Ἡ Θεσσαλονίκη, ἡ Νέα Σμύρνη καὶ ἡ προδοσία ἑνὸς μυστικοῦ

Ἡ Θεσσαλονίκη, ἡ Νέα Σμύρνη καὶ ἡ προδοσία ἑνὸς μυστικοῦ

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος

  Τὰ τελευταῖα ἔτη ὑφίσταται ἐν ἐξελίξει εἷς ἄτυπος διαγωνισμὸς κολακείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κων/λεως κ. Βαρθολομαίου, ἀνεξαρτήτως τοῦ γεγονότος ὅτι ὄπισθεν αὐτοῦ λέγουν Ἐπίσκοποι ὅτι ἐγέρασεν ἐποφθαλμιοῦντες τὴν θέσιν του. Ποῖος ἆραγε Ἱεράρχης θὰ εὑρεθῆ «νικητὴς» ἐκφωνῶν τὰς περισσοτέρας καθ’ ὑπερβολὴν φιλοφρονήσεις; Εἰς τὸν παρόντα στίβον κατῆλθε νὰ διαγωνισθῆ καὶ ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος. Δὲν θὰ ἦσαν ἐνοχλητικὰ ὅσα εἶπε τὴν 26ην Σεπτεμβρίου 2024 προσφωνῶν τὸν «Πάπαν τῆς Ἀνατολῆς», καθὼς ἔχουν παύσει πλέον νὰ προκαλοῦν οἱανδήποτε ἐντύπωσιν τὰ «λόγια, λόγια, λόγια» -ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν-, ἐὰν δὲν προέδιδον τὸ χαμηλὸν ἐπίπεδον, εἰς τὸ ὁποῖον ἔχει περιέλθει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ ἕνα μυστικόν. Παραθέτομεν ἀπομαγνητοφώνησιν τῆς προσ­φωνήσεως καὶ ἔπειτα προβαίνομεν εἰς σχολιασμόν:

  «Ἡ κορυφὴ τοῦ πνεύματος εἶναι ὁ Πατριάρχης μας. Ὁ Πατριάρχης μας δὲν εἶναι ἕνα ἀξίωμα, δὲν εἶναι μία θέση, εἶναι τὸ σύμβολο τῆς ἑνότητας, εἶναι τὸ σύμβολο τοῦ χώρου ποὺ δὲν ἔχει ὅρια”. Παναγιώτατε Δέσποτα, οἱ παραπάνω φράσεις ἀκούστηκαν μόλις τὸ περασμένο Σάββατο, στὸν Ἱ. Ν. Ἁγίου Νικολάου Καλαμαριᾶς ἀπὸ τὸν σεπτὸ πρόεδρο τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθη­νῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο. Εἶναι ἀσφαλῶς λόγοι καρδιακοί, οἱ ὁποῖοι ταυτόχρονα ἐκφράζουν καὶ τὴ συνείδηση τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὸ πρόσωπο τὸ ἱερό τοῦ Πατριάρχου μας καὶ τὸν θεσμὸ τὸν ἱερώτατο τὸ πάνσεπτο Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μας, τὸ ὁποῖο ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐκ νεότητος ὑπηρετεῖ καὶ αὐθεντικὰ ἐκφράζει, γι’ αὐτὸ καὶ γιὰ ἐμᾶς τοὺς Θεσσαλονικεῖς ἡ σημερινὴ ἡμέρα τῆς παρουσίας Σας στὴν πόλη καὶ τὴ μητρόπολή μας ἀνέτειλε ἀγλαότιμος καὶ φωταυγής, διότι τὴν καταυγάζει τὸ φῶς τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας διὰ τοῦ σεπτοῦ προκαθημένου αὐτῆς, τοῦ Πατριάρχου τοῦ γένους μας.

  Παναγιώτατε, οἱ καρδιὲς ὅλων μας γεμίζουν μὲ εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίαση, ἀτενίζοντας τὴ σεπτὴ σεβασμία μορφή Σας. Τὴ λευκασμένη ἀπὸ τὴ διακονία τῆς ἑνότητος τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν. Δὲν ἀτενίζουμε ὅμως μόνο τὴ μορφή, ἀλλὰ μὲ τοὺς πνευματικοὺς ὀφθαλμούς μας, ἀτενίζουμε κυρίως τὴν ψυχή Σας, τὴν ἐπίσης λευκασμένη ἂν καὶ εὑρίσκεται στὸ μελανὸ περίβλημα τοῦ τιμίου ράσου καὶ συνειδητοποιοῦμε τὴ λευκὴ διαδρομή Σας καὶ μάλιστα σὲ καιροὺς δυσχείμερους.

Καὶ ὁμολογοῦμε ὅτι βλέπουμε τὸν Πατριάρχη μας νὰ πορεύεται μέσα στὴν ἱστορία καὶ τοὺς χαλασμοὺς τῶν καιρῶν ἔχοντας πάντοτε ἐνεργὴ καὶ γρηγοροῦσα τὴ συνείδηση τῆς λατρείας πρὸς τὸν ἱερό τῆς Ἐκκλησίας θεσμὸ καὶ τὴν ἐξ αὐτῆς εὐθύνη τῆς διαφύλαξης τῆς εὐσταθείας καὶ τῆς εὐκλείας αὐτῆς, κατευθύνοντας τὶς ροὲς τῆς διακονίας του στὴν πηγὴ τῶν λύσεων ἄλλοτε μὲ ἀκρίβεια καὶ ἄλλοτε μὲ οἰκονομία γινόμενος τίς περισσότερες φορὲς μεγαλοσχήμων τῆς καρτερίας, γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Πέργης κυρὸ Εὐάγγελο.

Ἡ τοπικὴ ἐν Θεσσαλονίκῃ παροικοῦσα Ἐκκλησία ὡς μία ἐκ τῶν ἱερῶν μητροπόλεων τῶν Νέων Χωρῶν ὀφείλει χάριτες στὸ πάνσεπτο Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ ὡς ἐκ τούτου μὲ εὐγνωμοσύνη στρεφόμεθα πρὸς τὴν Ὑμετέρα Θειοτάτη Παναγιότητα, διότι πολλὲς φορὲς στὸ διάβα τῆς παλαιᾶς καὶ σύγχρονης ἱστορίας της διαφυλάχθηκε ἡ πίστη καὶ ἡ αὐτοσυνειδησία μας ἕνεκα σοφῶν ἀποφάσεων Πατριαρχῶν τοῦ γένους. Τὸ πάλαι στὰ δύσ­κολα χρόνια τοῦ μακεδονικοῦ ἀγῶνος ὁ Πατριάρχης Ἰωακεὶμ ὁ Γ΄ ὁ ἀπὸ Θεσσαλονίκης ἀπέστειλε λαμπροὺς Ἱεράρχες στὴ μακεδονικὴ γῆ καὶ τὴν κράτησαν ἀπρόσβλητη καὶ τοῦτο παρὰ τὶς πολλαπλὲς μηχανὲς τοῦ ἐχθροῦ. Ἐπ’ ἐσχάτων δὲ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὁ Α΄ διαφυλάσσει τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀκεραιότητα τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μόνο γιὰ τὶς ἐν Ἑλλάδι Μητροπόλεις τῶν Νέων Χωρῶν, δίχως νὰ μετακινεῖται ἀπὸ τὸ χρέος τοῦ σεπτοῦ θρόνου του πρὸς τὴν ἀλήθεια, τὸ παρελθόν, τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον.

  Παναγιώτατε, ὅλοι μας, ὁ προκάτοχός μου Μητροπολίτης κ. Ἄνθιμος, ὁ ἱερὸς κλῆρος, οἱ εὐλαβεῖς ἄρχοντες, τὰ μοναχικὰ τάγματα καὶ ὁ πιστὸς λαός μας Σᾶς ὑποδεχόμαστε μὲ τὴν οἰκειότητα ποὺ τὰ παιδιὰ ὑποδέχονται τὸν πατέρα τους. Ταυτόχρονα Σᾶς τιμοῦμε μὲ τὸ δέος καὶ τὸν πρέποντα σεβασμὸ τῶν Ὀρθοδόξων πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη. Ἔχουμε ἐπίγνωση καὶ μακάρι καὶ ἄλλοι νὰ τὴν ἀποκτήσουν ὅτι τὸ τιμητικὸ προβάδισμα, τὸ πρωτεῖο τῶν εὐθυνῶν, ἡ οἰκουμενικὴ καὶ καθολικὴ ἀποστολὴ τοῦ ἑκάστοτε Ἀρχιεπισκόπου Κων/λεως δὲν εἶναι προϊὸν ψιλῶν ἱστορικῶν τίτλων, οὔτε κάποιου ἀόριστου ἐθιμικοῦ δικαίου, οὔτε ἀσφαλῶς κοσμικῶν διεκδικήσεων, ἀλλὰ συνιστᾶ ἱεροκανονική ὑποχρέωση καὶ ἀποτελεῖ οὐσιαστικὴ μαρτυρία κενωτικῆς ἀλληλοπεριχώρησης καὶ ἀγαπητικῆς κοινωνίας ὑπὲρ τῶν ἀνὰ τὴν οἰκουμένη Ὀρθοδόξων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, γιὰ τὴ διάσωση τῆς ἀλήθειας τῆς ἑνότητας καὶ τὴν οὐσιαστικὴ δυνατότητα ἔγκυρης καὶ ὑπεύθυνης ἀνάσχεσης διαφόρων τάσεων, οἱ ὁποῖες τελευταῖα ἀναπτύσσονται καὶ ὁδηγοῦν δυστυχῶς τὴν ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων σὲ προτεσταντικοῦ τύπου κατατεμαχισμό.

  Δεχθεῖτε παρακαλοῦμε Παναγιώτατε, αὐτὰ τὰ αἰσθήματα καὶ βιώματα τῆς υἱικῆς ἀγάπης ὅλων μας. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Θ. Λειτουργίας στὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε νὰ ἵστανται παρὰ τῷ Σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ Μήτηρ Αὐτοῦ καὶ ἠγαπημένος μαθητής Του, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Παρακαλοῦμε, Παναγιώτατε, νὰ μᾶς ἐπιτρέψετε νὰ στεκόμαστε καὶ ἐμεῖς παρὰ τῷ Σταυρῷ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μας. Σᾶς ἐκφράζουμε τὴ βαθύτατη εὐγνωμοσύνη μας γιὰ τὴν τιμὴ καὶ τὴν εὐλογία τῆς πατριαρχικῆς χοροστασίας Σας στὸν μητροπολιτικὸ ἱερὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἕνα ἔργο τοῦ Γερμανοῦ ἐπιφανοῦς ἀρχιτέκτονος Ἐρνέστου Τσίλερ, στὸν ὁποῖο ἱερὸ ναὸ φυλάσσονται ὡς πολυτιμώτατος θησαυρὸς καὶ τὰ ἱερὰ λείψανα τοῦ συμπολιούχου τῆς Θεσσαλονίκης. Εἰς ἀνάμνησιν δὲ τῆς ἐπισκέψεώς Σας, Σᾶς παρακαλοῦμε, Παναγιώτατε Δέσποτα, νὰ δεχθεῖτε καὶ αὐτὴν τὴν ποιμαντορικὴ ράβδο ὡς ἐλάχιστη ἔνδειξη τοῦ υἱικοῦ σεβασμοῦ μας καὶ τῆς διάθεσής μας νὰ ἀποτελεῖ ἐπιστηριγμὸ στὴν ἄσκηση τῆς ὑψηλῆς εὐθύνης Σας. Εἰς πολλὰ ἔτη Δέσποτα».

Ὁ Θεσσαλονίκης ἐλεγχόμενος

  Τὸ πρῶτον, τὸ ὁποῖον παρατηρεῖ κανεὶς εἶναι ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος ὑπεβιβάσθη ἀπὸ Προκαθήμενος τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἰς ἁπλὸν πρόεδρον Ἱ. Συνόδου, ὡς ἀκριβῶς τὸν ὑποτιμᾶ τὸ Φανάρι. Νέος Προκαθήμενος εἰς τὴν συνείδησιν τοῦ Θεσσαλονίκης προβάλλει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Νέας Ρώμης Βαρθολομαῖος, διότι αὐτὸς εἶναι… «Πατριάρχης τοῦ Γένους μας»! Ὡς νὰ ἔχωμεν ἐπιστρέψει εἰς τὸ 1.000 μ.Χ.

  Ὁμοίως, καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὑπεβιβάσθη, καθὼς «ἱερώτατος θεσμὸς» ἀναγνωρίζεται… τὸ Πατριαρχεῖον! Τί «θεσμὸς» ἆραγε εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος; Ὀλιγώτερον ἱερός;

  Δεύτερον, ἀμφισβητεῖται ἐμμέσως ἡ ἐκκλησιαστικὴ πληρότης τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, καθὼς καθίσταται… ἑτερόφωτος! Εἶναι, κατὰ τὸν Σεβασμιώτατον, τὸ φῶς τοῦ Πατριάρχου(!), τὸ ὁποῖον καταυγάζει τὴν Θεσσαλονίκην… Ὄχι, ἆραγε, τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἦτο παρὼν κατὰ τὴν τέλεσιν τῆς Θ. Λειτουργίας;

  Τρίτον, τί σημαίνει ἆραγε «ἱερὸ πρόσωπο τοῦ Πατριάρχου»; Εἶναι περισσότερον «ἱερὸν» ἀπὸ κάθε συνάνθρωπον, ὁ ὁποῖος εἶναι «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ»; Ὁ Πατριάρχης εἶναι «ἱερός», ἐνῶ ὁ οἰκεῖος Ποιμενάρχης «ἀνίερος»; Μήπως ἐπειδὴ εἶναι «ἱερός», διὰ τοῦτο  καθίσταται ὁ Πατριάρχης ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος φωτίζει προσωπικὰ τὴν Μητρόπολιν; Πόσον ἀπέχουν τοιοῦτοι ἰσχυρισμοὶ ἀπὸ τὸν παπισμόν;

  Τέταρτον, πρὸς μεγάλην μας ἔκπληξιν ὁ Σεβ. Θεσσαλονίκης ἐνημερώνει τοὺς παρισταμένους ὅτι κατέχει διορατικὸν χάρισμα, διότι δύναται νὰ βλέπη ἐντός τῆς ψυχῆς τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως! Μᾶς βεβαιώνει ὅτι εἶναι λευκή! Κατὰ συγκυρίαν ἡ χρῆσις τῆς περιέργου φράσεως «λευκὴ διαδρομὴ» παραπέμπει εἰς τὴν συγκρητιστικὴν θρησκείαν «White Path» καὶ ἐμβάζει εἰς σκέψεις τὸν ἀκροατήν…

  Πέμπτον, ὀφείλομεν νὰ ὑποσημειώσωμεν ὅτι δὲν ὑπάρχει «λατρεία πρὸς θεσμό», ὡς τὸ θέτει ὁ Σεβασμιώτατος, ἀλλὰ ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον λατρεία πρὸς τὸν Θεόν.

  Ἕκτον, τὰ ὅσα περὶ «Μακεδονίας» ἀναφέρει εἶναι ἐσφαλμένα καὶ ἐκκλησιαστικῶς καὶ ἱστορικῶς. Πέραν ὅμως ἀπὸ τὸ παρελθόν, ἡ παροῦσα στάσις τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος πρῶτος ἀνεγνώρισε κράτος μὲ ὄνομα «Βόρεια Μακεδονία» καὶ παραλλήλως παρεχώρησεν –ὡς νὰ ἦτο ἰδιοκτησία του!- τὴν χιλιόχρονον ἱστορίαν τῆς ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀχρίδος εἰς τοὺς Σλάβους, ἀνατρέπει ὅσα ἰσχυρίζεται ὁ Σεβασμιώτατος.

  Ἕβδομον, ὁ Θεσσαλονίκης ἀναγνωρίζει «πρωτεῖον» εἰς τὸν Κων/λεως! Δηλώνει ὅτι ὁ ἑκάστοτε Πατριάρχης Κων/λεως ἔχει συμφώνως πρός τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας «οἰκουμενικὴ καὶ καθολικὴ ἀποστολή»! Πρόκειται ὄχι ἁπλῶς περὶ παραχαράξεως τῶν Ἱ. Κανόνων, οἱ ὁποῖοι γράφουν ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετον, δηλ. ὅτι ἡ δικαιοδοσία τοῦ Κων/λεως εἶναι περιορισμένη, ἀλλὰ περὶ κακοδοξίας καὶ παραχαράξεως τῆς ἀληθείας, διότι ἑδραιώνει ὁ Σεβασμιώτατος τὴν ἑνότητα καὶ τὴν ἀλήθειαν τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Ἐπισκόπου Κων/λεως! Αὐτὸ ἐγκαθιστᾶ τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον ὄντως ὡς «Πάπαν τῆς Ἀνατολῆς»!

  Ὄγδοον, εἶναι παράδοξον ὅτι διὰ τὸν μὲν Τσίλερ ποιεῖ ἰδιαιτέραν μνείαν, χαρακτηρίζων αὐτὸν ὡς «ἐπιφανῆ», διὰ δὲ τὸν Ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶν ἀναφέρει ἁπλῶς ὅτι φυλάσσονται τὰ ἱ. λείψανα εἰς τὸν ναόν. Ὁ ἱ. ναὸς ἢ ὁ Ἅγιος εἶναι μείζων; Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος διεκρίθη διὰ τὴν ἀνακεφαλαίωσιν ὁλοκλήρου τῆς θεολογίας, διὰ τὴν κατατρόπωσιν τῶν παπικῶν, διὰ τὰς βασάνους τὰς ὁποίας ὑπέμεινεν ἀπὸ τὸν διώκτην του Πατριάρχην Κων/λεως καὶ πολλὰ ἄλλα. Δι’ αὐτὰ δὲν εὗρε οὐδεμίαν λέξιν νὰ ἀναφέρη, διὰ νὰ νουθετήση τὸν Νέας Ρώμης, ὁ ὁποῖος ἐπαναλαμβάνει τὰ λάθη τῆς παλαιᾶς Ρώμης.

  Ἔνατον, ἡ χοροστασία Ἀρχιερέως εἰς Θ. Λειτουργίαν, τὴν ὁποίαν ἐπαινεῖ ὁ Σεβασμιώτατος, δὲν εἶναι ἁπλῶς ἀντι-λειτουργικὴ πρᾶξις, ἀλλὰ καταδεικνύει ἀλλοίωσιν τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας. Ἄκουσον, ἄκουσον: ὄχι μόνον δὲν ἐλειτούργησεν ὁ Πατριάρχης Κων/λεως, ἀλλὰ δὲν ἐπέτρεψεν εἰς οὐδένα ἐκ τῶν παρόντων δεκαπέντε Ἀρχιερέων νὰ λειτουργήση(!), οὔτε κἄν εἰς τὸν οἰκεῖον Ποιμενάρχην, τὸν εὑρισκόμενον εἰς τὴν Μητροπολιτικήν του ἕδραν! Ἡ δικαιολόγησις ἦτο ὅτι κατὰ τὸ τυπικόν τοῦ Πατριάρχου ὀφείλει νὰ λειτουργήση μόνον ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης! Ὁποία στρέβλωσις! Αὐτὰ δὲν συνάδουν ὄχι ἁπλῶς μὲ τὴν Ἱ. Παράδοσιν, ἀλλὰ οὔτε κἄν μὲ ὅσα εἶπεν εἰς τὴν εἰσήγησίν του πρὸ τριῶν ἑβδομάδων ὁ Καλλιουπόλεως καὶ Μαδύτου Στέφανος (2/9/2024) καὶ τὸν συνεχάρη ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος… Εὐτελισμὸς καὶ ταπείνωσις τῆς Ἱερωσύνης καὶ τῆς Θ. Λειτουργίας! Ὡς νὰ μὴ ἔφθανεν αὐτό, οὔτε μετέλαβον τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων! Εὑρίσκονται ἆραγε εἰς ἐπιτίμιον ἀκοινωνησίας; Πρόκειται περὶ παρωδίας…

  Δέκατον, ἡ παράδοσις ποιμαντορικῆς ράβδου καὶ ἡ δήλωσις τῆς «υἱικῆς» στάσεως καίτοι πρόκειται δι’ Ἀρχιερέα πρὸς Ἀρχιερέα, καταδεικνύει ὄχι ἁπλῶς κοσμικὴν ὑποτέλειαν, ἀλλὰ ἀλλοιωμένον ἐκκλησιολογικὸν φρόνημα. Ὑποταγὴ ὑπάρχει μόνον εἰς τὸ Βατικανόν… ἐκτὸς καὶ ἐὰν οἱ Ἱεράρχαι μας ἀντιλαμβάνονται τὸν ρόλον τους, ὄχι ἰσότιμα ὡς διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, ἀλλὰ ὡς ὑποκόμοι ἑνὸς «δεσπότη καὶ ἀφέντη»…  Μήπως αὐτὸ δὲν ὑποσημαίνεται κατ’ οὐσίαν, ὅταν συνεχῶς ἀναφέρεται καὶ ὁ Θεσσαλονίκης εἰς «Νέας Χώρας», ὡς νὰ ἦσαν ἐξαρτήματα μίας ἄλλης Ἐκκλησίας;

  Περιττὸν νὰ ἀναφέρωμεν ὅτι μετὰ τὴν προσφώνησιν ὁ μὲν Θεσσαλονίκης ἠσπάσθη τὴν χεῖρα τοῦ Κων/λεως, οὐχὶ ὅμως καὶ ὁ Κων/λεως τοῦ Θεσσαλονίκης. Κατόπιν, ὁ Κων/λεως ἀντεφώνησε χωρὶς ὅμως νὰ προσφωνήση τὸν Θεσσαλονίκης «Παναγιώτατον», καίτοι ὁ τίτλος αὐτὸς χρησιμοποιεῖται διὰ τὸν ἑκάστοτε Θεσσαλονίκης ἀπὸ τὸν 12ον μ.Χ. Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ εἶναι πλήρως κατανοητὸν διατί ὁ Θεσσαλονίκης συνοδεύει τὸν Κων/λεως εἰς τὴν ἐπίσκεψίν του εἰς Αὐστραλίαν: αἰσθάνεται ὡς «σὰρξ ἐκ τῆς σαρκὸς» τῶν Φαναριωτῶν.

Τὸ ἀποκαλυφθὲν μυστικὸν

  Παρὰ τὰς ἀντιδράσεις πιστῶν κατὰ τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου εἰς Θεσσαλονίκην περὶ τοῦ προαναγγελθέντος συνεορτασμοῦ μὲ τὸν Πάπαν καὶ παρὰ τὴν κυκλοφόρησιν φυλλαδίου κατὰ τοῦ ἰδίου εἰς τὰς περιοχὰς Νέας Σμύρνης, Παλαιοῦ Φαλήρου, Ἁγίου Δημητρίου καὶ Ἀργυρουπόλεως μὲ κακοδοξίας του, ὁ Σεβ. Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, ὡς ὁ ἴδιος ὡμολόγησε «παρεκάλεσε γραπτῶς» τὸν Κων/λεως νὰ συλλειτουργήση μαζί του. Ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος θὰ πρεσβεύη ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς νὰ ἔλθη εἰς μετάνοιαν ὁ Σεβασμιώτατος… Ἔχει ὅμως σημασίαν μία λεπτομέρεια: κατὰ τὴν προσφώνησίν του πρὸς τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον τὸν ἐχαρακτήρισεν ὡς «διακονοῦντα ἐν αὐταπαρνήσει τὴν ἑνότητα τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας».

  Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ὁ Θεσσαλονίκης καὶ ὁ Νέας Σμύρνης ὡς νὰ ἦσαν συνεννοημένοι θέλουν νὰ πείσουν τὸν λαὸν ὅτι ὁ Κων/λεως ἐργάζεται διὰ τὴν ἑνότητα. Δι’ ὅσους γνωρίζουν τὰ θεμελιώδη τῆς πολιτικῆς ἐπιστήμης ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἀρχὴ τῆς προπαγάνδας εἶναι ὁ ὑπερτονισμὸς ἐκείνου τὸ ὁποῖον χρειάζεται ἀντιστάθμισιν. Τουτέστιν: ὅλα προδίδουν ὅτι οἱ ἐπικοινωνιολόγοι συνέστησαν πρὸς τοὺς Ἱεράρχας, ἐπειδὴ ὁ Πατριάρχης Κων/λεως εἶναι ὑπόλογος διὰ τὴν διαίρεσιν τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ προβάλουν εἰς τὸν λαὸν τὸ ἀντίθετον, ὅτι δῆθεν εἶναι τὸ πρόσωπον τῆς ἑνότητος! Ἑπομένως, διὰ νὰ συμβαίνη αὐτὸ σημαίνει ὅτι εἰς τὸ Φανάρι εὑρίσκονται εἰς δυσχερῆ θέσιν, δεχόμενοι πανταχόθεν βολάς διὰ τοὺς καταστροφικοὺς χειρισμοὺς των. Ἔχουν «στριμωχθῆ» καὶ καταφεύγουν εἰς τεχνάσματα ἀπελπισίας. Τοὺς σώζουν τὰ ἰσχυρὰ συμφέροντα, τὰ ὁποῖα τοὺς στηρίζουν, ἀλλὰ δὲν θὰ διαρκέση αὐτὸ διὰ πάντα… θὰ καταρρεύσουν, ὅταν τεθῆ ζήτημα ἐκλογῆς διαδόχου.

orthodoxostypos.gr