Η παραπαίουσα ευήθεια των ελληνόφωνων πολιτικών ταγών

Η παραπαίουσα ευήθεια των ελληνόφωνων πολιτικών ταγών

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

«Πότε θα ανθίσουν τούτοι οι τόποι;

Πότε θα έρθουν καινούριοι άνθρωποι;

Να συνοδεύσουνε την βλακεία

Στην τελευταία κατοικία;»

Γ. Σεφέρης

Η καθημαγμένη Ελλάς, μας δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα, αφενός μεν διότι είμεθα έλληνες πατριώτες και δη Ορθόδοξοι Χριστιανοί και οι πρόγονοι μας κατόρθωσαν να επιτύχουν μεγαλειώδη πράγματα μα ιδίως να διαφυλάξουν τα πρωτοτόκια, τα Ιερά και Όσια της πατρίδας μας, εξ αυτού λοιπόν του λόγου, η Ελλάς, με όλες τις αντιξοότητες κατέστη, ελεύθερη, δυνατή, εξανέστη εκ της στάχτης και συν Θεώ ορθοπόδησε και Δόξασε την συνδρομή της Εκκλησίας εις την επανάσταση του Γένους.

Εν πορεία όμως, η Ελλάς καίτοι ανεξάρτητη, ο ξένων παράγων κατόρθωσε εν μέρει να σκλαβώσει πάλι την πατρίδα μας, οικοδομώντας επί του αίματος των ηρώων μας, δηλαδή μία ξένη, δοτή αυτοκρατορία, με αλλότρια κουλτούρα, ταυτότητα και πολιτισμό, με αποτέλεσμα η Ελλάς να καρκινοβατεί να επιβιώσει αναζητώντας την πολιτισμικής της ταυτότητα.

Εντούτοις όμως η κακοδαιμονία της σύγχρονης Ελλάδας, μετά τους διαρκείς πολέμους, αρχής γενομένης από τους δύο παγκόσμιους πολέμους με τελευταία αναμέτρηση την Τουρκία, η Ελλάς διαβρώθηκε από το ιδεολόγημα του ανθελληνισμού, προς πάσα κατεύθυνση.

Το έθνος συκοφαντείται, η έννοια της πατρίδας λεηλατείται, η ιστορία παραχαράσσεται, με αποτέλεσμα να έχουν ποινικοποιήσει το να υποστηρίζεις ότι είσαι Έλληνας και διεκδικείς την ακεραιότητα της πατρίδας σου.

Η μοναδική χώρα η οποία καλλιεργεί δια της εκπαιδεύσεως το ιδεολόγημα του εθνομηδενισμού, ασεβεί ανιέρως κατά των προγόνων της και στρέφει εξ οικείων τα βέλη, αποτελεί η σύγχρονη μεταπολιτευτική Ελλάδα η οποία έχει αλλοτριωθεί ανεπανόρθωτα από την μηδενιστική λαίλαπα της ανθελληνικής αριστεράς σε καθολικό επίπεδο.

Η αριστερά, έχουσα καταλάβει το δημόσιο, την εκπαίδευση την τέχνη και τον πολιτισμό, σήμερα επεκτείνται και προς το στρατό, τα σώματα ασφαλείας, έχει διαποτίσει την κοινωνία, και την έχει εθίσει με ανθελληνικό μένος, καταπείθοντας τις μάζες ότι εχθρός είναι το έθνος, ο πολιτισμός και όραμα της είναι η παγκοσμιοποιημένη πολυπολιτισμική κοινωνία.

Ως εκ τούτου λοιπόν σήμερον η ευρεία αριστερά βεβαίως και ο φιλελευθερισμός συνιστούν εκγόνους της ιδίας ιδεολογικής μήτρας του ολοκληρωτισμού, αποτελούν υποζύγια της παγκοσμιοποιήσεως και της Νέας Τάξεως πραγμάτων, η οποία επιδιώκει αμελλητί την κατάλυση των εθνών και την ισλαμοποίηση της Ευρπώης.

Οι υπερεθνικοί μηχανισμοί χρησιμοποιούν ως πολιορκιτικό κλοιό, τους μετανάστες προκειμένου να νοθεύσουν και να καταλύσουν την συμπαγεία των εθνών, να δημιουργήσουν μία άμορφη, μάζα, δίχως πολιτισμό και ταυτότητα.

Η πρόθεση των κοσμοεξουαστών είναι να ελέγχουν παγκοσμίως την ελευθερία του προσώπου και να επισωρεύουν πλούτο  εις βάρος των ολίγων, δημιουργώντας κοινωνίες, με χαμηλό διανοητικό επίπεδο, είλωτες, πειθήνια όργανα, με μοναδική αντίδραση την φενάκη, την προβοκάτσια της αριστεράς, δηλαδή απλώς μία συστημική αναποτελεσματική βαλβίδα εκτονώσεως της κοινωνίας.

Μία κοινωνία η οποία στερείται ιδανικών και αξιών, υπερπροβάλλονται τηλεοπτικά σκύβαλα δια να επιδεινώσουν έτι περαιτέρω την κοινωνία και να την εκμαυλίσουν ολοσχερώς, να δημιουργήσουν, μία άμορφη, δίχως ταυτότητα, απαίδευτη, ψυχιατρικώς πάσχουσα και πτωχοποιημένα μάζα.

Το μέγεθος της κατάπτωσης ημάς ως κοινωνία, ως πολίτες ως έθνος καθίσταται ακατάληπτο και δυσχερώς αναστρέψιμο.

Εις μία Ελλάδα, η οποία κυβερνάται από έμμισθα φερέφωνα, ελληνόφωνους εγκάθετους ανθελληνικών συμφερόντων, εξ αυτού του λόγου δεν συμπάσχουν με την κατάπτωση της πατρίδας μας διότι, απλώς ενεργούν ως εντολοδόχοι και πληρεξούσιοι των ιθυνόντων νοών τους-εντολέων τους οι οποίοι κατ’  ουσίαν κινούν τα νήματα παρασκηνιακά ως οιονεί ηθικοί αυτουργοί.

Η μοναδική χώρα η οποία καταδιώκεται ο Ελληνισμός ως φρόνημα, δεν δίδονται κίνητρα ανάπτυξης εις τους Έλληνες, προάγεται δια παραλείψεως θεσμικών μέτρων καταπολέμησης της υπογεννητικότητας, ο δημογραφικός εκφυλισμός της Ελλάδας, ο πληθυσμός της οποίας γηράσκει και νομοτελειακά θα συρρικνωθεί εάν αναλογιστεί κανείς λογιστικά ότι οι μετανάστες, έχουν τουλάχιστον 3 παιδιά ο καθένας, με συνέπεια αυτοί δια των αφειδών ελληνοποιήσεων να αποτελούν τους κατοίκους της νέας Ελλάδας.

Εις μία Ελλάδα, η οποία δεν δίδει οικονομικά κίνητρα προς τα νέα παιδιά, τους προπαγανδίζει με απαξίες, τους ασκεί πλύση εγκεφάλου με νοσηρά πρότυπα-σκύβαλα προκειμένου να τους συγχύσει αντί να τους διαπαιδαγωγήσει,  τιμωρεί την οικογένεια, διώκει ποινικά όποιον διεκδικεί το δίκαιο της πατρίδας του, κατασυκοφαντείται ο πατριώτης, εξυμνείται ο ερυθρός ολοκληρωτισμός, επιβραβεύονται οι σφαγείς των ελληνοπαίδων δια των παιδομαζωμάτων και των κονσερβοκουτιών, σου προσάπτουν το στίγμα και την αιτίαση του ρατσιστή και του φασίστα, όταν αντιδράς, υποστηρίζεται ο εποικισμός της Ελλάδας, και περιάπονται με ιδιαίτερη ασυλία οι μετανάστες, οι οποίοι απολαμβάνον περισσότερων προνομίων εν σχέσει προς τους Έλληνες, φορολογείσαι, καταβάλλεις επιμόχθως εισφορές προκειμένου, οι μετανάστες να απολαμβάνουν τις ιδικές σου παροχές, δίχως καμία αιδώ.

Ωσαύτως, δια ποια Ελλάδα ομιλούμε, όταν είσαι ξένος εις την ίδια σου την πατρίδα, όταν ο αλλοδαπός έχει περισσότερα δικαιώματα, υποστηρίζεται από τα κοινοβουλευτικά κόμματα, όταν οι περιώνυμοι δήθεν καθηγητές πανεπιστημίου, είναι ανθέλληνες και ομιλούν απαξιωτικά προς τον Ελληνισμό, τασσόμενοι αναφανδόν προς τον εχθρό, είτε συντάσσονται με την προπαγάνδα της Τουρκίας, ή ευθυγραμμίζονται με τις αξιόποινες πράξεις υπέρ των μεταναστών.

Οι εγκάθετοι αυτοί καθηγητές, τα έμμισθα φερέφωνα ασφαλώς δεν δρουν τυχαία, απλώς προήχθησαν εις την κλίμακα ούτως ώστε να αποκτήσουν τον μανδύα της αυθεντίας του καθηγητή πανεπιστημίου προκειμένου να δύνανται να καθηλώνουν και πειθαναγκάζουν την πνευματικά ευνουχισμένη μάζα, προωθούν την προπαγάνδα των εντολέων –αφεντικών τους.

Πρόκειται δια κατάπτυστα άτομα, πράκτορες οι οποίοι εμφιλοχωρούν προκειμένου να  διαλύσουν ό, τι έχει απομείνει εις την πατρίδα μας η οποία προϊόντος του χρόνου, πνέει τα λοίσθια, άνευ ετέρου τινός.

Εδώ και 50 χρόνια έχει δημιουργηθεί μία Ελλάδα η οποία μισεί τον εαυτό της, προτιμάει να είναι υποτελής, δούλη, αδιαφορεί δια τα υψηλά ιδανικά, δια την ελευθερία, την εθνική αξιοπρέπεια, πρόκειται δια μία συγκεχυμένη μάζα καιροσκόπων οι οποίοι, ψελλίζουν την αριστερή φληναφηματολογία εμπορευόμενοι την ατομική τους ανέλιξη.

Η Ελλάς βρίθει πληροφοριοδοτών, συνδικαλιστών, ράθυμων και κατ’ επάγγελμα επαναστατών αριστερών ανθελλήνων άνευ αιτίας οι οποίο λυμαίνονται οιαδήποτε υγιή συλλογική αντίδραση και ανάταση του  θνήσκοντος Γένους μας.

Ο Δημόσιος τομέας, η υπερεκχειλίζουσα τριτοκοσμική γραφειοκρατία, προσιδιάζει προς τρίτες χώρες, η χαίνουσα αυτή πληγή προς όλες τις κατευθύνσεις του δημοσίου τομέα, γιγαντώνει λίαν επικινδύνως υποσκάπτοντας κάθε εξέλιξη και δυναμική της Ελλάδας να βελτιωθεί.

Ό ατομοκεντρισμός, ο υλισμός, η αποπνευματικοποίηση, το μίσος δια την πατρίδα μας και ο αλλοκεντρισμός, συνιστούν σύγχρονα συμπτώματα της ιδιαζούσης ψυχοπαθολογίας του Έλληνα, ο οποίος έχει αυτοπαραδοθεί και αναμένει, με απονεκρωμένα αντανακλαστικά τον αργό θάνατο.

Οι άνθρωποι δήθεν του πνεύματος έχουν εξαγοραστεί  και ομοιάζουν ως επονείδιστες τρισάθλιες μαριονέτες, οι οποίες κινούνται ή κραυγάζουν κατά το δοκούν και κατά περίσταση ανάλογα με το ύψος του «δώρου» το οποίο θα λάβουνε, τα πάντα έχουν καταβαρθρωθεί και πρυτανεύει ένα καταθλιπτικό πνεύμα μηδενισμού, απαγοήτευσης και ανίατου αριστερισμού.

Όπου και να κοιτάξεις η Ελλάδα σε πληγώνει και σε στεναχωρεί, η σήψη έχει φθείρει το Ελληνικό σώμα, έχοντας του προκαλέσει πολυοργανική ανεπάρκεια, η κατάσταση της ήττας και της καταβαράθρωσης φέρεται μη αναστρέψιμος.

Ο αντίποδας και η κιβωτός του Γένους μας η Ορθοδοξία, αλεξίσφαιρο και απαρασάλευτη παρακαταθήκη ενάντια εις την οντολογία του μηδενισμού.

Συνελόντι ειπείν, κλείνω με ένα στοίχο του Σεφέρη συναφή προς την ως άνω διεξοδική ανάλυση :

«Όπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, γιατί είχα όνειρα πολλά, που χρεοκόπησαν και αυτά! Όπου κι αν πάω, ο εαυτός μου με πληγώνει. Διότι δεν έμαθα ακόμα, πως στην πολιτική δεν υφίστανται φιλίες, παρά μόνο συμφέροντα που μεταβάλλονται συνεχώς. Ότι οι πολιτικοί-μεσσίες έχουν χαθεί, μαζί με τους δεινόσαυρους, ακόμα και οι μεγάλοι πολιτικοί είναι είδος υπό εξαφάνιση. Ξέχασα πως όσοι υπόσχονται πολλά, θα κάνουν ελάχιστα, πως όλοι ψεύδονται, επειδή έτσι έχει το παιχνίδι. Λησμόνησα πως εγώ είμαι η ψυχή αυτής της χώρας που αιμορραγεί. Μέσα στην απελπισία μου και τυφλωμένη από την προπαγάνδα των ΜΜΕ, παρέδωσα τα κλειδιά σε επαγγελματίες πολιτικούς και τραπεζίτες, εγχώριους και μη, και έφυγα για άλλες μακρινές πολιτείες, μ΄ένα πλοίο εν ονόματι»(Γιώργος Σεφέρης )