Η καθημαγμένη μου Πατρίδα

Η καθημαγμένη μου Πατρίδα

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Η Νοσταλγία για την Πατρίδα μας εν καιρώ ειρήνης συνιστά μία πραγματικότητα την οποία αδυνατούμε να την αγνοήσουμε διότι βιώνουμε τον ξεριζωμό μολονότι ευρισκόμαστε τύποις εις την Πατρίδα μας, το σπίτι μας, την εστία μας, διότι καταλαμβάνεται από ετερόκλητες εθνικότητες αλλοδαπούς και με διαφορετικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα.

Η μελαγχολία για την παρακμιακή αποσύνθεση η οποία επικρατεί, μας αγάγει στο συμπέρασμα δια την μεθόδευση του εγχειρήματος, υπό των υπερεθνικών διευθυντηρίων τα οποία δαπανούν πακτωλούς χρημάτων, προκειμένου να εποικίζουν σκοπίμως την Ελλάδα και να την αλλοιώσουν εθνοτικά, δίκην προοδευτισμού.

Επί της ουσίας πρόκειται για την βιομηχανία του ψευδεπίγραφου ανθρωπισμού των Μ.Κ.Ο, οι οποίες δρουν ανεξέλεγκτα και λειτουργούν ως Δούρειοι ίπποι εξω-εθνικών συμφερόντων εργαλειοποιώντας το μεταναστευτικό ζήτημα, διότι τοιουτοτρόπως προωθούν, υπό το πρόσχημα του δήθεν κατατρεγμένου προτύπου-ανθρώπου,  την πολιτική ατζέντα της  εθνομηδενιστικής παγκσομιοποιήσης και της ανθρωπολογικής Νέας Τάξης πραγμάτων.

Σήμερον η πολιτική όζει διαφθορά διότι, έχουμε παραδοθεί άνευ όρων, υπό τα στίφη των μεταναστών, τα οποία σφετερίζονται ορισμένα εξωθεσμικά παράκεντρα δια να υπονομεύσουν την Ελλάδα και να εκμαυλίσουν τους θεσμούς απαξιώνοντας την Δημοκρατία.

Η μονομέρεια ευαισθησίας για την συνθήκες διαβίωσης λειτουργεί μόνον δια τους μετανάστες, όχι δια τους Έλληνες πένητες, η οιονεί «Σταυροφορία»  υπέρ δήθεν των δικαιωμάτων τους συνιστά μία αισχρά πολιτική άλωσης της Ελλάς, διότι κατά αυτόν τον τρόπο εσκεμμένα νοθεύονται τα έθνη κατά τα διαχρονικά κελεύσματα των Σοφιών.

Η πρόθεσης των είναι η κατάλυση των εθνών, η διάλυση των ειδοποιητικών διαφορετικών στοιχείων, η ολοσχερή κατάργηση της ταυτότητας, ούτως ώστε οι άνθρωποι όντες μία αγελαία μάζα, η οποία θα βούλευται και βουλεύεται, καθ’  υπόδειξη των εντολών του εκάστοτε εξωνημένου επίδοξου ταγού των μηχανισμών του συστήματος.

Η κατάσταση αυτή, επικρατεί σήμερα όπου η έννοια του μετανάστη καθίσταται Ιερή εισέτι και εγκληματίας του κοινού ποινικού δικαίου να είναι, ενώ εις τον αντίποδα όταν ομιλείς στοιχειωδώς περί του Ελληνισμού, βάλλεσαι πανταχόθεν ως φασίστας, παρωχημένος, δήθεν συντηρητικός, λοιδορείσαι και σου προσάπτεται το συκοφαντικό στίγμα ενός ανθρώπου, μη διανοητικώς ισορροπημένου, περιθωριοποιημένου.

Η  σκόπιμη σύγχυση είναι μεγάλη και ο λαός δέον όπως ευνουχιστεί πνευματικά ούτως ώστε να καθίσταται ευεπίφορος προς την ετερο-κατεύθυνση, να καταστεί όμηρος και έρμαιο του καταναλωτισμού και των πολιτικών σχεδιασμών, των ελίτ, προκειμένου να επιτευχθεί αυτό πρέπει να εκριζώσει και να απεμπολήσει πρωτίστως την ιστορική του γνώση, την γλώσσα του, την παράδοσή του και κυρίως την αγάπη του για το έθνος, δια την ταυτότητα του, διότι αν συνθηκολογήσει και απόσχει από την ταυτότητα του, δεν θα τον βασανίζουν συνειδησιακά ο μνήμες και το χρέος δια τήρηση διαχρονικών αρχών και αξιών.

Αν και εφόσον απεμπολήσεις το παρελθόν και ακρωτηριαστείς από τους προγόνους σου, καθίσταται έρμαιο, και παγιδεύεσαι στην χυδαία προπαγάνδα ότι είσαι απλώς ένα άτομο, ένας πολίτης του Κόσμου, ενός απροσδιόριστου χρόνου εις το σύμπαν.

Η ισοπεδωτική αυτή λογική έχει κατισχύει προπαγανδιστικά ιδίως εις τα σχολεία τα οποία συνιστούν φυτώρια διανοητικής λοβοτόμησης των νέων, παρεκτός ορισμένων εξαιρέσεων, όπου εν τοις πράγμασι, υφίστανται εκπαιδευτήρια τα οποία φυλούν αόκνως θερμοπύλες, μοχθώντας να εκπαιδεύσουν ορθώς και υγιώς τον ελληνόπαιδα  με τα νάματα της Ελληνο-Ρωμιοσύνης.

Δεδομένου ότι γεννηθήκαμε Έλληνες και δη είχαμε την τύχη και το μεγαλείο να βαπτισθούμε Χριστιανοί Ορθόδοξοι, έχουμε ευθύνη προς τους ήρωες να διαθέσουμε επαναστατικά και ορθοτόμα τον θνησιγενή μας βίος, προς υπηρεσία του κοινού καλού με ευλάβεια, σεβασμό και συνέπεια προς τους προγόνους μας, τούτο καθίσταται σαφές και ορισμένο.

Ως εκ τούτου λοιπόν, με γνώμονα την Αρχαία Ελληνική γραμματεία, τους Πατέρες τις Εκκλησίας μας, με  προμετωπίδα τους ανθρώπους οι οποίοι θυσιάστηκαν με αυταπάρνηση και η ψυχή του αναμένει δικαίωση πορευόμεθα άχρι εσχάτων δια να διασφαλίσουμε ανεκπτώτως τα πρωτοτόκια μας, με αίσθημα δικαίου και διάκριση ευθύνης.

Οι μηχανισμοί πλύσεως εγκεφάλου και το ιδεολόγημα του αφελληνισμού, δηλαδή η απόπειρα δημιουργίας ενός καινοφανούς ανθρωπολογικού τύπου ανθρώπου, ήτοι πανσεξουαλικού, δίχως επίγνωση του σεξουαλικού του προσανατολισμού, κοινωνικά απροσάρμοστου.

Η  κατάργηση της νομοτέλειας της φύσεως και της εκ Θεού σοφίας της φύσεως, η διανοητική σύγχυση, η καθολική και άρδην κατάργηση της ταυτότητας, αποτελούν το πυρήνα των σχεδιασμών των.

Άρα ομιλούμε δια μία συλλήβδην και πολύπτυχη μεθοδευμένη επίθεση του συστήματος, τόσο ισοπεδωτικά ανθρωπολογική όσο και εθνικά, δηλαδή όπως νοθεύουν και πολεμούν την συμπαγεία και την ταυτότητα των συλλογικών υποκειμένων, υπό την ίδια ένταση, πλήττουν και τις προσωπικότητες.

Ο φασισμός των μηχανισμών του συστήματος, υπό τον μανδύα της ψευδώνυμης δημοκρατίας τους, επιδιώκουν να μας πειθαναγκάσουν, κάμπτοντας τις αντιστάσεις μας, ότι, εν γένει προς όλες τις κατευθύνσεις, κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, το παρά φύσιν, δηλαδή η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, «αποστασία» από το όντος είναι, είναι κατά φύση και το κατά φύση, ήτοι η αλήθεια και το εκ θεού ορισμένο, είναι παρά φύση.

Η διαστροφή και παραχάραξη αυτή έχει διαβρώσει κάθε μορφή ερμηνείας, θεάσεως και νοηματοδοτήσεως, των πάντων, τόσο κοινωνικά, πολιτικά, εθνικά όσο και ανθρωπολογικά.

Ο αντίποδας της σωφροσύνης, της πίστεως, του ορθολογισμού, καθίσταται η σύγχυση και η συσκότηση της αληθείας, ιδίως μέσω των Μ.Μ.Ε τα οποία συστηματικώς, κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή παραπληροφορούν τον κόσμο, με κίβδηλες ειδήσεις, διαμορφώνοντας ψευδείς συνειδήσεως, προκειμένου ο πολίτης να μην δύναται να αντιληφθεί τι συμβαίνει.

Η αποσύνθεση της κοινωνίας συνιστά μία πραγματικότητα διότι δεν υπάρχουν αρχές και αξίες καθώς και ηγετικές φυσιογνωμίες οι οποίες θα εμπνεύσουν την νέα γενιά αλλά και τον κόσμο, εξ αυτού του λόγου προβάλλουν μόνον «άρτον και θεάματα» δια να διατηρήσουν τον κόσμο σε χαμηλό διανοητικό επίπεδο, εις την καλυτέρα να τον στρέψουν προς την υπνώττουσα κατάσταση, εις το αφιόνι του άξεστου κομμουνισμού και της αριστερής ανθρωποβόρας λαίλαπας προκειμένου, να διαιωνίζουν, με δήθεν επαναστατική ρητορική το κατεστημένο υπό μία έτερη οπτική γωνία.

Η Ελλάς, απόλλυται, αφενός ένεκεν της μετανστεύσεως και αφετέρου συνεπεία της ανθρωπολογικής Νέας Τάξης πραγμάτων, η οποία πολεμάει τα έθνη ένδον, δια της παιδείας, καθότι η νέα γενιά γαλουχείται άπατρις και τάσσεται υπέρ της καταργήσεως της ταυτότητας έχουσα διαποτισθεί από την εκμαυλιστική και εκφυλιστική ρητορική του κατάπτυστου πολιτισμικού Μαρξισμού.

Ο μοναδικός τρόπο εξανάστασης του Γένους μας είναι η επανάκτηση του πυρήνα της ταυτότητας μας, η ιστορικής μας αλήθεια, η γλώσσα, ο πολιτισμός, η τέχνης η αισθητική, ο αποκλειστικός τρόπος αφύπνισης και εξουδετέρωσης της Νέας Τάξης πραγμάτων είναι η επιστροφή εις την παράδοση, εις τις ρίζες, εις τους πατέρες μας, διότι κατά αυτόν τον τρόπο θα συνειδητοποιήσουμε το γενεαλογικό μας δένδρο, θα άρουμε την αχλύ αδιαφάνειας την οποία μας έχω επιβάλλει σκόπιμα οι παγκοσμιοποιητές και οι ανθέλληνες.

Η Ελλάς δέον όπως περιέλθει εκ νέου εις τα χείρας των Ελλήνων-Ορθοδόξων Χριστιανών, αυτό προϋποθέτει, βούληση, μελέτη, έρευνα, αφύπνιση, μα προπαντός τις κατάλληλες συμμαχίες ούτως ώστε οι επίβουλοι των διαχρονικών μας αξιών, να κατακρημνιστούν εκ των ενόντων, προκειμένου να λάμψει η αλήθεια και να διαλυθεί παραχρήμα το έρεβος της πολιτισμικής αλλοτρίωσης και της σκοπίμου καλλιέργειας του καταθλιπτικού συναισθήματος εις βάρος των Ελλήνων.

Εν κατακλείδι, η απάντηση του μηδενισμού των κοσμο-εξουσιαστών είναι το αγωνιστικό μας πνεύμα, υπέρ Πίστεως και Πατρίδας και παραθέτω συνελόντι ειπείν ένα ποίημα του Μεγάλου Κωστή Παλαμά :

Η Πατρίδα

«Σαν πατρίδες κρύβω στην καρδιά καιρούς, τόπους, πρόσωπα, σημεία, πάθη, ονειρογέννητα παιδιά. Μα η Πατρίδα, μία.

Σαν πατρίδες, των Τυρταίων ορμές, βιος κρυφό σε απόκοσμα ταμεία,κάποιες που δε λέγονται στιγμές. Μα η Πατρίδα, μία.

Σαν πατρίδες κάποτε κι η οργή που ξεσπάει κι αφρίζει, τρικυμία, κι εσύ, αγάπη, δείλιασμα, στοργή. Μα η Πατρίδα, μία.

Σαν πατρίδες μού μιλάνε λαοίμες στην ιστορία, κι εσείς, βιβλία, και οι βωμοί που υψώνω. —Παντού θεοί. Μα η Πατρίδα, μία»