Συλλυπητήρια εἰς ἀρχιαιρεσιάρχην

 

Συλλυπητήρια εἰς ἀρχιαιρεσιάρχην

Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Λαμπρόπουλος, θεολόγος

Δυστυχῶς, ὑφίσταται ἡ συνήθεια κατὰ τὴν ἐκδημίαν προσώπου νὰ ἀναφέρωνται μόνον ὅσα καλὰ ἔπραξε, πιθανῶς εὐελπιστοῦντες ὅλοι ἐνδομύχως ὅτι ὁ Δικαιοκρίτης Κύριος θὰ εὕρη ἀφορμὴν ἐξ αὐτῶν νὰ τὸν σώση. Ὅμως τὸ «πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον» εἶναι λόγος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὅσον καὶ ἂν προσεπάθησαν παλαιότεροι ἀλλὰ καὶ νεώτεροι θεολογοῦντες νὰ ὑποστηρίξουν τὴν «ἀποκατάστασιν τῶν πάντων» εἰς τὰ ἔσχατα, ἡ Ε΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τὴν κατεδίκασεν ἅπαξ καὶ διαπαντός.

Ὁμοίως κατὰ τὴν ἐκδημίαν τοῦ ἐπιτίμου Πάπα Βενεδίκτου 16ου δηλώσεις καὶ συλλυπητήρια μηνύματα ὄχι μόνον ἀστοχοῦν, ἀλλὰ ἐγείρουν ἐρωτήματα διὰ τὸ ὀρθοδοξοφρονεῖν ἐκείνων οἱ ὁποῖοι τὰ ἀπευθύνουν.

Δηλώσεις ἐκ Φαναρίου

Ἡ πρώτη ἄμεσος ἀντίδρασις διὰ τὸν θάνατον τοῦ Ράτζιγκερ ἦτο ἡ δήλωσις τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου μετὰ τὴν Θ. Λειτουργίαν τῆς 1ης Ἰανουαρίου, ὅπου μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε:

«…Ὅταν συνῆλθε πρὸ ἐτῶν εἰς τὸ Βατικανόν, καὶ συγκεκριμένως εἰς τὴν Καπέλα Σιξτίνα, ἡ Σύνοδος τῶν ἐπισκόπων τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας εἶχε προσκαλέσει τὸν ὁμιλοῦντα νὰ πραγματοποιήσει τὴν ἐπίσημον κεντρικὴν ὁμιλίαν πρὸς τοὺς Καρδιναλίους καὶ τοὺς Ἐπισκόπους, μὲ θέμα τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον καὶ ἐγένετο μέσα εἰς τὸ πλαίσιον ἑνὸς κατανυκτικοῦ ἑσπερινοῦ ποὺ ἔγινε εἰς τὸ Σιξτίνιον παρεκκλήσιον. Ἦτο μεγάλος θεολόγος ὁ Βενέδικτος ὁ 16ος, Γερμανὸς εἰς τὴν καταγωγὴν ὡς γνωστόν, ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν καθηγητὴς Πανεπιστημίου, εἶχε καὶ ὀρθοδόξους φοιτητάς, μεταξὺ τῶν ὁποίων διέπρεψαν ὁ μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας Στυλιανὸς καὶ ὁ μετέπειτα Μητροπολίτης Ἑλβετίας Δαμασκηνός, καὶ ἤκουσα ὁ ἴδιος ἀπὸ τὸν Βενέδικτον νὰ λέγει ὅτι ἐγνώρισε καλύτερα τὴν Ὀρθοδοξίαν χάρις εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους φοιτητάς του, καὶ μάλιστα τοὺς προαναφερθέντας ἐκλεκτοὺς Ὀρθοδόξους θεολόγους καὶ Ἱεράρχας. Εὐχόμεθα νὰ εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του… Εἰς τὴν κηδείαν του, ἡ ὁποία θὰ γίνει τὴν προσεχῆ Πέμπτη, τὸ Οἰκουμενικόν μας Πατριαρχεῖον θὰ ἐκπροσωπήσουν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Ἐμμανουὴλ καὶ ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ἰταλίας Πολύκαρπος. Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του».

Κατ’ ἀρχὰς τὸ πῶς καὶ διατί τῆς προσκλήσεως εἶναι ζήτημα τὸ ὁποῖον ἔδει νὰ προβληματίση τὴν Ἱεραρχίαν… Ἦτο δυνατὸν π.χ. νὰ καλέση ποτὲ Ὀρθόδοξος Σύνοδος τὸν Πάπαν ὡς ὁμιλητήν;… Ἐπίσης, καλὸν θὰ ἦτο νὰ δοθῆ καὶ ἡ ὁμιλία εἰς τὴν δημοσιότητα, διότι ἂν ὁ Πατριάρχης δὲν ἐκήρυξεν ἐκεῖ τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλὰ ἀνηλώθη εἰς δευτερεύοντα, ποῖον τότε τὸ νόημα τῆς παρουσίας του; Ἀλλὰ καὶ δι’ ἕτερον λόγον πρέπει ἡ ὁμιλία νὰ δημοσιευθῆ, καθὼς ἐφημολογεῖτο ὅτι κατὰ τὴν ψηφοφορίαν τῶν Καρδιναλίων διὰ νέον Πάπαν ἔλαβε τρεῖς ψήφους ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος! Ἆραγε ἐπρόκειτο διά… στροφὴν τῶν παπικῶν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν ἢ μήπως ἀναγνώρισιν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Βαρθολομαίου ἑνὸς Πάπα, ὁ ὁποῖος εἰς οὐδὲν διαφέρει ἀπὸ τὸν «ὁμόλογόν» του λατῖνον; Ἐν πάσῃ περιπτώσει τοιούτου εἴδους φῆμαι (ἢ μήπως ἀλήθειαι;) ὑπηρετοῦν συγκεκριμένας σκοπιμότητας…

Ἐπιπροσθέτως τυγχάνει λίαν προβληματικὸν ὅτι ὀνομάζει τὸν ἀρχηγὸν τῆς πλάνης «μεγάλον θεολόγον»! Πράττει μάλιστα αὐτὸ κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου! Μήπως πλησίον τῶν Μεγάλων Ἀθανασίου, Βασιλείου κ.ἄ. θὰ τοποθετηθῆ καὶ ὁ Ράτζιγκερ ἀπὸ τὸ Φανάρι;

«Διαπρεπεῖς» καὶ «ἐκλεκτοὺς Ὀρθοδόξους θεολόγους» ὀνομάζει ὡσαύτως τοὺς κεκοιμημένους Αὐστραλίας καὶ Ἑλβετίας. Πότε ἆραγε ἦτο διαπρεπὴς ὁ Αὐστραλίας, ὅταν ἐκήρυττε αἱρέσεις περὶ ἠθικῆς προόδου τοῦ Χριστοῦ κ.ἄ. ἢ ὅταν μεταγενέστερα κατεδίκαζε τὸν οἰκουμενισμὸν ὡς «ἀνόσιον παίγνιον»;! Ἂν ἦτο «διαπρεπὴς» διὰ τὸ δεύτερον, τότε ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὀφείλει νὰ ἀποκηρύξη τὸν οἰκουμενισμόν. Ἂν διὰ τὸ πρῶτον, τότε ὁ Πατριάρχης ὁμολογεῖ ὅτι ἀσπάζεται «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» καταδικασμένας αἱρέσεις!

Ἐξίσου σημαντικὸν εἶναι ὅτι χωρὶς ἰδιαιτέραν σκέψιν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀνεκοίνωσε τὴν ἀποστολὴν ἀντιπροσωπίας εἰς τὴν κηδείαν τοῦ Πάπα ἐκ μέρους τοῦ «Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου». Πότε συνεσκέφθη μὲ τὴν Ἱ. Σύνοδον διὰ τοῦτο; Πότε ἐλήφθη ἀπόφασις -ἐφ’ ὅσον δὲν ἐκπροσωπεῖται ὁ ἴδιος ἀλλὰ ὁλόκληρος ἡ Ἱεραρχία- τοῦ Φαναρίου; Εἶναι ἆραγε ἀναγκαία οἱαδήποτε ἑτέρα ἀπόδειξις ὅτι «ἀποφασίζει καὶ διατάζει» μόνος μονότατος, παρακάμπτων παντελῶς τὸ συνοδικὸν σύστημα, καὶ δρῶν ὡς ἡ Ἐκκλησία νὰ τυγχάνη ἰδιοκτησία του;

Ἐπιπλέον, δύο φοράς μνημονεύει προφορικῶς τὴν φράσιν «αἰωνία ἡ μνήμη» τοῦ Πάπα! Τὸ αὐτὸ ἔπραξε καὶ γραπτῶς εἰς τὴν ἐπιστολὴν, τὴν ὁποίαν ἀπέστειλε πρὸς τὸν Πάπαν Φραγκίσκον τῆς 31ης Δεκεμβρίου 2022, ἀναφέρων μεταξὺ ἄλλων:

«…ἀποχαιρετοῦμε τὸν ἄμεσο προκάτοχό σας στὸν θρόνο τοῦ Ἁγίου Πέτρου τῆς Ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης… Μᾶς εἶναι γνωστὸ βέβαια ὅτι ὁ ἀδελφός μας, Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄, ὑπέφερε τὰ τελευταῖα χρόνια… ἡ ἀξιομνημόνευτη συν­εισφορὰ του ὄχι μόνο στὴν Ἐκκλησία σας, ἀλλὰ καὶ στὸν ἀκαδημαϊκὸ κόσμο – ὄντας ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους θεολόγους τοῦ 20οῦ αἰώνα… Προσευχόμαστε στὸν Θεό… νὰ δώσει αἰώνια ἀνάπαυση στὴν ψυχὴ του, ὅπου ἀναπαύονται οἱ δίκαιοι… Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του! Αἰωνία ἡ μνήμη!»

Ἡ νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου -εἰς εὐθεῖαν ἀντίθεσιν μὲ ἐκείνην τῶν Ἁγίων Πατέρων- ἀναγνωρίζει ὅτι ὄντως ὁ ἑκάστοτε Πάπας εἶναι διάδοχος τοῦ Ἀπ. Πέτρου! Ἀνεξαρτήτως τοῦ γεγονότος ὅτι δὲν φέρει τὴν αὐτὴν διδαχὴν τὸν ἀποκαλεῖ «προκάτοχον στὸν θρόνον» (ὡς ὁ Ἅγιος Πέτρος νὰ ἦτο Ἐπίσκοπος Ρώμης!), ὅπως ἀναγνωρίζει μὲ τὸν ἴδιον τρόπον κάθε αἱρετικὸν καὶ σχισματικὸν μόρφωμα ὡς «Ἀδελφὴ Ἐκκλησία», ἀνεξαρτήτως ἐὰν ἡ Ἐκκλησία εἶναι μόνον «Μία»!

Ἀναγνωρίζει ὡς «ἀδελφὸν» τὸν ἀρχιαιρεσιάρχην, καίτοι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι χρησιμοποιοῦν τὸ «ἀδελφὸς» μόνον διὰ τοὺς ὁμοπίστους! Ὀνομάζει «μεγάλον θεολόγον» τὸν ἐμμένοντα εἰς τὰς παπικάς κακοδοξίας! Προσεύχεται διὰ τὴν «αἰωνίαν μνήμην» του, ὡς νὰ ἦτο μέλος τῆς Ἐκκλησίας! Ἡ πλάνη ἀνάγεται εἰς πρότυπον καὶ ὑπόδειγμα! Ἄρα ὁ Χριστὸς ἦλθε νὰ σώση τὸ «πλανηθὲν» ἢ τὸ ἀπολυτρωτικὸν ἔργον Του καταλύεται, ἐπειδὴ πρόκειται διὰ Πάπαν;…

Αὐτοὶ ὅμως οἱ πλανεμένοι μακαρίζονται ὑπὸ τῆς νέας ἐκκλησιολογίας, ἐνῶ ἕτεροι πρόμαχοι τῆς Ὀρθοδοξίας ἀφορίζονται (βλ. Ν. Σωτηρόπουλος) καίτοι καὶ ὁ ἀφορισμὸς ἐσχάτως κατέστη ἐργαλεῖ­ον συμφερόντων (π.χ. προσυπέγραψεν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τὴν καθαίρεσιν καὶ τὸν ἀναθεματισμὸν τῶν Οὐκρανῶν, ἀλλὰ ὅταν αἱ ΗΠΑ ἤλλαξαν γνώμην οἱ αὐτοχειροτόνητοι –οἱ ὁποῖοι συλλειτουργοῦν μὲ παπικούς, οὐνίτας καὶ προτεστάντας- ἐξεδίωξαν μὲ τὴν εὐλογίαν τοῦ Φαναρίου ἀκόμη καὶ τοὺς κανονικοὺς κληρικούς).

Ἀφορμὴ διὰ ἐνδοορθόδοξον πόλεμον

Ἀπὸ αὐτὸ τὸ τελευταῖον, τὸ Οὐκρανικόν, ἀφορμᾶται καὶ θεολόγος τοῦ Φαναρίου ὀνόματι κ. Γ. Βλαντής, ὁ ὁποῖος εἰς κείμενόν του εἰς τὴν ἱστοσελίδα «Φῶς Φαναρίου» τῆς 3ης  Ἰανουαρίου  2023 μὲ  τί­τλον «Ἦταν ὁ Βενέδικτος ΙΣΤ’ κληρικός;» ἐγκαλεῖ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀλβανίας δι’ ἀσυνέπειαν… ὅτι τηρεῖ δύο μέτρα καὶ δύο σταθμὰ σχετικῶς μὲ τὴν ἱερωσύνην ἀμφοτέρων (Οὐκρανῶν – παπικῶν). Ὁ ἴδιος ὅμως παραδόξως παρατηρεῖ τὰ ἑξῆς:

«Εἶναι ἐνδιαφέρον ὅτι στὸ συλλυπητήριο κείμενο τοῦ Μακαριωτάτου μόνη ἀναφορὰ στὴν ἀρχιερατικὴ ἰδιότητα τοῦ Βενέδικτου ΙΣΤ/εἶναι ὁ ὅρος «ἐπίτιμος Πάπας», ἡ ὁποία δύναται νὰ ἐκληφθεῖ καὶ ὡς ἁπλῶς περιγραφική. Δὲν μνημονεύεται οὔτε ὁ τίτλος τῆς ἐπισκοπῆς του (Ρώμης), οὔτε καὶ ἐπαινεῖται ἄμεσα ἡ ποιμαντική του δράση, ἀλλὰ κυρίως ἡ ἀκαδημαϊκή του προσφορὰ καὶ ἡ συμβολή του στὸν διαθρησκειακὸ διάλογο, ὅπως καὶ στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν εἰρήνη. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, τονίζονται ἡ «ἀδιασάλευτη πίστη» του (τοῦ σχισματικοῦ;) στὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ ἡ ἐργασία του γιὰ τὴν ὑπερ­άσπιση τῆς πίστης».

Οὐδόλως μᾶς ἀπασχολοῦν αἱ ἀπόψεις ἢ ἀντιφάσεις ἢ «σπέκουλα» τοῦ συγκεκριμένου θεολόγου. Παρομοίως ἐγνωσμέναι εἶναι αἱ θέσεις τοῦ Ἀλβανίας διὰ τὸν οἰκουμενισμόν. Ὁ λόγος διὰ τὸν ὁποῖ­ον παρεθέσαμεν τὸ ἀνωτέρω εἶναι, διὰ νὰ καταδειχθοῦν δύο διαφοραί.

Ἡ πρώτη εἶναι ὁ χειρισμὸς τῆς ἐκδημίας τοῦ Πάπα ἀπὸ τοὺς δύο Προκαθημένους (Κων/λεως – Ἀλβανίας). Ἀπὸ ὅσα ἐσχολιάσαμεν προηγουμένως διὰ τὰ μηνύματα τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου καὶ εἰς σύγκρισιν μὲ ὅσα ἀναφέρει ὁ κ. Βλαντής, προκύπτει ἀβίαστα πὼς ὁ Ἀλβανίας μὲ ἐπιδέξιον τρόπον ἀποφεύγει τὰ ὀλισθήματα τοῦ Πατρ. Βαρθολομαίου. Ἄλλωστε τοῦ τὸ ἀναγνωρίζει ὁ ἴδιος του ὁ ἐπικριτής! Αὐτὰ πρὸς γνῶσιν καὶ συμμόρφωσιν…

Ἡ δευτέρα διαφορὰ εἶναι ἡ διαπίστωσις ὅτι ἡ βαθεῖα πικρία τῶν Φαναριωτῶν ἀπὸ τὴν μὴ ἀναγνώρισιν τῶν ἀχειροτονήτων Οὐκρανῶν ἐκ μέρους τῆς συντριπτικῆς πλειονότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὁδηγεῖ σκόπιμα εἰς τὸ «τσουβάλιασμα» παπικῶν καὶ σχισματικῶν κάθε εἴδους. Προέρχεται ἀπὸ ἐσφαλμένην κατανόησιν τῆς ἱερωσύνης καὶ δεικνύει σοβαρὸν θεολογικὸν ἔλλειμμα εἰς τοὺς φαναριώτικους κύκλους. Δυστυχῶς, συνήθως οἱ Φαναριῶται ἀντιλαμβάνονται τὴν ἱερωσύνην, ὅπως οἱ παπικοί, δηλ. ὅτι ἀπορρέει ἐκ τῆς κοινωνίας τους μὲ τὸν «Πρῶτον», διὰ τοῦτο οἱ αὐτοχειροτόνητοι ἀπέκτησαν ἐν μιᾷ νυκτὶ «ἱερωσύνην» μέσῳ τοῦ «ἐκκλήτου», δηλ. (ὅπως τὸ ἑρμηνεύουν οἱ ἴδιοι) τῆς ἀποζητήσεως τῆς κοινωνίας μὲ τὸν «Πάπαν τῆς Ἀνατολῆς». Προφανῶς ὁμοίως θὰ ἀποκτήσουν ὑποτίθεται ἱερωσύνην οἱ παπικοὶ, ὅταν ἐπέλθη πλήρης κοινωνία Κων/λεως – Ρώμης ἄνευ οἱωνδήποτε προϋποθέσεων. Ἂς μὴ ἐπεκταθῶμεν εἰς τὸ πῶς ἡ εὐχαριστιακὴ καὶ ἡ καθιδρυματικὴ ἐκκλησιολογία ἀποτελοῦν τὰ θεμέλια αὐτῶν τῶν παντελῶς στρεβλῶν θέσεων… Ἂς τὸ ἐννοήσουν: δὲν εἶναι ἡ μυστηριακὴ χειροτονία εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν ἰσοδύναμος μὲ τὴν ἀποστολὴν τοῦ «παλίου» ἀπὸ τὸ Βατικανόν, ἀλλὰ δίδεται ἀκτίστως τὸ χάρισμα τῆς μετοχῆς εἰς τὴν μοναδικὴν ἱερωσύνην τοῦ Χριστοῦ! Οἱ σχισματικοὶ δὲν ἔχουν σχέσιν μὲ τὸν Χριστὸν-Ἐκκλησίαν, ἐνῶ οἱ αἱρετικοὶ ὄχι μόνον δὲν ἔχουν σχέσιν, ἀλλὰ φρονοῦν ἐσφαλμένως περὶ τοῦ Χριστοῦ-Ἐκκλησίας, διακηρύσσοντες ἕτερον Εὐαγγέλιον. Ποίαν ἑπομένως ἱερωσύνην νὰ ἔχη ὁ Πάπας, ὅταν δὲν πιστεύη εἰς τὴν ἄκτιστον χάριν;

Ἡ «μνήμη» τοῦ Πάπα Βενεδίκτου

Ὅσον καὶ νὰ τὸν παρουσιάζουν ὡς σπουδαῖον εἰς τοὺς εὐσεβεῖς Ὀρθοδόξους ὁ Πάπας Βενέδικτος καὶ κάθε Πάπας θὰ παραμένη ἕνας αἱρετικός, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν διδασκαλίαν του παρασύρει τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν ἀπώλειαν.

Ἀλλὰ καὶ διὰ τοὺς κοσμικοὺς τὸ ἀποτύπωμά του εἶναι μελανόν. Δὲν ἀνέγνωσαν τὴν ἐφημερίδα «Ἔθνος», ἡ ὁποία πολλάκις προωθεῖ τὰς ἀπόψεις τοῦ Φαναρίου, ὅπου ἔγραψεν ὡς τίτλον: «Πάπας Βενέδικτος: Μέλος τῆς ναζιστικῆς νεολαίας – Γιατί στὸ Βατικανὸ τὸν ἀποκαλοῦσαν τὸ Ροτβάιλερ τοῦ Θεοῦ – Παραιτήθηκε λόγῳ σκανδάλων. Ὁ Θεὸς νὰ τὸν συγχωρέσει…». Ἀνέγνωσαν ἀλλὰ οὐ κατέγνωσαν…

Ορθόδοξος Τύπος