Ἐκκλησιαστικὴ Λογοκρισία! Ἀπόπειρα νὰ «φιμωθοῦν» ὅλοι!

 

Ἐκκλησιαστικὴ Λογοκρισία! Ἀπόπειρα νὰ «φιμωθοῦν» ὅλοι!

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, Θεολόγος

Ἔχει ἐκτροχιασθῆ πλήρως ἡ ἐκκλησιαστικὴ κατάστασις! Ὄχι μόνον λαμβάνονται ἀποφάσεις ποὺ ἀποτελοῦν ἀνατροπὴν τῆς Ἱ. Παραδόσεως, ἀλλὰ ἐπιχειρεῖται καὶ ἡ «πάταξις» κάθε ἐναντιουμένης φωνῆς. Ἀρχικῶς οἱ 12 Ἱεράρχαι ποὺ ἀποτελοῦν τὴν ΔΙΣ εἶχαν ἀπαγορεύσει εἰς τοὺς ὑπολοίπους 70 Μητροπολίτας νὰ ἔχουν δημοσίως γνώμην καὶ ἄποψιν περὶ τῆς σφραγίσεως τῶν ἱερῶν ναῶν (ἄλλοτε παῦσις τῆς Θ. Λειτουργίας, ἄλλοτε ἀπαγόρευσις μετοχῆς τῶν πιστῶν, ἄλλοτε κλείσιμον τῶν ναῶν κ.λπ.)! Προσφάτως ἤρχισαν αἱ διώξεις κατὰ τοῦ κλήρου, ὄχι μόνον ἁπλῶν ἱερέων ἀλλὰ Ἀρχιερέων! Τώρα ἔγινε γνωστὸν ὅτι οἱ 12 Ἱεράρχαι τῆς ΔΙΣ ἐπετίμησαν δι’ ἐγγράφου δύο Ἀρχιερεῖς ἑτέρας Ἐκκλησίας: τὸν Προκαθήμενον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καθὼς καὶ τὸν Πανιερώτατον Μητροπολίτην Μόρφου! Ἰδοὺ τί ἀναφέρει «philenews.com» τῆς 9ης Ἰουνίου 2021:

«Διά τῆς ἐπιστολῆς της ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας ἐκφράζει παράπονα ὅτι ὁ Μόρφου Νεόφυτος μὲ τὶς ὁμιλίες καὶ τὰ κηρύγματά του ἐπηρεάζει τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἑλλάδας ὄχι μόνο μὲ τὶς προφητεῖες του ἀλλὰ καὶ στὸ θέμα τοῦ ἐμβολιασμοῦ κατὰ τοῦ κορωνοϊοῦ. Ζήτησε δὲ νὰ γίνουν συστάσεις στὸν Μόρφου… ἐκ­φράστηκε ἐπίσης καὶ παράπονο σὲ ἀναφορὲς τοῦ Μακαριωτάτου κ. Χρυσοστόμου γιὰ τὰ μέτρα ποὺ θὰ ἐλαμβάνονταν στὶς ἐκκλησίες τὴν περίοδο τοῦ Πάσχα καὶ συγκεκριμένα μὲ τὴν ἀναφορά του ὅτι δὲν συμφωνεῖ μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας γιὰ τέλεση τῆς ἀναστάσιμης ἀκολουθίας στὶς 9:00 μ.μ.».

Μὲ ποῖον δικαίωμα οἱ 12 χωρὶς νὰ ἐρωτήσουν τοὺς ὑπολοίπους 70 ἀποστέλλουν ἐπιστολὴν πρὸς ἑτέραν Ἐκκλησίαν; Διατί δὲν δίδουν τὴν ἐπιστολὴν εἰς τὴν δημοσιότητα; Πῶς ἰσχυρίζονται ὅτι δύνανται νὰ κρίνουν τὴν συμπεριφορὰν ἄλλων Ἀρχιερέων, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δὲν δέχονται κριτικήν; Μὲ ποῖον τρόπον ἐφεῦρον αὐτὰς τὰς ἀνεδαφικὰς κατηγορίας περὶ «εἰσπηδήσεως», ὡς ἀναφέρει περαιτέρω τὸ ρεπορτὰζ τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου ΡΙΚ; Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπηρεάζη τὸ πλήρωμα τῆς Ἑλλάδος ὁ Μητροπολίτης Μόρφου καὶ ὄχι π.χ. ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ἢ ὁ κάθε Μητροπολίτης ποὺ ἐμφανίζεται εἰς τὰ ΜΜΕ πανελλαδικῆς ἐμβελείας; Πῶς ἡ ΔΙΣ ἄλλοτε ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ ἐμβολιασμὸς δὲν εἶναι ἐκκλησιαστικὸν ζήτημα, ἀλλὰ τώρα κόπτεται μήπως τὰ κηρύγματά του ἐπηρεάσουν τὸν ρυθμὸν τοῦ ἐμβολιασμοῦ; Διατί οὔτε εἰς τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς ΔΙΣ οὔτε εἰς αὐτὸ τῆς Συνόδου τῆς Κύπρου ἀναφέρεται ὁτιδήποτε;

Τὰς ἀπαντήσεις δίνουν ἐμμέσως δύο γεγονότα. Πρῶτον, ὅτι τὴν ἑπομένην τῆς γνωστοποιήσεως τῆς ἐπιστολῆς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν μετέβη εἰς τὴν Μεγαλόνησον, διὰ νὰ ἐγκαινιάση ὁμοῦ μετὰ τοῦ Κύπρου τὸν νέον Καθεδρικόν. Ἀφοῦ οἱ δύο Προκαθήμενοι ἔχουν ἀγαστὰς σχέσεις, συμπεραίνει κανεὶς εὔλογα ὅτι στόχος τῆς ἐπιστολῆς ἦτο ὁ Μητρ. Μόρφου.

Δεύτερον, γνωστοὶ «Ἡρακλεῖς» τοῦ Φαναρίου π.χ. κ. Ἀν. Βαβοῦσκος, ὁ Σεβ. Κύριλλος (Κατερέλος), νῦν τιτουλάριος τῆς ἀνυπάρκτου Μητροπόλεως Κρήνης καὶ πρώην Ἐπίσκοπος τῆς ἀνυπάρκτου Ἐπισκοπῆς Ἀβύδου κ.ἄ. δὲν ἠσχολήθησαν μὲ τὴν παροῦσαν ὑπόθεσιν, καίτοι μόλις πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν ὁ πρῶτος ἐδημοσίευσε μελέτην, διὰ νὰ ἐπισημάνη «παρατυπίαν» τῆς ΔΙΣ σχετικῶς μὲ τὴν ὑπόθεσιν τῶν Σεβ. Κυθήρων καὶ Αἰτωλοακαρνανίας, διὰ νὰ καταθέση τὴν ἐπιθυμίαν του νὰ ὁρισθῆ ἄμεσα ἀνακριτής. Δὲν ἠνοχλήθησαν τώρα λόγῳ καμίας «παρατυπίας»; Ἀρκεῖ, προφανῶς, ὅτι ἐτέθη εἰς τὸ στόχαστρον ὁ Μητρ. Μόρφου.

Ἕκαστος Ἐπίσκοπος ἐλέγχει καὶ τὴν Σύνοδον!

«Κατὰ τοὺς Ἱ. Κανόνας καὶ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν, ὁ Ἐπίσκοπος ἔχει εὐθύνας καὶ ἁρμοδιότητας οὐ μόνον διὰ τὴν ἥν ποιμαίνει Παροικίαν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν σύνολον τοπικὴν Ἐκκλησίαν, εἰς ἥν ἀνήκει, ἀκόμη δὲ καὶ δι’ ὁλόκληρον τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν προκειμένου περὶ γενικῶν θεμάτων… Ταῦτα πάντα ἀπορρέουσιν ἀμέσως ἐκ τοῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος καὶ εἶνε συνυφασμένα μετ’ αὐτοῦ, προερχόμενα ἐκ «θείου δικαίου». Ἀκριβῶς δι’ αὐτὸ ὄχι ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας, ἀλλ’ οὔτε ἡ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν δύναται νὰ καταργήση ἢ νὰ περιορίση τὰ δικαιώματα… θὰ ἠδύνατο νὰ εἴπη εἰς τὸν Μητροπολίτην… ἀπαγορεύω τὸ κηρύσσειν;» (Ἄρθρα – Μελέται – Ἐπιστολαί, τ. Γ, σ. 82-83).

Αὐτὰ ἔγραφεν ὁ μακαριστὸς π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ὁ ἄφθαστος γνώστης τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως! Ἔχει, ἑπομένως, ὁ κάθε Ἐπίσκοπος εὐθύνην ἔναντι ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν δύναται νὰ τοῦ τὸ στερήση οὐδείς! Μάρτυς ἀψευδὴς ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ποὺ γράφει:

«ὅτι τὸν Ἐκκλησίας προεστῶτα οὐκ ἐκείνης μόνης κήδεσθαι δεῖ τῆς παρὰ τοῦ Πνεύματος ἐγχειρισθείσης αὐτῷ, ἀλλὰ καὶ πάσης τῆς κατὰ τὴν οἰκουμένην κειμένης» (Λόγος εἰς «Εὐστάθιον Ἀντιοχείας»).

Ἀπὸ αὐτὴν τὴν «θείῳ δικαίῳ» ἐξουσίαν τῆς Ἀρχιερωσύνης του δύναται ὄχι μόνον νὰ ἐκφέρη ἄποψιν, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ νὰ ἐλέγχη τοὺς Συνεπισκόπους του, ἀκόμα καὶ διὰ ἐλάσσονα ζητήματα, ὅπως π.χ. ἀναφαίνεται ἀπὸ τὸν ΚΑ΄ Ἱ. Κανόνα τῆς Σαρδικῆς:

«…ἐὰν ἕκαστος ἡμῶν τῶν… Ἐπισκόπων θεασάμενος Ἐπίσκοπον, ἐπιζητοίη τὴν αἰτίαν τῆς παρόδου…».

Ἔχει ὅμως δικαίωμα νὰ κρίνη καὶ ὁλόκληρον Σύνοδον! Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, καίτοι ἁπλοῦς μοναχός(!), ὄχι μόνον ἤλεγξε δριμύτατα τὴν ΣΥΝΟΔΟΝ τοῦ 809 μ.Χ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Νικηφόρου, διὰ κανονικὸν μάλιστα καὶ ὄχι δογματικὸν ζήτημα, ἀλλὰ ἐπιπλέον παρώτρυνε θερμῶς τὸν πάπαν Ρώμης Λέοντα (Ἐπιστολαὶ ΛΓ΄ – ΛΔ΄) νὰ συγκροτήση ἀντισύνοδον(!), ὥστε:

«μητ’ αὖ ὁρμητήριον ἀνομίας τὴν ΜΟΙΧΟΣΥΝΟΔΟΝ εὑρίσκοντες οἱ βουλόμενοι κατολισθαίνωσιν εὐπετῶς πρὸς τὴν ἁμαρτίαν… ἡ λεγομένη παρ’ αὐτοῖς ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, προσαγορευθήσεται Ἀντίχριστη προδρομία…».

Ὀφείλουν νὰ ἀντιληφθοῦν οἱ Συνοδικοὶ Ἱεράρχαι ὅτι αἱ ἀποφάσεις των δὲν ὑπερισχύουν, ἐπειδὴ συνεκεντρώθησαν πολλοί, ἑπομένως προσθέτομεν τὴν Ἀρχιερωσύνην καθενὸς καὶ καταλήγομεν εἰς δύναμιν 12 «Ἀρχιερωσυνῶν»! Μία εἶναι ἡ Ἀρχιερωσύνη αὐτὴ τοῦ Κυρίου! Ὅποιος μετέχει εἰς αὐτὴν ἀληθεύει καὶ ὄχι τὸ πλῆθος! Κάθε Ἐπίσκοπος δύναται καὶ ὀφείλει νὰ κρίνη τοὺς πάντας καὶ τὰς Συνόδους ἀκόμη, ἐπειδὴ ὁ ἴδιος φέρων τὴν Ἀρχιερωσύνην ποὺ φέρουν ὅλοι οἱ Συνεπίσκοποί του ὑπόκειται εἰς ὅσα γράφει τὸ Ἱ. Εὐαγγέλιον καὶ ἀπεφάσισαν αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι καὶ ὄχι εἰς ὅσα ἀποφασίζει μὲ ἐπίνευσιν τοῦ Καίσαρος μία ὀλιγομελὴς ΔΙΣ! Ἡ Συνοδικὴ Ἐπιστολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τὸ 1895 εἶναι ἐναργὴς ὡς πρὸς αὐτό:

«πᾶς Ἐπίσκοπός ἐστι κεφαλὴ καὶ πρόεδρος τῆς ἑαυτοῦ κατὰ μέρος Ἐκκλησίας, ὑποκείμενος μόνον ταῖς συνοδικαῖς τῆς καθόλου Ἐκκλησίας διατάξεσί τε καὶ ἀποφάσεσιν ὡς μόναις ἀλανθάστοις».

Τοὺς ἐνοχλοῦν, ὅπως τὸν Σουλτᾶνον, τὰ Ψαρὰ

Οἱ Μητροπολῖται ποὺ τὸ προηγούμενον διάστημα ἔκριναν ἀποφάσεις τῶν 12 μελῶν τῆς ΔΙΣ ὄχι μόνον εἶχον τὸ δικαίωμα ἀλλὰ καὶ τὴν ὑποχρέωσιν νὰ τὸ πράξουν. Διατὶ τότε ἀντέδρασεν ἡ ΔΙΣ; Διατί διὰ κληρικοὺς ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ παντὸς βαθμοῦ ἀπόλυτος ἀδράνεια, ἀλλὰ διώκουν ὅσους ἐκφράζουν τὴν γνώμην των; Ἦτο ζήτημα τιμῆς, διότι… ἐθίγη; Εἶδε κανεὶς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον νὰ θίγεται τόσον, ὥστε νὰ μὴ μεταβῆ εἰς τὴν Κύπρον;

Ὀφείλει κανεὶς νὰ ἀτενίζη πρὸς τὸ μέλλον, ἔχων γνῶσιν τοῦ παρελθόντος, διὰ νὰ λάβη ἀπάντησιν. Οὐδέποτε εἰς τὰ κέντρα ἐξουσίας δὲν ἤρεσεν ἡ κριτική, διὰ τοῦτο προσφάτως Ἱεράρχαι ποὺ εἶχον ἀνάστημα ἐστέλλοντο εἰς «ἐξορίαν» (Αὐγουστῖνος Καντιώτης εἰς Φλώρινα, ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος ἐξεθρονίσθη, ὁ Ν. Ἰερσέης μετετέθη, ὁ Χαλκηδόνος ἔκπτωτος κ.λπ.). Ὡστόσον, ἡ διαφορὰ μὲ τὸ πρόσφατον παρελθὸν εἶναι ὅτι τὰ τελευταῖα ἔτη παρατηρεῖται ἡ ἀπόπειρα ΘΕΣΜΙΚΗΣ κατοχυρώσεως τῆς ἀπαγορεύσεως τοῦ λόγου: Εἰς τὸ Κολυμβάριον ἀπεφάνθησαν κατὰ τῶν πάσης φύσεως «φονταμενταλιστῶν», ἐπειδὴ ἀντέδρον, ἡ διοριζομένη Σύνοδος τοῦ Φαναρίου ἐπέβαλεν ἐπιτίμια εἰς τὸν Ἐπίσκοπον Εἰρηνουπόλεως καὶ εἰς τὸν πρ. Ἀρχιγραμματέα τῆς Ἱ. Κοινότητος, ἐπειδὴ ἐπέκριναν τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Αὐστραλίας, ἡ ΔΙΣ ἀπηγόρευσεν εἰς τοὺς Ἐπισκόπους νὰ κάνουν δημοσίας δηλώσεις καὶ «κυνηγᾶ» μέχρι καὶ τὸν Παν. Μόρφου κ.ἄ.

Τί νὰ συμπεράνη κανεὶς ἐξ ὅλων αὐτῶν; Ἐπιδιώκεται νὰ τεθῆ «Συνοδικὸν Φίμωτρον», ὥστε νὰ εἶναι ἀδιαμφισβήτητον, ἀφοῦ προέρχεται ἀπό… Σύνοδον! Εἰς τὰς προηγουμένας δεκαετίας, ἐπειδὴ ἡ κατάστασις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δηλ. τῆς δικτατορικῆς πορείας ἑνώσεως, ἦτο εἰς τὰς ἀρχάς της, ἀνέσυρον κάθε εἴδους ψευδοεπιχείρημα, διὰ νὰ καλύψουν τὰ ἐπερχόμενα (π.χ. δίδομεν ὀρθόδοξον μαρτυρίαν εἰς τοὺς παπικοὺς κ.ἄ.). Πλέον ἐσώθησαν τὰ ἐπιχειρήματα διότι ἡ κατάστασις ἔχει φθάσει εἰς τὸ ἀπροχώρητον. Μὴ ἔχοντες ἄλλα ἐπίπλαστα ἐπιχειρήματα, διὰ νὰ καλύψουν τὴν αὐθαιρεσίαν, ποὺ «ζῆ καὶ βασιλεύει», μετέρχονται πλέον ἄλλα μέσα: ἐκφοβισμὸς διὰ καθαίρεσιν, ἀπειλὴ ἐκθρονίσεως, δηλ. ΒΙΑ!

Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ συμβαίνει εἰς τὰ 2.000 ἔτη ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας. Ἂν ἐξετάση κανεὶς πότε συνέβαινον τοιαῦτα, θὰ διαπιστώση ὅτι αἱ καταστάσεις ἐλάμβανον αὐτὴν τὴν τροπὴν ὁσάκις προητοιμάζετο μία ἀπόπειρα βιαίας ἑνώσεως τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς αἱρετικούς. Τὰ παλαιὰ «κόλπα» τοῦ διαβόλου παραμένουν ἴδια καὶ εὐτυχῶς ἔτσι πλέον τὰ ἀναγνωρίζομεν. Ἐπιθυμοῦν, λοιπόν, τὴν σιωπὴν κάθε ἐναντιουμένου, διότι εὑρισκόμεθα εἰς τὰ πρόθυρα μιᾶς παγκοσμίου πολιτικῆς δικτατορίας καὶ θρησκευτικῆς ἑνώσεως… Ὅμως «Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται» καὶ μάλιστα εἰς τὴν σημερινὴν ἐποχήν, ὅπου ἀκόμη εἶναι κατοχυρωμένη ἡ ἐλευθερία τοῦ λόγου.

Ορθόδοξος Τύπος