Ναοῦ τους, ὁ Κύριος ὅμως ἐπιφύλαξε στήν περιοχή μία μεγάλη περιπέτεια. Λοιμική νόσος ἔπληξε τήν  περιοχή. ῞Ενας πατέρας ἑνός ἄρρωστου ἀγοριοῦ πῆγε στήν ἐκκλησία, προσκύνησε τό Λείψανο τοῦ ἁγίου καί φεύγοντας πῆρε μαζί του φύλλα ἀπό τά κλαδιά πού τό σκέπαζαν. Μέ τήν εὐλογία τῶν φύλλων αὐτῶν τό παιδί ἔγινε καλά καί σταμάτησε ἡ ἐπιδημεία! Τά θαύματα πού ἔγιναν ἀνάγκασαν τούς κατοίκους νά τοποθετήσουν τό λείψανο σέ λάρνακα.

   Στά μέσα τοῦ 17ου αἰ. ὁ Μητροπ. Νόβγκοροντ Κυπριανός ἐξέτασε πάλι τό Λείψανο, ὑπέγραψε στόν κατάλογο τῶν θαυμάτων καί δώρησε στό Ναό Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου.

   Τό 1648 ὁ Τσάρος Ἀλέξιος Μιχαήλοβιτς ζήτησε ἀπό τόν Διοικητή τῆς περιοχῆς, νά τοποθετηθῆ τό Λείψανο σέ νέα λάρνακα καί ἐπέτρεψε τήν ἵδρυση Μονῆς. Τό 1793 τό λείψανο τοποθετήθηκε στόν Ναό πού κτίσθηκε πρός τιμή του.

   Τό 1918 οἱ Μπολσεβίκοι κατέστρεψαν τήν Μονή καί τό Λείψανό του, ἀφοῦ τεμαχίσθηκε μέ ξίφος, ρίχθηκε σέ κάποιο πηγάδι τῆς περιοχῆς, γιά νά ἁγιάζει γιά πάντα τό ἔδαφος τῆς πατρίδος του.

   Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 23η Ἰουνίου καί τήν 20η Ὀκτωβρίου.

Παρακλητικὸς Κανὼν

εἰς τὸν ῞Αγιον  ̉Αρτεμιον τῆς Βερκόλα

Ποίημα τοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου

Εὐλογήσαντος τοῦ ῾Ιερέως, τὸ Κύριε εἰσά­κουσον, μεθ̉ ὃ τὸ Θεὸς Κύριος (τετράκις) καὶ τὰ ἑξῆς:

Ἦχος δʹ. ῾Ο ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ…

Τῷ  ̉Αρτεμίῳ εὐλαβῶς νῦν προσδράμωμεν* ἁ­μαρ­τωλοὶ καὶ ταπεινοὶ καὶ προσπέσωμεν* ἐν με­τανοίᾳ κραζοντας ἐκ μέσης ψυχῆς,* ῞Αγιε, βοήθη­σον καὶ διάσωσον πάντας* ἐκ παντοίων θλίψεων καὶ ποι­κίλων παγίδων˙* μὴ ἀποστρέψῃς ἱκέτας κε­νούς,* σὲ γὰρ με­σίτην,*  ̉Ορθόδοξοι ἔχομεν.

Δόξα Πατρὶ… ̉ Απολυτίκιον. Ἦχος γʹ.

Α ̉ θλοφόρε ῞Αγιε, καὶ ἰαματικέ  ̉Αρτέμιε,* πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ,* ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν,* παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Καὶ νῦν καὶ ἀεί… Θεοτοκίον.

Ο ὐ σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε,* τὰς δυναστεί­ας σου λαλεῖν οἱ  ἀνάξιοι.* Εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐ­στα­σο πρεσβεύουσα,* τὶς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ το­σού­των κιν­δύ­νων;* Τὶς  δὲ  διεφύλαξεν  ἔως  νῦν  ἐ­λευθέ­ρους;* Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ  σοῦ˙* σοὺς γὰρ δούλους σώζεις αεὶ* ἐκ παντοίων δει­νῶν.

῾Ο Νʹ (50ος) Ψαλμὸς καὶ ἀρχόμεθα τοῦ Κανόνος[1].

ᾨδὴ αʹ. ῾Υγρὰν διοδεύσας...

Α ̉ ρτέμιε, πίπτω δεητικῶς* πρὸ τῆς εἰκόνος σου, ὦ ἀχρεῖος θαυματουργέ,* καὶ τὴν σὴν βοήθειαν αἰτοῦμαι* ἵνα ῥυσθῶ τοῦ πυρὸς τῆς κολάσεως.

Π αθῶν με ταράττουσι προσβολαί,*  ̉Αρτέμιε μάκαρ,* τῆς Βερκόλας θεῖε βλαστέ,* διό σοι προσφεύγω ὁ ἀχρεῖος* καί αἰτῶ τήν σῇ βοήθειαν, ἔνδοξε.

Κ αρδίαν σὺ νήφουσαν, θαυμαστέ,* παράσχου ἱκέ­ταις* ὡς καὶ σώφρονα λογισμόν,* ἵνα τὸν Σω­τήρα τῶν ἀνθρώπων* ἐκ μέσης καρδίας πάντες δο­ξάζωμεν.   

Θεοτοκίον.

Τ ὰ πάθη ἐκύκλωσαν τὴν ψυχήν, * ἐμοῦ τοῦ ἀ­θλίου,* διό τρέμω καὶ δηλιῶ* καὶ τὴν σὴν  βοήθειαν αἰ­τοῦμαι,* ἵνα ῥυσθῶ  ἐξ αὐτῶν, ὁ πανάθλιος

ᾨδὴ γ’. Οὐρανίας ἁψῖδος…

Λ υτρωτὴν τῶν ἀνθρώπων* καὶ Πλαστουργὸν ἅπαντες* σὲ καθικετεύομεν πίστει* καὶ σοῦ δεόμεθα,* Τοῦτον εὐμένησόν συ,*  ̉Αρτέμιε φωτοφόρε,* τῶν πιστῶν τὸ στήριγμα* καὶ καταφύ­γιον.  

Τ οῦ πυρὸς τὴν μανίαν* λιταῖς σου κατάσβεσον,* ἀ­γρούς, δάση ὡς καί οἰκίας* σὺ διαφύλα­ξον,* ἵνα ὑμνοῦμεν ἡμεῖς* σέ τόν Χριστοῦ στρατιώ­την* τῶν πιστῶν τὸ στήριγμα* καὶ καταφύγιον. 

Ο ̉ ρφανά τε καὶ χήρας,*  ̉Αρτέμιε, φρούρησον * ἐκ τῆς τῶν δαιμόνων μανίας* καὶ πάσης θλίψε­ως* καὶ ἡμᾶς, θαυμαστέ,* τοὺς σοι προσπίπτοντας πί­στει* ἐκ τῶν νόσων ἅπαντας* σὺ διαφύλαξον

Θεοτοκίον.

Ο ̉ ρθοδόξων ἐδείχθης* καταφυγή, Δέσποινα,* καὶ τῶν μοναζόντων τὸ κλέος, Θεομακάριστε,* τῶν ἀσθενοῦντων ἀεὶ* σὺ ἰατρὸς καὶ προστά­της* καὶ χη­ρῶν ὑπέρμαχος* ἀκατανίκητος.

Δ ιάσωσον* ἀπὸ κινδύνων ἱκέτας σου,  ̉Αθλοφόρε,* ὅ­τι πάντες δεητικῶς* εἰς σὲ καταφεύγο­μεν* ὡς ἔ­χοντι τῷ Θεῷ παῤῥησία. 

Ε ̉ πίβλεψον* ἐν εὐμενείᾳ,* πανύμνητε Θεοτό­κε,* ἐ­πὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν* καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Δέησις ὑπὸ τοῦ ῾Ιερέως καὶ εἶτα τὸ Κάθισμα. Ἦχος βʹ. Πρεσβεία θερμὴ.

Π ρεσβείαν τὴν σὴν* κατέχοντες, φιλόχριστε,* πα­γίδων πολλῶν* λυτρούμεθα ἱκέτες σου.*  ̉Εκτε­νῶς βοῶμεν σοι, ὦ  ̉Αρτέμιε, τάχος πρόφθασον* καὶ ἐκ κινδύνων ῥύσασθαι ἡμᾶς* ὁ μέγας προστάτης τῶν τι­μῶντων σε.

ᾨδὴ δ’. Εἰσακήκοα Κύριε.

Σ ὲ προστάτην καὶ στήριγμα,* ὡς καὶ ἰατρὸν ἀλάνθα­στον ἔχομεν,* διὸ πίστει σοι προστρέχομεν* τῇ εἰκόνι σου, ἅγιε ̉Αρτέμιε.

Τ οῦ νοὸς μου τὴν ἔπαρσιν* ῞Αγιε  ̉Αρτέμιε, τάχος κοίμησον* καὶ τὰ πάθη μου θεράπευσον*  ̉Ορθοδόξων φύλαξ ὁ ἀκοίμητος.

Τ έκνα τάχος σὺ δώρησον* τοῖς ποθοῦσι, φωτοφόρε  ̉Αρτέμιε,* καὶ παράσχου ῥώσιν ἅπασι* τοῖς σοι πόθῳ καὶ πίστει προστρέχουσι.

Θεοτοκίον.

Ε ̉ κ τροχαίου προστάτευσον* τὸν ἱκέτην, Δέ­σποινα Θεονύμφευτε,* καὶ τοὺς εἰς Σὲ κατά­φεύγο­ντας* ὑ­γιείαν δίδου, Θεοδόξαστε.

ᾨδὴ ε’. Φώτισον ἡμᾶς…

Φ όβον τοῦ Θεοῦ* τῇ καρδίᾳ μου ἐμφύτευσον* καὶ ὑ­γιείαν σὺ παράσχου μοι* τῷ ἀναξίῳ ἱκέ­τῃ σου,  ̉Αρτέμιε.

Κ ύριον θερμῶς* καθικέτευε  ̉Αρτέμιε,* ὅπως παρά­σχῃ ἡμῖν ὑπομονὴν* ὡς καὶ εἰρήνην τοῖς οἴκοις ἡ­μῶν, Χριστόδρομε.

 

Κ λαίω καὶ θρηνῶ,* ἱερώτατε  ̉Αρτέμιε,* ἐρευνῶν τὰς τοῦ βίου πράξεις, σεμνέ,* διὸ σὺ προ­σφεύγω ὁ τάλας, Θεοδόξαστε.

Θεοτοκίον.

Ν όσων ἰατρὸς* ἀνεδείχθης, Θεοδόξαστε,* διὸ σοι πάντες προσφεύγομεν θερμῶς* καὶ ἐξαι­τοῦμεν παρά σου ὑγείαν, Δέσποινα.

ᾨδὴ στ’. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ…

Π ροστάτην σε τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι* καὶ φρουρόν ἀκοίμητον ὀνομάζω* τῶν πειρασμῶν διαλύ­εις τὰ βέλη* καὶ τοῖς νοσοῦσι παρέχεις τὴν ἴασιν.* Σοῦ δέ­ομαι, ὁ δυσμενής,* ἐκ παθῶν ὀλεθρίων σὺ ῥύσαι με.

Τ ὸν νοῦν μου σὺ ἀποκάθαρον τάχος,* ̉Αρτέμιε τῆς Ρωσίας τὸ κλέος* καὶ τὴν καρδίαν μου φώτι­σον, μάκαρ,* σὺ καὶ τὸ σῶμα μου σπεῦσον καὶ ἴ­ασαι˙* σοῦ δέομαι γονυκλινῶς* ἐκ  τῶν  ματαίων φρο­ντίδων ἀπάλλαξον.

Τ ὰ τέκνα τῶν ̉Ορθοδόξων φύλαττε* ἐκ τοῦ λοι­μοῦ τῆς ἁμαρτίας, Θεόφρον,* καὶ ταῖς λιταῖς σου, ῾Ρωσίας τὸ εὔχος,* εἰς τὰς νομὰς τοῦ Κυρίου ὁδήγη­σον* δεόμεθά σου ταπεινῶς,* ̉Αρτέμιε, τῶν πι­στῶν κα­τα­φύγιον. 

Θεοτοκίον.

Π ανάχραντε,  ̉Ορθοδόξους φύλαττε* καὶ διά­σωζε ἐκ πάσης κακίας* καὶ ἐν τῇ πίστει ἡμῶν ἀλ­λοδόξους* τάχος ὁδήγησον πάντες δεόμεθα* τοὺς δὲ Ποιμένας ἀκραιφνεῖς* ὁδηγοὺς ἱκετῶν Σου ἀνάδει­ξον.

Δ ιάσωσον* ἀπὸ κινδύνων ἱκέτας σου, Διονύσι­ε,* ὅ­τι πάντες δεητικῶς* εἰς σὲ καταφεύγο­μεν* ὡς ἔ­χοντι τῷ Θεῷ παῤῥησία. 

Α ῎ χραντε,* ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύ­τως* ἐπ̉ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα* δυ­σώ­πησον,* ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Καὶ πάλιν Δέησις ὑπὸ τοῦ ῾Ιερέως  καὶ τὸ Κοντάκιον.  Ἦχος β´. Προστασία...

Σ ὺ προστάτης τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυ­ντος* καὶ μεσίτης πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθε­τος·* μὴ πα­ρίδῃς* ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς,* ἀλλὰ σπεῦ­σον σύ, θαυματουργέ,* εἰς τὴν βοή­θειαν ἡ­μῶν τῶν πι­στῶς δεομένων σου·* δέχου ἡμῶν πρεσβείαις* καὶ ῥῦ­σε ἐκ τῶν κινδύνων,* φωτοφόρε  ̉Αρτέμιε, ἰσχυρὸν* τῶν  ̉Ορθοδό­ξων κατα­φύγι­ον. 

Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον.  Ἦχος δ´.

Τ ίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐ­τοῦ. (δίς)

Στίχος: Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέ­σχε μοι.

Τ ίμιος ἐναντίον Κυρίου  ὁ θάνατος  τοῦ  Ὁσίου αὐ­τοῦ.

 

῾Ο ῾Ιερεύς: Καὶ ὑπὲρ τοῦ καταξιωθῆναι  ἡμᾶς …

῾Ο Χορός: Κύριε ἐλέησον (τρίς)

῾Ο ῾Ιερεύς: Σοφία, ὀρθοὶ ἀκούσωμεν….

῾Ο Χορός: Καὶ τῷ Πνεύματί σου.

῾Ο ῾Ιερεύς: ̉ Εκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (Κεφ. στ΄ 17-22) ἁ­γίου Εὐαγγελίου …

῾Ο Χορός: Δόξα σοι, Κύριε, Δόξα σοι.

Τ ῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἔστη ὁ ̉Ιησοῦς ἐπὶ τόπου πεδι­νοῦ, καὶ ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πο­λὺ τοῦ λαοῦ ἀ­πὸ πάσης τῆς ᾿Ιουδαίας καὶ ῾Ιερουσα­λὴμ καὶ τῆς παρα­λίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰα­θῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐ­τῶν, καὶ οἱ ὀ­χλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθερα­πεύοντο˙ καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐ­τοῦ, ὅτι δύναμις παρ᾿ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πά­ντας. Καὶ αὐτὸς ἐπάρας τοὺς ὀ­φθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μα­θητὰς αὐτοῦ ἔλεγε˙ μακά­ριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ˙ μακάριοι οἱ πει­νῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε˙ μακά­ριοι οἱ κλαίο­ντες νῦν, ὅτι γελάσετε˙ μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσω­σιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσω­σιν ὑ­μᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πο­νηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.

῾Ο Χορός: Δόξα σοι, Κύριε, Δόξα σοι.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ…

Τ αῖς τοῦ  ̉Αρτεμίου πρεσβείαις Ἐλεῆμον,* ἐξά­λει­ψον τὰ πλήθη* τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ…

Τ αῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον,* ἐξά­λειψον τὰ πλήθη*  τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος: Ἐλέησόν με ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα …

Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β´. Ὅλην ἀποθέμενοι...

Μ ὴ ἐγκαταλείπης με* τῶν  ̉Ορθοδόξων προ­στάτα* καὶ πιστῶν τὸ στήριγμα,* ἀλλὰ δέ­ξαι δέη­σιν τοῦ ἱκέτους σου·* θλῖψις γὰρ ἔχει με,* φέρειν οὐ δύνα­μαι* ἀρχεκάκου τὰ τοξεύματα·* σκέπην οὐ κέ­κτημαι* οὐδὲ ποῦ πρσφύγω, Πανάριστε,* πά­ντοθεν πολεμού­με­νος* καὶ παραμυθί­αν οὐκ ἔχω πλὴν σου.* Σπεῦ­σον, Θεοφόρε,* καὶ γίνου σὺ προ­στάτης καὶ φρουρὸς* καὶ βακτηρία ἀκλόνητος* τῶν πιστῶν  ̉Αρτέμιε.

῾Ο ῾Ιερεύς: Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου…

῾Ο Χορός: Κύρει, ἐλέησον (δωδεκάκις)

῾Ο ῾Ιερεύς: ̉Ελέει καὶ οἰκτιρμοῖς …

ᾨδὴ ζ´. Οἱ ἐκ τῆς ̉ Ιουδαίας...

Ο ̉ ρθοδόξων κατέστης* ἀρωγὸς καὶ προ­στάτης, Θεο­ειδέστατε,* διὸ σὲ ἀνυμνοῦσιν καὶ σὲ δοξολογοῦσι* καὶ προσπίπτοντας ᾂδουσι˙*  ̉Αρτέμιε θαυμαστέ,* βοήθει σοῦ ἱκέτας.

Τ ρικυμίας τοῦ βίου,* καταπράϋνον δέομαι ὁ ἀνάξι­ος,* καὶ δίδως μοι εἰρήνην,* χαρὰν τε καὶ γαλή­νην,* ἵνα πόθῳ κραυγάζω σοι˙*  Ὁ τῶν Πατέρων ἡ­μῶν,* Θε­ὸς εὐλογητὸς εἶ.

Τ ῆς ψυχῆς μου τὰ ἔλκη,* σὺ,  ̉Αρτέμιε, τάχος θερά­πευσον* καὶ δίδου σῷ ἱκέτῃ* τὴν μνήμην τοῦ θα­νάτου,* ἵνα πόθῳ κραυγάζω σοι˙* ῾Ο  τῶν Πατέρων ἡ­μῶν,* Θεός, εὐλογητὸς εἶ. 

Θεοτοκίον.

Θ εοτόκε Παρθένε,* πρὸς σὲ πίστει προσέρχο­μαι ὁ ἀνάξιος* καὶ χείρας μου σοι αἴρω* καὶ πόθῳ ἀ­νακράζω* ἀποδήμους διάσωσον* ἐκ τῶν χειρῶν πει­ραστοῦ* καὶ τῶν αἰρετιζόντων.     

ᾨδὴ η’. Τόν Βασιλέα…

Τ ὴν νεολαίαν* ἐξ ἐθισμῶν ὀλεθρίων,* σὺ διάσω­σον,  ̉Αρτέμιε, τάχος* καὶ φύλαττε πάντας* ἐκ πλά­νης δι­αβόλου.

Τ ὸν Βασιλέα* καὶ τῶν ἀνθρώπων Σωτήρα* καθικέτευε, μάκαρ, ἀπαύστως,* ἵνα ἀπάλλαξῃ* ἱκέ­τας ἐκ τῶν νόσων.

Τ οὺς προσπεσόντας* πρό τῆς σεπτῆς σου εἰκόνος* μὴ παρίδῃς,  ̉Αρτέμιε μάκαρ,* ἀλλ̉  ἐκ τῶν κινδύνων* ἀπάλλαξον ταχέως.

Θεοτοκίον.

Τ ὴν ἀνεργίαν, Παρθενομήτωρ Μαρία,* σαῖς λι­ταῖς* ἐξ ῾Ελλάδος* ὁ Πλάστης ἐκδιώκει˙* διὸ δο­ξάζομέν σε.

ᾨδὴ θʹ. Κυρίως Θεοτόκον...

Η ῾ μᾶς τοὺς  ̉Ορθοδόξους* στήριξον τῇ πίστει* καὶ τοῦ Κυρίου τὴν δόξαν ἀξίωσον* ἰδεῖν οἱ ἀχρεί­οι,* μάκαρ  ̉Αρτέμιε.

Ν οσούντων καὶ πλεόντων* καὶ τῶν ἐν κινδύνοις* φρουρὸς, σοφέ, ἀνεδείχθης ἀκοίμητος* καὶ τῶν στενόντων* ἐκ πόνων τὸ παραμύθιον.

Π αθῶν μου τὴν μανίαν,* νέκρωσον, Θεόφρον,* καὶ τοῦ νοὸς μου τὴν ζάλην κατεύνασον,* ἵνα ἀπαύ­στως δοξάζω* σὲ τόν, μακάριον.

Θεοτοκίον.

Α ̉ ξίωσον ἱκέτην,*  ̉Αχραντε Παρθένε,* ἀκατακρί­τως λαβεῖν  τὴν Μετάληψιν* τῶν  Μυστηρίων Υἱοῦ Σου,* ἵνα δοξάζω σε

Καὶ εὐ­θὺς τὰ πα­ρόν­τα Με­γα­λυ­νά­ρια.

Α ῎ ξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς* μακαρίζειν σε τὴν Θεο­τόκον,* τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώ­μη­τον* καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.* Τὴν τιμιω­τέ­ραν τῶν Χε­ρουβεὶμ* καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρί­τως τῶν Σε­ρα­φείμ,*  τὴν  ἀδιαφθόρως  Θεὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν,* τὴν ὄ­ντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύ­νομεν.

Δ εῦτε, τὸν ὁπλίτην τοῦ  ̉Ιησοῦ,* τιμήσωμεν πά­ντες* καὶ βοήσωμεν ἐκτενῶς* διάσωζε ἐκ πλά­νης,*  ̉Αρτέμιε μάκαρ,* τοὺς πόθῳ ἐκζητοῦντας* τὴν προστασία Σου. 

Ι ̉ ατρὸς ἐδείχθης, θαυματουργέ,* καὶ τῶν ἐν ἀνά­γκαις* ἀντιλήπτωρ καὶ ἀῤῥωγὸς* καὶ τῆς νεολαί­ας ἀκοίμητος προστάτης* καὶ πάντων τῶν ἐν θλίψῃ τὸ παραμύθιον.

Δ έχου παρακλήσεις σῶν ἱκετῶν,* ̉Αρτέμιε μάκαρ,* ̉Ορθοδόξων καταφυγὴ* καὶ τοὺς δεομέ­νους* ἀπάλλαξον ταχέως* ἐκ τῆς κενοδοξίας καὶ κατακρί­σεως. 

Χ αίροις, τῆς ῾Ρωσίας ὁ ἀρωγὸς* καὶ τῶν ἐν ἀ­νά­γκαις σὺ,  ̉Αρτέμιε, βοηθός.* Χαίροις,  ̉Ορθοδόξων ἀγλάϊσμα καὶ δόξα * καὶ τῶν νοσοῦντων, μάκαρ,* θεράπων ἄριστος.

Κ έρας  ̉Ορθοδόξων Χριστιανῶν* ὕψωσον λιταῖς σου* καὶ παράσχου πᾶσι ταχὺ* δύναμιν καὶ ῥώ­σιν,* ταπείνωσιν, ὑγείαν* καὶ Παραδείσου κάλ­λη* ἰ­δεῖν ἀξίωσον.

Π ᾶσαι τῶν ἀγγέλων αἱ στρατιαί,* Πρόδρομε Κυ­ρίου,* ̉Αποστόλων ἡ δωδεκάς,* οἱ ἅγιοι Πά­ντες* μετὰ τῆς Θεοτόκου,* ποιήσατε πρεσβείαν* εἰς  τὸ  σωθῆναι  ἡμᾶς.

῾Ο Χορός τὸ Τρισάγιον, Πάτερ ἡμῶν.. ῾Ο ῾Ιερεύς: ῞Οτι σοῦ ἐστιν… καὶ ὁ Χορός εἶ­τα τὸ ̉̉̉Απολυτίκιον. Ἦχος γʹ.

Α ̉ θλοφόρε ῞Αγιε, καὶ ἰαματικέ  ̉Αρτέμιε,* πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ,* ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν,* παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Δέησις ὑπὸ τοῦ ῾Ιερέως καὶ ἡ μικρὰ ἀπόλυσις. Τῶν πιστῶν ἀσπαζομένων τὰς εἰκόνας  ψάλ­λομεν:

῞Οτε ἐκ τοῦ ξύλου... ῏Ηχος βʹ.

Π άντας τοὺς προστρέχοντας πιστῶς* πρὸ τῆς ἱε­ρᾶς σου εἰκόνας,*  ̉Αρτέμιε θαυμαστέ,* δίδου σὺ με­τάνοιαν,* ὑπομονὴν καὶ χαράν,* φωτισμὸν καὶ ταπεί­νωσιν,* εἰρήνην καὶ πίστιν,* ἄγγελον ἀ­κοίμη­τον καὶ ὁδηγόν ἀσφαλῆ.* Μάκαρ τῆς ῾Ρωσίας τό κλέ­ος,* πτωχῶν ἀνεδείχθης προστάτης* καὶ τῶν  ̉Ορ­θο­δόξων καταφύγιον.

῏Ηχος πλ. δʹ.

Δ έσποινα, πρόσδεξαι* τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου* καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς* ἀπὸ πάσης ἀνά­γκης  καὶ θλίψεως.

῏Ηχος βʹ.

Τ ὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου* εἰς σὲ ἀνατίθημι,* Μῆ­τερ τοῦ Θεοῦ,* φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δ ι̉ εὐχῶν τῶν ῾Αγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε  ̉Ιη­σοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡ­μᾶς.

̉ Αμήν

---

[1]. Εἰς τὰ δύο πρῶτα τροπάρια ἑκάστης ᾠδῆς λέγομεν: ῾Αγία τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, εἰς δὲ τὰ δύο τελευ­ταῖα: Δό­ξα Πατρὶ…, Καὶ νῦν…