Προς Αθηναγόρα

 

Ποίημα που γράφτηκε με αφορμή την επιβολή επιτιμίου ακοινωνησίας τις  άγιες ημέρες του Πάσχα από τον Μητροπολίτη Ιλίου Αθηναγόρα στις μοναχές της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Κλειστών.

Προς Αθηναγόρα

Καλέ μου, άγιε Δέσποτα, Σεπτέ Αθηναγόρα,

δύο κουβέντες θα σας πω, δε θα σας φάω την ώρα.

 

Πώς η καρδιά σας βάσταξε μέσα στις άγιες ώρες

δίχως παπά ν’ αφήσετε της Παναγιάς τις κόρες;

 

Μήπως κηρύξαν αίρεση; Θανάσιμα αμαρτήσαν;

Ξεχνάτε πως για τον Χριστό τα πάντα πίσω αφήσαν;

 

Αξίζει για ένα έθιμο μια τέτοια τιμωρία

ή μήπως προβατόσχημη διατάζει η κακία;

 

Δίχως να καταλάβετε σας κάναν εργολάβο

του κόσμου αυτού οι άρχοντες για να σας πούνε: Μπράβο!

 

Δεν αναρωτηθήκατε μιας κι έχετε σοφία

για την ποινή που βάλατε, τι λέει η Παναγία;

 

Και τώρα τι θα κάνετε; Κουράγιο πού θα βρείτε;

Στους οργισμένους προύχοντες το όχι πως θα πείτε;

 

Πανηγυρίζει ο διάβολος γιατί τριάντα χρόνους

η λάμψη του μοναστηριού τον γέμισε με πόνους

 

Κι έχει βαλθεί ο άνομος να το διπλοκλειδώσει

κι αυτούς που ωφελήθηκαν με μίσος να τυφλώσει.

 

Μακάρι ο Άγιος Θεός φώτιση να σας δώσει

από του κόσμου τα δεσμά να σας ελευθερώσει.

 

Και σαν Στουδίτης μοναχός τη διγλωσσία πετάξτε

απ’ του Χριστού  τον άμβωνα στους χριστιανούς φωνάξτε:

 

«Ο Κύριος μάς ζήτησε να ‘μαστε αγαπημένοι,

μα εμείς στα λόγια μένουμε… τάφοι ασβεστωμένοι

 

Την άβυσσό μας ντύνουμε με ιερό μανδύα,

μα αν μας φταίξει κάτι τι γινόμαστε θηρία

 

Και του Χριστού τις συμβουλές στην άκρη τις πετάμε

το Αίμα που ‘χυσε για μας ψυχρά ποδοπατάμε.

 

Ό,τι κι αν έγινε, αδερφοί, για πάντα πίσω ας μείνει

η αγάπη και η προσευχή όλους τους κόμπους λύνει.

 

Χωρίς βιασύνη και οργή, με τον Θεό ενωμένοι

στον ψεύτη κόσμο πια για μας, τι άλλο απομένει;»

 

Κι ύστερα να σωπάσετε και να προσευχηθείτε…

Συγγνώμη αν σας κούρασα, Δέσποτα, ευλογείτε!

Χριστός Ανέστη!

Ιβάν Καραμαζώφ