῞Οσιος Κυπριανὸς ̉Επίσκοπος Τρίκκης (1330)

῞Οσιος Κυπριανὸς  ̉Επίσκοπος Τρίκκης (1330)

(῾Η μνήμη του τι­μᾶται ἐν Τρικά­λοις τὴν 1ῃ Κυρια­κὴ τοῦ μηνὸς ̉ Οκτωβρίου)

῞Οσιος Κυπριανός

Ο ῾ ῞Οσιος Κυπριανός γεννήθηκε στὴ Λάρισα γύρω στὰ μέσα τοῦ 13ου αἰ. μ. Χ. Σὲ νεαρὴ ἡλικία πῆγε στὴ Μονὴ τοῦ ῾Αγίου Δημη­τρίου Μαρμαρινῶν, σημαντικὸ μοναστήρι τῆς Θεσσαλίας. Σ̉ αὐτὴ τὴ μονὴ ἔγινε ἱερέας σὲ ἡλικία 30 ἐτῶν. Μόνασε γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα στὸ ῞Αγιον ῎Ορος μετὰ ἐπέστρεψε στὴ Λάρισα, ὅπου ἔγινε ἡγούμενος τῆς μικρῆς Μονῆς τοῦ ῾Αγίου Νικολάου.

   Τὸ 1318 ἐξελέγη μητροπολίτης Λαρίσης, ἀλλά, λόγω πολιτικῆς ἀστάθειας καὶ κοινωνικῆς ἀνατα­ραχῆς στὴν περιοχή, ἀναγκάστηκε νὰ ἐγκατασταθῇ στὰ Χάρμαινα (χωριό τῆς Καρδίτσης), καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο στὰ Τρίκαλα, ἀπ̉  ὅπου ποίμανε τὸ ποίμνιό του ὡς τὸ θάνατό του (πιθανό­τατα τέλη 1332 μὲ ἀρχὲς 1333).

…………….

Παρακλητικὸς Κανὼν

εἰς τὸν ῞Οσιον Κυπριανὸν ̉ Επίσκοπον Τρίκκης

Ποίημα τοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου.

Εὐλογήσαντος τοῦ ῾Ιερέως, τὸ Κύριε εἰσάκουσον, μεθ̉ ὃ τὸ Θεὸς Κύριος ὡς συνήθως καὶ τὰ ἑξῆς:

῏Ηχος δʹ. ῾Ο ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῷ  ̉Αρχιποίμενι οἱ πιστοὶ νῦν προσδράμωμεν,* οἱ ἐν δεινοῖς καὶ συμφοραῖς, καὶ προσπέσω­μεν,* ἐν εὐσεβεία κράζοντες, ἐκ βάθους ψυχής,* ῞Αγι­ε, βοή­θη­σον,* τοὺς προστρέχοντας πίστει,* πρόφθα­σον καὶ λύτρωσαι ἐκ παντίων κινδύνων* μὴ παραβλέ­ψῃς δέ­η­σιν οἰκτράν* τῶν προσφευγόντων τῇ σκέπῃ σου, πά­ντιμε.

Δόξα Πατρὶ... Τὸ αὐτὸ ἤ τὸ

̉ Απολυτίκιον ῏Ηχος γ’. Θείας πίστεως.

Τρίκκης, ἔνδοξε, Τριὰς ῾Αγία* σὲ ἀνέδειξε ὡς Ποι­μενάρχην* καὶ κατέστησε αὐτῆς φρουρὸν τε καί φύλακα.* Κυπριανὲ  ̉Αρχιθύτα μακάριε,* σὺ  ̉Ορ­θο­δό­ξως τὴν ποίμνην ἐποίμανας* καὶ Χριστὸν* πι­στοῖς δι­εκή­ρυξας,* ὃν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ...  Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε,* τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι·* εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα,* τὶς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο* ἐκ τοσούτων κιν­δύνων;* Τὶς δὲ διεφύλαξεν* ἕως νῦν ἐλευθέρους;* Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ* σοὺς γὰρ δού­λους σώζεις ἀεὶ* ἐκ παντοίων δεινῶν.

 

Εἶτα ὁ Νʹ Ψαλμὸς καὶ ἀρχόμεθα τοῦ Κανόνος[1].

 

ᾨδὴ αʹ.  Ἦχος πλ. δ'. Ὑγρὰν διοδεύσας…

Τὰς χείρας μου αἴρω, Κυπριανέ,* πρός σέ ὁ ἀχρεῖ­ος καὶ αἰτοῦ­μαί σην ἀρωγήν,* ἣν τάχος παρά­σχου, σῷ ἱκέτῃ* Τρικκαίων τό κλέος καὶ  ̉Αρχι­ποί­μενας

 

Πῦρ τὸ κατακαῖον δάση, ἀγρούς,* θνητῶν τὰς οἰ­κίας καὶ γεννήματα τῶν πιστῶν* κατάπαυσον τάχος, ̉Αρχιθύτα,* γονυκλινῶς σοῦ δεόμεθα ἅπα­ντες. 

 

Βοήθει θεράποντας ἰατροὺς* ποιεῖν διαγνώσεις εὐ­στόχους καὶ ἀκριβεῖς* εἰς δὲ τοὺς νοσοῦντας χορη­γῆσαι* ἰατρικὴν ἀγωγὴν τὴν κατάλληλον.

 

Θεοτοκίον.

Νοῦν καί καρδίαν πάντων ἡμῶν* λιταῖς σου, Παρ­θένε,* ἐναρμόνησον ταπεινῶς* δεόμεθα πόθῳ οἱ ἱκέται* ταῖς τοῦ Υἱοῦ Σου ἐντεύξεισι, ῎Αχρα­ντε.

 

ᾨδὴ γʹ. Οὐρανίας ἁψῖδος...

Τῶν Τρικκαίων κατέστης*  ποιμὴν ὁ φιλόστορ­γος* καὶ τῆς νεολαίας προστάτης* καὶ καταφύ­γιον˙* διὸ πάντες θερμῶς* σοι καταφεύγομεν πίστει* καὶ σοῦ, σοφέ, δεόμεθα* σκέπε ἱκέτας σου.

 

Ο ̉ ρθοδόξων ἐδείχθης* φρουρὸς ὁ ἀκοίμητος* καὶ τῶν μοναζόντων τὸ κλέος ὡς καὶ τὸ πρότυπον* τῶν δὲ νοσοῦντων ἀεὶ* σὺ ἰατρὸς καὶ προστάτης* καὶ χη­ρῶν ὑπέρμαχος* ἀκατανίκητος.

 

Ταῖς λιταῖς σου, Παμμάκαρ,* ὁ Ποιητὴς τάχυον* τὴν εἰρήνην παράχει* τοῖς ἐμπολέμοις ἔθνεσι* καὶ τὴν ἀγάπην ἀεὶ* καὶ τὴν ὁμόνοιαν, Πάτερ,* τοῖς ἀν­θρώποις δίδωσι,* ὁ Πολυέσπλαχνος.

 

Θεοτοκίον.

Ε ̉ κ τροχαίου, Παρθένε,* σὺ διαφύλαξον* πάντας τοὺς προστρέχοντας πόθῳ* πρὸ τῆς εἰκόνος Σου* καὶ ἐξαιτοῦντας, ῾Αγνή,* τὴν σὴν βοήθειαν πί­στει* καὶ Χριστὸν δοξάζοντας,* Θεομακάριστε.

 

Διάσωσον* ἡμᾶς ἐκ νόσων ποικίλων,* Κυπριανέ  ̉Αρχιθύτα,* ὅτι πάντες ἱκετικῶς πρὸς Σε κατα­φεύγομεν,* ὡς ἄῤῥηκτον τεῖχος καὶ προστα­σία.

 

Εʹ πίβλεψον* ἐν εὐμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε,* ἐ­πὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν* καὶ ἴ­ασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

 

   Εἶ­τα Δέησις ὑπὸ  τοῦ ῾Ι­ε­ρέως. ῾Ο Χορὸς μεθ̉ ἑ­κά­στην αἴ­τη­σιν ψάλ­λει τὸ Κύ­ρι­ε ἐλέη­σον (τρίς).

 

Κάθισμα. Ἦχος βʹ. Πρεσβεία θερμὴ.

Σὺ πρέσβυς θερμὸς* καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον* ἐ­δεί­χθης, σεμνέ,* καὶ κόσμου καταφύγιον* ἐ­κτε­νῶς βο­ῶμέν σοι,* Κυπριανέ, Τρίκκης ὁ πρόμα­χος* ἐκ τῶν κιν­δύνων λύτρωσαι ἡμᾶς,* τοὺς σοὶ  πό­θῳ  καὶ πίστει προσφεύγοντας.

 

ᾨδὴ δʹ. Εἰσακήκοα Κύριε…

Τέκνα τάχος σὺ δώρησον* τοῖς ποθοῦσι, Κυπρια­νέ πανάριστε,* καὶ παράσχου ῥώσιν ἅπασι* τοῖς σοι πόθῳ καὶ πίστει προστρέχουσι.

 

Ε ̉ κ τροχαίου προστάτευσον* τὸν ἱκέτην, Κυπρια­νέ, ἀήττητε,* καὶ τοὺς εἰς Σὲ καταφεύγο­ντας* ὑ­γιεί­αν δίδου, ἱερώτατε.

 

Π αρεστῶς τοῦ Παντάνακτος,* θρόνῳ αἰωνίῳ τοὺς ἀνυμνοῦντάς σε,* Κυπριανέ, ἐλευθέρω­σον,* ἐκ παντὸς κινδύνου ἱκεσίαις σου.

 

Θεοτοκίον.

Ο ῾ λοψύχως σοῦ δέομαι* τὰ τέλη ἀνώδυνα πᾶσι δώρησε* καὶ κατεύνασον τὸν τάραχον* τοῦ νο­ὸς μου, Κόρη ῾Οδηγήτρια.

 

ᾨδὴ εʹ. Φώτισον ἡμᾶς…

Κ ύριον θερμῶς* ̉Αρχιθύτα, καθικέτευε,* ὅπως πα­ράσχῃ ἡμῖν ὑπομονήν* ὡς καί εἰρήνην τοῖς  οἴ­κοις ἡμῶν, πανάριστε.

Υ ῾ πνον ἐλαφρὸν* καὶ ἀνάπαυσιν τοῦ σώματος* πα­ράσχου πάντες δεόμεθα θερμῶς* καὶ ταῖς λι­ταῖς Σου* τῆς ψυχῆς τὰ πάθη κοίμησον.

 

Π άντας τοὺς πιστοὺς* ἐντρυφήσαι καταξίωσον* ἐν ταῖς Γραφαῖς, Κυπριανέ θαυμαστέ,* καὶ βιῶ­σαι τοῖς Χριστοῦ λόγοις καὶ προστάγμασι.

Θεοτοκίον.

Φ όβον τοῦ Θεοῦ* τῇ καρδίᾳ μου ἐμφύτευσον* καὶ ὑγιείαν σὺ παράσχου μοι* τῷ  ἀναξίῳ  ἱκέ­τῃ σου  Θεοδόξαστε.

 

ᾨδὴ στʹ.  Τὴν δέησιν ἐκχεῶ…

Τ ὰ τέκνα τῶν ̉Ορθοδόξων φύλαττε* ἐκ τοῦ λοι­μοῦ τῆς ἁμαρτίας, Θεόφρον,* καὶ ταῖς λιταῖς σου, τῆς Τρίκκης τὸ κλέος,* εἰς τὰς νομὰς τοῦ Κυρίου ὁδήγη­σον* δεόμεθά σου ταπεινῶς,* Κυπριανέ, πι­στῶν κα­ταφύγιον.

 

Ε ̉ κ βλάβης τῶν φρενῶν διαφύλαττε,* Κυπριανέ, τοὺς ἱκέτας σου τάχος* καὶ ἐκ ποικίλων παγί­δων ἀ­παύστως,* ἃς ὁ ἐχθρὸς ἐξυφαίνει διάσωσον* δεόμε­θα γονυκλινῶς*  ̉Αρχιθύτα, ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι.

 

Ω ῾ ς τεῖχος, καταφυγῆς καλοῦμέν σε,*  ̉Ορθοδό­ξων οἱ χοροὶ, θεοφόρε,* καὶ ἰατρὸν τῶν νοσοῦ­ντων, παμμάκαρ,* σὲ ὀνομάζομεν, Ὅσιε πάντιμε,* δεόμε­θά σου ταπεινῶς* ἐκ τῶν παθῶν ἱκέτας διάσω­σον.

 

Θεοτοκίον.

Π ανάχραντε,  ̉Ορθοδόξους φύλαττε* καὶ διάσω­ζε ἐκ πάσης κακίας* καὶ ἐν τῇ πίστει ἡμῶν ἀλ­λο­δόξους* τάχος ὁδήγησον πάντες δεόμεθα* τοὺς δὲ ποιμένας ἀκραιφνεῖς* ὁδηγοὺς ἱκετῶν Σου ἀνάδει­ξον.

 

Δ ιάσωσον* ἡμᾶς ἐκ νόσων ποικίλων,* Κυπριανὲ  ̉Αρχιθύτα,* ὅτι πάντες ἱκετικῶς πρὸς Σε κατα­φεύγομεν,* ὡς ἄῤῥηκτον τεῖχος καὶ προστα­σία.

 

Α῎ χραντε* ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύ­τως* ἐπ̉  ἐσχάτων  τῶν   ἡμερῶν  τεκοῦσα, δυσώ­πησον,* ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

 

Δέησις ὑπὸ τοῦ ῾Ιε­ρέως καὶ τὸ Κοντάκιον. Ἦχος βʹ. Προστασία...

Σὺ προστάτης τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντος* καὶ μεσίτης πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετος˙* μὴ παρί­δῃς* ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνὰς,* ἀλλὰ σπεῦ­σόν συ, θαυματουργέ,* εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν τῶν θερμῶς δεομένων σου˙* δέχου ἡμῶν πρεσβείαις* καὶ ῥῦ­σαι ἐκ τῶν κινδύνων,* Κυπριανέ, ἰσχυρὸν* τῶν  ̉Ορ­θο­δό­ξων καταφύγιον.

Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον.  Ἦχος δʹ.

Τ ίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐ­τοῦ. (δίς)

 

Στίχος: Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέ­σχε μοι.

Τ ίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐ­τοῦ.

 

῾Ο ῾Ιερεύς: Καὶ ὑπὲρ τοῦ καταξιωθῆναι  ἡμᾶς …

῾Ο χορός: Κύριε ἐλέησον (τρίς)

῾Ο ῾Ιερεύς: Σοφία, ὀρθοὶ ἀκούσωμεν….

῾Ο χορός: Καὶ τῷ Πνεύματί σου.

῾Ο ῾Ιερεύς: ̉ Εκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (Κεφ. στ΄ 17-22) ἁγί­ου Εὐαγγελίου …

῾Ο χορός: Δόξα σοι, Κύριε, Δόξα σοι.

 

Τ ῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἔστη ὁ ̉Ιησοῦς ἐπὶ τόπου πεδι­νοῦ, καὶ ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πο­λὺ τοῦ λαοῦ ἀ­πὸ πάσης τῆς ᾿Ιουδαίας καὶ ῾Ιερουσα­λὴμ καὶ τῆς παρα­λίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰα­θῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐ­τῶν, καὶ οἱ ὀ­χλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθερα­πεύοντο˙ καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐ­τοῦ, ὅτι δύναμις παρ᾿ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πά­ντας. Καὶ αὐτὸς ἐπάρας τοὺς ὀ­φθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μα­θητὰς αὐτοῦ ἔλεγε˙ μακά­ριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ˙ μακάριοι οἱ πει­νῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε˙ μακάρι­οι οἱ κλαίο­ντες νῦν, ὅτι γελάσετε˙ μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσω­σιν ὑ­μᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πο­νηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.

῾Ο χορός: Δόξα σοι, Κύριε, Δόξα σοι.

 

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ…

Τ αῖς τοῦ σοῦ ῾Οσίου πρεσβείαις Ἐλεῆμον,* ἐξά­λει­ψον τὰ πλήθη* τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

 

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ…

Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον,* ἐξάλειψον τὰ πλήθη*  τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

 

Στίχος: Ἐλέησόν με ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα …

 

Προσόμοιον. Ἦχος πλ. βʹ. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Μ ὴ ἐγκαταλείπης με* τῶν  ̉Ορθοδόξων προστά­τα* καὶ τῆς Τρίκκης πρόμαχε,* ἀλλὰ δέξαι δέ­η­σιν τοῦ ἱκέτους σου˙* θλῖψις γὰρ ἔχει με,* φέρειν οὐ δύνα­μαι* ἀρχεκάκου τὰ τοξεύματα˙* σκέπην οὐ κέ­κτημαι,* οὐδὲ ποῦ πρσφύγω, Πανάριστε,* πά­ντοθεν πολεμού­με­νος* καὶ παραμυθίαν οὐκ ἔχω πλὴν σου.* Σπεῦ­σον,  ̉Αρχιθύ­τα* καὶ γίνου σὺ προ­στάτης καὶ φρουρὸς* καὶ βακτηρία, τρισένδοξε,* πάντων τῶν τι­μῶντων σε.

 

Ὁ Ἱ­ε­ρεύς: Σῶ­σον ὁ Θε­ὸς τὸν λαὸν σου …

Ὁ χο­ρός: Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον (δωδεκάκις).

Ὁ Ἱ­ε­ρεύς: Ἐ­λέ­ει, καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς, καὶ φι­λαν­θρω­πί­ᾳ …

Ὁ χο­ρός: ̉ Αμήν.

 

ᾨδὴ ζʹ. Οἱ ἐκ τῆς ̉ Ιουδαίας...

Ο ̉ ρθοδόξων κατέστης* ἰατρὸς ἀλάνθαστος καὶ ἀ­νάργυρος,* Κυπριανέ παμμάκαρ* καὶ πάντων ὁ­δοδείκτης* ἀκλινὴς καὶ ἀλάνθαστος* τῶν δὲ πιστῶν σὺ φρουρὸς* ἀκοίμητος καὶ ῥύστης.

 

Τ ῶν τυφλῶν βακτηρία* ὀνομάζουσι πάντες σέ, Θε­οδόξαστε,* καὶ τῶν ἀβοηθήτων* βοήθειαν καὶ σκέπην˙* διό ἅπαντες ψάλλομεν˙* Χαῖρε, πιστῶν χαρ­μονὴ* καὶ δόξα τῶν  ̉Αγγέλλων.  

 

Λ ειτουργοὺς τοῦ ῾Υψίστου,* Κυπριανὲ ἔνδοξε, πά­ντες δεόμεθα* παράσχου ὑγιείαν* ταπείνω­σιν  καὶ  ῥώσιν,* ἵνα  πάντες  κραυγάζωμεν˙*  ῾Ο  τῶν Πατέ­ρων ἡμῶν* Θεός, εὐλογητὸς εἶ.

 

Θεοτοκίον.

Α ̉ τεκνίαν γυναίων* θεραπεύεις ταχέως, Θεομακά­ριστε,* διὸ καὶ αἱ ποθοῦσαι* υἱοὺς καὶ θυγα­τέρας* ἱ­κετικῶς σοῦ δέονται˙* τέκνα παράσχου ἡ­μῖν,* ὦ Μῆ­τερ τοῦ ῾Υψίστου.

 

ᾨδὴ ηʹ. Τὸν Βασιλέα…

Σ έ, ̉Αρχιθύτα,* καθικετεύομεν πάντες* τὸν Δεσπό­την τῶν ὅλων δυσώπει,* ὅπως τὴν πατρίδα* ἡμῶν περιφρουρήσῃ.

 

Α ̉ δυναμίας* τῶν μαθητῶν ταῖς λιταῖς σου* θερα­πεύει  ὁ  Κτίστης  ταχέως* καὶ  εἰς  τοὺς  γονέ­ας* χα­ρὰν παρέχει, Πάτερ.

 

Τ ὴν μαρτυρίαν* τοῦ ̉Ιησοῦ τοῖς ἀνθρώποις* βοή­θει, ̉Αρχιθύτα, διδῶμεν,* ἵνα λυτρωθῶμεν* πυ­ρὸς τοῦ αἰωνίου.

 

Θεοτοκίον.

Σ ὲ τῶν ῾Ελλήνων* καὶ  ̉Ορθοδόξων χορείαι* ἀνυ­μνοῦσιν ἀπαύστως, Παρθένε,* καὶ πόθῳ αἰτοῦ­σιν* ἰδεῖν Υἱοῦ σου δόξαν.

 

ᾨδὴ θʹ. Κυρίως Θεοτόκον…

Η ῾ μᾶς τοὺς  ̉ Ορθοδόξους* στήριξον τῇ πίστει* καὶ τοῦ Δεσπότου τὴν δόξαν ἀξίωσον* ἰδεῖν οἱ ἀχρεί­οι,* Θεοκοινώνητε.

 

Δ ιάσωσον ἐκ πλάνης* τέκνα  ̉Ορθοδόξων* καὶ ἐκ χει­ρῶν τοῦ ἀλάστορος δέομαι,* ἵνα ὑμνοῦμεν ἀ­παύστως* Σέ, Θεοδόξαστε.

 

Τοὺς ὄγκους θεραπεύεις,* νόσους ἀπελαύνεις* καὶ τοῖς ἱκέταις παρέχεις ἰάσεις, Σοφέ,* διὸ πρὸς σε,  ̉Αρχιθύτα* πάντες προστρέχομεν.

 

Θεοτοκίον.

Θερμῶς σὲ ἱκετεύω,* Μῆτερ τοῦ Δεσπότου,* ἐκ τῶν παθῶν, ἱκέτην, ἀπάλλαξον* καὶ ἐκ χει­ρῶν τῶν δαιμόνων* σὺ με διάσωσον.

 

Καὶ εὐ­θὺς τὰ πα­ρόν­τα Με­γα­λυ­νά­ρια.

Α῎ ξιόν ἐ­στιν ὡς ἀ­λη­θῶς,* μα­κα­ρί­ζειν σε τὴν Θε­οτό­κον,* τὴν ἀ­ει­μα­κά­ρι­στον καὶ πανα­μώ­μη­τον καὶ Μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν.* Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χερου­βείμ,* καὶ  ἐνδοξο­τέ­ραν*  ἀσυγ­κρί­τως  τῶν  Σεραφείμ* τὴν  ἀ­δι­α­φθό­ρως* Θε­ὸν Λό­γον  τεκοῦσαν,* τὴν ὄν­τως, Θε­ο­τό­κον,* σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

 

Κ έρας  ̉Ορθοδόξων Χριστιανῶν* ὕψωσον λιταῖς σου* καὶ παράσχου πᾶσι ταχὺ* δύναμιν καὶ ῥώ­σιν,* ταπείνωσιν, ὑγείαν* καὶ Παραδείσου κάλ­λη* ἰ­δεῖν ἀξίωσον.

 

Δ έχου παρακλήσεις σῶν ἱκετῶν* δέχου ἱκεσίας,*  ̉Αρχιθύτα Κυπριανέ,* καὶ τοὺς ἐν τῇ Τρίκκῃ* οἰ­κοῦντας καθοδήγει* εἰς τὰς νομὰς Κυρίου,* ὦ Θεοδό­ξαστε.  

 

Δ αίμονας κατέβαλες, θαυμαστέ,* διὰ πολλῶν ἀ­γώνων* νηστειῶν τε καὶ προσευχῶν* καὶ γέγο­νας δοχεῖον* Πνεύματος ῾Αγίου* ὡς καὶ συμπολίτης* τοῦ Πανοικτήρμονος.

 

Τ ῆς Τρίκκης ἐδείχθης, Κυπριανέ,* φρουρὸς καὶ προστάτης* καὶ ἀνύστακτος ἰατρός˙* διό,  ̉Αρχι­θύ­τα,* πιστοὶ ἀκαταπαύστως* προστρέχουσί σοι χά­ρι* Χριστὸν δοξάζοντες.

 

Δ εῦτε οἱ τῆς Τρίκκης Χριστιανοί˙* καὶ ἐκ τῆς ῾Ελ­λάδος* οἱ ποθοῦντες ἰδεῖν Χριστόν˙* δεῦτε τῆ εἰ­κόνι* τοῦ θείου ῾Ιεράρχου* καὶ τοῦτον μετὰ πόθου* καθικετεύσατε.

 

Π ᾶσαι τῶν ἀγγέλων αἱ στρατιαί,* Πρόδρομε Κυρί­ου,* ̉Αποστόλων ἡ δωδεκάς,* οἱ ἅγιοι Πάντες* με­τὰ τῆς Θεοτόκου,* ποιήσατε  πρεσβείαν* εἰς τὸ  σωθῆ­ναι ἡμᾶς.

 

Εἶτα ὁ Χορὸς: Α῞γιος ὁ Θεός, ῞Αγιος Ἰσχυρός, ῞Αγιος  ̉Αθάνα­τος ἐ­λέη­σον ἡμᾶς. (τρίς)

 

Δ όξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ ῾Αγίω Πνεύ­ματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώ­νας τῶν αἰώνων. ̉Αμήν.

 

Π αναγία τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε ἰ­λά­σθη­τι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσπο­τα, συγχώρι­σον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. ῞Αγιε, ἐπι­σκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀ­σθενείας ἡμῶν, ἕ­νεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κ ύριε ἐλέησον (τρίς)

 

Δ όξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ ῾Αγίω Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώ­νων.  ̉Αμήν.

Π άτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγια­σθήτω τὸ ὄ­νομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασι­λεία Σου, γεννηθήτῳ τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρ­τον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἅφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσε­νέγκης ἡμᾶς εἰς πειρα­σμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

 

Ὁ Ἱ­ε­ρεύς: ῞Ο­τι Σοῦ ἐ­στιν ἡ βα­σι­λεί­α …

Ὁ Χορός:  ̉Α­μήν.  

 

Εἶ­τα τὸ  ̉Απολυτίκιον. ῏Ηχος γ’. Θείας πίστεως...

Τ ρίκκης, ἔνδοξε, Τριὰς ῾Αγία* σὲ ἀνέδειξε ὡς Ποι­μενάρχην* καὶ κατέστησε αὐτῆς φρουρὸν τε καὶ  φύλακα.* Κυπριανὲ  ̉Αρχιθύτα μακάριε,* σὺ  ̉Ορ­θο­δόξως τὴν ποίμνην ἐποίμανας* καὶ  Χριστὸν* πι­στοῖς δι­εκή­ρυξας,* ὃν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔ­λε­ος.

 

Δ έησις ὑπὸ τοῦ ῾Ι­ε­ρέως˙ μετὰ τὸ πέρας της ὁ ῾Ιε­ρεὺς ποι­εῖ τὴν ἀ­πό­λυ­σιν· μεθ̉  ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς:

῏Ηχος β’ . ῞Οτε ἐκ τοῦ ξύλου…

Π άντας τοὺς προστρέχοντας πιστῶς* τῇ σῇ κρα­ταιᾷ προστασία* καὶ ἀντιλήψει, σοφέ,* ῥῦ­σαι καὶ διάσωζε ἐκ ποικίλων παθῶν* καὶ πενθοῦσι πα­ράσχου σὺ* χαρὰν τοῦ Κυρίου,* ἣν ποθοῦμεν ἅπα­ντες δια­καῶς, θαυμαστέ.* Σῶσον σοῦ ἀχρείους  ἱκέ­τας,* σύ, Κυπριανέ  ̉Αρχιθύτα,* ἐκ  νόσων  καὶ πάσης  περιστά­σεως.

 

Ἦχος πλ. δ΄.

Δ έσποινα πρόσδεξαι* τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου* καὶ λύτρωσε ἡμᾶς* ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλί­ψεως.

 

Ἦχος βʹ.

Τ ὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου* εἰς σὲ ἀνατίθημι,* Μῆτερ τοῦ Θεοῦ,* φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

 

Ὁ Ἱ­ε­ρεύς: Δι̉ εὐ­χῶν τῶν ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, Κύ­ρι­ε Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον καὶ σῶ­σον ἡ­μᾶς.

 

̉Α­μήν.

---

[1] Εἰς τὰ δύο πρῶτα τροπάρια ἑκάστης ᾠδῆς λέγομεν: ῞Α­γε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, εἰς δὲ τὰ δύο τελευ­ταῖα: Δόξα  Πατρὶ…, Καὶ νῦν…