Η λογοδοσία μας στην Ιστορία

Η λογοδοσία μας στην Ιστορία

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

«Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, ό,τι είστε, μην ξεχνάτε, δεν είστε από τα χέρια σας μονάχα, όχι. Χρωστάτε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε,  θα περάσουν, Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί» Κωστής Παλαμάς

Είναι γεγονός ότι καθιστάμεθα υποδεέστεροι των περιστάσεων, ως Νεοέλληνες, έχοντας παραδοθεί εις το ιδεολόγημα του εθνομηδενισμού και της εθνικής αυτοκτονίας, αρχής γενομένης θα τολμούσα να πω από την Ίδρυση του Ελλαδικού Κράτους, μετά την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, υπό την έννοια της πολιτισμικής μας αλλοτρίωση και την εισαγωγή στοιχείων αλλότριων προς τον πυρήνα της ταυτότητας μας, ήτοι την ελληνο-Ρωμηοσύνη.

Μετά ταύτα όμως βεβαίως, η Ελλάδα διήλθε από την Μέγγενη, αλλεπάλληλων πολέμων, προεξαρχόντως από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο αλλά και τον Α’ όπου επηρέασαν την διαμόρφωση των γεωπολιτικών συσχετισμών και εν γένει των Διεθνών σχέσεων.

Το αξιοπερίεργο όμως, το οποίο βιώνουμε, είναι ότι ιδίως την τελευταία 20 ετία, προφανώς πιο έντονα επικυριαρχεί μία προπαγανδιστική τάση, ακρωτηριασμού της Ελλάδας από το παρελθόν της, επιχειρείται μία λεηλασία του μεγαλείου της Ελληνικής γλώσσας, εις τον τόπο, τον οποίο αποτελεί τον λίκνο του πολιτισμού, την γενέτειρα της Δημοκρατίας, ήδη εν έτει 1976 καταργήθηκε η καθαρεύουσα η οποία συγγένευε έτι περαιτέρω προς τα Αρχαία και ήτο πιο ακριβής γλώσσα ως προς την απόδοση των νοημάτων της, ακολούθως καταργήθηκε το 1981, εν μία νυκτί το πολυτονικό σύστημα, μειώνονται δραματικά οι ώρες διδασκαλίες των Αρχαίων Ελληνικών, εις τα σχολεία, παραχαράσσεται η Ιστορία και η διδασκαλία των ηρώων προγόνων μας, νοθεύοντας εσκεμμένα το εθνικό μας φρόνημα, καταργείται η ποίηση του Σικελιανού, του Κωστή Παλαμά, του Διονυσίου Σολωμού.

Οι ίδιοι ελληνόφωνοι πολιτικοί, προβαίνουν σε εθνοκτόνες ενέργειες, δια πράξεων και παραλείψεων τους, συρρικνώνουν την εθνική κυριαρχία και δεν αποτίουν φόρο τιμής στους θυσιασθέντες με την ίδια της τη ζωή για τα υπέρτατα αγαθά της ελευθερίας και της Πατρίδας, επιδιώκοντας την ταπείνωσή μας, την ηττοπάθειά μας και τον εξανδραποδισμό μας, να καταστούμε δηλαδή έρμαια δίχως εθνική συνείδηση και επίγνωση της πορείας μας.

Η φενάκη της δογματικής ιδεολογίας και η ιδίως η προβοκάτσια του χρεοκοπημένου ιδεολογήματος του αλυσιτελούς Μαρξισμού και των εκβλαστημάτων του ερυθρού ολοκληρωτισμού, έχει διαποτίσει εδώ και μισό αιώνα το συνολικό τρόπο του νοείν της Ελλάδας.

Η ιδεολογική ηγεμονία του συνονθυλεύματος της φερόμενης ως Αριστεράς, έχει κατισχύει ως προς την ερμηνεία των πάντων με αποτέλεσμα, η Ελλάς ως το τελευταίο Σοβιέτ, εν είδει Σιδηρούν Παραπετάσματος, να επιτίθεται σχιζοειδώς, κατά του εαυτού της, να βεβηλώνει την μνήμη των Ελλήνων και να βλασφημεί κατά της Ιστορίας, ίσως το πιο επίκαιρο ερώτημα είναι ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο και διακατέχεται με τόσον έντονο ανθελληνισμό και ασέβεια προς το Μεγαλείο της Ελλάδας, ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι και κυρίες της επιτροπής εορτασμού των 200 χρόνων, ποιους άραγε εκπροσωπούν; τους Έλληνες πάντως όχι, μάλλον εκτελούν εθνοκτόντα συμβόλαια των υπερεθνικών διευθυντηρίων-εντολέων τους, έναντι 30 αργυρίων, ως γνήσιοι έγκονοι του Ιούδα.

Η πόλις εάλω.