Η επανάληψη της ιστορίας ως τραγωδία: Από το «Ζωτικό χώρο» στο «Στρατηγικό Βάθος», τη «Γαλάζια Πατρίδα» και τα οστά προς «βιομηχανοποίηση»….

Θεοφάνης Μαλκίδης

Διδάκτορας του  Παντείου Πανεπιστήμιου

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

Η επανάληψη της ιστορίας ως τραγωδία:  Από το  «Ζωτικό χώρο» στο  «Στρατηγικό Βάθος», τη «Γαλάζια Πατρίδα» και τα οστά προς «βιομηχανοποίηση»….

Ήταν Νοέμβριος του 1937 όταν ο  Χίτλερ πραγματοποίησε  μυστική συνάντηση με κορυφαία στελέχη του Ναζιστικού καθεστώτος, αναπτύσσοντάς τους τα σχέδιά του για την απόκτηση του «ζωτικού χώρου». Με τη «θεωρία» αυτή ο Χίτλερ  επισήμανε ως ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για επιβίωση της Ναζιστικής Γερμανίας  την επέκταση των συνόρων της, προκειμένου να μπορούν να ζουν ανεκτά οι Γερμανοί. Επιπλέον η αναθεώρηση των όρων όπως επιβλήθηκαν στη Γερμανία από τους  νικητές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η διπλωματική- πολιτική- νομική συνιστώσα του «ζωτικού χώρου».

Πριν λίγες ημέρες ο Ερντογάν, ο εκφραστής του σύγχρονου  «ζωτικού χώρου», (ξανα)είπε πως κάποιοι θέλουν «να φυλακίσουν την Τουρκία στα χερσαία σύνορά της», στα οποία, ευνόητα, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι δεν μπορεί η Τουρκία να επιβιώσει και επιπλέον  η  διαρκή επίκληση για  αναθεώρηση της  Συνθήκη της Λωζάννης είναι η αντίστοιχη συνιστώσα, προκειμένου να πεισθεί ο διεθνής παράγοντας και οργανισμοί ότι η συρρίκνωση της  Τουρκίας δεν μπορεί να γίνει ανεκτή.

Οι ομοιότητες και σε θεωρητικό επίπεδο των παραπάνω πρακτικών  έχουν το ενδιαφέρον τους για ό,τι δυστυχώς συνέβη στον Β ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, για όσα συμβαίνουν εις βάρος του Ελληνισμού στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στη Θράκη.

Εμπνευστής του Ναζιστικού «Ζωτικού Χώρου» ήταν ο  καθηγητής Φρίντριχ Ράτζελ,  ο οποίος υποστήριξε την οργανική θεωρία ανάπτυξης του κράτους το οποίο για να τραφεί, επιβάλλεται να προσαρτήσει νέες περιοχές. Στη συνέχεια στη σκυτάλη πήρε ο Καρλ Χαουσχόφερ, ενώ τελικός δίαυλος προς τον Χίτλερ ήταν ο μαθητής του Χαουσχόφερ και εκ των αρχιτεκτόνων του Ολοκαυτώματος,  Ρούντολφ Ες.

Αντιστοίχως ένας από τους  ιδεολογικούς  μέντορες του Ερντογάν,  με το οποίο όλως περιέργως έχει έρθει και με αυτόν σε σύγκρουση – ο άλλος είναι ο Φετουλάχ Γκιουλέν- ο  καθηγητής Αχμέτ Νταβούτογλου εισήγαγε στο σύγχρονο κόσμο τον  όρο «Στρατηγικό Βάθος». Έτσι αφού η Τουρκία το 2030 η Τουρκία θα έχει διπλασιάσει τον πληθυσμό της φτάνοντας τα 150 εκατομμύρια,  ως οργανικό μόρφωμα θα προκύψει θέμα ζωτικού χώρου για τον τουρκικό κόσμο, ο οποίος εκτείνεται από την Αδριατική έως το Σινικό Τείχος.

Από κοντά και η παρεμφερής θεωρία του  αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού Τζιχάτ Γιαϊτζί περί  «Γαλάζιας Πατρίδας» η οποία υποστηρίζει ότι  «η Τουρκία  δεν είναι απλώς μια χώρα του Αιγαίου, αλλά και μια χώρα που εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, σε μια περιοχή που ξεκινάει από την Αδριατική και εκτείνεται έως τον κόλπο της Αλεξανδρέττας και τη Διώρυγα του Σουέζ».

Η επέτειος ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας ταυτίζεται με το θάνατο του Μουσταφά Κεμάλ, του  κατά δήλωση του Χίτλερ ως δάσκαλου του, σε ό,τι αφορά την ανάνηψη της  Γερμανίας εις βεβαίως των «ανεπιθύμητων» λαών: Έλληνες και Αρμένιοι δηλαδή όπως  Εβραίοι.  Ο Ερντογάν διαλέγοντας λοιπόν την 29η  Οκτωβρίου για να μιλήσει για το δικό του σύγχρονο «ζωτικό χώρο»   είχε πει πως τα νησιά στο Αιγαίο ήταν (και είναι) τουρκικά:  «Εγώ εδώ δίνω μάθημα ιστορίας. Εγώ μίλησα για τη Λωζάννη και ενοχλήθηκαν. Γιατί; Τα νησιά που βρίσκονται μπροστά στη μύτη μας, το φωνάζω, ήταν δικά μας, σε αυτά τα νησιά έχουμε την ιστορία μας, μνημεία μας, τζαμιά μας. Ακόμα ενοχλούνται όταν τα λέμε. Γιατί;». Τότε έγινε και η τοποθέτηση 93 τουρκικών σημαιών στον βυθό του Αιγαίου, πλησίον της Σμύρνης, από δύτες….

Ο παραλληλισμός του  «ζωτικού χώρου»  του Ναζιστικού καθεστώτος και των παραλλαγών- εξελίξεών του σήμερα από το   καθεστώς Ερντογάν, είναι σκανδαλωδώς προφανής με κίνδυνο επανάληψης εάν  ληφθούν «μέτρα» όπως τότε που η Βρετανία, υπό τον Τσάμπερλεν,  η Γαλλία του Νταλαντιέ και η ΕΣΣΔ , υπό τον Στάλιν, επιδίδονταν σε μιαν ανέξοδη πολιτική κατευνασμού του Ναζιστικού  θηρίου και αρπακτικού.

Αντιστοίχως σημειώνεται και από  τις αντίστοιχες δηλώσεις και πράξεις από τη  Δύση, την Ευρώπη,  μέχρι την Ελλάδα και την Κύπρο,  που χρησιμοποιούν την ίδια αποτυχημένη συνταγή απέναντι στις πρακτικές του Ερντογάν.  Και επειδή είναι  διαπιστωμένο πώς επειδή σχεδόν όλοι άργησαν κατά πολύ να καταλάβουν τι συνέβαινε στο μεσοπόλεμο,  ελπίζουμε ότι σήμερα δεν θα χρειαστεί να φτάσουμε στο ίδιο τραγικό και επώδυνο σημείο εις βάρος του Ελληνισμού.

Έσχατο αλλά όχι τελευταίο:  Ήταν  Σεπτέμβριος και Οκτώβριος του 1922 όταν  διαδραματιζόταν δύο από τις τελευταίες πράξεις της Γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων. Μία ήταν η καταστροφή της Σμύρνης και η άλλη η ανακωχή των Μουδανιών, με την οποία ο Ελληνισμός υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει και τη Θράκη. Από το λιμένα όμως αυτό της Θρακικής ενδοχώρας, δεκαπέντε μήνες αργότερα θα διαδραματιζόταν η τελευταία και πιο φρικιαστική πράξη του Ελληνικού Ολοκαυτώματος. Μπορεί ο Κεμάλ, να δολοφόνησε 1.000.000 Έλληνες και Ελληνίδες, αλλά φρόντισε  να  εξαφανίσει τα ίχνη του, με ένα τρόπο που αφού δεν τιμωρήθηκε, επαναλήφθηκε από το μαθητή Χίτλερ:  «…μίαν ημέρα του Φεβρουαρίου του 1924, ο προσεγγίσαν εις την Θεσσαλονίκην αγγλικόν πλοίον “Ζαν”, μετέφερε 400 τόννους οστών Ελλήνων, από τα Μουδανιά της Μικράς Ασίας εις την Μασσαλίαν, προς βιομηχανοποίησιν. Οι εργάται του λιμένος Θεσσαλονίκης, πληροφορηθέντες το γεγονός, εμπόδισαν το πλοίον να αποπλεύσει, επενέβη όμως ο Άγγλος πρόξενος και επετράπη ο απόπλους….».  Εκτός από την ανάδειξη της συγκλονιστικής αυτής ιστορίας πώλησης των οστών των δολοφονημένων Ελληνίδων και Ελλήνων, εκτός από το σεβασμό στα οστά των προγόνων μας στα οποία σύμφωνα με τον εθνικό μας ποιητή οφείλουμε την Ελευθερία μας, έχουμε  και την υποχρέωση για την  αποκατάσταση της Ύβρεως,  τώρα που οι  επίγονοι των ατιμώρητων δολοφόνων, εμπόρων, πειρατών ετοιμάζουν καινούριες λεηλασίες και νέα εγκλήματα εις βάρος  του Ελληνισμού.