Κυριακή του Μεγάλου Δείπνου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

   Ἐπιθυμία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ, εἶναι νά γίνουμε ἅγιοι, τέλειοι. Ἡ μία  παναγία ὑπόστασις τῆς παναγίας Τριάδος, ὁ Υἱός καί Λόγος, ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα, ἔλαβε δούλου μορφήν. «Ἀτρέπτως καί ἀναλλοιώτως, γέγονας ἄνθρωπος».

    Ἐν τούτοις, ἀδελφοί μου, ὁμάδες ἀνθρώπων ἀδικοῦντες ἑαυτούς καί ἀλλήλους, ἀρνοῦνται νά προσέλθουν στό δεῖπνο τῆς δικαιοσύνης καί εὐσπλαχνίας τοῦ Θεοῦ, ἐλλείψει διακρίσεως τῶν πραγμάτων. Λέγει τό Πνεῦμα: «...καί κρῖμα πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις». Τραγικοί ἀρνητές τῆς μεγίστης τιμῆς καί προσκλήσεως τοῦ Θεοῦ, αὐτοί, ἔχοντες ἐσκοτισμένον τόν νοῦν, θορυβοποιοί καί ταραχοποιοί, μέ τυφλόν τό ὀπτικόν πεδίον τῆς ψυχῆς, ἐπιχειροῦν νά δικαιολογήσουν τήν ἀδικία καί τήν ἀθλιότητα πού ἐπιφέρει στήν ἴδια τους τή ζωή, αὐτή ἡ ἄρνησις.

    Ἡ ἔλλειψις τῆς εἰρήνης καί τῆς χαρᾶς, ὅπου ἐμφαίνεται ἀπό τίς ἀπαντήσεις πού δίδουν στόν ἀπεσταλμένο δοῦλο τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἐμφανεῖς: «...ἀγρόν ἠγόρασα· ζεῦγη βοῶν ἠγόρασα πέντε· γυναῖκα ἔγημα». Παραιτοῦμαι, δέν δύναμαι νά ἀνταποκριθῶ, στό κάλεσμα τό θεϊκό.

    Ἄρνηση, δηλαδή, γιά νά συμμετάσχουν εἰς τήν αἰώνια εὐφροσύνη τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Τραγικά πρόσωπα, δυστυχισμένες φιγοῦρες, πού θεσμοποιοῦν νά ζήσουν μιά ζωή χωρίς Θεόν, μακράν τοῦ Χριστοῦ, ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ. Συνέπεια εἶναι νά χρυσώνουν τό χάπι τῆς ἀθεΐας τους μέ δικαιολογίες, ὅπως ἀνεξιθρησκεία, πανθρησκεία, κάτω οἱ αὐθεντίες κι ἄλλα τέτοια χαζά καί ἀνόητα. Ξεχνοῦν οἱ δυστυχεῖς ὅτι ὁ Ἀληθινός Θεός εἶναι Ἕνας, Μοναδικός καί ἀπεκαλύφθη, διά τοῦ Υἱοῦ, τοῦ ἀγαπητοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐσαεί δεικνύει τόν Πατέρα καί πέμπει τόν Παράκλητο στόν κόσμο, καταγγέλλοντας τόν ψεύστη καί ἀνθρωποκτόνο διάβολο.

    Τό Ἅγιο Πνεῦμα σαφῶς διδάσκει· «οἱ Θεοί τῶν ἐθνῶν δαιμόνια». Συνεπῶς, ἁγία γερόντισσα, συνύπαρξις Θεοῦ καί Σατανᾶ, εἶναι ἀδύνατη. Κοινωνία Φωτός καί σκότους, ἀνεπίτρεπτη. Δεῖπνο Θεοῦ, μετά τραπέζης δαιμόνων, βδελυρή, ἀκατανόητη· σχιζοφρενική καί σάν διατύπωση καί σκέψη.

   Φρονοῦμε, ὅτι μόνον ὀργή τοῦ Οἰκοδεσπότου, μπορεῖ νά ἐπιφέρει στούς ἀρνητάς καί ἀντιλέγοντας. «Φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος». Ἡ περιφρόνησις στήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ, συνεπάγεται γιά τούς ἀπειθοῦντας, αἰώνιο χωρισμό ἀπό τό Φῶς καί τήν Ἀλήθεια καί τήν Δικαιοσύνη· ἀπώλεια τῆς εἰρήνης καί τῆς χαρᾶς, τῆς αἰωνίου Βασιλείας τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ. Πλέον τραγική στιγμή καί ἀπόφαση ἀπ’ αὐτήν τήν ἄρνηση, δέν δύναται νά ὑπάρξει στούς αἰῶνας.

   Ἐν τούτοις, ἀδελφοί, ὁ Παράδεισος δέν μπορεῖ νά μείνει κενός, ἄδειος. Ἀντιθέτως, μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, γεμίζει. Περιφρονημένοι μεταξύ τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἀφοῦ οἱ ἐπίσημοι ἄρχοντές τους ἀρνήθηκαν καί μέχρι σήμερα ἀρνοῦνται νά δεχτοῦν τήν σωτηρία πού τούς προσφέρει ὁ Μεσσίας· αὐτοί οἱ καλοπροαίρετοι Ἑβραῖοι,  χέρι-χέρι μέ τούς πεπλανημένους καί περιφερόμενους ἄσκοπα στούς δρόμους καί στίς πλατεῖες τῆς πλάνης, Ἐθνικούς, ὑπήκουσαν καί γίνονται δεκτοί στό δεῖπνο.

    Στήν ἀρχή διστακτικά, οἱ εἰδωλολάτρες, διασκορπισμένοι στάς ρύμας καί περιφραγμένοι ἀπό τήν κακία τῶν δαιμόνων, ἐδέχτηκαν τήν πρόσκληση καί στή συνέχεια ὁμαδικά, μετ’ εὐχαριστίας, κέρδισαν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ εἶναι σαφής. «Ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δέ ἀπιστήσας κατακριθήσεται». Προσκάλεσε δηλαδή καί τούς Ἰουδαίους καί τούς Ἐθνικούς, διά τῆς πίστεως στόν Μεσσίαν παραγγέλλοντας στόν δοῦλον ὅπως ὅλοι οἱ πιστεύσαντες λάβουν μέρος εἰς τά ἀγαθά τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

    Τάδε λέγει Κύριος: Παρακίνησέ τους ἐπιμόνως νά ἔμβουν ἐδῶ, στό δεῖπνο, γιά νά γεμίσει ὁ οἶκός Μου· παραγγέλλει στόν δοῦλο. Κατηγορηματικά σᾶς βεβαιώνω, ὅτι κανένας ἀπό ἐκείνους τούς πρώτους καλεσμένους(ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων), δέν θά παρακαθίσει , ἀλλά καί μηδέποτε εἰς τούς αἰῶνας δέν θά γευθεῖ τοῦ δείπνου.

     Ὦ!!! Βάθος σοφίας καί πλοῦτος χρηστότητος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τοῦ Σωτῆρος Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό ἔνδυμα, τοῦ ἄνωθεν ὑφαντοῦ χιτῶνα περιβαλλόμενοι διά τῶν ἀρετῶν, μέ ἔργα καί λόγια λαμπρότητος πού ζητᾶ ὁ Θεός, τά βρῆκε πρῶτα-πρῶτα, στούς καλοπροαίρετους Ἰουδαίους καί ὕστερα δειλά-δειλά, μετά φόβου Θεοῦ, στούς καλοπροαίρετους Ἐθνικούς, δηλαδή ὅλους ἐμᾶς.

   Συμπέρασμα, σεβαστή γερόντισσα, μόνον ἀνόητοι καί τυφλοί εἶναι δυνατόν νά ἀρνοῦνται τήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ, ἰσχυριζόμενοι, ὅτι τά ὑλικά πράγματα, μπορεῖ νά ἔχουν μεγαλύτερη καί δραστικότερη σημασία καί ὠφέλεια γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς τοῦ καθενός καί ὁ Μεσσίας ἄς περιμένει. Ὁ ἄνθρωπος ἀδελφοί, ὡς κατά χάριν Θεάνθρωπος, ἐν τῷ Θεανθρώπῳ, ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἀναπτύσσεται σέ χαρισματικό θεάνθρωπο. Ὅντας στά ὕψη ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀναπτυχθεῖ καί να ἐξελιχθεῖ, ἕως τό δεῖπνο τῆς Βασιλείας, ἕως τόν Θεό.

    Ἀντίθετα, ἡ ἄρνησις τῆς προσκλήσεως τοῦ δείπνου τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νά τόν φέρει τόσο χαμηλά καί νά ἐκπέσει καί νά ἐξακολουθεῖ νά ἐκπίπτει, ἕως τόν διάβολο, τήν κόλαση. Θεός φυλάξοι, ἁγία γερόντισσα.

    Ἐμεῖς ἔχουμε τήν βεβαιότητα, ὅτι ὅλα τά ἀγαθά, δόθηκαν στήν ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στό Θεανθρώπινο Σῶμα, τό ἀείζωο καί ζωοποιό πού ἔχει κεφαλή τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος μᾶς δίδαξε τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή. Ἔλαβε δούλου μορφή καί μέ τίς θεανθρώπινες δυνάμεις Του, ζωοποιεῖ ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, διά τῶν ἱερῶν μυστηρίων καί τῶν ἁγίων ἀρετῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καθιστῶντας τόν κάθε πιστό ἅγιο ἀποδέκτη τοῦ δείπνου τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Χριστοῦ. Αὐτῷ ἡ Δόξα καί ἡ Βασιλεία στούς αἰῶνας. Ἀμήν.