«ΚΩΔΙΚΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙ-ΚΩΔΙΚΑΣ»

 

«ΚΩΔΙΚΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙ-ΚΩΔΙΚΑΣ»

Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος

   Ἡ οἰκονομική ἐπίθεση  πού δέ­χθηκε ἡ Χώρα μέ τήν μνημονιακή πολιτική, μία πολιτική ἡ ὁποία ἀσκεῖται ἀπό τό 2010 καί μετά καί ἔχει ἐπιδεινώσει τήν οἰκονομική κρίση ἀκόμα περισσότερο, πού οὕτως ἤ ἄλλως ἐνυπῆρχε στό πλαίσιο τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας, λειτούργησε ὡς μέσο ἀνάδειξης τῆς καλλιεργούμενης ἀπό χρόνια ἠθικῆς σήψης τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

  Ἡ χρήση τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς ὡς ἐργαλεῖο προώθησης πολιτικῆς ἀντζέτας καί ἡ καταστρατήγηση τῆς νομοθετικῆς ἐξουσίας μέ σκοπό τήν νομιμοποίηση αὐτῆς, βρίσκει τήν πλήρη ἐφαρμογή της στίς ἡμέρες μας μέ τήν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου γιά τόν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων ζευγαριῶν. Οἱ κυβερνῶντες καί ὅλο τό πολιτικό σύστημα ὡς βαθειά ἀσεβεῖς καί πολέμιοι τοῦ Νόμου καί τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, βγάζουν πλέον τό προσωπεῖο καί παρουσιάζουν στήν κοινωνία ἀνοικτά τό πραγματικό τους πρόσωπο.

  Οἱ εὐρωπαϊκές κυβερνήσεις καί οἱ θεσμοί, τό Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο, ἀλλά καί ἡ ἑλληνική κυβέρνηση, δρώντας σέ ἄμεση συνεργασία καί ὑπό τόν ἔλεγχο τῶν μεγάλων διεθνῶν τραπεζῶν, ἀφοῦ ἐξαπέλυσαν μία ἀκόμα ἐπίθεση, πολύ ἰσχυρή αὐτή τήν φορά, τό 2010, ὁδήγησαν στήν πτωχοποίηση μία μεγάλη μερίδα τῶν Ἑλλήνων. Τώρα ἡ κυβέρνηση, μέ τήν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου, προχωρᾶ στήν ἐπίθεση κατά τοῦ παραδοσιακοῦ κώδικα ἀξιῶν τοῦ τόπου, ἑνός κώδικα πού λειτουργοῦσε ἀνέκαθεν ὡς βασικός παράγοντας συν­οχῆς τοῦ συνόλου.

  Τά κοινά ἀξιακά σημεῖα ἀναφορᾶς, ὁ κώδικας ἀξιῶν, μετατρέπουν ἕνα ἄθροισμα ἀτόμων σέ ἕνα συνεκτικό σύνολο εἴτε μέ τήν μορφή τῆς οἰκογένειας, εἴτε τῆς κοινωνίας, εἴτε τοῦ ἔθνους. Γιά τήν Ἑλλάδα ἀλλά καί γιά κάθε ὀρθόδοξη χριστιανική χώρα πρόκειται γιά ἕνα παραδοσιακό κώδικα πού ἔχει ὡς βάση του τήν πίστη στόν Χριστό καί ἐξασφαλίζει στούς ἀνθρώπους ἐκεῖνες τίς συνθῆκες, γιά νά ζήσουν πνευματικά. Ἔτσι, ὅταν ἡ ἑλληνική κοινωνία τόν ἀσπάζεται καί τόν θέτει θεμέλιό της καί ἑνότητα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, δέν μπορεῖ παρά νά ἀποδέχεται, τόσο ἡ κοινωνία ὅσο καί ὁ ἄνθρωπος, τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ, τήν λογική, τήν δικαιοσύνη, τό ἦθος καί κάθε Θεανθρώπινη ἀξία.

   Ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους ὅμως εἴμαστε μάρτυρες μίας διαχρονικῆς πολιτικῆς ἀντζέτας, ἡ ὁποία κατεφημισμό μόνο προέρχεται ἀπό τήν συνείδηση τοῦ λαοῦ καί ἔχει θέσει ὡς στόχο της σταδιακά νά ἀποδομήση τά βασικά γνωρίσματα τοῦ ἀξιακοῦ αὐτοῦ παραδοσιακοῦ κώδικα. Τήν ἴδια στιγμή τό πολιτικό σύστημα γνωρίζει ὅτι ἡ προσ­πάθεια ἀπαξίωσης τῶν παραδοσιακῶν αὐτῶν ἀξιῶν ἰσοδυναμεῖ μέ τήν ἀδυναμία τῆς κοινωνίας νά ἀντιδρᾶ στίς ἐπιβαλλόμενες ἀπό πάνω πολιτικές καί  τήν  ἴδια  στι­γμή καλλιεργεῖται ἀπό τό πολιτικό σύστημα ἡ ὀργανωμένη ἐπιδίωξη νά ἀντικαταστήση τίς παραδοσιακές θεοκεντρικές ἀξίες τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας μέ ἐκεῖνες τῶν ἀνθρωποκεντρικῶν, ἐκκοσμικευμένων καί θρησκευτικά κατακερματισμένων κοινωνιῶν τοῦ δυτικοῦ κόσμου.

  Οὐσιαστικά, τό πολιτικό σύστημα γνωρίζει ὅτι ὅσο ἀπαξιώνεται ὁ παραδοσιακός κώδικας ἀξιῶν τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας τόσο μένει γυμνός καί ἀπροστάτευτος ὁ Ἕλληνας καί εὐάλωτος σέ προσπάθειες ἐπιβολῆς ἑνός νέου κώδικα ἀξιῶν. Καί μάλιστα ὡς κύριοι ἀξιακοί παράγοντες στήν χειραγώγηση τοῦ λαοῦ καί στήν ἐπιβολή τοῦ νέου ἀξιακοῦ κώδικα ἀποτελοῦν ὁ φόβος καί οἱ κοσμικές ἔννοιες τῆς ἐλευθερίας καί τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.

  Δέν λησμονεῖται ἡ χρήση τῶν ἐργαλείων τῆς ἐνοχῆς καί τοῦ φόβου πού ἐνσταλάχθηκαν, τήν ἐποχή τῆς κρίσεως, τό 2010, γιά νά ἐξαπατηθῆ ἡ κοινή γνώμη καί νά πιστεύση ὅτι τό δημόσιο χρέος δημιουργήθηκε ἀπό ὑπερβολικές δαπάνες λόγῳ ἀπερίσκεπτων συμπεριφορῶν τῶν Ἑλλήνων καί ὄχι ὅτι πρόκειται γιά λεηλάτηση τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου ἀπό πολιτικούς καί οἰκονομικούς ὀλιγάρχες.

   Ὁ νέος αὐτός κώδικας, ἔχοντας τόν φόβο ὡς βασικό ἀξιακό παράγοντα, καθιστᾶ τόν σύγχρονο Ἕλληνα καί γενικότερα τόν ἄνθρωπο, ὄχι ἁπλῶς ἕρμαιο μπροστά στήν οἰκονομική καί πολιτική ἰσχύ, ἀλλά τοῦ ἀφαιρεῖ καί κάθε ἱκμάδα θέλησης γιά ἐσωτερική -πνευματική- ἀντίσταση. Ὁ ἄνθρωπος πλέον σκύβει τό κεφάλι στό θέλημα τῶν ἰσχυρῶν, θεωρώντας το ἀπόλυτα φυσιολογικό. Πρόκειται δηλαδή γιά ἕνα ὁλοκληρωτικό μηχανισμό, ὁ ὁποῖος λειτουργεῖ κάτω ἀπό τήν ἐπιφάνεια χωρίς τήν ἀνάγκη χρήσης ἤ ἀπειλῆς βίας, πού ἀπονευρώνει τό ἄτομο καί τό σύνολο σέ τέτοιο βαθμό, πού δέν ἀντιλαμβάνεται τήν ἀνάγκη ἀντίστασης στήν πτωχοποίηση του, στήν μείωση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας τῆς Χώρας, στήν καταπάτηση τῶν ἐλευθεριῶν.

  Ὁ νέος κώδικας ἀξιῶν πού ἔχουν στόχο νά ἐπιβάλλουν καί νά κάνουν ἀποδεκτό ἀπό τήν κοινωνία εἶναι οὐσιαστικά ἕνας ἀντικώδικας. Ἕνας κώδικας πού βρίσκεται στόν ἀντίποδα τοῦ παραδοσιακοῦ κώδικα. Ὁ νέος κώδικας ἔχει δική του πρόταση γιά τήν οἰκογένεια, τήν κοινωνία, τό ἔθνος, τήν ἀνθρωπότητα. Πρόκειται δηλαδή, γιά τήν ἀντι-οικογένεια, τήν ἀντι-κοινωνία, τό ἀντι-έθνος, τήν ἀντι-ανθρωπότητα. Ἡ ὑπερψήφιση ἀπό τήν βουλή αὐτοῦ τοῦ νόμου εἶναι πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση, ἀφοῦ πρόκειται γιά ἕνα νομοσχέδιο πού ἀποσκοπεῖ στήν ἐμπέδωση ἀπό τόν ἄνθρωπο ὅτι ὑπάρχει καί μία ἄλλη οἰκογένεια ἀπό ἐκείνη τήν φυσιολογική, τήν ὁποία γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

   Ἡ διάσπαση τῶν δεσμῶν τῶν κοινωνιῶν, πού τίς μετατρέπει σέ σύνολα ἀτόμων χωρίς κοινή συνείδηση καί χωρίς τήν δυνατότητα ἀντίδρασης, διενεργεῖται μέσα ἀπό τήν ἐργαλειοποίηση τῆς ἐλευθερίας καί τῶν δικαιωμάτων. Οἱ ἔχοντες τήν ἰσχύ μέ πρόσχημα τήν ἐλευθερία καί τά ἐπίπλαστα δικαιώματα ἐπέβαλαν αὐτό τό νομοσχέδιο, μέσα ἀπό τό ὁποῖο φιλοδοξοῦν νά ἐπαναπροσδιορίσουν τήν οἰκογένεια καί τήν κοινωνία.

  Μέ τήν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου γίνεται πλέον εὔκολα ἀντιληπτό ὅτι τό ἄθεο πολιτικό σύστημα, ἀφοῦ ξεγύμνωσε τόν Ἕλληνα ἀπό τήν πνευματική του πανοπλία, τόν ἔχει ἀφήσει εὐάλωτο καί μέ μειωμένες ἠθικές ἀντιστάσεις.

  Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ ἐπανακαθορισμός τοῦ περιεχομένου τοῦ παραδοσιακοῦ κώδικα εἶναι βασική προτεραιότητα ὅλων μας.

  Ὁ προσδιορισμός τῶν ἐννοιῶν τῆς ἐλευθερίας καί τῶν δικαιωμάτων ἀποκτᾶ ἐκ τῶν πραγμάτων καθοριστική σημασία γιά τήν δυνατότητα τῶν κοινωνιῶν νά ὑπάρχουν. Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι αὐτό μπορεῖ νά γίνη μόνον στήν βάση τῆς πλήρους ἀποδοχῆς ὅτι ὁ παραδοσιακός κώδικας εἶναι τό μόνο μέσο ἑρμηνείας τους.

  Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί γιά τόν σύγχρονο κόσμο ἀποκλίνουν πολιτιστικά, ἀφοῦ προσεγγίζουν κάθε τι μέσα ἀπό ἕνα καί μοναδικό πλαίσιο, αὐτό τῆς σωτηρίας. Οἱ σύγχρονοι Χριστιανοί καλοῦνται νά ζήσουν σέ ἕνα εἰδωλολατρικό κόσμο, ὅπου ἐπισκιάσθηκε καί περιθωριοποιήθηκε ἡ ἴδια ἡ χριστιανική θεολογία καί ἠθική καί ἀναπτύχθηκε μία παγκόσμια, κοσμική, κοσμοπολίτικη κουλτούρα, ἡ ὁποία ἀποβλέπει στό νά μεταμορφώση τά πάντα καί πρωτίστως τόν ἴδιο τόν χριστιανισμό.

  Ὁ παραδοσιακός χριστιανικός πολιτισμός καί ἠθική βρίσκεται στόν ἀντίποδα ἀπό ἐκεῖνες τίς κοσμοπολίτικες ἠθικές πού θεμελιώνονται στήν ἀνθρώπινη ἐπιλογή, στήν ἐγκόσμια πραγματικότητα καί στό παγκόσμιο ἦθος καί ἠθική. Τό ὀρθόδοξο χριστιανικό ἦθος ἀλλά καί γενικότερα ὁ σύγχρονος χριστιανός ἀντί νά προσαρμόζεται στόν χαρακτήρα τοῦ σύγχρονου κόσμου, καλεῖται σήμερα νά ζήση «σύν καί ἐν Χριστῷ σύν καί ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ», ὥστε νά μπορέση νά μεταμορφώση τόν κόσμο πού κεῖται ἐν τῷ πονηρῷ. Μέσα σέ αὐτήν τήν νέο-ειδωλολατρική ἀτμόσφαιρα καλούμεθα νά σταθοῦμε κριτικά ἀπέναντι σέ κάθε τι πού ὁ σύγχρονος κόσμος θεωρεῖ ὡς οὐσιῶδες.

  Στήν πραγματικότητα ὅμως μία τέτοια συμπεριφορά θά ἔχη ὡς φυσικό ἐπακόλουθο νά γίνουμε ἐχθροί αὐτοῦ τοῦ ἐκκοσμικευμένου καί ἀπελευθερωμένου κόσμου καί ἤθους.

  Ἔτσι, ὅποιος εἶναι ἐχθρός τοῦ κυρίαρχου πολιτισμοῦ καλεῖται σέ μαρτυρία. Καλεῖται νά δώση μαρτυρία ἐνάντια σέ ὅ,τι εἶναι γενικά ἀποδεκτό, ἐνάντια σέ αὐτό πού χαρακτηρίζει τήν ἴδια τήν λογική τοῦ παγκόσμιου πολιτισμοῦ, πού μία παγκόσμια ἐλίτ προσπαθεῖ νά ἐπιβάλλη. Μία παγκόσμια ἐλίτ ἡ ὁποία, μέσῳ τῆς κυβέρνησης Μητσοτάκη, πού λειτουργεῖ σέ τεταγμένη ὑπηρεσία αὐτῆς, δημιουργεῖ μεθοδευμένα καί σταδιακά τό περιβάλλον, γιά νά ἐμπεδώσουμε τόν νέο ἀξιακό κώδικα.

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος