Τήν ἀλήθεια ἤ τά παραμύθια;

Τήν ἀλήθεια ἤ τά παραμύθια;

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

Οἱ θεοί τῆς γῆς πεθαίνουν. Ὁ Θεός «ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς», ζῆ, δημιουργεῖ, ἐνεργεῖ, θαυματουργεῖ, ἀγαπᾶ, σώζει. Οἱ πρῶτοι πεθαίνουν χωρίς νά ζήσουν. Ἁπλούστατα, διότι εἷναι ἀνύπαρκτοι. Ὑπάρχουν μόνο στήν ἀρρωστημένη φαντασία τῶν ἀνοήτων.

Ὁ ὄντως Θεός, ὁ «Ὤν», ὁ προϋπάρχων, ὁ «ποιήσας τόν κόσμον καί πάντα τά ἐν αὐτῷ», δέν ἔχει σχέσι μέ παραμύθια. Εἷναι ἡ Ἀλήθεια.

Δέν ἔχει σχέσι μέ δεισιδαιμονίες. Εἶναι τό ὑπαρκτό καί διαρκές θαῦμα. Δέν εἶναι εἴδωλο, πού κατασκευάζει μέ ποικίλη ὕλη ὁ ἄνθρωπος. Εἶναι «Πνεῦμα» καί «εἰκόνα». Πνεῦμα γιατί δέν κατοικεῖ «ἐν χειροποιήτοις ναοῖς» (Πράξ. ιζ´ 24). Εἰκόνα, γιατί καθρεπτίζεται στίς ἄπειρες ἀγαπητικές Του ἐνέργειες.

•Δύο παραστάσεις γιά τόν ὄντως Ὄντα Θεόν:

•Ἡ μία εἶναι ὁ ὁρισμός περί Θεοῦ, πού ἐκφαίνει ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός ἀπαντώντας σέ θρησκευτικά ἐνδιαφέροντα τῆς Σαμαρείτιδας, πού λίγο πρίν ἄγγιζαν τά ὅρια τῆς δεισιδαιμονίας. Περιορίζει ἡ συνομιλήτρια τοῦ Χριστοῦ τόν Θεό σέ ἕνα τόπο, καί ζητεῖ ἀπό τόν Χριστό νά ἐντοπίση (χωρικά) τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ: «Οἱ δικοί μας πρόγονοι ἔλεγαν, ὅτι ὁ Θεός κατοικεῖ καί  προσκυνεῖται στόν δικό μας τόπο, στό ὄρος Γαριζίν, ἐνῶ οἱ Ἰσραηλῖτες, οἱ δικοί σας, λένε, ὅτι ὁ τόπος τοῦ Θεοῦ εἶναι στά Ἱεροσόλυμα. Ἐσύ, ὡς προφήτης, τί λές;».

Καί ὁ Χριστός, πού εἷναι «ὁ πανταχοῦ παρών» Θεός, ἀποκλείει τήν ὁποιαδήποτε τοπολατρεία καί τυπολατρεία. Καί ἀποκαλύπτει τόν ἀληθινό ὁρισμό τοῦ Θεοῦ: «Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν» (Ἰωάν. δ' 24).

•Ἡ ἄλλη παράστασις γιά τόν ὄντως Ὄντα Θεόν: Βρίσκεται στήν ὁμιλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου στήν ’Αθήνα. Ὁ Θεός δέν εἶναι κατασκεύασμα ἀνθρωπίνων χεριῶν. Δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό κανέναν. Εἶναι ὁ ποιητής ὅλου τοῦ κόσμου. Αὐτός δίνει τή ζωή καί τήν πνοή. Εἶναι μέσα μας καί εἴμαστε μέσα Του. «Ἐν αὐτῷ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν» (Πράξ. ιζ' 28).