Οι άγιοι της Εκκλησίας μας ως κοινωνικά πρότυπα

 

Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας ως κοινωνικά πρότυπα

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η αφιδατωμένη πνευματικά περίοδος καθίσταται ιδιαίτατα επώδυνη για την σύγχρονο πολίτη, διότι στερείται της υπάρξεως ερείσματος και εφαλτηρίου αγωνιστικότητας, καθότι βιώνει έντονα την μοναξιά του, ων ανήμπορος αφενός να ερμηνεύσει την γενεσιουργό αιτία της θλίψεως του και εξ ετέρου να εξεύρει λυσιτελώς τα πρόσφορα μέτρα θεραπείας του.

Ο λόγος ασφαλώς καθίσταται βαθύτερος από τον επιφαινόμενο περί της υφιστάμενης οικονομικής καταστάσεως ή της επελεύσεως της κοινωνικής αποσυνθέσεως ένεκεν των αλλεπαλλήλων εγκλεισμών, εξαιτίας και συνεπεία του αφηγήματος της πανδημίας.

Η απομάκρυνσή μας από το Θεό, η περιθωριοποίηση της Εκκλησίας από την καθημερινή πρακτική του βίου, αποτελεί μία κατ’ εξοχήν αρνητική συνθήκη μη υγιούς ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης του ανθρώπου, ο οποίος, δυστυχώς, ακουσίως αποστερεί εκ του ιδίου του εαυτού την δυνατότητα ανακούφισης της ψυχής του.

Ασφαλώς η Πολιτεία, υπαιτίως αποκρύπτει την αλήθεια από τον Έλληνα Πολίτη, παρά το γεγονός ότι η ζώσα Ορθόδοξη παράδοση αποτελεί συστατικό στοιχείο του πυρήνα  της ιστορικής μας παράδοσης, δηλονότι η Θεολογία της Επαναστάσεως, αποτελεί ανυπερθέτως σύστοιχο των Ιδρυτικών Διακηρύξεων, του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα.

Η λυσσαλέα επίθεση κατά του Ορθοδοξίας ιστορικά καθίσταται διαχρονική, αλλά και σήμερα βιώνουμε τον υποβιβασμό των ναμάτων αυτής, καθώς και την κατασυκοφάντηση των αρχών και αξιών, του συνόλου των οποίων αυτή πρεσβεύει, με αποτέλεσμα ο σύγχρονος άνθρωπος να αποπροσανατολίζεται.

Η Εκκλησία δεν συνιστά έναν νάρθηκα ακινητοποιημένο εν τη Ιστορία, ένα αφήγημα του παρελθόντος, αλλά μέρος της διαρκώς εξελισσόμενης παράδοσής μας, δια της οποίας αναπτύσσεται μία δυναμική συμβολή εις την ανθρώπινη πραγματικότητα.

Εν άλλοις λόγοις, πέραν της ιστορικής και πολιτικής διήθησης εις την συμβολή της Ορθόδοξης παράδοσης εις την εθνική ανεξαρτησία και τις κανονιστικές προεκτάσεις αυτής εν τω Σύνταγμα, το μείζον είναι ο ρόλος των Πατέρων της Εκκλησίας, ουχί μόνον υπό έποψη στενής πνευματικής μόρφωσης ή Θεολογίας, αλλά ιδίως εις την έμπρακτο διαμόρφωση κοινωνικής συνείδησης.

Το λέγω τούτο διότι, η ρίζα ή υπό άλλη διατύπωση το ποιητικόν αίτιον, -η πηγή των δεινών- σήμερα έχουν την ίδια εωσφορική βάση η οποία εκτείνεται και καταλαμβάνει μία σωρεία περιπτώσεων, διεθνώς αλλά και εις την καθημερινότητα.

Η αγανάκτηση του ανθρώπου έγκειται εις το γεγονός ότι δεν υφίστανται απαρασάλευτα πρότυπα, τα οποία να φωτίζουν και να παραδειγματίζουν για το θυσιαστικό τους φρόνημα και για την αναλλοίωτη ποιοτική τους ακτινοβολία, όπως είναι οι Άγιοι, οι Όσιοι και οι Ιερομάρτυρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι θυσιάστηκαν για την Πίστη μας και αφιέρωσαν την ίδια της Ζωή της μαρτυρικά για να καταλείψουν μία μεγάλη παρακαταθήκη εις τους επιγενόμενους, ήτοι ημών, οι οποίοι τους τιμούμε λαμβάνοντας τα ονόματα ων, δια του Ιερού Μυστηρίου του Βαπτίσματος.

Η συμβολική απεικόνιση των Αγίων, η διαμάχη με τα τότε «θηρία», τις δυνάμεις του «κακού» αποτελούν ένα παράδειγμα προς μίμηση, για να δυνάμεθα και ημείς να επικαλούμαστε τις Πρεσβείες τους δια να αντιμετωπίσουμε τα καθημερινά προβλήματα της ζωής, όποια και εάν είναι αυτά, διότι ο κόσμος  μας είναι πολυσύνθετος παρά την εμφατική εμμονή περί του αντιθέτου, ως προς την μη ύπαρξη ισχυρών πνευματικών δυνάμεων.

Η προσέγγιση με το Θείο αλλά και με τους Αγίους, αποτελεί ένα πρότυπο Ζωής το οποίο μας Θωρακίζει και μας συνδράμει τελεσφόρως ως προς την αναγνώριση των καθημερινών θαυμάτων όπου ο Θεός μας χορηγεί, δια να αντέξουμε παντοιοτρόπως, καίτοι ημείς, όντες προσκολλημένοι εις την ύλη, τα αψηφούμε και τα αγνοούμε, διότι δεν κατέχουμε την προσήκουσα πνευματική ωριμότητα, ίνα συνειδητοποιήσουμε εναργώς της ουτιδανοσύνης μας και ό,τι καθ’ εκάστη ημέρα, ζούμε, αναπνέουμε και υφιστάμεθα χάριν της Βουλήσεως του Αναστάντος Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Για τους ως άνους λόγους ας προσλάβουμε ως πυξίδα και κατευθυντήρια γραμμή, τον βίο των Αγίων και ας τους παρακαλέσουμε να μας οδηγούν κατ’ ορθό τρόπο τόσο καθημερινώς όσο και αιωνίως όταν ο Θεός μας επιτρέψει και επιθυμήσει να μας αναλάβει προς τους Ουρανούς.