Χωρὶς τὴν Συνοδικότητα εὐκόλως ὁμιλοῦν καὶ διὰ Πατριαρχεῖον εἰς τὴν Οὐκρανίαν

Χωρὶς τὴν Συνοδικότητα εὐκόλως ὁμιλοῦν καὶ διὰ Πατριαρχεῖον εἰς τὴν Οὐκρανίαν

Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Σὲ ἄρθρο ποὺ δημοσιεύτηκε στὴ Romfea.gr (29/4/2021), τὸ ὁποῖο ἐτιτλοφορεῖτο «Ἐπιφάνιος: «Θὰ πετύχουμε τὸ καθεστὼς Πατριαρχείου καὶ θὰ παρασκευάζουμε Ἅγιο Μύρο», μεταξὺ ἄλλων σημειώνονται τὰ ἑξῆς: «Στὸ μέλλον ὅμως θὰ πετύχουμε τὸ καθεστὼς τοῦ Πατριαρχείου καὶ θὰ παρασκευάζουμε καὶ Ἅγιο Μύρο – τόνισε ὁ Μητροπολίτης Ἐπιφάνιος».

Ἡ βεβαιότητα αὐτὴ δὲν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητηθεῖ, καθότι τὰ πρά­γματα στὸ ζήτημα τοῦτο ἔγιναν πολὺ εὔκολα μὲ τὴν πρωτόγνωρη ἐξουδετέρωση τῆς συναίνεσης τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Χωρὶς συνοδικὴ ἐπίλυση τοῦ προβλήματος, ἡ βεβαιότητα τούτη ἔχει δικαιολογημένα ἐρείσματα. Ἡ παραγνώριση τῆς συναίνεσης τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, παρέχει τὴν ἄνεση γιὰ τέτοιες δηλώσεις, ποὺ τόσο λυποῦν καὶ κλονίζουν ἀκόμα πιὸ πολὺ τὴν ἤδη κλονισμένη ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα.

Αὐτὸ ποὺ τόνισε στὴν ἐπιστολὴ του ὁ Ἅγιος Μελέτιος ὡς Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας’’ πρὸς τὸν Πατριάρχη Ἰερεμία, ἀναφερόμενος στὸ τότε Ρωσικὸ θέμα καὶ ἔγινε ἀφορμὴ τῆς σύγκλησης τῆς Συνόδου τοῦ 1593, ὅτι ‘’οὐ γὰρ σε διαλανθάνει οὐχ ἑνὸς εἶναι τοῦτο Πατριάρχου (εἰ μῇ τῇ Παλαιᾷ Ρώμῃ ἐπανακολουθεῖν ἔγνωκεν ἡ Νέα) ἀλλὰ Συνόδου καὶ Συνόδου Οἰκουμενικῆς (τῶν Ὀρθοδόξων δηλαδή)’’, τώρα παραγνωρίζεται καὶ ἀποσιωπᾶται.

«Μόνο ὀνομάζουν τὸν ἑαυτό τους ὡς Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα δὲν εἶναι ἔτσι. Ἀποτελοῦν ἕνα ἀναπόσπαστο μέρος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας. Ἀφοῦ τὸ διοικητικὸ κέντρο βρίσκεται στὴ Μόσχα, σὲ ποιὸν θὰ ὑπακούουν καὶ τίνων ὑποδείξεις θὰ ἀκολουθοῦν; Ἐξακολουθοῦν νὰ ἀποκαλοῦν τὸν πόλεμο στὴν ἀνατολικὴ Οὐκρανία ὡς “ἐμφύλιο πόλεμο’’ καὶ οὔτε μία φορά δὲν ἀποκάλεσαν τὴ Ρωσία ὡς εἰσβολέα» – δήλωσε χαρακτηριστικὰ ὁ Μητροπολίτης Ἐπιφάνιος’’, ἀναφέρεται στὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο.

Οὔτε τὴν ὀνομασία Οὐκρανικὴ δὲν ἀνέχονται. Τόσο ζῆλο ἐπέδειξαν, συνεργούσης τῆς ἀμετανοησίας γιὰ τὸ ἔγκλημα τοῦ σχίσματος. Τέτοιο ζῆλο ὅμως δὲν ἔχουν ἐπιδείξει οὔτε στὸ ἐλάχιστο γιὰ τοὺς οὐνίτες τῆς Οὐκρανίας καὶ οἱ λόγοι εἶναι προφανεῖς. Οὐδεμία ἀναφορὰ γιὰ τὴν αὐτοκαλούμενη “Οὐκρανικὴ Ἑλληνοκαθολικὴ Ἐκκλησία’’. Οὔτε ἀκροθιγῶς δὲν ἀναφέρονται στοὺς οὐνίτες, οἱ ὁποῖοι ἐνδεδυμένοι ὡς Ὀρθόδοξοι Ἱερωμένοι ξεγελοῦν Ὀρθόδοξους πιστούς. Εἶναι ἐμφανέστατη ἡ χαρὰ τῶν οὐνιτῶν στὴν Οὐκρανία, ἀλλὰ καὶ γενικότερα τῶν Παπικῶν γιὰ τὴν Αὐτοκεφαλία τῆς μεγάλης ἀνατροπῆς.

Γιατί τέτοια πολεμικὴ ἐνάντια στὴ μόνη ἀναγνωρισμένη Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκ­κλησία ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν; Τὰ μὴ ἐκκλησιολογικὰ κριτήρια μιᾶς τέτοιας πολεμικῆς φανερώνουν ἀκουσίως τὴ μακροχρόνια θήτευση στὸ ἔγκλημα τοῦ σχίσματος. Τόσο καιρὸ χωρὶς Ἱερωσύνη καὶ Ἀρχιερωσύνη, ἐνδεδυμένοι ἁπλῶς Ἱερατικὰ καὶ Ἀρχιερατικὰ ἄμφια “λειτουργοῦσαν’’. Μὲ τί κοινωνοῦσαν τοὺς χριστιανοὺς, τοὺς ὁποίους παρέσυραν στὸ ἔγκλημα τοῦ σχίσματος; Ἄφησαν τόσους χριστιανοὺς ἀκοινώνητους, μὲ τὴ ψευδαίσθηση ὅτι δῆθεν κοινωνοῦν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ καμιὰ μετάνοια δὲν ἐπιδείχθηκε γι’ αὐτό.

Δὲν θὰ ἀκολουθήσουμε τὴν κακόδοξη ἀνοησία, ποὺ πρόβαλλε ὅτι δὲν ὑπῆρχε καμιὰ χρεία οἰκονομίας γιὰ τοὺς καθῃρημένους, φέρνοντας λανθασμένα τὶς περιπτώσεις τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων καὶ τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου Κωνσταντινουπόλεως. Ἀδίκως καὶ ματαίως προσ­πάθησαν νὰ διαψεύσουν τὸν π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο, τὸν ὁποῖο δικαιώνει ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία στὸ ζήτημα τοῦτο, καθότι αὐτομάτως ἀπόλλυται ἡ χάρις τῆς Ἱερωσύνης μὲ τὴν καθαίρεση.

Μποροῦμε νὰ θεωροῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀποδεχθεῖ τὴν ἐκχώρηση Αὐτοκεφαλίας στὰ δύο σχισματικὰ μορφώματα τῆς Οὐκρανίας; Γιὰ ποιὰ ἀποδοχὴ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μποροῦμε νὰ ὁμιλοῦμε τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν δὲν ἔχει συν­αινέσει;

«Μία ἀπόφασις συναντῶσα τὴν ἀντίδρασιν τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν Ἐπισκόπων, καὶ ἂν ἀκόμα δέν εἶνε ἐξ αὐτῆς ἄκυρος, ποῖον κῦρος δύναται νὰ ἔχει διὰ τὴν Ἐκκλησίαν; Οὐδέν! Καταργεῖται de facto’’**, σημειώνει ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Ἂς προσπαθήσουν νὰ τὸ ἑρμηνεύσουν μονάχα αὐτό, ὅσοι ἐπιλεκτικὰ ἐνθυμοῦνται τὶς ρήσεις τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου. Τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι τὸ ἀποτέλεσμα ἑνὸς τέτοιου τολμήματος εἶναι, ὅτι θὰ σκυλεύσουν καὶ πάλι τὶς ἐκκλησιολογικὲς του θέσεις. Δοκιμαζέτωσαν λοιπόν.

Σημειώσεις:

* myriobiblos.gr «Μελέτιος ὁ Πηγᾶς – Κεφάλαιον Γ΄: Ὁ Μελέτιος ὡς Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας».

** «Τὰ δύο ἄκρα», Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Ἰ. Θεοδωροπούλου, Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος.

Ορθόδοξος Τύπος