Έτσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου

Έτσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί πολλές συζητήσεις και διάφορα σχόλια. Οι απόψεις που διατυπώνονται  αφορούν κυρίως το πολιτικό μέρος. Ο Αλ. Τσίπρας θα μείνει στην πολιτική ιστορία της χώρας μας για την τοξικότητα που προκάλεσε στην πολιτική ζωή της χώρας και τον  άκρατο και άκριτο λαϊκισμό του.

Και είναι μεν αληθές ότι από το 4,6% του 2009 πήγε τον ΣΥΡΙΖΑ στο 35,46% το 2015, αλλά εξίσου αληθές είναι ότι το 2023 κατέβηκε στο 17,83,  προκαλώντας  μείωση της δυνάμεώς του κατά 67,59%. Στις έδρες, από τις 145 του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις 98 και σήμερα διαθέτει 47 έδρες στο Κοινοβούλιο.

Τα πέραν του λαϊκισμού, γεγονότα, που έπαιξαν ρόλο στην εντυπωσιακή συρρίκνωση της εκλογικής δυνάμεως του ΣΥΡΙΖΑ, ήσαν οι ανακρίβειες του Τσίπρα  σχετικά με τα μνημόνια, η δέσμευση της κρατικής περιουσίας, η πολιτική του έναντι των παράνομων μεταναστών, η κυβίστησή του στο δημοψήφισμα που ο ίδιος προκάλεσε, η διακοπή της μισθοδοσίας των κληρικών και, προ πάντων, η συμφωνία των Πρεσπών.  

            Όμως η παραίτηση Τσίπρα δεν έχει μόνο πολιτική διάσταση. Έχει  ηθική, φιλοσοφική και πραγματική. Επαληθεύεται για μιαν ακόμη φορά πως ουδείς είναι μόνιμος στην εξουσία. Ούτε ο Πάπας! Κατά την περίοδο αναταραχών στους Ρωμαιοκαθολικούς και την ύπαρξη ταυτόχρονα τριών παπών, σε έναν από αυτούς, τον Αλέξανδρο Ε΄, που ενθρονίστηκε το 1409 στην Πίζα, του υπενθύμισαν πως « sic transit Gloria mundi» (Έτσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου). Στην Ελλάδα ας σκεφθούμε πόσους από τους 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που εξελέγησαν το 2015, θυμάται σήμερα ο μέσος Έλληνας...

            Για το ότι η εξουσία είναι προσωρινή και φευγαλέα, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ευτρόπιος. Πολύ φιλόδοξος έδρασε επί αυτοκράτορος Αρκαδίου (395-408),  ανήλθε όλα τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας και το 399 ανακηρύχθηκε ύπατος.  Οι κολακευτικές επευφημίες υπέρ του δεν είχαν όριο. Έναν είχε θαρραλέο κριτή, τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη τον Χρυσόστομο, που επανειλημμένα τον ήλεγξε για τα λάθη του. Ο Ευτρόπιος κατάργησε το άσυλο των ναών θέλοντας να έχει την άνεση να συλλάβει τον Χρυσόστομο και εντός του ναού της Αγίας Σοφίας... Όμως ο Ευτρόπιος έπεσε στη δυσμένεια του Αρκαδίου και φοβηθείς ότι ο Αυτοκράτορας δεν θα περιοριστεί στην καθαίρεσή του ζήτησε άσυλο στην Αγία Σοφία! Ο Χρυσόστομος ήταν πάντα υπέρ της διατηρήσεως του ασύλου και πήγε στο ναό και εμπόδισε την παραβίασή του. Τότε εκφώνησε την ομιλία του «Εις Ευτρόπιον» στην αρχή της οποίας σχολιάζει τον γραφικό λόγο «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης» και εξηγεί:

                «Πού είναι τώρα η περίλαμπρη στολή του υπάτου; Πού είναι οι εορταστικές
φωταψίες και οι φαιδρές λαμπαδηφορίες; Πού είναι τα χειροκροτήματα, οι
χοροί, τα πλούσια συμπόσια και τα πανηγύρια;...Πού είναι οι θορυβώδεις
συγκεντρώσεις του λαού της πόλεως και οι ζητωκραυγές στις
ιπποδρομίες;... Όλα πέρασαν γρήγορα! Αλλεπάλληλα και απότομα ήρθαν τα
γεγονότα και άλλαξαν τα πράγματα...Πού είναι τώρα οι προσποιητοί και
ψεύτικοι φίλοι; Πού είναι όλο εκείνο το κοπάδι των φίλων της
προσκολλήσεως;... Όλα ήσαν παρόμοια με καπνό και διαλύθηκαν γρήγορα...»

        Παγκόσμιος νόμος η παροδικότητα της εξουσίας, όμως η ηδονή που αυτή
έχει, μαζί με την κουφότητα και τον εγωισμό δεν αφήνουν πολλούς που την
κατέχουν να δουν την πραγματικότητα.-

Σημ. Το απόσπασμα που παρέθεσα είναι από το βιβλίο «Λόγοι δύο εις
Ευτρόπιον» του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, το οποίο εξέδωσαν οι
Εκδόσεις «Γρηγόρη» σε εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση και σχόλια του
θεολόγου καθηγητού Βασιλείου Γ. Μπιλάλη. Το ενδιαφέρον για σήμερα είναι
πως η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, το 1966, μετά από εισήγηση
του αείμνηστου Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κυρού Ευσταθίου,
τότε Συνοδικού, ενέκρινε το ως άνω βιβλίο για την Β΄ Τάξη των Λυκείων
«ως κατάλληλον δια τον σκοπόν της σχολικής χρήσεως για τον οποίο
προορίζεται». Οι ομιλίες του Χρυσοστόμου είναι το ίδιο αξιόλογες με τις
ομιλίες των αρχαίων ρητόρων, όπως των Λυσίου και Δημοσθένους και εκρίθη
ότι έτσι οι μαθητές και οι μαθήτριες θα αποκτούσαν και μια γνωριμία με
τον πατερικό λόγο. Τη σημείωση θεώρησα απαραίτητο να την κάνω, για
σύγκριση της διδασκαλίας των θρησκευτικών σήμερα...