«Το Χάραγμα – Αποκάλυψις (13, 16-18)» (Ο Ρόλος των Εξουσιών στο Εσχατολογικό φως της Αποκαλύψεως)

 

«Το Χάραγμα – Αποκάλυψις (13, 16-18)»

(Ο Ρόλος των Εξουσιών στο Εσχατολογικό φως της Αποκαλύψεως)

Νίκος Σακαλάκης, Μαθηματικός

Έγραψε ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης (πριν από το 100 μ.Χ.):

«Και ποιεί πάντας τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελεύθερους και τους δούλους, ίνα δώσιν αυτοίς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών, και ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ειμή ο έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού. Ώδε η σοφία εστίν∙ ο έχων νούν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου∙ ο αριθμός γαρ ανθρώπου εστί και ο αριθμός αυτού χξς΄».

Στα εδάφια (13, 16-18) παρουσιάζεται η διμελής επεξήγηση του χαράγματος, οι δύο όψεις του, που είναι «το όνομα του θηρίου» ή «ο αριθμός ονόματος χξς΄», ως ισοδύναμα χαράγματα του Αντιχρίστου.

Στο ιερό κείμενο (13, 16-18) παρουσιάζεται μια εικόνα της παγκοσμιοποίησης, σύνθετης εικόνας, με πολιτική και πνευματική βάση∙ βάση όχι μόνο πολιτική αλλά και οικονομική.

Παρουσιάζεται δηλ. η κοινωνική πραγματικότητα ως ενιαία οργάνωση του κόσμου.

Στο ιερό κείμενο η σειρά: «ει μη έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού», αναλύεται (Γραμματικώς) ως εξής∙ μετά το κόμμα επεξηγεί την προηγούμενη λέξη «χάραγμα» (π.χ. ο Γιώργος, ο γυιός του κυρ-Βαγγέλη). Χωρίς δισταγμό εννοιολογικό – γραμματικό το κόμμα μπορεί ν’ αντικατασταθεί με το «δηλαδή» (Συμπερασματικός σύνδεσμος). Άρα: «ο έχων το χάραγμα, δηλ. το όνομα του θηρίου» ή τον αριθμό του (χαράγματος) ονόματος αυτού».

Για να συμπληρωθεί η πολιτική, πνευματική και οικονομική εικόνα της Αποκαλύψεως, είναι απαραίτητο να αξιολογήσουμε και τα λεξικολογικά δεδομένα, τι σημαίνει δηλ. το ρήμα «χαράσσω» και τι η λέξη «χάραγμα» (το αποτέλεσμα του χαράσσω).

Ρήμα «χαράσσω»: Κάνω γραμμές με πολύ μυτερό όργανο ή χαράσσω γραμμές με χάρακα.

Τα χαράγματα στα προϊόντα είναι «γραμμές» που προσδιορίζονται με «αριθμούς».

Ο γραμμωτός κώδικας είναι σύγχρονο χάραγμα και όταν μπει στο δεξί χέρι ή στο μέτωπο, θα είναι (τότε) ο ιδιαίτερος προσωπικός αριθμός συναλλαγής στα όρια του κοινωνικού συστήματος.

Επειδή υπάρχει αύξηση της εγκληματικότητας, μια Ατομική κάρτα με προσωπικό αριθμό μπορεί να κλαπή, να χαθή ή να χρησιμοποιηθή η κάρτα ενός άλλου (μπορεί και αποθαμμένου), γι’ αυτό το χάραγμα της κάρτας στο δεξί χέρι του δικαιούχου ή στο μέτωπο παρέχει «ασφάλεια», έστω και αν σου κόψουν το χέρι.

Σήμερα, κατανοώ την προφητική ανησυχία του Αρχιμ. π. Αρσενίου Κομπούγια, τον οποίο είχα πνευματικό, ως φοιτητής στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών. Έπαιρνα το Φέρυ-Μπωτ από το Ρίο και πήγαινα στην Ναύπακτο, όπου εκεί ήτο το Μοναστηράκι του μακαριστού π. Αρσενίου.

Πέρα από την φαινομενολογία της αντίληψης της εποχής εκείνης (δεκαετία του ‘70), ο π. Αρσένιος έγραψε ένα σπουδαίο βιβλίο, ως φανέρωση κι’ εξερεύνηση του προφητικού-νοηματικού κόσμου της Αποκάλυψης, με τίτλο: «ο Αντίχριστος». Εκεί διαβάζουμε: «Η Αποκάλυψις του Αγίου Ιωάννου τον ονομάζει τον Αντίχριστον «θηρίον αναβαίνον εκ της θαλάσσης» (Εκ της πολυκυμάντου κοινωνίας). Το θηρίον θα έχει λέγει, «κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα» θα έχει υπερφυσικάς δυνάμεις… θα ξετρελάνει ιδίως την νεότητα… θα πολεμήση την Ορθοδοξίαν «ποιήσας πόλεμον μετά των αγίων και θα ισχύση προς αυτούς» (Δανιήλ Ι, 21) δηλ. θα νικήσει τους πιστούς. «Και τους αγίους του υψίστου παλαιώσαι» δηλ. θα κυνηγήσει, θα διώξει, θα αχρηστεύσει τους πιστούς Χριστιανούς.

Θα καταργήσει τας εορτάς των αγίων, την δοξολογίαν του Κυρίου. «Και λόγους προς τον ύψιστον λαλήσει» δηλ. θα λαλήσει βλασφημίας εναντίον του Κυρίου». Ακόμη θα τολμήσει «του αλλοιώσαι καιρούς και νόμον».

Δηλ. θα καταργήσει την εκκλησίαν, θα κλείσει τους Ναούς, θα αλλάξει ώρας, ημέρας, εβδομάδας, μήνας, χρόνους.

Δηλ. θα έχουμε αλλαγή ημερολογίου. Πράγμα που οι σκοτεινές δυνάμεις το πέτυχαν στην Ελλάδα το 1924 και αλλού και έτσι χωρίστηκε η Εκκλησία του Χριστού.

Το εδάφιο  (Αποκ. 13, 16-18) μας πληροφορεί ότι ο αριθμός χξς΄ δεν είναι αύξων αριθμός σε μια (μελλοντική) αριθμοποίηση των ανθρώπων, αν και πολλοί άνθρωποι (σήμερα) υπάρχουν – συμπεριφέρονται (μόνο) ως αριθμός, ικανοποιώντας μόνο επιθυμίες υλικές, χωρίς εν Χριστώ ζωή∙ αναπτύσσεται δηλ. η ζωή τους, η συνείδησή τους, στα όρια του αριθμού που τους αντιστοιχεί (κάρτες, ταυτότητα, κινητό κλπ), στα όρια δηλ. αγοραπωλησίας που επιτρέπει το Κοινωνικό σύστημα. Αυτοί είναι ήδη υποταγμένοι στον άρχοντα του αιώνος τούτου, διότι «ζουν» στα όρια του ονόματος του θηρίου ή του αριθμού του ονόματος αυτού.

Ο τοιαύτης δομής άνθρωπος εύκολα θα δεχθεί το χάραγμα, ως επιλογή «ισόρροπης λογικής» και «βιολογικής διατηρήσεως» της παρουσίας του στον πλανήτη μας.

Στην αστόχαστη αυτή (θεολογικά-Χριστοκεντρικά) επιλογή του, εύκολα εννοούμε ότι: χξς΄=666=Χριστός ξένος Σταυρού, όπως έχω διαβάσει: Τότε θα βιώνει το 666 ως συνειδησιακή κατάσταση, μια συνέχεια δηλ. της ζωής του!

Ο 666 (χξς΄) δεν είναι ουδέτερος αριθμός, όπως ουδέτερος δεν είναι το 1821, το 1940 κλπ.

Τα εδάφια (13, 16-18) μας δίδουν και την οπτασία του κοινωνικού – οικονομικού περιβάλλοντος. Θα υπάρχει δηλ. δαιμονική κατάληψη των παραγωγικών μέσων, ως προϋπόθεση εφαρμογής του χαράγματος.

Ο θεολογικός, ορθόδοξος οπτιμισμός (=χριστιανική αισιοδοξία), μας παραπέμπει στο  13^ο κεφ. της «προς Ρωμαίους Επιστολής», όπου υπάρχει – καταγράφεται ο πυρήνας του νοήματος των «Εξουσιών». Μέχρι σήμερα οι πιστοί δεν αφομοίωσαν δημιουργικά το νόημα – ρόλο των εξουσιών, όπως προβάλλεται από τον Απόστολο Παύλο: «Θεού γαρ διάκονος εστιν σοι (η Εξουσία) εις το αγαθόν (Ρωμ. 13,4), γι’ αυτό και ευθύνονται για την σημερινή κατάσταση του κόσμου, για την κατάληψη της «Εξουσίας» από συνειδήσεις εστίες δαιμονικού ψεύδους, ακρότατη τιμή του οποίου είναι ο αντίχριστος, ο ερχόμενος παγκόσμιος κυβερνήτης του κόσμου, τον οποίο αποκαλύπτει ο Λόγος του Θεού στην Αποκάλυψη.

Ο λόγος του Απ. Παύλου βρίσκεται στον αντίποδα της φιλοσοφίας – σκέψης καπιταλισμού και μαρξισμού, αυτά τα αντίχριστα κοινωνικά συστήματα με τις πολυάριθμες (υλιστικές και μεταφυσικές) σημασίες, που συνέβαλαν προδρομικά στην κατάληψη της παγκόσμιας εξουσίας από τον διάβολο.

Με μία διευρυμένη αντίληψη του Χριστιανικού κοινωνισμού, ως αντίληψη πολιτικής (διακονικής) αναφορικότητας, θα είχε αποφευχθεί η σημερινή κατάσταση του κόσμου, διότι οι «εξουσίες», οι άνθρωποι, θα είχαν προσεγγίσει «κοινωνικό σύστημα» ως έκφραση της χριστιανικής διδασκαλίας – αλήθειας.

Τις θεμελιακές διαστάσεις μιας χριστιανικής αντίληψης της πολιτικής διακονίας, είχε υπογραμμίσει προφητικά και ο μακαριστός Νίκος Ψαρουδάκης.

Απ’ αυτή την άποψη, ως απαίτηση της συνείδησης και της Ιστορίας, ας προσπαθήσουμε εμείς οι Έλληνες σε αφυπνιστική ύστατη προσπάθεια, να μην ανεβάσουμε στην κυβέρνηση (προσεχώς) αντίχριστες δυνάμεις.