Η ομιλία της Άννας Καραμανλή στο Κοινοβούλιο για το επίμαχο νομοσχέδιο

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

     Στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία , όλοι εμείς ζητάμε  και παίρνουμε μέσω της κάλπης ένα πολιτικό πληρεξούσιο με ισχύ τετραετίας από κάθε ψηφοφόρο μας.

 Οι πολίτες,  μας εξουσιοδοτούν να νομοθετούμε και να ενεργούμε πολιτικά για λογαριασμό τους .

     Συνεπώς δεν βρίσκομαι σήμερα εδώ για να εκφράσω ΜΟΝΟ  την προσωπική μου άποψη, αλλά να εκφράσω και τις θέσεις, τις αρχές και τις απόψεις όλων όσοι από το 2012  με εμπιστεύονται επιλέγοντας να τους εκπροσωπώ στο κοινοβούλιο.

    Και -όπως είμαι σίγουρη ότι συμβαίνει με όλους και όλες σ αυτή την αίθουσα που έχουν εκλεγεί –η σχέση μου με τους ανθρώπους που μου δίνουν 12 χρόνια αυτό το πληρεξούσιο βασίζεται σε αρχές όπως ο αλληλοσεβασμός, η συνέπεια , η  καθαρότητα και σταθερότητα λόγων και έργων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Όλα αυτά τα χρόνια έχω μία συνεπή στάση.

Ποτέ δεν απείχα από ψηφοφορία.

Όσο δύσκολο και αν ήταν κάποιες φορές,  ανέλαβα το πολιτικό κόστος για το καλό της χώρας .

Το 2013 όταν έκλεισε η ΕΡΤ,   μπήκα σε αυτήν εδώ την αίθουσα ΚΑΙ όχι μόνο ψήφισα την απόλυσή μου, αλλά τοποθετήθηκα καθαρά εκφράζοντας τις απόψεις μου.

    Το 2015 καταψήφισα το Σύμφωνο Συμβίωσης όχι γιατί δεν ήθελα να αναγνωρίσω τα νομικά δικαιώματα που προκύπτουν από τη σταθερή συμβίωση δύο ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου, αλλά διότι ήταν προφανές από τον τρόπο διατύπωσης πολλών επίμαχων σημείων του,  ότι ήταν ο προθάλαμος αυτών που ακολούθησαν.

Σήμερα συζητάμε πλέον τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία.

  Γιατί γάμος ίσον τεκνοθεσία.

   Άρα το θέμα εκφεύγει της διαπροσωπικής σχέσης δύο ενήλικων και της νομικής μορφής που αυτή μπορεί να έχει,,, και περνά στον θεσμό της οικογένειας.

Διότι ο θεσμός του γάμου ως ένωση άνδρα και γυναίκας με σκοπό την δημιουργία οικογένειας, αυτό που ονομάσαμε «πυρηνική οικογένεια» δημιουργήθηκε και κυριάρχησε εν τέλει στο πέρασμα του χρόνου σε διαφορετικές κοινωνίες με διαφορετικά χαρακτηριστικά , ως το καλύτερο λειτουργικά μοντέλο κοινωνικής  θέσμισης ειδικά για τπαιδιά και την ομαλή τους ανάπτυξη.

    Η οικογένεια άλλωστε προστατεύεται με την παραδοσιακή μορφή της, όπως και η μητρότητα, τόσο από το Σύνταγμα, με το άρθρο 21, όσο και μέσα από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, άρθρο 9.

 Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

Μη γελιόμαστε, μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, μην στρουθοκαμιλίζουμε  !

      Ολο το θέμα αφορά στα παιδιά και το γεγονός ότι αυτό το νομοσχέδιο κάνει το επόμενο βήμα,   για να ακολουθήσει χωρίς καμία αμφιβολία το μεθεπόμενο και  μάλιστα πολύ σύντομα.

      Το 2018 καταψήφισα την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια.

    Διότι πιστεύω ότι  κάθε  παιδί χρειάζεται μεν πάνω απ όλα  «αγάπη» αλλά χρειάζεται πρότυπα, ιδανικά χρειάζεται  την αγάπη μιας μητέρας και ενός πατέρα, τη φροντίδα  «δύο ετερόφυλων γονέων με τις διαφορετικές συνεισφορές στον ψυχισμό του» όπως αναφέρει πολύ σωστά και σε υπόμνημα ειδικού που κατατέθηκε πρόσφατα  στην  αρμόδια Επιτροπή.

   Η αντίθεση μου στην αλλαγή του πυρήνα του θεσμού του γάμου που αναπόφευκτα οδηγεί στην τεκνοθεσία με όλους τους προσφερόμενους τρόπους,   είτε προβλεπονται με το παρόν νομοσχέδιο, είτε δεν προβλέπονται ακόμη,  είναι προσπάθεια προάσπισης των δικαιωμάτων των παιδιών λοιπόν,

 ΚΑΙ ΟΧΙ  προσπάθεια περιορισμού των δικαιωμάτων των ομοφύλων ζευγαριών.

Οσον αφορά τα δικαιώματα των παιδιων που ηδη μεγαλωνουν σε ομοφυλα ζευγαρια , ασφαλως και πρεπει να κατοχυρωθουν νομικα, αλλά αυτό θα μπορουσε  να γίνει με επέκταση του συμφώνου συμβίωσης.

   Όλη αυτή την περίοδο που συζητάμε αυτό το νομοσχέδιο στην κοινωνία και εδώ στη Βουλή, βλέπω μια διαφωνία που διαπερνά οριζόντια όλα τα κόμματα.

Θα μου πείτε, σημαίνει κάτι αυτό; Φυσικά και σημαίνει!

Σημαίνει ότι ο προβληματισμός και η ανάγκη μιας πολύ πιο βαθιάς και αναλυτικής προσέγγισης για την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που ορίζει το οικογενειακό δίκαιο , είναι υπαρκτός ανεξαρτήτως πολιτικής ταυτότητας.

 Σημαίνει ότι ΟΣΟΙ στον δημόσιο λόγο αφορίζουν και επιτίθενται εμπαθώς σε ΟΣΟΥΣ διατυπώνουν σοβαρές ενστάσεις και άλλη άποψη , πρέπει να σκεφτούν σοβαρά ΑΝ λειτουργούν με λογικές του συρμού, ή με βάση τη  λογική .

    Το να  χαρακτηρίζεις συλλήβδην όσους διαφωνούν, ομοφοβικούς – σκοταδιστές- λαϊκιστές  ή ακόμη χειρότερα ψηφοθήρες που φοβούνται το πολιτικό κόστος και την Εκκλησία , είναι άλμα στο κενό.

 Στο πολιτικό κενό.

 Ο ίδιος ο  Πρωθυπουργός δεν έθεσε κομματική πειθαρχεία σε αυτό το νομοσχέδιο και οι Βουλευτές ψηφίζουμε κατά συνείδηση.

Να   θυμίσω δε, ότι στην πολιτική είμαστε για την κοινωνία δια μέσου του κόμματος και όχι για το κόμμα.

  Να ξεκαθαρίσω λοιπόν ότι στηρίζω και ψηφίζω κατά συνείδηση και όσον αφορά στην οικογένεια , με μόνο γνώμονα το συμφέρον και τα δικαιώματα των παιδιών .

    Ως μητέρα και μάλιστα μονογονέας, βγήκα μπροστά και στήριξα καθαρά τη συνεπιμέλεια.

  Για να έχουμε ως γονείς ίσα δικαιώματα.

 Για να έχουν και οι δύο γονείς συμμετοχή στη καθημερινότητα της ζωής ενός παιδιού, για να μην υπάρχουν μόνον μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου .

    Όπως στήριξα και θα στηρίξω  κάθε νομοθεσία ή εκτελεστική πράξη που απαλείφει αδικίες που αφορούν στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα.

Την προηγούμενη τετραετία έγιναν  βήματα προς σ αυτή την κατεύθυνση από την κυβέρνηση.

Πρέπει να γίνουν περισσότερα?

Λέω καθαρά ναι.

      Όμως εξίσου καθαρά λέω ότι όπως κανείς δεν μπορεί να περιορίσει ή να στερήσει το δικαίωμα δύο ενηλίκων ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, ή θρησκεύματος να ζουν όπως οι ίδιοι επιθυμούν, σε όποια  μορφή σχέσης επιθυμούν, έτσι εξίσου καθαρά λέω ότι όταν μιλάμε για διεύρυνση της διαπροσωπικής σχέσης σε οικογενειακή,  δηλαδή για δημιουργία οικογένειας και απόκτησης παιδιών  με οποιονδήποτε  τρόπο,  τότε αυτόματα

ΕΙΝΑΙ τα δικαιώματα των παιδιών και

ΟΧΙ των ενηλίκων, αυτά που προέχουν.

  Και ο γάμος ως θεσμός αιώνες τώρα  κατοχυρώνει  ένα σαφές σχήμα οικογένειας που αποδείχτηκε απολύτως ανθεκτικό και λειτουργικό στο χρόνο πρωτίστως- κυρίως-  σχεδόν απόλυτα θα σας έλεγα, με γνώμονα την κατά το δυνατόν ομαλή  ανάπτυξη των παιδιών.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

Η επίκληση πολύ πρόσφατων χρονικά, δειγματοληπτικά αμφισβητούμενων αλλά και ερευνητικά αμφίσημων αποτελεσμάτων ως κύριο επιχείρημα, ότι τα παιδιά δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα αν μεγαλώνουν με ομόφυλους γονείς δεν μου είναι πειστικό.

 Όπως δεν θα μου ήταν πειστικό το επιχείρημα ότι τα παιδιά που στερούνται τον ένα ή τον άλλο γονιό ή εγκαταλείπονται , δεν έχουν κάποιο πρόβλημα .

Έχουν,  αλλά με την σωστή στήριξη, τις παρεμβάσεις και τη βοήθεια ειδικών,  με μεγάλη προσπάθεια του γονιού ή των θετών γονιών, λέμε ότι θα το αντιμετωπίσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

  Εδώ όμως  δεν αναγνωρίζουμε καν την ύπαρξη προβλήματος!

Είναι όλα καλά!!!! Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα!!!!

    Όπως δεν μου είναι καθόλου – μα καθόλου πειστική, η επιχειρηματολογία για τις παρένθετες μητέρες σε ομοφυλα ζευγαρια ανδρών,  τις ενοικιαζόμενες μήτρες γυναικών έναντι αδρής αμοιβής

ή πολύ πολύ χειρότερα μέσα από κυκλώματα εκμετάλλευσης γυναικών.

  Μπορεί στο νομοσχέδιο να απαγορεύεται η παρένθετη μητέρα, όμως   επιτρέπεται σε αρκετες χώρες του εξωτερικού .

   Όπως επίσης κανείς δεν μπορεί να ελέγξει αν μία γυναίκα παραδώσει στον πχ βιολογικό πατέρα το μωρό της ότι δεν είναι εγκατάλειψη,  αλλά αποτέλεσμα συμφωνίας για κατά παραγγελία κύηση.

   Για το πόσο πραγματικό είναι αυτό το σενάριο, αρκεί να σας θυμίσω ότι πριν λίγο καιρό, ο κ. Κασσελάκης ανακοίνωσε ότι θέλει με τον σύζυγο του δυο αγόρια, τα ονόμασε κιόλας.

 Την άλλη μέρα πήγε να  μαζέψει την παραγγελία αγοριών και το έκανε ακόμη χειρότερο.

 Θέλω αγόρια, λέει, γιατί δεν μπορώ να εξηγήσω στα κορίτσια για την έμμηνο ρύση.

Παραδέχθηκε δηλαδή πόσο σημαντική είναι , μεταξύ άλλων πολλών, η παρουσία της μάνας στη ζωή ενός παιδιού.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

 Λένε οι ειδικοί ότι «ο κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη να ανήκει κάπου».

Η πρώτη δε, αίσθηση του «ανήκειν» είναι η οικογένειά του.

   Δεν ξέρω πότε η έννοια της μητρότητας έχασε την ιερότητα της και φτάσαμε  στο σημείο να θεωρείται ΟΚ ένα παιδί να μην πει ποτέ  τη λέξη «μαμά» , ούτε πότε ο βράχος και το στήριγμα  των παιδικών -και όχι μόνον- χρόνων μας  ο πατέρας,  έγινε ανώνυμο σπέρμα.

    Αν αυτό είναι πρόοδος,  τότε είμαι συντηρητική και οπισθοδρομική .

      Αν όμως είναι  ένα μοιραίο βήμα  για την αποσύνθεση της κοινωνικής συνοχής, τη διάλυση  των δεσμών που ξεκινούν από την οικογένεια  και καθορίζουν όλη μας τη ζωή

 τότε ΟΧΙ δεν μπορώ να συναινέσω.

Γι’ αυτό και  καταψηφίζω το νομοσχέδιο.

Σας ευχαριστω πολύ.

exapsalmos  Φωτο εδώ