Κυριακή Ζακχαίου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΖΑΚΧΑΙΟΥ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

 «Οἱ τελῶνες καί οἱ πόρνοι καί οἱ πόρνες προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Ὄντως παράδοξον τό κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ, σεβαστή γερόντισσα. Γνωστόν, ἐδείχθη Χριστέ τό ἔλεος, τό ὑπέρ νοῦν τῆς Σῆς φιλανθρωπίας, ἐν τοῖς ἔθνεσιν. Βοᾶ ὁ Ἡσαΐας, ὁ προφήτης.

 Ὁ Ἐμμανουήλ, ὅπως ἡ χάρις προεφήτευσε, εἶναι ὁ τόκος ὁ ἄρρητος, ὁ Χριστός, ὅπου ὁ Ἀρχάγγελος ἀποκάλυψε στόν θεοτίμητον σώφρονα καί δίκαιον Ἰωσήφ τόν μνήστορα. Ἦλθε, περπάτησε ὁ Ἰησοῦς, ὁ Σωτήρ, παρασχῶν ἀναγέννησιν στούς ἀνθρώπους, διά τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως, ἀλλά καί πᾶσαν κτίσιν ἐκαινούργησεν.

Ὁ Ζακχαῖος, ὁ τελώνης, ἀνά μέσον τοῦ πυρός τῆς φιλαργυρίας καί τῆς πλάνης ἀνέμενε ὡς κεκρυμμένον χρυσίον, τήν φωτιά τῆς καθάρσεως. Ποθοῦσε τήν νέκρωση τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος στόν ἔσω τῆς καρδίας ἄνθρωπο. Ἐν τούτοις, ἔπρεπε ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης νά λάμψει τήν συγκεκριμένη ὥρα καί νά φανεῖ στήν καρδιά του, δυνατότερος τῆς κολάσεως πού κατέτρωγε τά σπλάχνα του μέ τήν νόσο τῆς φιλαργυρίας-εἰδωλολατρείας.

Ὦφθη, ἔτσι σήμερα ὁ Χριστός ἀδελφοί, μέ δούλου μορφήν, ἔχοντας κρυμμένην τήν πατρῶα δόξα, ὅπου μυστικά ἐμήνυσε τά ἔπαθλα τῆς μετανοίας στήν ψυχή τοῦ ἀρχιτελώνου. «Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γάρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι».

Σαφῶς, ἁγία γερόντισσα, αὐτή ἡ τιμία κατάβασις ἀπό τή συκομορέα τῆς φιλαργυρίας καί τῆς ἀπληστίας στά πόδια τοῦ Ἰησοῦ καί μαζί στόν οἶκο τῆς καρδιᾶς, καθιστᾶ νικητάς τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων ἐνάντια στήν παράνομον πλάνην νικῶντας τόν ζοφερόν κοσμοκράτορα καί παρέχει τόν τῆς ἀθλήσεως στέφανον, κοσμῶντας μέ ἀνδρεία, σωφροσύνη, φρόνηση καί δικαιοσύνη, τόν μετανοοῦντα εἰς τούς αἰῶνας, νομοθετῶντας ἁμαρτάνοντας ἐν ὁδῷ Κυρίου. Κατεβάζει ἔτσι, διά τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως, τόν κάθε ἀρχιτελώνη ἀπό τήν συκομορέα τῆς πλάνης. Ρυθμίζει τάς φρένας τῆς ψυχῆς καί ἀνεβάζει στό ἀξίωμα τοῦ Ἀποστόλου καί στήν τιμή τοῦ μάρτυρος τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, διδάσκει πραεῖς, ὁδούς αὐτοῦ· ρυθμίζοντας τόν νοῦν κινῶντάς τον σέ ἔργα δικαιοσύνης καί φιλανθρωπίας.

Ὦ, τῆς ραγδαίας μετανοίας σου, Ἅγιε Ἀπόστολε καί Ὁμολογητά Ζακχαῖε!!! Ἔπλεξες, μέ τήν ἐπιστροφή σου στήν ἀλήθεια καί τή δικαιοσύνη, ὕμνους μετανοίας καί ἐξομολογήσεως στόν Κύριο Ἰησοῦ, τόν Θεό ἡμῶν. Κατέστης αἰώνιον πρότυπον πρός μίμησιν. Πεποιθώς, ἐν Χάριτι, ὅτι ὁ Ἐμμανουήλ τοῦ Ἡσαΐου, εἶναι ὁ Ἰησοῦς, Θεοῦ Υἱός Σωτήρ, τοῦ Ἀρχαγγέλου πού εὐηγγελίσθη τόν Ἅγιο μνήστορα Ἰωσήφ. Δέν ἐδειλίασες καί χαίρων ἐκραύγαζες· διδάσκεις πάντας ἡμᾶς λέγων: «Eὐλογεῖτε πάντα τά ἔργα Κυρίου τόν Κύριον», ὡς γνήσιος ἐσαεί Ἀπόστολος κηρύττεις ὅτι, ἡ ἀληθινή ζωή, ἡ ὁποία καί στή ψυχή καί στό σῶμα, προξενεῖ τήν ἀθάνατη  καί ἀληθινή ζωή, θά λάβει τήν ἀρχή της ἐδῶ στόν τύπο τοῦ θανάτου, διά τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως καθώς καί τῆς ὁμολογίας μέ παρρησία, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ὅπου καταργεῖται ἡ ἀνομία καί ἡ ἀδικία.

Σήμερα μαθαίνουμε διά τῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς, ὅτι ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς ἦλθε· μακροθυμεῖ ὡς Δίκαιος καί Δυνατός καί προσφέρει καιρούς καί χρόνους ἐπιστροφῆς σέ ὅλους. Ψάχνει παντοῦ καί πάντοτε· στήν Ἰεριχώ σήμερα, αὔριο κάπου ἀλλοῦ, ζητῶντάς μας, γιά νά μᾶς ἐπιστρέψει στά ἔργα τῆς ζωῆς αὐτῆς ἀπό τό πρωΐ (γέννηση) μέχρι τό βράδυ τῆς ζωῆς αὐτῆς(κοίμηση).

Ἐν τούτοις, φρονοῦμε ἀδελφοί, ὅτι χρήζουμε προσοχῆς, προσευχῆς καί μετανοίας. Γνωρίζουν καλῶς, ὅσοι Τόν σέβονται καί Τόν προσκυνοῦν καί Τόν ἀγαποῦν καί τηροῦν τά προστάγματά Του, ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι καί Θεός ζηλωτής[1] καί δίκαιος Κριτής. Σ’ ἐκείνους ὅμως πού ἀσεβοῦν καί ἀπειθοῦν καί παραβαίνουν τίς ἐντολές Του, λέγει τό Πνεῦμα: «ἐλθέτω δή θάνατος ...αὐτῶν».

Συνεπῶς ἀπευθύνεται καί σέ ὅλους ἐκείνους πού πλανήθηκαν καί ἀθέτησαν τόν Ποιητή τους μέ ἔργα καί λόγια καί νοήματα πιθηκίζοντας σάν μαϊμούδες· Τί κρίμα!! Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, σαφῶς μέ τήν παραβολή τοῦ Ζακχαίου, μᾶς διδάσκει σήμερα ἀδελφοί ὅτι: Δέν ὑπάρχει ἀγώνας σπουδαιότερος καί φοβερότερος ἀπό αὐτόν, γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς.  Ἐν τούτοις καί σήμερα βλέπουμε ἁγία γερόντισσα, τούς ἐχθρούς τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τοῦ μόνου καί μοναδικοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, πῶς ἐπιδίδονται ἀδιάκοπα σέ ἕναν αἱματηρό πόλεμο ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν μέ ἀτιμία καί δόλο. Προσπαθοῦν στανικά νά ὁδηγήσουν μέ τή βία στή λήθη τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀλήθειας, εἰ δυνατόν τούς πάντες, διαστρέφοντας κάθε πανανθρώπινη ἀξία καί ὀρθόδοξον ἦθος.

Συνέπεια, ἀδελφοί μου· ἄς μείνουμε μαχόμενοι, χωρίς ἐκεχειρία, στόν ὡραῖο ἀγῶνα μας. Αὐτό εἶναι τό σημαντικό· νά μή μᾶς καταβάλλει ὁ κόπος· παρ’ ὅλες τίς ἀντιξοότητες, εἴθε ἄς ὁπλιστοῦμε μέ τήν ὑπομονή τοῦ Χριστοῦ, εἰς τέλος. Οἱ καρδιές μας ἑνωμένες «ἐν ἀγάπη»[2], παραμένοντας ἀήττητοι σέ ὅλες τίς μάχες· στρατηγός ὁ Χριστός, πάντοτε, παντοῦ, ἐν πᾶσι Νικητής. Σ’ Αὐτόν ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία, τό Κράτος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

---

[1](Ἔξοδος 20, 5)

[2](Κολασ.2, 2)